Ο Κρίστοφ Μάρτιν Βίλαντ (γερμανικά: Christoph Martin Wieland, 5 Σεπτεμβρίου 173320 Ιανουαρίου 1813) ήταν Γερμανός ποιητής και συγγραφέας.

Κρίστοφ Μάρτιν Βίλαντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Christoph Martin Wieland (Γερμανικά)
Γέννηση5  Σεπτεμβρίου 1733[1][2][3]
Oberholzheim[4][5][6]
Θάνατος20  Ιανουαρίου 1813[1][2][3]
Βαϊμάρη[7][8][9]
Χώρα πολιτογράφησηςΜπίμπεραχ αν ντερ Ρις
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[10][11]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν (1750–1752)[9][12]
Σχολή της Μονής Μπέργκε[12]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
μεταφραστής
συγγραφέας[13]
διδάσκων πανεπιστημίου
ποιητής-νομικός
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Ερφούρτης (από 1769)[12]
Επηρεάστηκε απόClaude-Joseph Dorat
Περίοδος ακμής1751
Οικογένεια
ΓονείςThomas Adam Wieland[14] και Regine Catherine Kick[14]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Τάγμα της Αγίας Άννης[12]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Πήρε επιμελημένη μόρφωση και άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Τύμπινγκεν, τα εγκατέλειψε όμως για να αφοσιωθεί στην λογοτεχνία.

Το 1766 έγραψε το γνωστότερο έργο του, τον Αγάθωνα, ένα μυθιστόρημα εφηβείας, ως ένα βαθμό αυτοβιογραφικό.

Την εποχή αυτή συμπλήρωσε την μετάφραση 22 έργων του Σαίξπηρ και άνοιξε έτσι νέους δρόμους στους Γερμανούς δραματουργούς.

Το 1769 διορίστηκε καθηγητής της φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Ερφούρτης και τρία χρόνια αργότερα εξέδωσε τον Χρυσό καθρέφτη, όπου διατύπωνε τις παιδαγωγικές του αντιλήψεις.

Ο Αγάθων και ο Χρυσός καθρέφτης έπεισαν την Άννα Αμαλία, αντιβασίλισσα του δουκάτου της Βαϊμάρης, ότι ο Βίλαντ ήταν ο καταλληλότερος παιδαγωγός για τους γιους της και τον κάλεσε στην Aυλή της. Ο Βίλαντ πήγε και έζησε μέχρι τέλους στην πόλη αυτή, θεμελιώνοντας την μεγάλη της δόξα και προετοιμάζοντας το έδαφος για τους Γκαίτε, Χέρντερ και Σίλλερ, που ήρθαν σε λίγο.

Το 1773 ίδρυσε τον Teutsche Merkur (Ο Γερμανός Ερμής), περιοδικό με μεγάλη επιρροή στα γερμανικά γράμματα. Ο Βίλαντ ήταν ο πνευματικός αστέρας της Βαϊμάρης μέχρι το 1775, οπότε ο Γκαίτε «την κατέλαβεν εξ εφόδου». Οι σχέσεις του Βίλαντ πάντως μαζί του υπήρξαν θαυμάσιες, όπως και με τον Σίλλερ.

Το 1780 ο Βίλαντ δημοσίευσε το Όμπερον, ένα ποιητικό μυθιστόρημα που αποτέλεσε το θέμα της ομώνυμης όπερας του Βέμπερ. Για το πλήθος των έργων του, την χάρη και την σάτιρά του επονομάστηκε Βολταίρος της Γερμανίας.

Επιλογή έργων

Επεξεργασία
  • Die Natur der Dinge (Η φύση των Πραγμάτων, 1752 - διδακτικό ποίημα κατά του Λουκρήτιου)
  • Lady Johanna Gray (1758, τραγωδία)
  • Cyrus (Κύρος, 1759, έπος ημιτελές)
  • Don Sylvio von Rosalva (1764, μυθιστόρημα)
  • Comische Erzählungen (Κωμικά Διηγήματα, 1765)
  • Geschichte des Agathon (Ιστορία του Αγάθωνα, 1766, μυθιστόρημα)
  • Sokrates mainomenos (1770)
  • Der neue Amadis (Ο νέος Άμαδις, 1771)
  • Der goldne Spiegel (Ο Χρυσός Καθρέφτης, 1772, μυθιστόρημα)
  • Die Wahl des Herkules. Eine dramatische Cantate (Η Εκλογή του Ηρακλή. Μια δραματική Καντάτα, 1773)
  • Die Geschichte der Abderiten (Η Ιστορία των Αβδηριτών, 1774-1780, μυθιστόρημα)
  • Oberon (Όμπερον, 1780, έμμετρο μυθιστόρημα)

Εκτός από τον Σαίξπηρ, ο Βίλαντ μετέφρασε έργα των Κικέρωνα, Οράτιου και Λουκιανού.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  2. 2,0 2,1 2,2 Max Koch: «Wieland, Christoph Martin» (Γερμανικά) 1897. σελ. 400–419.
  3. 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119971282. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  5. Max Koch: «Wieland, Christoph Martin» (Γερμανικά) 1897. σελ. 400–419.
  6. Τζον Τζορτζ Ρόμπερτσον: «Wieland, Christoph Martin» (Αγγλικά)
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  8. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  9. 9,0 9,1 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  10. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119971282. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  11. CONOR.SI. 19921507.
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 «Виландъ» (Ρωσικά)
  13. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.