Λίφτινγκ προσώπου

 

Το λίφτινγκ προσώπου ή facelift ή ρυτιδεκτομή (από την αρχαία ελληνική γλώσσα ρυτίς και εκτομή) είναι η επέμβαση της πλαστικής χειρουργικής, με την οποία αντιμετωπίζεται η χαλάρωση και πτώση του δέρματος του προσώπου και του λαιμού. Αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη και αποτελεσματικότερη προσέγγιση για την αντιμετώπιση των σημαδιών της γήρανσης, διατηρώντας τη φήμη του ως τη θεραπεία εκλογής - «golden standard» για την ανανέωση του προσώπου, αφού επαναφέρει, με ανατομικό τρόπο, την πτώση των μαλακών μορίων στη φυσική τους θέση. Καμία από τις διαθέσιμες μη επεμβατικές μεθόδους δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ικανότητα του λίφτινγκ να «επιστρέψει» την «αρχιτεκτονική» του προσώπου σε μια πιο νεανική εικόνα.

Το λίφτινγκ προσώπου έχει αναδειχτεί σε μια από τις πιο συχνά πραγματοποιούμενες αισθητικές επεμβάσεις, αφού, καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι και των δύο φύλων το επιλέγουν για να αποκτήσουν τη «χαμένη» νεανικότητα του προσώπου τους και να μπορούν να μεταφέρουν στους άλλους τα επιθυμητά μηνύματα και τη συναισθηματική τους κατάσταση.

Η ιστορία του λίφτινγκ προσώπου

Υπάρχουν αναφορές ότι το πρώτο λίφτινγκ προσώπου πραγματοποιήθηκε το 1901 από τον Γερμανό χειρουργό Eugen Holländer σε μια Πολωνέζα αριστοκράτισσα. Το 1906 ο Γερμανός χειρουργός Erich Lexer πραγματοποίησε, επίσης, μια παρόμοια επέμβαση σε μια ηθοποιό. Το 1912 στο Παρίσι, η Suzanne Noël (η πρώτη γυναίκα πλαστικός χειρουργός) άρχισε να πραγματοποιεί επεμβάσεις λίφτινγκ για την απομάκρυνση των ρυτίδων και τη σύσφιξη του προσώπου. Την ίδια χρονολογία ο Γερμανός χειρουργός Jacques Joseph πραγματοποίησε επέμβαση για την ανόρθωση των «πεσμένων» ζυγωματικών, ενώ το 1919 ο Γάλλος χειρουργός Raymond Passot ανέπτυξε την επέμβαση για την αφαίρεση του διπλοσάγονου. Οι επεμβάσεις αυτές συνεχίστηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1970 με πολυάριθμες μικρές βελτιώσεις στην τοποθέτηση των τομών και το λίφτινγκ πλέον έγινε μια καθιερωμένη επέμβαση για την αλλαγή της επιφάνειας του προσώπου.

Ανατομία

Σε κάθε πρόσωπο (ανεξαρτήτως ηλικίας) υπάρχουν πέντε στοιβάδες:

• Δέρμα
• Υποδόριο
• Μυο-απονευρωτικό σύστημα

- SMAS

Το «επιπολής μυο-απονευρωτικό σύστημα» περιβάλλει τους μιμικούς μύες και χωρίζει το υποδόριο λίπος σε δύο στοιβάδες. To SMAS φαίνεται να είναι προέκταση προς το μέσο πρόσωπο της τραχηλικής περιτονίας, καθώς το SMAS καλύπτει το πλάτυσμα στον τράχηλο και τις παρειές. Προς τα πάνω συνεχίζει με την επιπολής κροταφική περιτονία, μπροστά γίνεται πιο αδύνατο, αλλά τελειώνει καλύπτοντας τους μιμικούς μύες. Τέλος, προς τα έξω συγχωνεύεται με την παρωτιδική κάψα. Το SMAS έχει πολύ μεγάλη χειρουργική σημασία γιατί λειτουργεί ως μεταφορέας του υπερκείμενου λίπους, ενώ είναι πολύ ανθεκτικότερο στη χαλάρωση σε σχέση με το δέρμα. Επιπλέον, κάτω από αυτό βρίσκονται όλοι οι κλάδοι του προσωπικού νεύρου.

