Βικιπαίδεια

Κωνσταντίνος Γ΄ της Σκωτίας

Ο Κωνσταντίνος Γ΄ της Σκωτίας ή Κωνσταντίνος Κάλβους ή Κωνσταντίνος ο Φαλακρός (Αρχαία Γαελικά : Causantin mac Cuilein, περί το 970 - 997) βασιλιάς της Σκωτίας (995 - 997) ήταν γιος του Κούλεν της Σκωτίας.[4][5] Ο Ιωάννης του Φορντάν τον αναφέρει με τον Λατινικό ορισμό Κωνσταντίνο Κάλβους κάτι που μεταφράζεται σαν Κωνσταντίνος ο Ισχυρός.[6][7] Ο Μπένντζαμιν Χάντσον αναφέρει ότι οι Σκωτσέζοι και οι Ιρλανδοί συγγραφείς παρουσιάζουν τους νησιώτες βασιλείς ως κυρίαρχους όπως ο Ευγένιος Κάλβους ή ο Όουεν ο Ισχυρός βασιλιάς του Στραθκλάιντ τον 11ο αιώνα.[8]

Κωνσταντίνος Γ' της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Causantín mac Áeda (Σκωτικά Κελτικά)
Γέννηση971[1]
Θάνατος997[1]
Περθ
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Τόπος ταφήςIona Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[2]
Οικογένεια
ΓονείςΚούλεν της Σκωτίας[3]
ΟικογένειαΟίκος των Αλπινιδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμονάρχης της Σκωτίας (995–997)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η διαδοχή στην Σκωτία

Επεξεργασία

Οι νόμοι διαδοχής της Σκωτσέζικης μοναρχίας ήταν τα πρώτα μεσαιωνικά χρόνια εξαιρετικά περίπλοκοι, οποιοσδήποτε αρσενικός απόγονος προηγούμενου βασιλιά θα μπορούσε να είναι διεκδικητής του θρόνου. Οι επόμενοι δυο βασιλείς Κένεθ Γ΄ της Σκωτίας και Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας ήταν ξαδέλφια του Κωνσταντίνου Γ΄ και ανέβηκαν στον θρόνο δολοφονώντας τους προκατόχους τους, η διαδοχή έπρεπε να οριστεί έτσι ώστε να μην είναι ο επόμενος βασιλιάς ανήλικος και αναγκαστούν να ορίσουν κηδεμόνες. Οι βασιλείς είχαν πολλές εκτάσεις στην Σκωτία ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους στους υποτελείς υποτελείς χωρίς τον κίνδυνο αποσχίσεων. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι ότι πολλά ξαδέλφια κάθε βασιλιά διεκδικητές του θρόνου δεν μπορούσαν να περιμένουν τον φυσικό θάνατο του βασιλιά να τον κληρονομήσουν, το αποτέλεσμα ήταν πρόωροι θάνατοι και πολλές δολοφονίες στην βασιλική οικογένεια.[9]

Τον 10ο αιώνα η Σκωτία βρέθηκε στο επίκεντρο συγκρούσεων ανάμεσα σε δυο δυναστείες, η πρώτη ήταν του Κωνσταντίνου Α΄ της Σκωτίας και η δεύτερη του αδελφού του Εντ μακ Κένεθ. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ της Σκωτίας ανήκε στους απογόνους του δεύτερου, οι βασιλικοί του πρόγονοι ήταν ο Εντ μακ Κένεθ, ο Κωνσταντίνος Β΄ της Σκωτίας, ο Ίντουλφ της Σκωτίας και ο Κούλεν της Σκωτίας, ο Αμλαίμπ της Σκωτίας ήταν θείος του από πατέρα.[10] Την πρώτη περίοδο η εναλλαγή ανάμεσα στις δυο δυναστείες γινόταν ειρηνικά χωρίς σοβαρά προβλήματα, ο Άλφρεντ Σμιθ ονομάζει την περίοδο αυτή ειρηνική συνύπαρξη. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ο Κούλεν της Σκωτίας αποφάσισε να αποκλήσει από την διαδοχή τον ξάδελφο του Ντάφ της Σκωτίας για άγνωστους λόγους που μάλλον έχουν σχέση σύμφωνα με τον Σμιθ με το βασίλειο του Στραθκλάιντ.[10]

