Κλίμα της Ινδονησίας

Το κλίμα της Ινδονησίας είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου τροπικό. Το ομοιόμορφα ζεστά νερά που αποτελούν το 81% της έκτασης της Ινδονησίας εξασφαλίζει ότι οι θερμοκρασίες στη γη παραμένουν σχετικά σταθερές, με τις παράκτιες πεδιάδες να έχουν θερμοκρασία κατά μέσο όρο 28 °C, ενώ οι εσωτερικές και ορεινές περιοχές έχουν θερμοκρασία κατά μέσο όρο 26 °C και οι υψηλότερες ορεινές περιοχές έχουν 23 °C. Η θερμοκρασία ποικίλλει από εποχή σε εποχή, και η Ινδονησία έχει σχετικά μικρή μεταβολή στη διάρκεια των ωρών της ημέρας από τη μία εποχή στην επόμενη και η διαφορά μεταξύ της μεγαλύτερης και της μικρότερης μέρας του έτους είναι μόνο σαράντα οκτώ λεπτά. Αυτό επιτρέπει στις καλλιέργειες να αναπτυχθούν όλο το χρόνο.

Κλιματικός χάρτης της Ινδονησίας

Εθνικό Πάρκο Ουτζούνγκ Κουλόν, Μπάντεν

Ρίνκα, Νήσοι Μικρές Σούνδες

Εθνικό Πάρκο Ντανάου Σενταρούμ, Δυτική Καλιμαντάν

Κορυφή του όρους Ριντζάνι

Παραλία Γκιλί Μένο, Λομπόκ

Περιοχή πολικών πάγων στο Πούντσακ Τζάγια στη Παπούα (1936)

Η κύρια μεταβλητή του κλίματος της Ινδονησίας δεν είναι η θερμοκρασία ή η πίεση του αέρα, αλλά οι βροχοπτώσεις. Η σχετική υγρασία στη χώρα κυμαίνεται μεταξύ του 70 και του 90%. Οι άνεμοι είναι μέτριοι και γενικά προβλέψιμοι, ενώ οι μουσώνες συνήθως φυσάνε από τα νότια και ανατολικά τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο και από τα βορειοδυτικά το Δεκέμβριο μέχρι το Μάρτιο. Οι τυφώνες και μεγάλης κλίμακας καταιγίδες ενέχουν μικρό κίνδυνο για τους ναυτικούς στα Ινδονησιακά ύδατα. Ο μείζων κίνδυνος προέρχεται από τα ταχεία ρεύματα σε κανάλια, όπως τα στενά Λομπόκ και Σάπε.

Η Ινδονησία εμφανίζει ορισμένα κλίματα, ως επί το πλείστον τροπικού δάσος βροχών (με τις περισσότερες βροχοπτώσεις), ακολουθούμενη από το κλίμα τροπικό μουσώνων και τροπικής σαβάνας (με τις χαμηλότερες βροχοπτώσεις). Ωστόσο, ωκεάνια κλίματα και υποτροπικά κλίματα υψιπέδων βρίσκονται σε μια σειρά από περιοχές υψηλού υψομέτρου στην Ινδονησία, ως επί το πλείστον μεταξύ 1.500 και 3.500 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Περιοχές που βρίσκονται πάνω από αυτό το επίπεδο (κυρίως στα υψίπεδα της Παπούας) εμπίπτουν στην κατηγορία του κλίματος τούνδρας και την υποπολική ωκεανική κατηγορία.