-Μιμικοί μύες του προσώπου

Αυτοί διακρίνονται σε μία επιπολής και μία βαθύτερη  στοιβάδα. Η πρώτη περιλαμβάνει τον μείζονα και τον ελάσσονα ζυγωματικό, τον ανελκτήρα του άνω χείλους και του πτερυγίου της ρινός, τον γελαστήριο, τον ανελκτήρα του άνω χείλους, τον καθελκτήρα της γωνίας του στόματος, καθώς και τους σφιγκτήρες των βλεφάρων και του στόματος. Ενώ στη βαθύτερη στοιβάδα ανήκουν ο ανελκτήρας της γωνίας του στόματος, ο βυκανητής, ο καθελκτήρας του κάτω χείλους και ο γενειακός.

Το προσωπικό νεύρο  νευρώνει όλους τους μιμικούς μύες από την εν βάθει επιφάνειάς των, εκτός του ανελκτήρα της γωνίας του στόματος, του βυκανητή και του γενειακού, των οποίων η πορεία του νεύρου είναι στην επιπολής επιφάνεια.

• Καθεκτικοί σύνδεσμοι

Οι σύνδεσμοι συγκρατούν το SMAS και τα υπερκείμενα μαλακά μόρια με τα οστά και την παρωτίδα. Οι πιο σημαντικοί είναι ο ζυγωματικός σύνδεσμος και αυτός της κάτω γνάθου, ενώ πάνω από την παρωτίδα υπάρχει ο παρωτιδικός δερματικός σύνδεσμος ή περιτονία του Lore. Οι σύνδεσμοι αυτοί είναι πιο ευκίνητοι και χαλαροί σε κάποιες συγκεκριμένες περιοχές (πλάγια του φρυδιού και κάτω κι έξω του οφθαλμικού κόγχου), ενώ είναι πιο ακίνητοι σε άλλες (έσω οφθαλμικό κόγχο κλπ). Το δίκτυο των συνδέσμων αυτών, πέρα από το να συγκρατεί το υπερκείμενο SMAS, αφορίζει διάφορους ανατομικούς χώρους, τα διαμερίσματα λίπους του προσώπου. Οι μεταβολές τόσο των ίδιων των συνδέσμων (χαλάρωση), όσο και του περιεχομένου των χώρων αυτών (πτώση ή/και ατροφία του λίπους) συντελούν στις μορφολογικές μεταβολές που εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου.

•  Το περιόστεο

Μεταβολές του προσώπου λόγω της γήρανσης

Η δυνατότητα της χειρουργικής ανανέωσης του προσώπου έχει εξελιχθεί παράλληλα με την κατανόηση των μορφολογικών και ανατομικών μεταβολών λόγω της ηλικίας. Με την πάροδο του χρόνου το πρόσωπο υφίσταται μεταβολές, που κάνουν την εμφάνισή τους ως «γήρανση» και πιο συγκεκριμένα:

α). Χάνεται μέρος της οστικής μάζας από το σκελετό του προσώπου σε συγκεκριμένες περιοχές. Στο μέσο πρόσωπο υπάρχει προοδευτική μείωση του υποκόγχιου χείλους και της πρόσθιας άνω γνάθου, συμβάλλοντας στην εμφάνιση της παραμόρφωσης «αύλακας δάκρυ» (tear trough deformity) στην έσω επιφάνεια του κάτω βλεφάρου. Εάν συνυπάρχει και απώλεια της οδοντοστοιχίας, τότε έχουμε μείωση του  ύψους του προσώπου, λόγω της οστικής απώλειας της άνω και κάτω γνάθου.

