Ο κτηνίατρος είναι επαγγελματίας ιατρός που μπορεί να ειδικευτεί στην θεραπεία ασθενειών, διαταραχών και τραυματισμών στα ζώα, καθώς επίσης στη διεξαγωγή επιδημιολογικών ερευνών [1] και προγραμμάτων επιτήρησης μεταδιδόμενων ασθενειών σε πληθυσμούς[2], στην πρόληψη εξάπλωσης ασθενειών και ζωονόσων [3] και τον έλεγχο τροφίμων [4].

Ένας κτηνίατρος χειρουργεί μια γάτα.

Περιγραφή

Επεξεργασία

Σε πολλές χώρες, η τοπική ονοματολογία για τον κτηνίατρο είναι ρυθμισμένος και προστατευόμενος όρος, που σημαίνει ότι το κοινό χωρίς τα απαραίτητα πτυχία και/ή άδειες δεν μπορούν να εκτελέσουν το επάγγελμα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι εργασίες του κτηνιάτρου περιορίζονται μόνο σε εγγεγραμμένους κτηνιάτρους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες περιοχές η θεραπεία των ζώων μπορεί να εκτελεστεί μόνο από εγγεγραμμένους κτηνιάτρους (με ορισμένες εξαιρέσεις όπως οι παρακτηνιατρικοί εργαζόμενοι) και είναι παράνομο για κάποιον που δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα να συνταγογραφήσει θεραπεία ή να αποκληθεί ως έτσι.

Οι περισσότεροι κτηνίατροι δουλεύουν σε κλινικές. Οι κτηνίατροι μπορεί να δέχονται ζώα όλων των ειδών, ενώ άλλοι μπορεί να ειδικεύονται σε συγκεκριμένο είδος ζώων, ή ακόμη και σε συγκεκριμένο είδος ιατρικής, όπως το χειρουργείο, η δερματολογία και η εσωτερική ιατρική. Όπως και με τους άλλους ιατρούς, οι κτηνίατροι αντιμετωπίζουν ηθικές αποφάσεις για την φροντίδα των ασθενών τους.[5]

Ειδικότητες

Επεξεργασία

Η κτηνιατρική επιστήμη έχει εξελιχθεί πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλές φορές η συσσωρευμένη γνώση και οι όλο και περισσότερο εκλεπτυσμένες τεχνικές οδήγησε στη δημιουργία ειδικοτήτων [6]. Οι κτηνίατροι μπορούν πλέον να διαλέξουν να εξειδικευτούν σε πάνω απο 20 τομείς, όπως για παράδειγμα στην αναισθησιολογία, στην εντατική θεραπεία καθώς επίσης και στη χειρουργική, τα εξωτικά ζώα και την επιδημιολογία [7]. Η διαδικασία για να λάβει ένας κτηνίατρος τον τίτλο μιας ειδικότητας απαιτεί πολλά χρόνια πολύωρων σπουδών και επιπρόσθετης πρακτικής υπό την επίβλεψη εξειδικευμένων κτηνιάτρων. Στην Ευρώπη ο οργανισμός που αξιολογεί τους κτηνιάτρους και εκδίδει τους τίτλους ειδικότητας είναι το Ευρωπαικό Συμβούλιο Κτηνιατρική Ειδίκευσης (European Board of Veterinary Specialization, EBVS® [8]), ενώ στην Αμερική το Αμερικανικό Συμβούλιο Κτηνιατρικών Ειδικοτήτων (American Board of Veterinary Specialties, ABVS [9]).

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Veterinary Epidemiology - an overview». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2023. 
  2. «ANIMAL HEALTH SURVEILLANCE» (PDF). Office International des Epizooties. 10 Αυγούστου 2022. 
  3. de Melo, Roberta Torres; Rossi, Daise Aparecida; Monteiro, Guilherme Paz; Fernandez, Heriberto (2020). «Veterinarians and One Health in the Fight Against Zoonoses Such as COVID-19». Frontiers in Veterinary Science 7. doi:10.3389/fvets.2020.576262/full. ISSN 2297-1769. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fvets.2020.576262. 
  4. Attrey, D. P. (1 Ιανουαρίου 2017). Gupta, Rajul Kumar, επιμ. Chapter 24 - Role of veterinary experts in food safety. San Diego: Academic Press. σελίδες 297–310. ISBN 978-0-12-801773-9. 
  5. Rollin, Bernard E. (October 2009). «Ethics and euthanasia». The Canadian Veterinary Journal 50 (10): 1081–1086. ISSN 0008-5286. PMID 20046609. 
  6. Lothrop, Clinton D. (1 Ιανουαρίου 1995). Dodds, W. Jean, επιμ. Veterinary medical specialization. Veterinary Medical Specialization. 39. Academic Press. σελίδες 141–190. 
  7. cskopecce (11 Νοεμβρίου 2020). «The Ultimate List of Veterinary Specialists Who Care for Animals». Veterinary Blog (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2023. 
  8. «Colleges - EBVS - European Board of Veterinary Specialists». ebvs.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2023. 
  9. «Veterinary specialties». American Veterinary Medical Association (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2023.