Κάρολος Γ΄ της Νεαπόλεως
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Κάρολος Γ΄ (Carlo III di Napoli, 1345 – 24 Φεβρουαρίου 1386) από τον Οίκο των Καπετιδών-Ανζού ήταν βασιλιάς της Νεαπόλεως (1382-1386) και της Ουγγαρίας ως Κάρολος Β΄ (1385-1386), τιτουλάριος βασιλιάς των Ιεροσολύμων (1382-1386) και πρίγκιπας της Αχαΐας (1383-1386).
| Κάρολος Γ΄ της Νεαπόλεως | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Carlo III (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1345 Κοριλιάνο Κάλαμπρο |
| Θάνατος | 24 Φεβρουαρίου 1386 Βιζεγκράντ |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | Σέκεσφεχερβαρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Νεαπόλεως Ουγγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | ναπολιτάνικα |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά ουγγρικά λατινική γλώσσα Κροατικά ναπολιτάνικα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | politician before the emergence of political parties |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα του Δυρραχίου (από 1369)[2] |
| Τέκνα | Ιωάννα Β΄ της Νεαπόλεως Λαδίσλαος Α΄ της Νεαπόλεως |
| Γονείς | Λουδοβίκος του Δυρραχίου και Margaret of San Severino[3] |
| Οικογένεια | Οίκος των Καπετιδών-Ανζού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς της Νεαπόλεως Πρίγκιπας της Αχαΐας βασιλιάς της Ουγγαρίας (1385–1386) Ban of Dalmatia and Croatia (1372–1374)[4] Ban of Slavonia (1371–1372)[5] Ban of Dalmatia and Croatia (1376)[4] |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν γιος του Λουδοβίκου κόμη της Γκραβίνα και της Μαργαρίτας του Σανσεβερίνο.
Ως δισέγγονος του Καρόλου Β΄ του Χωλού της Νεαπόλεως, ήταν δεύτερος εξάδελφος της Ιωάννας Α΄ της Νεαπόλεως και το μόνο άρρεν μέλος του Οίκου των Καπετιδών-Ανζού, που ζούσε τότε. Η Ιωάννα Α΄ ήταν ξεμυαλισμένη μαζί του, αλλά λόγω του δυσάρεστου χαρακτήρα της, τα ρομαντικά ενδιαφέροντά της προς αυτόν δεν ανταποδόθηκαν από τον Κάρολο Γ΄.
Νυμφεύτηκε το 1369 την Μαργαρίτα του Δυρραχίου, κόρη της Μαρίας, νεότερης αδελφής της Ιωάννας Α΄. Η σύγκρουση της Ιωάννας Α΄ με τον πάπα Ουρβανό ΣΤ΄ στάθηκε αιτία να την εκθρονίσει ο πάπας και να δώσει το βασίλειο στον Κάρολο Γ΄, ως εξής: στάλθηκε Ουγγρικός στρατός από τον ηλικιωμένο και άρρωστο 2ο εξάδελφό του Λουδοβίκο Α΄ της Ουγγαρίας, προκειμένου αυτός να τιμωρήσει τον προ πολλών ετών θάνατο με δηλητηριασμό από την Ιωάννα Α΄ του νεότερου αδελφού του, Ανδρέα.
Κατάληψη της Νεαπόλεως, αποτυχία και φόνος του στην Ουγγαρία
ΕπεξεργασίαΟ Κάρολος Γ΄ στραγγάλισε την Ιωάννα Α΄ στην φυλακή το 1382 και κατέλαβε τον θρόνο της Νάπολης. Ο σύζυγος της Ιωάννας, Λουδοβίκος Α΄ των Καπετιδών-Ανζού πρίγκιπας του Τάραντα, που είχε καταφύγει στην κομητεία της Προβηγκίας της Ιωάννας Α΄, επιτέθηκε με στρατό εναντίον της Νάπολης, αλλά ηττήθηκε από τον Κάρολο Γ΄. Αυτός διαδέχθηκε το 1383 τον 2ο εξάδελφό του Ιάκωβο των Μπω στο πριγκιπάτο της Αχαΐας και όταν απεβίωσε ο επίσης 2ος εξάδελφός του Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας, απαίτησε και το Ουγγρικό στέμμα ως εξ αρρενογονίας διάδοχος στον Οίκο των Καπετιδών-Ανζού, διώχνοντας την Μαρία της Ουγγαρίας, κόρη του Λουδοβίκου Α'.
Τότε η Ελισάβετ της Βοσνίας, χήρα του Λουδοβίκου Α΄ και μητέρα της Μαρίας, οργάνωσε την δολοφονία του στο Βίσεγκραντ. Ο Κάρολος Γ΄ τάφηκε στο Βελιγράδι και τον διαδέχθηκαν στο βασίλειο της Νάπολης τα παιδιά του, πρώτα ο Λαδίσλαος Α΄ και μετά η Ιωάννα Β΄.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1369 την εξαδέλφη του Μαργαρίτα των Καπετιδών-Ανζού, κόρη του Καρόλου δούκα του Δυρραχίου και είχε τέκνα:
- Ιωάννα Β΄ 1373-1435, βασίλισσα της Νάπολης. Παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο των Αψβούργων δούκα της Αυστρίας και έπειτα τον Ιάκωβο Β΄ των Βουρβόνων κόμη του Λα Μαρς.
- Λαδίσλαος Α΄ 1377-1414, βασιλιάς της Νάπολης.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές σε πηγές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
- ↑ p11390.htm#i113891. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 Pál Engel: «Magyarország világi archontológiája 1301-1457». (ουγγρικά) [Hungary’s Secular Archontology 1301-1457.]. Hungarian Academy of Sciences, Research Centre for the Humanities, Institute of History, d:Q56391384. 1996. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2024. σελ. 39.
- ↑ Pál Engel: «Magyarország világi archontológiája 1301-1457». (ουγγρικά) [Hungary’s Secular Archontology 1301-1457.]. Hungarian Academy of Sciences, Research Centre for the Humanities, Institute of History, d:Q56391384. 1996. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2024. σελ. 33.