β). Πολλές εμφανείς αλλαγές συμβαίνουν στην επιδερμίδα, αφού επέρχεται σταδιακή απώλεια της ελαστίνης και του κολλαγόνου, μείωση στο πάχος του χορίου και ανάπτυξη πτυχώσεων και ρυτίδων. Παράγοντες όπως ο ήλιος, το κάπνισμα και οι μεταβολές του βάρους επιβαρύνουν τις παραπάνω μεταβολές.

γ). Οι πιο δραματικές αλλαγές επέρχονται στον υποδόριο ιστό. Το λίπος χωρίζεται σε επιμέρους διαμερίσματα με διαφόρους  συνδέσμους. Με την πάροδο της ηλικίας οι σύνδεσμοι αυτοί χαλαρώνουν, με αποτέλεσμα το πρόσωπο να υπόκειται στο νόμο της βαρύτητας και να παρατηρείται πτώση του λίπους. Το αποτέλεσμα είναι η απώλεια του oval σχήματος και η αλλαγή του σχήματος του προσώπου σε πιο τετράγωνο και η σχεδόν επιπέδωσή του, λόγω της ελάχιστης διαφοράς ανάμεσα στο κυρτό των ζυγωματικών και του κοίλου του μέσου προσώπου. Παράλληλα, σε περιοχές όπως αυτή ανάμεσα στο κάτω βλέφαρο και την παρειά, πριν την παρωτίδα και στα πλάγια του πηγουνιού, όπου οι σύνδεσμοι είναι πιο ισχυροί, συμβαίνει μείωση του λίπους. Σαν αποτέλεσμα έχουμε τη δημιουργία των σαφών γραμμών μεταξύ των διαφόρων αισθητικών υποομάδων του προσώπου π.χ. αύλακα ανάμεσα στο κάτω βλέφαρο και τα ζυγωματικά. Τέλος, γύρω από την περιοχή του στόματος έχουμε την ακτινωτή χαλάρωση που συμβάλλει σε κάποιο βαθμό στο «προγούλι».

Βέβαια, ο χρόνος χαλάρωσης του προσώπου και του λαιμού είναι διαφορετικός για τον καθένα, αφού ακόμα και μικρά σε ηλικία άτομα παρουσιάζουν, μετά από μαζική απώλεια βάρους, μεγάλη χαλάρωση, που ενδείκνυται για λίφτινγκ.

Ενδείξεις πραγματοποίησης του λίφτινγκ προσώπου

Το λίφτινγκ προσώπου αντιμετωπίζει την πτώση των μαλακών μορίων και την έντονη χαλάρωση του δέρματος, με τη συνοδό απώλεια της ελαστικότητας της επιδερμίδας -οι οποίες είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν με οποιαδήποτε μη χειρουργική μέθοδο. Πραγματοποιείται σε περιπτώσεις που υπάρχει «σπασμένη» και χαλαρωμένη επιδερμίδα στο πρόσωπο και το λαιμό, ρυτίδες και βαθιές ρινοχειλικές πτυχώσεις, αύλακες γύρω από τα μάτια, πτώση των φρυδιών, «πεσμένα» μάγουλα και διπλοσάγονο. Στοχεύει στη διαμόρφωση και το «γέμισμα», όπου χρειάζεται, του προσώπου, στην επαναφορά του γωνιώδους περιγράμματος του προσώπου, στην αναδιαμόρφωση της πληρότητας των ζυγωματικών και στη διόρθωση της ασυμμετρίας του σχήματος του προσώπου μεταξύ των δύο πλευρών του, που παρατηρείται με την πάροδο της ηλικίας. Το face lifting προσφέρει ολιστική αντιμετώπιση της γήρανσης, αφού διορθώνει όλες τις αισθητικές υποομάδες του προσώπου ταυτόχρονα (μέτωπο, περιοχή γύρω από τα μάτια, παρειές και λαιμός), με αποτέλεσμα να συνυπάρχουν αρμονικά.