Θρύλοι για τον φόνο του Κένεθ Β΄

Επεξεργασία

Ο Ιωάννης του Φορνάν τον 14ο αιώνα αναφέρει ότι ο Κένεθ Β΄ της Σκωτίας προσπάθησε να αλλάξει τους κανόνες διαδοχής επιτρέποντας να ορίζεται διάδοχος του θρόνου ο κοντινότερος συγγενής του προηγούμενου βασιλιά ανοίγοντας τον δρόμο να γίνεται η διαδοχή από πατέρα σε γιο. Ο ίδιος προσπάθησε να αποκλείσει τον Κωνσταντίνο Γ΄ και τον Κένεθ Γ΄ ή Γκριμ. Οι δυο άντρες οργισμένοι συνωμότησαν εναντίον του, έπεισαν την Φινέλλα κόρη του Κουνκάρ μονμάρου του Άνγκους να σκοτώσει τον βασιλιά, αυτή βρήκε την ευκαιρία να εκδικηθεί τον φόνο του γιου της από τον Κένεθ Β΄. Τα Χρονικά των Πίκτων και των Σκωτσέζων τον 12ο - 13ο αιώνα που είχαν συλλεχθεί από τον Ουίλιαμ Φορμπς Σκίνε (1809 - 1892) τονίζουν ότι η Φινγκουάλα σκότωσε τον Κένεθ Β΄ από προσωπική εκδίκηση χωρίς να έχει σχέση με την υπόθεση των δυο ξαδέλφων του.[11][12] Τα Χρονικά του Ούλτερ γράφουν Ο Κένεθ γιος του Μάλκολμ, βασιλιάς των Σκωτσέζων σκοτώθηκε εκδικητικά χωρίς να δείχνουν τον δολοφόνο.[11][13]

Σύμφωνα με τον Ιωάννη του Φορντάν, ο Κωνσταντίνος ο Φαλακρός γιος του βασιλιά Κούλεν και ο Γκρίμ συνωμότησαν να σκοτώσουν τον βασιλιά και τον γιο του. Μια μέρα ο Κένεθ Β΄ και η βασιλική συνοδεία πήγαν για κυνήγι στο δάσος πολύ κοντά από το σπίτι της Φινέλλα, τον πλησίασε του δήλωσε την υποταγή της και του ζήτησε να έρθει σπίτι της για να του αποκαλύψει μια συνωμοσία που έχει ακούσει εναντίον του. Τοποθέτησε εν των μεταξύ στο σπίτι της μια παγίδα για τον βασιλιά, ένα άγαλμα το οποίο ήταν συνδεδεμένο με έναν μεγάλο αριθμό από θανατηφόρα βέλη με τέτοιον τρόπο ώστε όποιος ακουμπούσε το άγαλμα τα βέλη θα έπεφταν επάνω του. Η Φινέλλα έριξε στην παγίδα τον Κένεθ να ακουμπήσει το άγαλμα και όλα τα βέλη έπεφταν πάνω του από παντού, ο ίδιος έπεσε νεκρός πριν προλάβει να πει λέξη, η ίδια δραπέτευσε στο δάσος και συναντήθηκε με τον συνωμότες Κωνσταντίνο Γ΄ και Γκριμ. Οι κυνηγοί βρήκαν το σώμα του βασιλιά μέσα στα αίματα αλλά δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν την Φινέλλα.[14] Ο Σμιθ αμφιβάλει για την ιστορία αλλά αναγνωρίζει την συνωμοσία για την δολοφονία του Κένεθ Β΄.[15] Ο ιστορικός Άλαν Ορ Άντερσον (1879 - 1958) έχει μεγάλες αμφιβολίες και θεωρεί την Φινέλλα ημιμυθική γυναικεία παρουσία, σημειώνει ότι το θηλυκό όνομα Φινγκουάλα σημαίνει άσπροι ώμοι. Τα ίδια τοπωνύμια βρίσκονται στο Φορντάν και στον Άγιο Κύρο όπου σύμφωνα με την παράδοση η Φινέλλα περπατούσε στις κορυφές των δέντρων, σύμφωνα με τον Άντερσον παριστάνει μια τοπική θεά της ροής.[16] Μια μεταγενέστερη γνώμη του Ιωάννη του Φορντάν αναφέρει την Φινέλλα σαν μητέρα του Μάκβεθ της Σκωτίας αλλά μάλλον ήταν λάθος και παρανόηση στο όνομα του Φίντλαχ του Μόρεϊ που ήταν ο πατέρας του Μάκβεθ.[17]

