Ιωάννης Τραυλός
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ιωάννης Τραυλός, 1908 - 28 Οκτωβρίου 1985) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος.
| Ιωάννης Τραυλός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Τραυλός (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1908[1][2][3] Ροστόφ επί του Ντον |
| Θάνατος | 28 Οκτωβρίου 1985[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[4] Αγγλικά[5] |
| Σπουδές | Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχαιολόγος αρχιτέκτονας ιστορικός της τέχνης ιστορικός της αρχιτεκτονικής |
| Εργοδότης | Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Ροστόβ της Ρωσίας από Έλληνες γονείς το 1908. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1912. Απόφοιτος του Βαρβακείου, το 1931 έλαβε το δίπλωμα της Ανωτάτης Σχολής των Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και στη συνέχεια εργάσθηκε ως ιδιωτικός αρχιτέκτονας μέχρι το 1934.
Ασχολήθηκε απ΄ την αρχή με τη σύνταξη σχεδίων διαφόρων αρχαιολογικών χώρων καθώς και στην αναπαράσταση αρχαίων μνημείων, συνεργαζόμενος με αρχαιολόγους στις ανασκαφές της Πνύκας, της βόρειας πλευράς της Ακρόπολης, της Ρωμαϊκής Αγοράς, της αρχαίας Ακαδημίας του Πλάτωνος, του ακρωτηρίου του Αγίου Κοσμά (περιοχής Ελληνικού - Αθήνα), της αρχαίας Ελευσίνας, της Ιεράς Οδού, των Μεγάρων, της Ολύνθου, της Κύπρου στην αναστήλωση των αρχαίων θεάτρων Σαλαμίνας και Πάφου,και της Παλαιστίνης.
Με τις παραπάνω εργασίες ο Τραυλός ειδικεύτηκε στην αρχαιολογία και το 1935 προσλήφθηκε από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα ως τακτικός αρχιτέκτονας των ανασκαφών της αρχαίας Αγοράς της Αθήνας και της Κορίνθου (1935-1973). Συγχρόνως όμως ασχολήθηκε με τις ανασκαφές της Ελευσίνας και της Ιεράς οδού. Επίσης εκτέλεσε ανασκαφές, κατ΄ εντολή της Αρχαιολογικής Εταιρίας, το 1949 επί των παλαιοχριστιανικών μνημείων της Αθήνας. Το 1952-1953 προσκλήθηκε στο Πρίστον των ΗΠΑ και κατάρτισε τα σχέδια βάσει των οποίων ξεκίνησαν οι εργασίες της αναστήλωσης της Στοάς του Αττάλου. Ταυτόχρονα των παραπάνω ο Ιωάννης Τραυλός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρτογράφηση και σύνταξη αρχαιολογικού χάρτη της Αθήνας.
Το 1955 ο Ιωάννης Τραυλός έγινε διδάκτωρ της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και επίτιμος καθηγητής της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα το 1973, ως και επίτιμος διδάκτωρ της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1974).
Εργογραφία
ΕπεξεργασίαΑνάμεσα στα έργα του δημοσίευσε συγκαταλέγονται τα:
- "Ανασκαφαί Ελευσίνος και Ιεράς Οδού".
- "Σπήλαιον του Πανός παρά το Δαφνί".
- "Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Ασκληπιείου των Αθηνών".
- "Ανασκαφαί εν τω εν Αθήναις Ολυμπιείο".
- "Η ανοικοδομηθείσα δυτική πλευρά της Αθηναϊκής Αγοράς".
- "Η Τοπογραφία της Ελευσίνος".
- "Ανασκαφαί εν τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού".
- "Ανασκαφαί εν Ελευσίνι".
- "Το ανάκτορο της Ελευσίνος".
- "Ανασκαφαί εν τω Διονυσιακώ θεάτρω" κ.ά. σε συνεργασία με τους Κ. Κουρουνιώτη, Ι. Θρεψιάδη, Ι. Κωνσταντίνου, και Γ. Μυλωνά.
- Ι. Τραυλός, «Τρεις ναοί της Αρτέμιδος: Αυλιδίας, Ταυροπόλου και Βραυρώνος», σε: U. Jantzen (επιμ.), Neue Forschungen zu griechischen Heiligtümern (1976) 197-205.
- Ι. Τραυλός, Πολεοδομική εξέλιξις των Αθηνών (1960), με βραβείο "Πουρφίνα", ακολούθησε και νεότερη επανέκδοση.
- Ι. Τραυλός, Νεοκλασσική Αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, (1967)
- J. Travlos, Pictorial Dictionary of Ancient Athens (1971)
- I. Τραυλός, «Φίλια Έπη» εις Γεώργιον E. Μυλωνάν, A΄ (1986) 344-347
Σχέδια του Τραυλού δημοσιεύτηκαν στην "Αρχαιολογική Εφημερίδα", στο "Αρχαιολογικόν Δελτίον", στα "Πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρείας, στην "Εσπέρια" και στα αρχαιολογικά έργα του "Κόρινθος" και "Όλυνθος".
Επίσης σύνταξε, με ανάθεση του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, το "Αρχείο αρχαίων, μεσαιωνικών και νεωτέρων μνημείων Αττικής, Μεγαρίδος και των νήσων Αιγίνης και Σαλαμίνας", καθώς και αρχαιολογική μελέτη για την περιοχή της Πλάκας.
Ο Ιωάννης Τραυλός υπήρξε μέλος της Εταιρίας Βυζαντινών Σπουδών, της Αρχαιολογικής Εταιρίας, της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρίας, και του Γερμανικού Ινστιτούτου. Έλαβε μέρος σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια με πλείστες ανακοινώσεις. Τιμήθηκε από τον Βασιλέα Παύλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος (το 1956), και από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο με τον Σταυρό των Ανωτέρων Ταξιαρχών του Τάγματος του Φοίνικος το 1965.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11927020k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 123556554. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 NUKAT. n2013186567.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11927020k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 60038755.
Πηγές
Επεξεργασία- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.17ος, σ.813-814
- Who's Who - 1979 σ. 688-9
- Athens Voice , 07.10.2020