Η εξέλιξη του facelift

Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί πολλές παραλλαγές των βασικών τεχνικών πραγματοποίησης του λίφτινγκ, η κύρια διαφορά των οποίων έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το SMAS, δηλαδή αν το ράβουν, το κόβουν ή το πτυχώνουν. Ωστόσο, η επιτυχία του λίφτινγκ είναι περισσότερο ζήτημα προεγχειρητικής ανάλυσης της κατάστασης του προσώπου, ικανότητας από μέρους του πλαστικού χειρουργού και προσαρμογής της κάθε τεχνικής στις αισθητικές ανάγκες του κάθε προσώπου, δηλαδή εξατομίκευσης.

• Υποδόριο λίφτ

Τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα το λίφτινγκ πραγματοποιούνταν μόνο με το απλό τράβηγμα του δέρματος του προσώπου και την απομάκρυνση των χαλαρών τμημάτων του (υποδόριο λίφτινγκ). Κατά την έναρξη της σύγχρονης περιόδου στην ιστορία του λίφτινγκ προσώπου (από τη δεκαετία του 1990 και μετά) υπήρξε μια αλλαγή στη φιλοσοφία της επέμβασης, αφού ο τρόπος πραγματοποίησής της εξελίχθηκε από το απλό τράβηγμα του δέρματος σε μια αποτελεσματικότερη, διακριτικότερη και φυσικότερη προσέγγιση των ιστών, με ελαχιστοποίηση των τομών και αποκατάσταση του χαμένου υποδόριου όγκου.

• Υποδόριο λίφτ με ράμματα στο SMAS

Με τη συγκεκριμένη τεχνική το SMAS πτυχώνεται με ράμματα και εξασφαλίζεται η επαναδιαμόρφωση του σχήματος του προσώπου χωρίς την ανάγκη πιο επεμβατικής, βαθύτερης παρασκευής.

• Υποδόριο λίφτ με εκτομή του SMAS

Αφού γίνει η αποκόλληση όπως στην προηγούμενη τεχνική, αφαιρείται τμήμα του SMAS συνήθως με την κατεύθυνση που θέλουμε να γίνει η ανάρτηση και επανασυρράπτονται οι άκρες του.

• Λίφτ δύο στοιβάδων (ξεχωριστά το δέρμα και το SMAS)

Με το SMAS lift γίνεται υποδόρια παρασκευή και ταυτόχρονα αποκόλληση του SMAS από τους υποκείμενους ιστούς (μυς).

• Σύνθετο λίφτ ή composite facelift

Με το σύνθετο ή composite facelift -το οποίο αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό πλαστικό χειρουργό Sam Hamra- το δέρμα, το υποδόριο λίπος και το πλάτυσμα/SMAS, αποκολλώνται μαζί, ως μια ενιαία ομάδα.

Παραλλαγή με τo παραπάνω είναι η τεχνική  του «high SMAS» που αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό πλαστικό χειρουργό Fritz Barton και προσφέρει κάθετη ανάρτηση και στήριξη πάνω από το ζυγωματικό.

• Υποπεριοστικό λιφτ

Με τη συγκεκριμένη τεχνική η αποκόλληση των ιστών γίνεται στο ύψος του περιοστέου.

• MACS - λίφτ

Ακόμα πιο πρόσφατα αναπτύχθηκε από τους Βέλγους πλαστικούς χειρουργούς Patrick Tonnard και Alexis Verpaelen το MACS - lift (λίφτινγκ με μικρές τομές και κάθετη ανάρτηση των ιστών), το οποίο πραγματοποιείται με τη χρήση περιορισμένης τομής στο πρόσθιο τμήμα του αυτιού και κάθετη ανάρτηση των ιστών. Οι εσωτερικοί ιστοί του προσώπου αναρτώνται με εσωτερικά ράμματα και καθηλώνονται πάνω από το ζυγωματικό οστό, ενώ συχνά συνδυάζεται με λιποαναρρόφηση στο λαιμό.