Μουσώνες

Οι ακραίες διακυμάνσεις στις βροχοπτώσεις συνδέονται με τους μουσώνες. Γενικά, υπάρχει μια ξηρή περίοδος (Ιούνιος-Οκτώβριος), επηρεαζόμενη από Αυστραλιανές ηπειρωτικές αέριες μάζες, και η περίοδος των βροχών (Φεβρουάριος-Μάρτιος) που προκαλείται από τις αέριες μάζες της Ασίας και του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι τοπικοί άνεμοι ωστόσο μπορούν να τροποποιήσουν κατά πολύ της συνθήκες των γενικών αέρων, ειδικά στα νησιά του κεντρικού Μαλούκου—Σεράμ, Αμπόν, και Μπούρου. Αυτό το ταλαντευόμενο ετήσιο σχέδιο αέρα και βροχής σχετίζεται με την γεωγραφική θέση της Ινδονησίας ως ισθμός ανάμεσα σε δύο μεγάλες ηπείρους. Τον Σεπτέμβριο και το Μάιο η υψηλή πίεση πάνω από την έρημο Γκόμπι μεταφέρνει ανέμους από αυτή την ήπειρο προς τα βορειοδυτικά. Καθώς οι άνεμοι φθάνουν στον ισημερινό, η περιστροφή της Γης του προκαλεί τους να παρεκκλίνουν από την αρχική τους πορεία στη βορειοανατολική κατεύθυνση προς τη Νοτιοανατολική Ασιατική ηπειρωτική χώρα. Κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το αντίστοιχο σύστημα χαμηλής πίεσης πάνω από την προκαλεί το αντίθετο μοτίβο στην Ασία. Το αποτέλεσμα είναι ένας μουσώνας, το οποίο προσαυξάνεται με υγρό αεράκι από τον Ινδικό Ωκεανό, παράγοντας σημαντικές ποσότητες βροχής σε πολλά μέρη από το Μαλαϊκό Αρχιπέλαγος.

Επικρατώντες άνεμοι

Τα μοτίβα των επικρατώμενων ανέμων αλληλεπιδρούν με τις τοπικές τοπογραφικές συνθήκες παράγοντας σημαντικές διαφορές στις βροχοπτώσεις σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος. Σε γενικές γραμμές, τα δυτικά και βόρεια τμήματα της Ινδονησίας λαμβάνουν την περισσότερη βροχόπτωση από τα σύννεφα των μουσώνων που μετακινούνται βόρεια και δυτικά και είναι βαριά με υγρασία τη στιγμή που φθάνουν τα πιο μακρινές περιοχές. Η Δυτική Σουμάτρα, η Ιάβα, το Μπαλί, το εσωτερικό του Καλιμαντάν, το Σουλαουέζι και η Παπούα είναι οι πιο προβλέψιμες υγρές περιοχές της Ινδονησίας, με τις βροχοπτώσεις να ξεπερνούν τα 2.000 χιλιοστά ανά έτος. Εν μέρει, αυτή η υγρασία προέρχεται από ψηλές βουνοκορφές που παγιδεύουν την υγρασία του αέρα. Η πόλη Μπογκόρ, κοντά στη Τζακάρτα, διεκδικεί τον υψηλότερο αριθμό ημερών με καταιγίδες ανά έτος στον κόσμο—322. Από την άλλη πλευρά, τα νησιά πιο κοντά στην Αυστραλία—συμπεριλαμβανομένων της Νούσα Τενγκάρα και το ανατολικό άκρο της Ιάβα—τείνουν να είναι ξηρά, με περιοχές να λαμβάνουν λιγότερα από 1.000 χιλιοστά ανά έτος. Για να περιπλέξει την κατάσταση, μερικά από τα νησιά των νότιων Μαλούκου έχουν ιδιαίτερα απρόβλεπτα μοτίβα βροχοπτώσεων, ανάλογα με τα τοπικά ρεύματα αέρα.

Θερμοκρασία

Παρόλο που η θερμοκρασία του αέρα αλλάζει από εποχή σε εποχή ή από τη μια περιοχή στην άλλη, σε υψηλότερα υψόμετρα επικρατούν δροσερότερες θερμοκρασίες. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει πτώση της θερμοκρασίας περίπου κατά 1 °C για κάθε υψομετρική άνοδο 90 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας με αποτέλεσμα οι εσωτερικές περιοχές με υψηλό υψόμετρο να έχουν παγερές νύχτες. Το ψηλότερο βουνό στην Παπούα είναι μόνιμα καλυμμένο με χιόνι.

Δείτε επίσης

• Γεωγραφία της Ινδονησίας