Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

Να μην συγχέεται με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (République populaire du Congo), όπως ονομαζόταν από το 1969 έως το 1992 η Δημοκρατία του Κονγκό.

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό ή Λαοκρατική Δημοκρατία του Κονγκό ή Κονγκό- Κινσάσα (γαλλικά: République Démocratique du Congo‎‎, πρώην Ζαΐρ) είναι χώρα της Κεντρικής Αφρικής με πληθυσμό 109.276.000 κατοίκων, σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2024 και έκταση 2.344.858 τ.χλμ.. Η χώρα χαρακτηρίζεται και πήρε το όνομά της από τον μεγάλο ποταμό Κονγκό ο οποίος με τους παραποτάμους του διασχίζει ολόκληρη τη χώρα. Καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του ποταμού Κόγκο, ενώ προς τα ανατολικά του κλείνεται από το υδάτινο τείχος των λιμνών Τανγκανίκα, Κίβου, Εδουάρδου, Αλβέρτου κ.ά.

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό République Démocratique du Congo (γαλλικά) Jamhuri ya Kidemokrasia ya Kongo (σουαχίλι)
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: Justice – Paix – Travail (γαλλικά) Δικαιοσύνη – Ειρήνη – Εργασία
Εθνικός ύμνος: Debout Congolais (Ξυπνήστε Κονγκολέζοι)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο Η θέση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πράσινο)
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Κινσάσα 4°19′S 15°19′E
Επίσημες γλώσσες	Γαλλικά
Πολίτευμα	Λαϊκή Ημιπροεδρική Δημοκρατία
Πρόεδρος Πρωθυπουργός	Φέλιξ Τσισεκέντι Ζιντίτ Σουμινουά
Ανεξαρτησία Από το Βέλγιο Ισχύον Σύνταγμα	30 Ιουνίου 1960 18 Φεβρουαρίου 2006 (εγκρίθηκε με δημοψήφισμα)
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό  • Σύνορα Ακτογραμμή	2.344.858 km2 (11η) 3,3 10.730 km 37 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2024   • Πυκνότητα	109.276.000 (14η)  46,6 κατ./km2 (169η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2017)  • Κατά κεφαλή	67,988 δισ. $   785 $
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2017)  • Κατά κεφαλή	40,415 δισ. $   446 $
ΔΑΑ (2021)	0,479 (179η) – χαμηλός
Νόμισμα	Φράγκο Κονγκό (CDF)
Ζώνη ώρας	WAT, CAT (UTC +1, +2)
Internet TLD	.cd
Οδηγούν στα	δεξιά
Κωδικός κλήσης	+243

Συνορεύει με πολλά αφρικανικά κράτη. Πρωτεύουσα είναι η Κινσάσα. Επίσης είναι η μόνη αφρικανική χώρα που χρησιμοποιεί 2 ζώνες ώρας (UTC+1,+2)

Γεωγραφία

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό βρίσκεται στο κέντρο της Αφρικής. Συνορεύει με εννιά κράτη: την Ανγκόλα, τη Ζάμπια, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Δημοκρατία του Κονγκό, το Νότιο Σουδάν, τη Ρουάντα, το Μπουρούντι, την Τανζανία και την Ουγκάντα. Διαθέτει μικρή ακτογραμμή στον Ατλαντικό. Ο ισημερινός διασχίζει τη χώρα. Το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας καλύπτεται από τροπικό δάσος, το δεύτερο μεγαλύτερο, μετά από αυτό του Αμαζονίου. Σχεδόν ολόκληρη η χώρα βρίσκεται στη λεκάνη απορροής του Κονγκό. Το ανατολικό άκρο της χώρας είναι ορεινό, με ψηλότερη οροσειρά τα όρη Ρουενζόρι. Στην ίδια περιοχή βρίσκονται δύο από τα πιο ενεργά ηφαίστεια της Αφρικής, το Νιραγκόνγκο και το Νιαμουραγκίρα.