Άνοδος στον θρόνο

Επεξεργασία

Η αφήγηση του Ιωάννη του Φορντάν συνεχίζεται με την βασιλεία του Κωνσταντίνου Γ΄ που διαδέχθηκε τον Κένεθ Β΄ : "ο Κωνσταντίνος ο Ισχυρός γιος του βασιλιά Κούλεν σφετερίστηκε τον θρόνο και νίκησε με την υποστήριξη ευγενών". Ο θρόνος διεκδικήθηκε από τον ξάδελφο του Μάλκολμ Β΄ γιο του Κένεθ Β΄ με αποτέλεσμα τον εμφύλιο πόλεμο. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ της Σκωτίας βασίλευσε 18 μήνες ενοχλούμενος συνεχώς από τον Μάλκολμ και τον νόθο θείο του Κένεθ έναν στρατιώτη με τεράστια ανδρεία που προσπάθησε με όλα τα μέσα να σκοτώσει οποιονδήποτε ήταν πάνω από τον ίδιο.[14] Τα Χρονικά των βασιλέων της Σκωτίας ελαττώνουν την βασιλεία του στους 16 μήνες αλλά τα ίδια χρονικά φτάνουν μέχρι τον Γουλιέλμο τον Λέοντα.[18]

Η ύπαρξη του Κένεθ νόθου θείου του Μάλκολμ Β΄ δεν υπάρχει σε άλλες πηγές και ο Τσάρλς Κόλυ την αντιμετώπισε με σκεπτικισμό.[11] Ο Ιωάννης του Φορντάν έχει καταλήξει στον Κένεθ έναν νόθο γιο του Μάλκολμ Α΄ της Σκωτίας αλλά ο Σκίνε το διαψεύδει τονίζοντας ότι ο συγκεκριμένος Κένεθ γιος του Μάλκολμ ήταν ο Κένεθ Γ΄ ο οποίος είναι εγγονός του Μάλκολμ Α΄.[19] Ο Ρομπέρ Σο αμφιβάλει σοβαρά αν ο Κένεθ Β΄ είχε νόθο αδελφό με το ίδιο όνομα Κένεθ τονίζοντας ότι ο Μάλκολμ Α΄ δεν είχε κανέναν λόγο να δώσει το ίδιο όνομα σε δυο από τους γιους του.[20] Ο Άλεξ Γουλφ (γεν. 1963) δέχεται την ταυτοποίηση του Κένεθ γιου του Μάλκολμ με τον Κένεθ Γ΄ σαν την πιο πιθανό αλλά εισηγείται μεγάλο αριθμό εναλλακτικών λύσεων όπως ότι ο Κένεθ Β΄ ήταν γιος του Μάλκολμ και το όνομα του μεταφέρεται εσφαλμένα σε ένα κείμενο στο όνομα του δολοφόνου του διαδόχου του. Ο Κένεθ Β΄ γιος του Μάλκολμ θα μπορούσε να είναι λανθασμένη απόδοση του Μάλκολμ Β΄ ή ο δολοφόνος θα μπορούσε να είναι ο Κένεθ γιος του Μάλκολμ κάποιο άλλο ενεργό μέλος της βασιλικής οικογένειας.[21]

