Κάστρο του Μπορς

Το Κάστρο του Μπορς (αλβανικά: Kalaja e Borshit‎‎), επίσης γνωστό ως Κάστρο του Σόποτ (αλβανικά: Kalaja e Sopotit‎‎) από το λόφο που βρίσκεται, είναι ερειπωμένο κάστρο κοντά στο χωριό Μπορς της Αλβανίας, κοντά στις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Μέσα στο κάστρο βρίσκεται το Τζαμί του Χατζή Μπέντο του 17ου αιώνα από την οθωμανική εποχή.

Κάστρο του Μπορς
Είδος	κάστρο και ερείπια
Γεωγραφικές συντεταγμένες	40°4′13″N 19°51′20″E
Διοικητική υπαγωγή	Μπορς (χωριό)
Χώρα	Αλβανία
Προστασία	Πολιτιστικό Μνημείο της Αλβανίας
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ιστορία

Το κάστρο χρονολογείται στην Αρχαιότητα και οι οχυρώσεις του ακολουθούν τα ίχνη ακρόπολης, με τέσσερις επόμενες φάσεις ανοικοδόμησης, που κυμαίνονται από την πρώιμη βυζαντινή περίοδο έως τον ύστερο Μεσαίωνα. Το όνομα «Σόποτ» είναι σλαβικής προέλευσης. Στα μεσαιωνικά ελληνικά έγγραφα, το κάστρο ονομάζεται Σόποτων ή Σοπωτός, από το οποίο προέρχεται το όνομά του σε άλλες γλώσσες. Το λιμάνι της αναφέρεται στους ελληνικούς λιμενοδείκτες με το όνομα Γαζόπολη.

Η τοποθεσία αναφέρεται για πρώτη φορά στις αρχές του 13ου αιώνα, όταν ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος Χωματηνός έγραψε για την «αρχοντία Σωποτού», τμήμα της περιοχής Βαγενετίας. Το 1258, ο Δεσπότης της Ηπείρου, Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας, έδωσε το κάστρο μαζί με το Βουθρωτό και το νησί της Κέρκυρας ως προίκα για την κόρη του Ελένη Αγγελίνα της Ηπείρου στον Μανφρέδο της Σικελίας. Επέστρεψε υπό τον έλεγχο των Ηπειρωτών αμέσως μετά, προτού παραχωρηθεί και πάλι από τον Νικηφόρο Α΄ Κομνηνός Δούκας στον Κάρολος τον Ανδεγαυό το 1279. Η περιοχή επέστρεψε ξανά στα χέρια Ηπειρωτών τις επόμενες δεκαετίες, αλλά στην εξέγερση των Ηπειρωτών. ενάντια στη βυζαντινή κυριαρχία των Παλαιολόγων το 1338–39, παρέμεινε πιστή στον Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο.

Μετά την οθωμανική κατάκτηση, ένα κτηματολόγιο του 1431 καταγράφει το Σόποτ με 60 νοικοκυριά και ως πρωτεύουσα ενός ναχιγέ. Το 1456, στρατεύματα του Βασιλιά Αλφόνσο Ε΄ της Αραγωνίας δρούσαν στην περιοχή του Σομπάτο εναντίον των Οθωμανών. Το 1470 ήταν υπό Ενετικό έλεγχο, υπό τη δικαιοδοσία του κυβερνήτη της Κέρκυρας. Στο τέλος του Οθωμανο-Βενετικού Πολέμου του 1463-1479, οι Οθωμανοί το διεκδίκησαν και προφανώς το έλαβαν. Το 1481, οι Αλβανοί με αρχηγό τον Γκιον Καστριότι το Νεότερο εισέβαλαν στη Νότια Αλβανία από την Ιταλία και κατέλαβαν το κάστρο, αλλά υποχώρησαν το 1484. Το 1488, ο ντόπιος αλβανικός πληθυσμός επαναστάτησε κατά της οθωμανικής κυριαρχίας.

Σώζονται τα τείχη του κάστρου, που ακολουθούν τις αρχαίες οχυρώσεις. Στο εσωτερικό, το μεσαιωνικό φρούριο χωριζόταν στα δύο μέσω ενός τείχους. Τριγωνικοί πύργοι προστέθηκαν αργότερα, πιθανώς κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο. Στο εσωτερικό του κάστρου υπάρχουν ερείπια από διάφορα κτίρια και στέρνες.

Πηγές

• (Αλβανικά) Akademia e Shkencave e Shqipërisë (2002). Historia e popullit shqiptar. 1. Τίρανα, Αλβανία: Botimet Toena. ISBN 978-99927-1-622-9. 
• (Γερμανικά) Soustal, Peter· Koder, Johannes (1981). Tabula Imperii Byzantini, Band 3: Nikopolis und Kephallēnia. Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-0399-9.