Τα τροπικά δάση του Κονγκό χαρακτηρίζονται από μεγάλη βιοποικιλότητα, τη μεγαλύτερη από οποιαδήποτε χώρα της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένων σπανίων ή ενδημικών ειδών, όπως ο χιμπατζής και ο μπονόμπο, ο αφρικανικός ελέφαντας των δασών, ο ορεινός γορίλας, το οκάπι και ο λευκός ρινόκερος. Πέντε από τα εθνικά πάρκα της χώρας έχουν χαρακτηριστεί μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς: τα Γκαρουμπά, Καχούζι-Μπιεγκά, Σαλονγκά και Βιρουγκά και το καταφύγιο άγριας ζωής Οκάπι. Όλα τους βρίσκονται σύμφωνα με την UNESCO σε κίνδυνο.

Διοικητική διαίρεση

Η χώρα διαιρείται σε δέκα επαρχίες και ένα νομό:

• Μπαντουντού
• Κατάνγκα
• Μπας-Κονγκό
• Εκουατέρ
• Ανατολικό Κασάι
• Δυτικό Κασάι
• Κινσάσα (νομός πρωτεύουσας)
• Βόρειο Κίβου
• Νότιο Κίβου
• Μανιέμα
• Ανατολική επαρχία

Πόλεις

• Κινσάσα - 8.900.721
• Λουμπουμπάσι - 1.936.000
• Μπούτζι-Μάγι 1.919.000
• Κανάνγκα - 967.007
• Μπουκάβου - 707.053
• Γκόμα - 377.112

Ιστορία

Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

Η περιοχή του σημερινού Κονγκό κατοικείται τουλάχιστον εδώ και 80.000 χρόνια, όπως έδειξε η ανακάλυψη του καμακιού Σεμλίκι στην Κατάντα το 1988, το οποίο είναι ένα από τα παλαιότερα έχουν βρεθεί και θεωρείται ότι χρησιμοποιήθηκε για το ψάρεμα του γιγάντιου γατόψαρου. Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν ότι οι Μπαντού άρχισαν να εγκαθίστανται στο βόρειο τμήμα της κεντρικής Αφρικής τις αρχές του 5ου αιώνα και στη συνέχεια επεκτάθηκαν νότια.

Ελεύθερο κράτος του Κονγκό

Οι Βέλγοι άρχισαν να εξερευνούν το Κονγκό τη δεκαετία του 1870, αρχικά με τον Σερ Χένρι Μόρτον Στάνλεϊ, ο οποίος ανέλαβε την εξερεύνηση με επιχορήγηση του βασιλιά Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου. Στις ανατολικές του προαποικιακού Κονγκό γίνονταν συχνά επιδρομές για την αρπαγή ανθρώπων για να πουληθούν ως δούλοι, κυρίως από Άραβες-Σουαχίλι δουλεμπόρους, όπως ο Τίπου Τιπ. Ο Λεοπόλδος σχεδίαζε να γίνει το Κονγκό αποικία. Ο Λεοπόλδος απέκτησε επισήμως τα δικαιώματα του Κονγκό στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1885 και το μετέτρεψε σε ιδιόκτητη έκταση και το ονόμασε Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό. Το καθεστώς του Λεοπόλδου ξεκίνησε διάφορα έργα υποδομής, όπως την κατασκευή σιδηροδρόμου ο οποίος θα ένωνε τις ακτές με την πρωτεύουσα Λεοπολντβίλ (σήμερα Κινσάσα). Χρειάστηκαν οχτώ χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Οι άποικοι χρησιμοποίησαν τον ντόπιο πληθυσμό για να παράγουν λάστιχο, το οποίο λόγω της διάδοσης των αυτοκινήτων και των λαστιχένιων τροχών είχε δημιουργήσει αυξανόμενη διεθνή ζήτηση. Οι πωλήσεις λαστίχου έφεραν μια περιουσία στον Λεοπόλδο, ο οποίος έφτιαξε αρκετά κτίρια στις Βρυξέλλες και την Οστάνδη για να τιμήσει τον εαυτό και της χώρα του. Για την ενίσχυση της παραγωγής, στάλθηκε ο στρατός, η Δημόσια Δύναμη (Force Publique), η οποία έκοβε τα άκρα των ντόπιων ως τιμωρία.