Θάνατος

Επεξεργασία

Τα Χρονικά του Τίγκερναχ αναφέρουν ότι ο Κωνσταντίνος Γ΄ δολοφονήθηκε σε εμφύλιο μεταξύ των Σκωτσέζων (997) : "μια μάχη ανάμεσα στους Σκωτσέζους στην οποία έπεσαν ο βασιλιάς της Σκωτίας, γιος του Κούλεν και πολλοί άλλοι". Την ίδια χρονιά μια παρόμοια αναφορά για τον θάνατο του Μειλ Κολουίμ Α΄ του Στραθκλάιντ δεν διευκρινίζει αν οι δυο θάνατοι συνδέονται μεταξύ τους.[22][23] Στο Χρονικό των Πίκτων και των Σκωτσέζων σύμφωνα με μια αινιγματική περιγραφή ο Κωνσταντίνος γιος του Κούλεν σκοτώθηκε από τον Κένεθ γιο του Μάλκολμ στο Ραθινβεράνομ, στην συνέχεια το σώμα του μεταφέρθηκε και τάφηκε στην Αϊόνα. Το Χρονικό του Μελρόζ αναφέρει "ο βασιλιάς Κωνσταντίνος γιος του Κούλεν σκοτώθηκε από ξίφος" και καταγράφεται επίσης ως δολοφόνος ο Κένεθ γιος του Μάλκολμ.[23] Η αφήγηση του Ιωάννη του Φορντάν είναι περισσότερο λεπτομερής, ο Κωνσταντίνος και ο Κένεθ γιος του Μάλκολμ συναντήθηκαν μια μέρα στην Λόθιαν στις όχθες του ποταμού Άλμοντ, ακολούθησε μάχη με μεγάλη σφαγή και από τις δυο πλευρές που έπεσαν και οι δυο ηγέτες. Οι φρουροί του Κωνσταντίνου Γ΄ δραπέτευσαν στον Γκρίμ που ταυτίζεται με τον Κένεθ Γ΄ και τον ανακήρυξαν νέο βασιλιά. Ο Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας στην Κάμπρια έμαθε τα νέα για τον θάνατο του θείου του και βάδισε με στρατό να αναλάβει τον θρόνο για λογαριασμό του αλλά ηττήθηκε στην πρώτη του σύγκρουση με τον Γκρίμ.[14]

Ο Ιωάννης του Φορντάν περιγράφει ότι ο Μάλκολμ Β΄ κυβερνούσε την Κάμπρια που κατέκτησε ύστερα από πολλές μάχες με τον Κωνσταντίνο Γ΄ και στην συνέχεια τον Κένεθ Γ΄ ή τον γιο του Γκίρικ. Ο Μάλκολμ υποστήριξε την Κάμπρια από τον Έθελρεντ του Ουέσσεξ τη χρονιά που σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναχώρησαν προσωρινά οι Δανοί από την Αγγλία (1000) και μπόρεσε ο ίδιος να ανασυντάξει τον στρατό του.[24] Ο Έθελρεντ μετέφερε τον στρατό του με στόχο να κυριεύσει το Στραθκλάιντ αλλά τα ιστορικά γεγονότα για την εκστρατεία δεν υπάρχουν.[25] Η Κάμπρια και το Στραθκλάιντ ήταν μακριά από τις περιοχές που ήταν τα όρια της εξουσίας του Σκωτσέζικου βασιλείου την εποχή του Κωνσταντίνου Γ΄ και του Κένεθ Γ΄.[24] Το χρονικό δεν καθορίζει με σαφήνεια τους αντιπάλους του Έντγκαρ Έθελρεντ, η πιο παραδεκτή ιστορική άποψη καταλήγει σε σύγκρουση του Άγγλου βασιλιά με τον βασιλιά της Σκωτίας Κένεθ Γ΄ για τον έλεγχο του Στραθκλάιντ που είχε κατακτηθεί από τον Εδμόνδο Α΄ της Αγγλίας και με σκοπό να αποκτήσει πολλά λάφυρα και προμήθειες. Οι Σκωτσέζοι και ο Κένεθ από την άλλη πλευρά δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο να χάσουν μια περιοχή που κατείχαν δυο γενεές.[26]