Επειδή υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές λίφτινγκ, οι οποίες αποδίδουν εξαιρετικά αποτελέσματα, όλοι οι πλαστικοί χειρουργοί συμφωνούν ότι εκείνο που έχει, τελικά, σημασία είναι η εξατομικευμένη προεγχειρητική αξιολόγηση και η άρτια εκτελεσμένη τεχνική -και όχι αυτή καθαυτή η τεχνική. Επομένως, αναδεικνύεται η αξία της πρώτης συνεδρίας των ενδιαφερόμενων για λίφτινγκ με τον πλαστικό χειρουργό και της αισθητικής διάγνωσης που θα τεθεί. Σε άτομα με ελάχιστη χαλάρωση δέρματος και με μεγάλο εύρος ζυγωματικού η αποκόλληση της επιδερμίδας μπορεί να είναι περιορισμένη. Αντίθετα, σε άτομα που έχουν υποστεί μαζική απώλεια βάρους ή σε πρόσωπα που είναι μακρόστενα και χρειάζονται όγκο, έχουν περιττή επιδερμίδα στο μέσο ως τον έξω κανθό, έντονες ρυτίδες «μαριονέτας» ή κατώτερο διπλοσάγονο απαιτείται, συνήθως, εκτεταμένη αποκόλληση της επιδερμίδας.

Προεγχειρητική συνεδρία για το λίφτινγκ προσώπου

Στην προεγχειρητική συνεδρία, οι υποψήφιοι για λίφτινγκ θα καθορίσουν, με τον πλαστικό χειρουργό τους, τους αισθητικούς στόχους της επέμβασης, καταλήγοντας στην τεχνική ή και το συνδυασμό επεμβάσεων, με τις οποίες θα επιτευχθούν τα ιδανικά αισθητικά αποτελέσματα. Ο πλαστικός χειρουργός θα αξιολογήσει την κατάσταση της υγείας τους, θα λάβει το λεπτομερές ιατρικό ιστορικό τους και θα διερευνήσει τον έλεγχο παθολογικών καταστάσεων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπέρταση. Θα εκτιμήσει, ακόμα, την ελαστικότητα του δέρματός τους και τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους και θα συζητήσουν τις επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους, το είδος της αναισθησίας που θα χρησιμοποιηθεί για την επέμβασή τους και τα πιθανά αισθητικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένων και των δυνητικών επιπλοκών. Θα απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις και τις απορίες τους, ώστε να λάβουν την πιο ενημερωμένη και «έξυπνη» απόφαση, θα τους πληροφορήσει για την προετοιμασία που χρειάζεται να κάνουν για το λίφτινγκ, καθώς και για τη συνήθη μετεγχειρητική πορεία. Ίσως ο πλαστικός χειρουργός τους συστήσει να σταθεροποιηθούν στο βάρος τους, αν έχει προηγηθεί απώλεια πολλών κιλών μετά από βαριατρική επέμβαση ή να τους κάνει άλλες προτάσεις αναφορικά με την καθημερινότητά τους και τον τρόπο ζωής, που θα διασφαλίσουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και θα ελαχιστοποιήσουν τις επιπλοκές.  

Συστήνεται στους υποψήφιους για λίφτινγκ προσώπου να αποφεύγουν τη λήψη ασπιρίνης, αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, συμπληρωμάτων και ομοιοπαθητικών σκευασμάτων, που μπορούν να προκαλέσουν αιμορραγία, λίγες εβδομάδες πριν και λίγες μετά την επέμβασή τους. Η ενυδάτωση του οργανισμού είναι, επίσης, πολύ σημαντική για τη γρήγορη και ασφαλή ανάρρωσή τους, ενώ η διακοπή του καπνίσματος λίγες εβδομάδες πριν και λίγες μετά την επέμβαση θα βοηθήσει στην καλύτερη επούλωση και τη μείωση των ουλών.