Την περίοδο 1885-1908, εκατομμύρια Κονγκολέζων πέθαναν εξαιτίας των επιπτώσεων της εκμετάλλευσης και των ασθενειών. Σε κάποιες περιοχές ο πληθυσμός μειώθηκε αισθητά. Εκτιμάται ότι η ασθένεια του ύπνου και η ευλογιά σκότωσαν σχεδόν τον μισό πληθυσμό του κατώτερου ρου του Κονγκό. Κυβερνητική επιτροπή αργότερα κατέληξε ότι ο πληθυσμός του Κονγκό είχε μειωθεί στο μισό εκείνη την περίοδο, αν και δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία.

Βελγικό Κονγκό

Το 1908, το Βελγικό Κοινοβούλιο, αν και δίστασε αρχικά, λύγισε από τη διεθνή πίεση (ιδιαίτερα αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου) και κατέλαβε το ελεύθερο κράτος από τον βασιλιά Λεοπόλδο. Τις 18 Οκτωβρίου, το Βελγικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε την προσάρτηση του Κονγκό ως βελγική αποικία. Οι αποικιοκράτες διοικούσαν την περιοχή και υπήρχε διπλό νομικό σύστημα (ένα ευρωπαϊκών δικαστηρίων και ένα ιθαγενές, ανάμεσα στις φυλές). Τα ιθαγενή δικαστήρια είχαν περιορισμένες εξουσίες και παρέμεναν υπό αυστηρό έλεγχο από τις αποικιακές αρχές. Δεν επιτρεπόταν καμία πολιτική δραστηριότητα στο Κονγκό.

Το Βελγικό Κονγκό αναμίχθηκε στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα γυμνάσια ανάμεσα στη Δημόσια Δύναμη και τον γερμανικό αποικιακό στρατό στη Γερμανική Ανατολική Αφρική (Ταγκανίκα), οδήγησαν σε πόλεμο, με εισβολή των Αγγλοβελγικών δυνάμεων στη γερμανική αποικία το 1916 και το 1917, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της Ανατολικής Αφρικής. Η Δημόσια Δύναμη κατάφερε σημαντική νίκη στην Ταμπόρα τον Σεπτέμβριο του 1916. Μετά τον πόλεμο, στο Βέλγιο δόθηκε λόγω της συμμετοχής της Δημόσιας Δύναμης στην εκστρατεία της Ανατολικής Αφρικής από την Κοινωνία των Εθνών η εντολή της πρώην γερμανικής αποικίας Ρουάντα-Ουρουντί.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Βελγικό Κονγκό ήταν σημαντική πηγή εισοδήματος για την εξόριστη βελγική κυβέρνηση. Η Δημόσια Δύναμη συμμετείχε στις εκστρατείες των συμμάχων στην Αφρική. Οι δυνάμεις του Βελγικού Κονγκό υπό τη διοίκηση Βρετανών αξιωματούχων πολέμησαν τον ιταλικό αποικιακό στρατό στην Αιθιοπία.

Μέχρι το 1960, το Βελγικό Κονγκό είχε γίνει η δεύτερη πιο εκβιομηχανισμένη χώρα της Αφρικής μετά τη Νότια Αφρική, με ακμάζοντα μεταλλευτικό τομέα και σχετικά παραγωγικό αγροτικό τομέα.

Ανεξαρτησία

Ο Πατρίς Λουμούμπα, πρώτος πρωθυπουργός του Κονγκό

Τον Μάιο του 1960, το Εθνικό Κίνημα του Κονγκό, με αρχηγό τον Πατρίς Λουμούμπα, κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο η κυβέρνησή του ανατράπηκε από τον συνταγματάρχη Ζοζέφ Μπομπούτου, που ήταν αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων. Ο Λουμούμπα δολοφονήθηκε την επόμενη χρονιά μέσα σε φυλακή, γεγονός που προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή.