Ο τόπος θανάτου του

Επεξεργασία

Ο Τζέιμς Γιούνγκ Σίμπσον που έχει γράψει πολλά έργα αρχαιολογίας αναφέρει ότι οι πληροφορίες για την θέση του τάφου του Κωνσταντίνου είναι διχασμένες. Οι ιστορικές πηγές τοποθετούν τον θάνατο του κοντά στον ποταμό Άλμοντ αλλά υπάρχουν δυο ποταμοί στην Σκωτία με αυτό το όνομα ο ένας στο Περθσαιρ και ο άλλος στο Λόθιαν. Ο ιστορικός Τζορτζ Χάλμερς (1742 - 1825) αναφέρει την ακριβή του θέση στο Περθσαιρ, αντίθετα ο Ιωάννης του Φορντάν, ο Χέκτορ Μπόες (1465 - 1536) και ο Τζωρτζ Μπιουκάναν τοποθετούν τον θάνατο του στο Λόθιαν. Το Χρονικό του Μέλροουζ τοποθετεί την μάχη στον ποταμό Άβον και ο Τζον Λέζλι κοντά στον ποταμό Ανάν, θεωρεί ότι έπεσε σε εκστρατεία που είχε οργανώσει στην Κάμπρια.[27][28]

Υπάρχουν επιπλέον πολλές διαφωνίες για την θέση της μάχης κατά μήκος του ποταμού, τα Χρονικά του Μέλροουζ και ο Ουίντον την τοποθετούν στις πηγές του ποταμού, το Χρονικό καταγράφει την θέση με το όνομα Τέγκελερ. Ο Μπόες και ο Μπιουκάναν την τοποθετούν στο στόμιο του ποταμού στην θέση που ο Άλμοντ εισέρχεται στον ποταμό Φορθ, μερικές εκδόσεις του Μπόες παραπέμπουν στο Κράμοντ. Τα Χρονικά της Σκωτσέζικης βασιλείας του Πίκτορουμ που ανακαλύφθηκαν από τον γιατρό Ρομπέρ Σιμπαλντ (1641 - 1722) τοποθετούν τον θάνατο του Κωνσταντίνου Γ΄ σε μια θέση με το όνομα Ραθίνβεραμον που μεταφράζεται στόμιο του ποταμού Άβον, πιθανότατα είναι το φρούριο Μπέρθα στο Περθ στο στόμιο του ποταμού Άλμοντ.[27] Στην θέση αυτή ο ποταμός Άλμοντ συνδέεται με τον ποταμό Τάι στην Σκόν πολύ κοντά στο Περθ.[29] Το Φορτεβιώ που συνδέεται με τον Κένεθ ΜακΆλπιν και τον θάνατο του εντοπίζεται επίσης στο Περθσαιρ.[30]

Η θέση του τάφου του

Επεξεργασία

Ο ιστορικός Άλεξ Γουλφ (γεν. το 1963) με βάση τα Χρονικά των βασιλέων της Άλμπα αναφέρει ότι ο Ντόναλντ Α΄ της Σκωτίας πέθανε στα ανάκτορα του Σίνμπελαθουά στο "Ρίγκμοναθ" την κύρια εγκατάσταση εκείνη την εποχή. Το Ρίγκμοναθ ήταν μάλλον ένα διαφορετικό όνομα για τον Άγιο Ανδρέα και ήταν ένας οικισμός εκείνη την εποχή γύρω από εκκλησία που καταγράφεται σαν Μπέλαθορ, στην τοποθεσία έγιναν οι βασιλικές τελετές κάτι που δείχνει ότι είχε σημαντικό ενδιαφέρον.[31] Την ίδια εποχή το "Φορτεβιώ" ήταν το μεγαλύτερο πληθυσμιακό κέντρο των νότιων Πίκτων, η έλλειψη οχύρωσης του Φορτεβιώ δείχνει ότι ήταν θρησκευτικό κέντρο που συσχετιζόταν με τον βασιλιά.[31] Το 728 καταγράφεται ένα σημαντικό βασιλικό κέντρο των Πηκτών στην συμβολή των ποταμών Τάι και Ίρν, η τοποθεσία βρίσκεται λίγο έξω από το Περθ σε απόσταση περίπου 8 χιλιόμετρα από το Φορτεβιώ πολύ κοντά στο Αμπερνέθυ και στην Σκον. Η περιοχή παρουσιάζεται εκείνη την εποχή κύριο βασιλικό κέντρο που με την πάροδο του χρόνου μετακινήθηκε στην Σκον.[32]