Συνεργικές επεμβάσεις για τη μεγιστοποίηση του αποτελέσματος του λίφτινγκ

Για την επίτευξη των βέλτιστων αισθητικών αποτελεσμάτων το λίφτινγκ προσώπου μπορεί να συνδυαστεί με συνεργικές επεμβάσεις, όπως το αυτόλογο λίπος, το υαλουρονικό οξύ, η μεσοθεραπεία με βλαστοκύτταρα, οι ενέσεις βοτουλινικής τοξίνης (botox), το laser, το peeling, με τις οποίες -εκτός από τη χαλάρωση και την πτώση- αποκαθίσταται  η ποιότητα του δέρματος του προσώπου και του λαιμού, καθώς και η τυχόν ατροφία του λίπους (π.χ. στα ζυγωματικά και τις ρινοχειλικές πτυχές). Σε πολλές περιπτώσεις, επίσης, το face lifting συνδυάζεται με βλεφαροπλαστική ή με βλεφαροπλαστική χωρίς νυστέρι ή με κροταφικό lift.

Ανάρρωση από το λίφτινγκ προσώπου

Η ανάρρωση από το λίφτινγκ προσώπου διαρκεί 10-14 ημέρες, οπότε μπορεί να πραγματοποιηθεί και η επιστροφή στην εργασία. Επειδή η πρώιμη μετεγχειρητική περίοδος είναι καίριας σημασίας για το επιτυχημένο αισθητικό αποτέλεσμα και τη γρήγορη ανάρρωση, συνιστάται στους υποβληθέντες να ξεκουραστούν και να αποφύγουν απαιτητικές οικιακές δουλειές, βάρη, άσκηση ή συμμετοχή σε έντονες αθλητικές δραστηριότητες, καθώς και ζεστά ντους, υδρομασάζ, σάουνα, κολύμβηση και καταδύσεις για 2 με 3 εβδομάδες. Μώλωπες και πρήξιμο ενδέχεται να εμφανιστούν μέσα στις πρώτες 48 ώρες μετά την επέμβαση και υποχωρούν σταδιακά στις επόμενες 10 με 14 ημέρες. Για να ελαχιστοποιηθεί το πρήξιμο, βοηθά ο ύπνος με το κεφάλι ανυψωμένο για μια-δυο εβδομάδες μετά την επέμβαση. Επίσης, χρήσιμη μπορεί να αποδειχτεί η εφαρμογή δροσερών (και όχι κρύων) επιθεμάτων στο πρόσωπο, χωρίς όμως την άσκηση πίεσης.

Η «τεντωμένη» εμφάνιση ή οι μεγάλες και φανερές τομές, που δημιουργούσαν σημάδια και περιορισμούς στις καθημερινές συνήθειες για αρκετό χρονικό διάστημα στους υποβαλλόμενους σε facelift, ανήκουν στο παρελθόν της πλαστικής χειρουργικής. Σήμερα, οι αδιόρατες και καλά «κρυμμένες» ουλές και ο ατραυματικός τρόπος πραγματοποίησης της επέμβασης προσφέρουν –πέρα από το άριστο αισθητικό αποτέλεσμα- ασφάλεια, εύκολη ανάρρωση και γρήγορη επιστροφή στην καθημερινότητα.