Ακολούθησαν χρόνια χάους, αιματοχυσίας και κατακερματισμού στη χώρα.

Με συνταγματικό δημοψήφισμα μετά το πραξικόπημα, το όνομα της χώρας άλλαξε «Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό». Το 1971 ο Μομπούτου άλλαξε το όνομα ξανά, σε «Δημοκρατία του Ζαΐρ».

Ζαΐρ

Ο νέος πρόεδρος είχε την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών για την αντίθεσή του στον Κομμουνισμό, θεωρώντας ότι θα δρούσε ως ανάχωμα για κομμουνιστικές κινήσεις στην Αφρική. Δημιουργήθηκε μονοκομματικό σύστημα και ο Μομπούτου αυτοανακηρύχθηκε αρχηγός του κράτους. Περιοδικά διεξήγαγε εκλογές όπου ήταν ο μόνος υποψήφιος. Αν και επετεύχθη σχετική ειρήνη και σταθερότητα, η κυβέρνηση Μομπούτου ήταν ένοχη για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολιτικής καταστολής, προσωπολατρία και διαφθορά. Η διαφθορά ήταν τόσο κοινή, ώστε να γίνει γνωστή ως «le mal Zairois» ή η αρρώστια του Ζαΐρ.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι σχέσεις ΗΠΑ και Μομπούτου ψυχράθηκαν, καθώς δεν θεωρούταν πλέον απαραίτητος ως σύμμαχος στον Ψυχρό Πόλεμο. Οι αντίπαλοί του στο Ζαΐρ ζήτησαν μεταρρυθμίσεις. Έτσι, ο Μομπούτου ανακήρυξε την Τρίτη Δημοκρατία το 1990, της οποίας το σύνταγμα υποτίθεται ότι έθετε τις βάσεις για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Αυτές όμως αποδείχθηκαν απλώς κοσμητικές. Ο Μομπούτου συνέχισε να κυβερνά μέχρι που οι ένοπλες δυνάμεις τον ανάγκασαν να φύγει από το Ζαΐρ το 1997.

Το 1996, μετά τον εμφύλιο πόλεμο στη Ρουάντα, τη γενοκτονία και την άνοδο των Τούτσι στην κυβέρνηση της Ρουάντα, οι στρατιωτικές δυνάμεις των Χούτου κατέφυγαν στο ανατολικό Ζαΐρ, όπου χρησιμοποιούσαν τα στρατόπεδα των προσφύγων ως βάση για επιθέσεις στη Ρουάντα. Συμμάχησαν με τις ένοπλες δυνάμεις του Ζαΐρ για να επιτεθούν στου Τούτσι που ζούσαν στο ανατολικό Ζαΐρ.

Οι συνασπισμένοι στρατοί της Ρουάντα και της Ουγκάντα εισέβαλαν στο Ζαΐρ για να εκθρονίσουν την κυβέρνηση Μομπούτου και τελικά να ελέγξουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του Ζαΐρ, ξεκινώντας τον πρώτο πόλεμο του Κονγκό. Ο συνασπισμός συμμάχησε με δυνάμεις της αντιπολίτευσης, της οποίας ηγέτης ήταν ο Λωράν-Ντεζιρέ Καμπιλά, δημιουργώντας τη Συμμαχία Δημοκρατικών Δυνάμεων για την Απελευθέρωση του Κονγκό. Το 1997, ο Μομπούτου έφυγε και ο Καμπιλά προήλασε στην Κινσάσα, αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος και άλλαξε το όνομα της χώρας σε Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (République démocratique du Congo).