Τον 18ο αιώνα ο λίθος του Κίρκλιστον συνδέθηκε με την τοποθεσία της μάχης που έπεσε ο Κωνσταντίνος Γ΄ με τον Τζων Μακαρσί, η ιδέα προήλθε από ένα κείμενο στην Σκωτσέζικη Συλλογή του Σερ Τζον Σινκλέρ, του 1ου βαρόνου. Το 1780 ιδρύθηκε η Εταιρεία Σκωτσέζικων Αρχαιοτήτων με τον Ντέιβιντ Έρσκιν, 11ο κόμη του Μάκαν. Η επιγραφή στην πέτρα γράφει "IN HOC TUM- JAC - CONSTAN- VIC- VICT", το "CONSTAN" ταυτίζεται με τον Κωνσταντίνο Γ΄ άποψη που μεταφέρθηκε στα Σκωτσέζικα περιοδικά.[27][33] Η άποψη που επικράτησε είναι ότι η πέτρα βρισκόταν στην θέση που ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Γ΄ έπεσε στην μάχη, μερικοί προχώρησαν ακόμα περισσότερο τονίζοντας ότι δείχνει τον τάφο του.[27] Ο Σίμπσον διαφώνησε με την θεωρία αναφέροντας ότι τέτοιο ταφικό βασιλικό μνημείο είναι αδύνατο να ηγέρθη εκείνη την εποχή στην Σκωτία σε εποχές εμφύλιου πολέμου ενώ ο ίδιος ο βασιλιάς είχε γίνει μισητός στους υπηκόους του. Προσπάθησε να ερμηνεύσει το κείμενο με διαφορετικό τρόπο χωρίς το όνομα του Κωνσταντίνου, η θεωρία του βασίστηκε σε εσφαλμένη ανάγνωση του αρχικού κειμένου.[34]

Θρύλοι

Επεξεργασία

Η Προφητεία του Μπερχάν που καλύπτει την εποχή του Κωνσταντίνου Γ΄ μιλάει με τα χειρότερα λόγια για τον ίδιο και την βασιλεία του : "ένας βασιλιάς που έγινε βασιλιάς χωρίς να είναι, την μέχρι τότε ισχύ θα ακολουθήσει η αδυναμία, ένας βασιλιάς που έγινε η ντροπή των Σκωτσέζων όσο κυβέρνησε. Κυβέρνησε ενάμιση χρόνο μετατρέποντας όλους τους Σκωτσέζους σε ομήρους, στην συνέχεια θα πεθάνει, θα πέσει στην μάχη, πολέμησε σε αμέτρητες μάχες από το Στέρλινγκ μέχρι το Αμπερτάι. Ο Άντερσον υποθέτει ότι η γραμμή από το Στέρλινγκ μέχρι το Αμπερτάι αποτελούσε τα φυσικά σύνορα με την Δανική Νορθουμβρία.[23][26]

