Λευκή τρομοκρατία (Ισπανία)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στην ιστορία της Ισπανίας, η Λευκή Τρομοκρατία (γνωστή και φρανκική Καταστολή, la Represión franquista) ήταν η σειρά δολοφονιών που πραγματοποίησε η εθνικιστική πλευρά κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1936-39) και κατά τα πρώτα εννέα χρόνια του καθεστώτος του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο. Κατά την περίοδο 1936-45, η Ισπανία του Φράνκου είχε πολλούς εχθρούς: τους πιστούς στη δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία (1931-39), τους κεντροαριστερους Φιλελεύθερους, το Λαϊκό Μέτωπο, τους Σοσιαλιστές., τους τροτσκιστές, τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς καθώς και Πεντηκοστιανους Χριστιανούς, Διανοούμενους και Ελευθεροτέκτονες. Επίσης εχθροί του καθεστώτος του Φράνκο ήταν οι εθνικιστές από τη Γαλικία, την Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων.
Ο καταδίωξη των αριστερών στην Ισπανία ήταν η πολιτική αντίδραση που απαιτείται για την αποκατάσταση της μοναρχίας στη θέση της Δεύτερης Δημοκρατίας. Ιδεολογικά, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία νομιμοποίησε τις δολοφονίες από την αστυνομία και τους φαλαγγίτες ως την υπεράσπιση του Καθολικισμού σε απάντηση στις δολοφονίες πολλών ρωμαιοκαθολικών κληρικών από τους δημοκρατικούς.
Καθ 'όλη τη διάρκεια του καθεστώτος του Φράνκο (1 Οκτωβρίου 1936 - 20 Νοεμβρίου 1975), ο νόμος των πολιτικών ευθυνών (Ley de Responsabilidades Políticas), που εκδόθηκε το 1939, μεταρρυθμίστηκε το 1942 και τέθηκε σε ισχύ μέχρι το 1966, έδωσε νόμιμο χρώμα δικαίου στην πολιτική καταπίεση τη διάλυση της Δεύτερης Δημοκρατίας και χρησίμευσε για να τιμωρήσει τους Ισπανούς που επέζησαν από το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 1936.
Δεδομένης της έκτασης και της διάρκειας του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο αριθμός των θανάτων του λευκού τρόμου (περίπου 60.000 -400.000) είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των θανάτων του ερυθρού τρόμου (38.000 - 172.344 ) ενώ οι πολιτικά συντηρητικοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η Κόκκινη Τρομοκρατία ήταν η μεγαλύτερη πολιτική τρομοκρατία. Το 2015 η ισπανική κυβέρνηση αρνήθηκε την πρόσβαση των ισπανών ιστορικών στα σχετικά κυβερνητικά αρχεία, γεγονός που θα επέτρεπε τον προσδιορισμό του φυσικού τόπου και της πολιτικής μοίρας των θυμάτων της Λευκής Τρομοκρατίας.