Πρόσφατη ιστορία

Οι δυνάμεις της Ρουάντα αποσύρθηκαν στην Γκόμα και ξεκίνησαν νέα επαναστατική στρατιωτική κίνηση των Τούτσι για να πολεμήσουν τον Καμπιλά, ενώ η Ουγκάντα εξέταζε τη δημιουργία κινήματος ανταρτών, με αρχηγό τον Κογκολέζο πολέμαρχο Ζαν-Πιερ Μπεμπά. Τα δύο επαναστατικά κινήματα, μαζί με τους στρατούς της Ουγκάντα και της Ρουάντα, ξεκίνησαν τον δεύτερο πόλεμο του Κονγκό το 1998. Οι στρατοί της Αγκόλα, Ζιμπάμπουε και Ναμίμπια συντάχθηκαν με την κυβέρνηση. Ο Καμπιλά δολοφονήθηκε το 2001 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Ζοζέφ Καμπιλά.

Τον Απρίλιο του 2001 έφτασαν στη χώρα κυανόκρανοι του ΟΗΕ, γνωστοί ως MONUC. Μετά από συζητήσεις υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης, στην οποία ο Καμπιλά θα μοιραζόταν την εξουσία με τις αντάρτες. Μέχρι τον Ιούνιο του 2003, όλοι οι ξένοι στρατοί, πέρα από αυτόν της Ρουάντα είχαν αποσυρθεί από τον Κονγκό. Δημιουργήθηκε μεταβατική κυβέρνηση, το σύνταγμα εγκρίθηκε από τους ψηφοφόρους και τις 30 Ιουλίου 2006 διεξήχθησαν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στη χώρα.

Όμως, ο στρατηγός Λοράν Νκουντά, συμμάχησε με τις ένοπλες δυνάμεις που ήταν πιστές σε αυτόν και σχημάτισαν το Εθνικό Κογκρέσο για την Άμυνα του Λάου, το οποίο άρχισε ένοπλη επανάσταση, γνωστή ως πόλεμος στο Κίβου. Στις 23 Ιανουαρίου του 2008 τερματίστηκε ο πόλεμος στο Κίβου, έπειτα από την υπογραφή συμφωνίας για ειρήνη ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και στους αντάρτες. Η ένοπλη σύρραξη σοβούσε από το 2004 στα ανατολικά της χώρας. Ωστόσο, οι συγκρούσεις αναζωπυρώθηκαν λίγους μήνες αργότερα. Στις 18 Νοεμβρίου του 2008 οι αντάρτες στα ανατολικά της χώρας ανακοίνωσαν τη μονομερή απόσυρση των δυνάμεών τους από δύο μέτωπα, για ανθρωπιστικούς λόγους. Τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν στις 20 Νοεμβρίου του 2008 να αυξηθεί η δύναμή τους στη χώρα κατά 3.000 στρατιώτες. Η Monuc, όπως λέγεται η ειρηνευτική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών, αριθμεί 17.000 κυανοκράνους και αστυνομικούς.

Στις 22 Ιανουαρίου του 2009 ο πρώην στρατηγός Λοράν Νκουντά, πρώην αρχηγός του Εθνικού Κογκρέσου Λαϊκής Αυτοάμυνας (CNDP), το οποίο επιχείρησε να ανατρέψει την κυβέρνηση του Ζοζέφ Καμπιλά συνελήφθη στη Ρουάντα. Το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε νόμο στις 7 Μαΐου του 2009, για τη χορήγηση αμνηστίας προς τους αντάρτες του ανατολικού Κονγκό..

Τον Φεβρουάριο του 2011, στη διάρκεια αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος, σκοτώθηκαν 6 άτομα στο προεδρικό μέγαρο.

Διακυβέρνηση

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική. Στις 18 Δεκεμβρίου του 2005 εγκρίθηκε με δημοψήφισμα ένα νέο Σύνταγμα.

Διεθνείς σχέσεις

Τον Μάιο του 2008 οι σχέσεις της χώρας περιήλθαν σε κρίση με την άλλοτε αποικιοκρατική δύναμη, το Βέλγιο. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) αποφάσισε να ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στις Βρυξέλλες και να κλείσει το προξενείο της στην Αμβέρσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις δηλώσεις του Βέλγου υπουργού Εξωτερικών για «ηθικό δικαίωμα» της χώρας του στο πρώην Ζαΐρ.