Η Προφητεία του Μπερχάν περιγράφει επίσης με τα χειρότερα λόγια τον προκάτοχο του Κένεθ Β΄ σαν έναν βασιλιά επικίνδυνο για όλους. Σύμφωνα με την προφητεία ο Κένεθ Β΄ επιτέθηκε στον λαό του και σε όλους τους εχθρούς του υπονοώντας ότι δολοφόνησε πολλά μέλη από την Σκωτσέζικη αριστοκρατία. Ο Χιούντσον τονίζει ότι πολλά έργα σχετικά με την δολοφονία του Κένεθ Β΄ υπήρχαν στην πρώιμη λογοτεχνία της Σκωτίας αλλά έχουν διασωθεί σήμερα ελάχιστα .[26] Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Κένεθ Β΄ και τον Κωνσταντίνο Γ΄ είναι ότι ο Κένεθ ήταν ισχυρός βασιλιάς αντίθετα ο Κωνσταντίνος Γ΄ πολύ αδύναμος, απόδειξη ότι βασίλευσε μόνο 18 μήνες, περιβλήθηκε από ανίκανους και αδύναμους ανθρώπους. Το ποίημα περιγράφει τον θάνατο του στον ποταμό Τάι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις πηγές που προσδιορίζουν τον θάνατο του στον ποταμό Άλμοντ, ο Άλμοντ όμως συμβάλλει με τον Τάι πολύ κοντά στην Σκον σε μια περιοχή που καταγράφεται σαν τόπος θανάτου του Ντόναλντ Α΄.[26] Ο δυσοίωνος στίχος που ο Κωνσταντίνος πέφτει μαζί με τον λαό του πιθανότατα να σημαίνει και το τέλος της οικογένειας του καθώς η δυναστεία του τελείωσε με τον θάνατο του. Το επίθετο "Γκρίμ" για τον διάδοχο του σαν επίθετο σημαίνει καφές, σαν ουσιαστικό αρχηγός ή άρχοντας, απεικονίζεται σαν ισχυρότατος βασιλιάς.[26] Ο Κωνσταντίνος δεν φαίνεται να έχει απογόνους και είναι ο τελευταίος από το γενεαλογικό δέντρο του Εντ μακ Κένεθ που έγινε βασιλιάς.[10] Με τον θάνατο του η αντιπαλότητα ανάμεσα στους απογόνους του Κωνσταντίνου Α΄ και του Εντ έληξε και μια νέα γενεαλογική γραμμή αναδείχτηκε με τους απογόνους του του Κένεθ Β΄ που ξεκίνησε από τον γιο του Μάλκολμ Β΄. Η άλλη γενεαλογική γραμμή με τους απογόνους του Ντάφ της Σκωτίας εκπροσωπήθηκε με τον Κένεθ Γ΄.[35]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 p10290.htm#i102896.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Μαρτίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Until the Victorian era, Constantine, son of Áed was listed as "Constantine III of Scotland", and this Constantine as "Constantine IV". Since then, revised historical opinion has removed Caustantín of the Picts, previously titled "Constantine I of Scotland", from the traditional list of Scottish monarchs, leading to this Constantine being retitled as "Constantine III".
  5. ↑ Cawley 2011, Aedh.Listing includes all kings descended from him.
  6. ↑ Skene, Coronation Stone, p. 93
  7. ↑ Williams, Smyth, and Kirby, A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland, and Wales, c. 500-c. 1050, p. 89
  8. ↑ Hudson, A Biographical Dictionary of Scottish Gaze, p. 50
  9. ↑ Mitchison, A History of Scotland, p. 13
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Smyth, Warlords and Holy Men: Scotland AD 80-1000, p. 223-224
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Cawley 2011, Malcolm.Listing includes all kings descended from him, excluding Kenneth III.
  12. ↑ The name of Cuncar's daughter is given as Fenella, Finele or Sibill in later sources. John of Fordun credits Constantine III (Causantín mac Cuilén) and Kenneth III (Cináed mac Duib) with the planning, claiming that Kenneth II planned to change the laws of succession. See ESSH, pp. 512–515.
  13. ↑ https://celt.ucc.ie//published/T100001A/
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Skene, John of Fordun's Chronicle of the Scottish nation, Book IV, Chapters XXXII-XXXIV (32-34), pages 165-169
  15. ↑ Smyth, Warlords and Holy Men: Scotland AD 80-1000, p. 224-225
  16. ↑ Anderson, Early sources of Scottish history, A.D. 500 to 1286, p. 515
  17. ↑ Skene, John of Fordun's Chronicle of the Scottish nation, Book IV, Chapters XLIV (44), pages 180
  18. ↑ Woolf, From Pictland to Alba, 789-1070, p. 88-89
  19. ↑ Skene, Chronicles of the Picts and Scots, Preface, p. CXLIV-CXLV (144-145)
  20. ↑ Shaw, Historical origins. Appendix article: Critical Review of the Scottic or Gaelic History, p. 18-19
  21. ↑ Woolf, From Pictland to Alba, 789-1070, p. 221-222
  22. ↑ https://celt.ucc.ie//published/T100002A/index.html
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Anderson, Early sources of Scottish history, A.D. 500 to 1286, p. 517-519
  24. ↑ 24,0 24,1 Smyth, Warlords and Holy Men: Scotland AD 80-1000, p. 226
  25. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 379.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 Hudson, Prophecy of Berchán: Irish and Scottish High-Kings of the Early Middle Ages, p. 218-219
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 Simpson, On the Cat-Stain, p. 136-139
  28. ↑ Sir James Young Simpson (biography) Appendix. Listing of archaeological articles written by Simpson
  29. ↑ Woolf, Scotland, p. 260
  30. ↑ Williams, Smyth, and Kirby, A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland, and Wales, c. 500-c. 1050, p.166
  31. ↑ 31,0 31,1 Woolf, From Pictland to Alba, 789-1070, p. 103-105
  32. ↑ Fraser, From Caledonia to Pictland, p. 288
  33. ↑ Simpson, On the Cat-Stain, p. 123-125
  34. ↑ Simpson, On the Cat-Stain, p. 139-140
  35. ↑ Smyth, Warlords and Holy Men: Scotland AD 80-1000, p. 224-227

