Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Απρίλιος 1949

Έκτη κυβέρνηση Σοφούλη
	Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	14 Απριλίου 1949
Ημερομηνία διάλυσης	30 Ιουνίου 1949
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Παύλος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Θεμιστοκλής Σοφούλης
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης	Αλέξανδρος Διομήδους
Συνολικός αριθμός Μελών	30
Συμμετέχοντα κόμματα	Κόμμα Φιλελευθέρων; Λαϊκόν Κόμμα; Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	Κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1946
Θητεία νομοθετικού σώματος	13 Μαΐου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950 Δ' Αναθεωρητική Βουλή
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Ιανουάριος 1949
Διάδοχη	Κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη 1949

Η Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Απριλίου 1949 (Απρίλιος – Ιούνιος 1949) αντικατέστησε την προηγούμενη κυβέρνηση του ίδιου Πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση - προκειμένου να αποπέμψει από τους κόλπους της, τον κατηγορούμενο για συμμετοχή σε σκάνδαλο υπουργό της, Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη,- διατήρησε ουσιαστικά την ίδια σύνθεση.
Στο μέτωπο του Εμφυλίου πολέμου, οι συγκρούσεις είχαν περιοριστεί στην οροσειρά του Γράμμου και του Βίτσι, αφού τα κυβερνητικά στρατεύματα είχαν καταφέρει να υπερισχύσουν των αντάρτικων σε όλες τις άλλες περιοχές της Ελλάδας. Η αλλαγή πορείας της Σοβιετικής Ένωσης στο θέμα του ελληνικού εμφύλιου πολέμου ^[1]και κυρίως το κλείσιμο των συνόρων της Γιουγκοσλαβίας στον Δημοκρατικό Στρατό από τον διαφωνούντα με την Σοβιετική Ένωση, Τίτο, ^[2]θα ήταν καίριας σημασίας για την εξέλιξη του πολέμου και την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, που θα ερχόταν μέσα στους επόμενους μήνες.
Στις 24 Ιουνίου και ενώ ο Πρωθυπουργός ετοιμαζόταν να μεταβεί στο αεροδρόμιο για να υποδεχτεί την βασίλισσα Φρειδερίκη που επέστρεφε από την Ελβετία, υπέστη την τρίτη (σε διάστημα 7 μηνών) και θανάσιμη καρδιακή προσβολή.^[3] Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο βασιλιάς Παύλος έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό του δεύτερου κόμματος, Κωνσταντίνο Τσαλδάρη. Ο Τσαλδάρης πρότεινε κυβέρνηση συνασπισμού με τους Φιλελεύθερους - που ενώθηκαν τις επόμενες ημέρες, υπό την αρχηγία του Σοφοκλή Βενιζέλου - οι οποίοι όμως αρνήθηκαν, αντιπροτείνοντας την παραμονή του προηγούμενου σχήματος υπό την Πρωθυπουργία του Αλέξανδρου Διομήδη. Ο Τσαλδάρης, πιεζόμενος από τους Αμερικανούς, αναγκάστηκε να συμφωνήσει, έτσι στις 30 Ιουνίου σχηματίστηκε η κυβέρνηση Διομήδη.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

^[4]

«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Θεμιστοκλής Σοφούλης
«Αντιπρόεδρος υπουργικού συμβουλίου» : Αλέξανδρος Διομήδους

«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Σοφοκλής Βενιζέλος
«Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» Αλέξανδρος Διομήδους
«Επί του Συντονισμού υπουργός» : Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος
«Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ»: Εμμανουήλ Λουλακάκης

«Επί των Εξωτερικών υπουργός» : Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
«Επί των Εξωτερικών Μόνιμος υφυπουργός» : Παναγιώτης Πιπινέλης
«Επί του Τύπου και Πληροφοριών υφυπουργός» : Μιχαήλ Αιλιανός
«Επί των Εσωτερικών υπουργός» : Φωκίων Ζαΐμης
«Επί της Δικαιοσύνης υπουργός» : Γεώργιος Β. Μελάς
«Επί της Δημοσίας Τάξεως υπουργός» : Κωνσταντίνος Ρέντης
«Επί της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων υπουργός» : Κωνσταντίνος Τσάτσος
«Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : προσωρινά, Γεώργιος Μελάς

- στις 18 Απριλίου ανέλαβε καθήκοντα μόνιμου υπουργού ο Γεώργιος Μαύρος

«Επί των Οικονομικών υπουργός» : Δημήτριος Χέλμης
«Επί των Οικονομικών υφυπουργός» : Βασίλειος Στεφανόπουλος
«Επί των Δημοσίων έργων υπουργός» : Σταύρος Νικολαΐδης
«Επί της Ανοικοδομήσεως υπουργός» : Εμμανουήλ Παπαδογιάννης
«Επί των Μεταφορών υπουργός» : Πάνος Χατζηπάνος
«Επί της Γεωργίας υπουργός» : Χρήστος Γουλόπουλος
«Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» : Δημήτριος Βουρδουμπάς
«Επί της Υγιεινής υπουργός» : Κωνσταντίνος Ροδόπουλος
«Επί της Κοινωνικής Προνοίας υπουργός» : Κωνσταντίνος Καραμανλής
«Επί του Εφοδιασμού και Διανομών υπουργός»: Ευάγγελος Αβέρωφ
«Επί της Εργασίας υπουργός» : προσωρινά, Σοφοκλής Βενιζέλος
«Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός : Εμμανουήλ Μαρινάκης
«Επί των Στρατιωτικών υπουργός» : Παναγιώτης Κανελλόπουλος
«Επί των Ναυτικών υπουργός» : Γεράσιμος Βασιλειάδης
«Επί της Αεροπορίας υπουργός» : Αριστείδης Πρωτοπαπαδάκης

«Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Κωνσταντίνος Κορόζος
«Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Ηπείρου» : Χριστόδουλος Ρίζος
«Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Θράκης» : Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Αναφορές

↑ «...Η Σοβιετική Ενωση(...) ζήτησε από τον Ζαχαριάδη στα μέσα Απριλίου να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα ώς το τέλος Μαΐου 1949. Μια άμεση κατάληξη των σοβιετικών στόχων ήταν η πρόταση του Αντρέι Γκρομίκο προς την αμερικανική κυβέρνηση στις 26 Απριλίου να αναλάβει απευθείας διαπραγματεύσεις προς τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς....» https://www.kathimerini.gr/462337/article/epikairothta/ellada/h-lh3h-toy-ellhnikoy-emfylioy
↑ ...«Στο σημείο αυτό η ελληνική κυβέρνηση ενισχύθηκε σημαντικά με το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο στις 10 Ιουλίου 1949...» ό.π.
↑ Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 25ης Ιουνίου 1949, σελ.1
↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1095

Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] «...Η Σοβιετική Ενωση(...) ζήτησε από τον Ζαχαριάδη στα μέσα Απριλίου να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα ώς το τέλος Μαΐου 1949. Μια άμεση κατάληξη των σοβιετικών στόχων ήταν η πρόταση του Αντρέι Γκρομίκο προς την αμερικανική κυβέρνηση στις 26 Απριλίου να αναλάβει απευθείας διαπραγματεύσεις προς τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς....» https://www.kathimerini.gr/462337/article/epikairothta/ellada/h-lh3h-toy-ellhnikoy-emfylioy

[2] ...«Στο σημείο αυτό η ελληνική κυβέρνηση ενισχύθηκε σημαντικά με το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο στις 10 Ιουλίου 1949...» ό.π.

[3] Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 25ης Ιουνίου 1949, σελ.1

[4] «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1095

[1]

[2]

[3]

[4]