Επιπλοκές από την επέμβαση λίφτινγκ

Κατά τη διάρκεια της προεγχειρητικής συνεδρίας οι ενδιαφερόμενοι έχουν λάβει γνώση για τις πιθανές επιπλοκές της επέμβασης του λίφτινγκ. Η επιπλοκή που χαρακτηρίζεται ως η πιο συνηθισμένη στη διεθνή βιβλιογραφία είναι το μετεγχειρητικό αιμάτωμα. Επίσης, δυνητικές επιπλοκές αποτελούν το μετεγχειρητικό οίδημα, η εκχύμωση, η απώλεια δέρματος, ο τραυματισμός νεύρων, η μικρή απώλεια ή μετατόπιση τριχών, η κακή επούλωση και ο υπερχρωματισμός των ουλών. Υπάρχουν, όμως, παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να ελεγχθούν, ελαχιστοποιώντας –όπως αναφέρεται στη βιβλιογραφία- τις επιπλοκές: ο έλεγχος της υπέρτασης μειώνει την πιθανότητα αιματώματος, η διακοπή της ασπιρίνης ή αντιπηκτικής αγωγής περιορίζει το ενδεχόμενο αιμορραγίας, η αποφυγή της τάσης του δέρματος κατά τη διάρκεια της επέμβασης ελαχιστοποιεί την απώλεια δέρματος, η διακοπή του καπνίσματος λίγες εβδομάδες πριν και λίγες μετά την επέμβαση μειώνει την πιθανότητα αιματώματος και κακής επούλωσης των ουλών.

Συμπεράσματα

Επιτυχημένο θεωρείται το facelift που επαναφέρει με φυσικότητα τη «χαμένη» ομορφιά, αναδεικνύοντας –και όχι αλλάζοντας- τα χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου. Οι ενδιαφερόμενοι για λίφτινγκ προσώπου χρειάζεται να έχουν στο μυαλό τους ότι το λίφτινγκ θα δημιουργήσει έναν «νεότερο εαυτό» αλλά όχι έναν «άλλο εαυτό». Ο σεβασμός στους ιστούς και τη μοναδικότητα του κάθε προσώπου είναι η φιλοσοφία που διέπει το σύγχρονο facelift. Επομένως, οι παράγοντες που εξασφαλίζουν τη βίωση υψηλών επιπέδων μετεγχειρητικής ικανοποίησης από το λίφτινγκ προσώπου είναι η σωστή προεγχειρητική αξιολόγηση, οι ρεαλιστικές προσδοκίες, η αποφυγή των υπερβολών, το διακριτικό αισθητικό αποτέλεσμα που δεν «προδίδει» το στίγμα της επέμβασης, η φυσικότητα και η εξατομίκευση.

Τα αισθητικά αποτελέσματα του facelift προσφέρουν μακροχρόνια περίοδο νεότητας, αφού διαρκούν, ανάλογα με την τεχνική που θα εφαρμοστεί, αρκετά χρόνια. Η κληρονομικότητα, η ποιότητα του δέρματος, οι σημαντικές αυξομειώσεις βάρους, το κάπνισμα, αλλά και περιβαλλοντικοί  παράγοντες (όπως η υπερβολική έκθεση στον ήλιο) μπορούν να επηρεάσουν τη μακροβιότητα του λίφτινγκ προσώπου.

Πηγές

• Barton, F., «Aesthetic surgery of the face and neck», Aesthetic Surgery Journal, 29(6), 2009: 449-463.
• Mustoe, Th. & Park, E., «Evidence–Based Medicine: Face Lift», Plastic and Reconstructive Surgery, 133 (5), 2014: 1206-1213
• Rohrich, R. & Kailash, N., «Long-term results in Face Lifting: Observational results and evolution of technique», Plastic and Reconstructive Surgery, 138 (1), 2016: 97-108.
• Rohrich, R., Ghavami, A., Lemmon, J. & Brown, S., «The individualized component face lift: Developing a systematic approach to facial rejuvenation», Plastic and Reconstructive Surgery, 123(3), 2009: 1050-1063.
• Stuzin, J., «Face Lifting», Plastic and Reconstructive Surgery, 121 (1), 2008: 1-19.
• Stuzin, J., «Restoring facial shape in Face Lifting: The role of skeletal support in facial analysis and midface soft-tissue repositioning», Plastic and Reconstructive Surgery, 119 (1), 2007: 362-377.
• Taschen, A. (επιμ.), Aesthetic Surgery, Κολωνία: Taschen, 2005.
• Warren, R., Aston, Sh. & Mendelson, B., «Face Lift», Plastic and Reconstructive Surgery, 128 (6), 2011: 747-764.