Πηγές

Επεξεργασία
  • Anderson, Alan Orr, Early Sources of Scottish History A.D 500–1286. 1922 edition, Oliver and Boyd.
  • Anderson, Alan Orr, Early Sources of Scottish History A.D 500–1286, volume 1. Reprinted with corrections. Paul Watkins, Stamford, 1990.
  • Cannon, John, A Dictionary of British History (2009). Oxford University Press.
  • Cawley, Charles (24 May 2011). "Medieval Lands Project: Scotland Kings". Foundation for Medieval Genealogy. Retrieved 19 May 2012.
  • Duncan, A.A.M., The Kingship of the Scots 842–1292: Succession and Independence. Edinburgh University Press, Edinburgh, 2002.
  • Fraser, James Earl, From Caledonia to Pictland: Scotland to 795. Edinburgh University Press, 2009 edition.
  • Hudson, Benjamin T., Prophecy of Berchán: Irish and Scottish High-Kings of the Early Middle Ages. Greenwood Publishing Group, 1996.
  • Hudson, Benjamin T., The Scottish Gaze. Article included in History, Literature, and Music in Scotland, 700-1560 (2002). University of Toronto Press, 2002.
  • Mitchison, Rosalind, A History of Scotland. Routledge, 2002.
  • Shaw, Robert, Historical Origins (1892). Kessinger Publishing, 2003 reprint.
  • Simpson, James Young, "On the Cat-Stane, Kirkliston: Is it not the tombstone of the grandfather of Hengist and Horsa?" (1861). Article included in "Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland" (1861).
  • Skene, William Forbes, Chronicles of the Picts, Chronicles of the Scots: And Other Early Memorials of Scottish History (1867). H. M. General Register House.
  • Skene, William Forbes, The Coronation Stone (March 8, 1869). Article included in Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland, Volume 8 (1871)
  • Skene, William Forbes, John of Fordun's Chronicle of the Scottish nation (1872). Edmonston and Douglas, Edinburgh.
  • Smyth, Alfred P., Warlords and Holy Men: Scotland AD 80-1000. Reprinted, Edinburgh: Edinburgh UP, 1998.
  • Stenton, F. M., Anglo-Saxon England, 3rd edition, The Oxford History of England 2 (1971).
  • Williams, Ann, Smyth, Alfred P., Kirby D. P, A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland, and Wales, c. 500-c. 1050 (1991). Routledge.
  • Woolf, Alex, From Pictland to Alba: 789 - 1070. Edinburgh University Press, 2007.
  • Woolf, Alex, Scotland. Article included in "A Companion to the Early Middle Ages: Britain and Ireland, c. 500-c. 1100" (2009). John Wiley & Sons.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Κωνσταντίνος Γ΄ της Σκωτίας
Γέννηση: 970 Θάνατος: 997
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Κένεθ Β΄ της Σκωτίας 		Βασιλιάς της Σκωτίας
 
995 - 997 		Διάδοχος
Κένεθ Γ΄ της Σκωτίας


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Κωνσταντίνος_Γ΄_της_Σκωτίας&oldid=8991006"