Σημαία της Νίκης
Σημαία της Νίκης[1] (ρωσικά: Знамя Победы) ονομάζεται η σημαία της 150ής Μεραρχίας Τυφεκιοφόρων Τάγματος Κουτούζοφ Β΄ Κλάσης Ιντρίτσα που υψώθηκε την 1 Μαΐου[2][~ 1] 1945 στην οροφή του κτιρίου του Ράιχσταγκ στο Βερολίνο[2] από τους στρατιώτες του κόκκινου στρατού Αλεξέι Μπέρεστ,[3][4][5] Μιχαήλ Γιεγκόροφ και Μελίτον Καντάρια.
| |
| Αναλογία | 188 cm × 82 cm |
|---|---|
| Υιοθετήθηκε | 1η Μάη 1945 |
Η ρωσική νομοθεσία ορίζει ότι «η σημαία της Νίκης είναι το επίσημο σύμβολο της νίκης του σοβιετικού λαού και των ενόπλων δυνάμεών του επί της ναζιστικής Γερμανίας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941–1945, ως κρατικό ρωσικό κειμήλιο» και «διατηρείται διαρκώς αποθηκευμένη υπό συνθήκες που εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την προσβασιμότητά της για προβολή».[2] Επίσης, η σημαία της Νίκης είναι το επίσημο σύμβολο της Νίκης στη Λευκορωσία (από το 1996)[6] και στην Υπερδνειστερία (2009),[7] μη αναγνωρισμένη σε Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ.
Η σημαία της Νίκης είναι αυτοσχέδια στρατιωτική σημαία της Σοβιετικής Ένωσης ή οποία περιέχει ένα πεντάκτινο αστέρα πάνω από το σφυροδρέπανο στο πάνω προΐστιο μέρος της και στο υπόλοιπο μέρος της υπάρχει η επιγραφή με λευκά γράμματα σε τέσσερις σειρές, «150 стр. ордена Кутузова II ст. идрицк. див. 79 С. К. 3 У. А. 1 Б. Ф.»[8] (150ή Μεραρχία Τυφεκιοφόρων Τάγματος Κουτούζοφ Β΄ Κλάσης Ιντρίτσα, 79ο Σώμα Στρατού Τυφεκιοφόρων, 3η Στρατιά Σοκ, 1ο Λευκορωσικό Μέτωπο)
Εικόνες
Επεξεργασία-
Η σημαία της Νίκης σε γραμματόσημο, Π. Λογκίνοφ, Β. Ε. Παμφίλοφ (ΕΣΣΔ, 1989) -
Φάκελος με τη σημαία και το παράσημο της Νίκης για την 40η επέτειο της νίκης (ΕΣΣΔ, 1985) -
Το κτίριο του Ράιχσταγκ μετά από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων, (03/06/1945) -
Η αυθεντική σημαία της Νίκης, στο κεντρικό μουσείο των ενόπλων δυνάμεων στη Μόσχα
.jpg)
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ σύμφωνα με την Ώρα Μόσχας. Η ώρα στο Βερολίνο ήταν εκείνη την ώρα 22:00 της 30ής Απριλίου (εκείνη την περίοδο η διαφορά ώρας μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας ήταν δύο ώρες)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση για τα 71 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης (13/5/2016)». Δήμος Χαλανδρίου. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Федеральный закон от 7 мая 2007 г. № 68-ФЗ «О Знамени Победы» // Собрание законодательства Российской Федерации от 14 мая 2007 г. № 20 ст. 2369
- ↑ Центральний музей ЗС України видав чергову сторінку «Історичного календаря», присвячену Герою України Олексій Бересту. // www.kmu.gov.ua
- ↑ Олександр Левченко. Повернення із забуття Αρχειοθετήθηκε 2008-06-22 στο Wayback Machine. // www.obriy.pib.com.ua
- ↑ Володимир Проненко. «Якщо щось трапиться з Єгоровим і Кантарією, Берест дійде обов’язково…» Αρχειοθετήθηκε 2009-06-04 στο Wayback Machine. // www.dt.ua
- ↑ «Указ Президента Республики Беларусь от 06.05.1996 № 158 «О Знамени Победы»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ Красное Знамя Победы стало одним из официальных символов Приднестровья// www.rian.ru
- ↑ Иванов К. А. Флаги государств мира. — М.: Транспорт, 1971, С.23
Επιπλέον ανάγνωση
Επεξεργασία- Андрей Сидорчик. Рождение легенды. История появления Знамени Победы // www.aif.ru