Δημογραφία

Η ανάπτυξη του πληθυσμού (1961-2003) από στοιχεία του FAOSTAT (πληθυσμός σε χιλιάδες)

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 109.276.000 κατοίκους (μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2024). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 3,16% (2021). Ρυθμός γεννήσεων 40,53 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 8,15 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2021).

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 62,4 χρόνια (60,0 χρόνια οι άνδρες και 64,8 οι γυναίκες).

Ανθρωπογεωγραφία

• Μπαντού (διάφορες φυλές) 80%,
• Μαύρες σουδανικές φυλές και Νειλο-χαμήλες 20%
• Οι Πυγμαίοι αριθμούν περίπου 600.000 μέλη.

Ο χριστιανισμός είναι κύρια θρησκεία στη χώρα, την οποία ακολουθεί το 80-95% του πληθυσμού της χώρας. Οι παραδοσιακές θρησκείες αποτελούν το 1,8-10% και ο μουσουλμανισμός το 10-12%.

Τα γαλλικά είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας του Κονγκό. Θεωρείται η λίνγκουα φράνκα η οποία χρησιμοποιείται ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές εθνικές ομάδες του Κονγκό. Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας για το 2014, 33 εκατομμύρια Κογκολέζοι (47% του πληθυσμού) μπορούν να γράψουν και να διαβάσουν γαλλικά. Περίπου 242 γλώσσες ομιλούνται στη χώρα, αλλά μόνο τέσσερις έχουν το καθεστώς εθνικών γλωσσών: η Κιτούμπα, Λινγκαλά, Τσιχλούμπα και τα Σουαχίλι.

Οικονομία

Η Κεντρική Τράπεζα του Κονγκό είναι υπεύθυνη για το φράγκο του Κονγκό, το οποίο είναι το κύριο νόμισμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 11.223 δις $ (115η στον κόσμο, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 173$. Όμως, μεγάλο τμήμα της οικονομικής δραστηριότητας μικρής κλίμακας γίνεται στον τομέα της παραοικονομίας και δεν αντικατοπτρίζεται στα στοιχεία του ΑΕΠ.

Η οικονομία του Κονγκό βασίζεται στις εξορύξεις. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό θεωρείται μια από τις πλουσιότερες χώρες όσον αφορά τους φυσικούς πόρους. Τα αποθέματα ορυκτών που διαθέτει εκτιμάται ότι αξίζουν περισσότερα από 24 τρισεκατομμύρια $ δολάρια. Στο Κονγκό βρίσκονται περίπου το ένα τρίτο των παγκοσμίων αποθεμάτων κοβαλτίου και διαμαντιών και το ένα δέκατο του παγκόσμιου χαλκού. Παρά τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της, η οικονομία του Κονγκό έχει μειωθεί σε σχέση με τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Το Κονγκό είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός μεταλλευμάτων κοβαλτίου και μεγάλος παραγωγός χαλκού και διαμαντιών, τα δεύτερα από την επαρχία Κασάι, στα δύση. Τα μεγαλύτερα με διαφορά ορυχεία του Κονγκό βρίσκονται στην επαρχία Κατάνγκα στον νότο. Το ένα τρίτο των διαμαντιών της χώρας εκτιμάται ότι διανέμονται από το λαθρεμπόριο, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η παραγωγή. Το 2002, ανακαλύφθηκε κασσίτερος στα ανατολικά της χώρας, αλλά μέχρι σήμερα η εκμετάλλευσή του παραμένει σε μικρή κλίμακα. Η λαθρεμπορία των ορυκτών έχει βοηθήσει την τροφοδότηση του πολέμου στο ανατολικό Κονγκό.

Επικοινωνίες και μεταφορές

Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Δείτε επίσης

• Ζαΐρ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Δημοκρατία του Κονγκό Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό στο Curlie