Ιωάννης Καμύτζης
Ο Ιωάννης Καμύτζης (άκμασε 1224/25) ήταν ανώτερος στρατιωτικός διοικητής της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, με τον βαθμό του μεγάλου εταιρειάρχη.
Ιωάννης Καμύτζης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
Περίοδος ακμής | 1224 - 1225 |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
Η πρώιμη ζωή του είναι άγνωστη, αλλά ήταν μέλος της αξιοσημείωτης αριστοκρατικής φατρίας των Καμ[μ]ύτζηδων και συγγενής του Μανουήλ Καμμύτζη, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωτοστράτωρ υπό τους Αυτοκράτορες της δυναστείας των Αγγέλων. [1] [2] Αναφέρεται μόνο από τον Γεώργιο Ακροπολίτη περί το 1224, όταν οι κάτοικοι της Αδριανούπολης έστειλαν απεσταλμένους στη Νίκαια, καλώντας τον Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη Ρωμαίο Αυτοκράτορα στη Νίκαια να τους απελευθερώσει από τη Λατινική κυριαρχία. Ο Βατάτζης έστειλε τον Καμμύτζη, μαζί με τον πρωτοστάτορα Ιωάννη Ίση, ως επικεφαλής στρατού. Η πόλη καταλήφθηκε εύκολα, αλλά αμέσως μετά στα τέλη του 1224 ή στις αρχές του 1225, εμφανίστηκε μπροστά στην πόλη ο Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας ηγεμόνας της Ηπείρου, αντίπαλος του Βατάτζη, που διεκδικούσε τον αυτοκρατορικό τίτλο. Ο Θεόδωρος κέρδισε τους κατοίκους, έτσι ο Ίσης και ο Καμμύτζης συμφώνησαν να εγκαταλείψουν την πόλη με την εγγύηση της ασφαλούς διέλευσης. Λέγεται ότι ο Καμμύτζης εξόργισε τον Θεόδωρο, όταν δεν αφίππευσε, ώστε να τον προσκυνήσει ως αυτοκράτορα, καθώς έφευγε από την πόλη και ο Ηπειρώτης ηγεμόνας τον προσέβαλε. Ως ανταμοιβή γι' αυτή την επίδειξη πίστης, ο Βατάτζης ονόμασε τον Καμμύτζη μέγα εταιρειάρχη. [2] [3]
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Macrides 2007, σελ. 174 (note 5).
- ↑ 2,0 2,1 Karlin-Hayter 1974, σελ. 132.
- ↑ Macrides 2007.
Πηγές
Επεξεργασία- Karlin-Hayter, Patricia (1974). «L'hétériarque. L'évolution de son rôle du "De Cerimoniis" au "Traité des Offices"» (στα French). Jahrbuch der Österreichischen Byzantinistik 23: 101–143.
- Macrides, Ruth (2007). George Akropolites: The History – Introduction, Translation and Commentary. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-921067-1.