Ιρίνγκα

Συντεταγμένες: 7°46′S 35°41′E / 7.77°S 35.69°E / -7.77; 35.69

Η Ιρίνγκα (Iringa), είναι μια πόλη στην Τανζανία με πληθυσμό 112.900 (το 2004). Βρίσκεται στο γεωγραφικό πλάτος από 7.77° S και μήκος 35.69° E.

Ιρίνγκα (Iringa)
Πόλη
Χάρτης της Τανζανίας, με τη θέση της Ιρίνγκα, σε σχέση με τις άλλες πόλεις.
Χώρα		Τανζανία ! Τανζανία
Περιφέρεια		Ιρίνγκα (Iringa Region)
Περιοχή		Ιρίνγκα (Iringa District)
Έκταση Περιφέρειας		35.503 km² ^[1]
Έκταση Αγροτικής Περιοχής		18.785,96 km² ^[2]
Έκταση Δήμου		369,11 km² ^[3]
Πληθυσμός Περιφέρειας		840.404 ^{[01.08.2002] ^[1]} 941.238 ^[26.08.2012] ^[1]
Πληθυσμός Αγροτικής Περιοχής		205.504 ^[27.08.1988] ^[2] 245.033 ^[01.08.2002] ^[2] 254.032 ^[26.08.2012] ^[2]
Πληθυσμός Δήμου		84.501 ^[27.08.1988] ^[3] 106.371 ^[01.08.2002] ^[3] 151.345 ^[26.08.2012] ^[3]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Περιφέρειας		26,5 κάτοικοι / km² ^[2012] ^[1]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Αγροτικής Περιοχής		13,5 κάτοικοι / km² ^[2012] ^[2]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Δήμου		410 κάτοικοι / km² ^[2012] ^[3]
Στοιχεία Επικοινωνίας της Περιφέρειας
Διαδικτυακή Διεύθυνση Περιφέρειας		iringa.go.tz
e-mail Διεύθυνση Περιφέρειας		ras@iringa.go.tz

Η Ιρίνγκα είναι η διοικητική πρωτεύουσα της Περιφέρειας Ιρίνγκα. Έχει πολλές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής και της μεταποίησης τροφίμων. Το μεγαλύτερο τμήμα από την ηλεκτρική της ενέργεια, προέρχεται από το κοντινό φράγμα Μτέρα (Mtera Dam). Η Ιρίνγκα είναι μικρός σχετικά συγκοινωνιακός κόμβος, με τακτικά δρομολόγια λεωφορείων και φορτηγών προς το Νταρ ες Σαλάαμ, τη Μπέϋα, τη Σονγκέα και τη Ντοντόμα.

Βρίσκεται σε υψόμετρο των 1.700 περίπου μέτρων^[4] και στο ενδιάμεσο της διαδρομής Ντοντόμα - Μπέϋα, απέχει δε από τη μεν Ντοντόμα 162 μίλια και από τη Μπέϋα, 242 μίλια.^[4] επίσης, από την Κιλόσα απέχει 160 μίλια και από την Αρούσα, 435 μίλια,^[4]

Ετυμολογία

Η ονομασία της προέρχεται από τη λέξη "λιλίνγκα" ("lilinga") της φυλής των Ουαχέχε (ενικ. Hehe και πληθ. Wahehe),^{[Σημ. 1]} που σημαίνει φρούριο.^[5]^[6]

Ιστορία

Η Ιρίνγκα χτίστηκε από το Γερμανικό στρατό, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890, ως αμυντική βάση που θα χρησιμοποιείτο κατά των εξεγέρσεων της φυλής των Ουαχέχε (Wahehe), με επικεφαλής τον ηγέτη τους Αρχηγό Μκουάουα (Chief Mkwawa). Το φρούριο και το επιτελείο του Αρχηγού Μκουάουα βρισκόταν στο κοντινό χωριό Καλένγκα (Kalenga). Η πόλη απλώνεται κατά μήκος ενός λόφου με θέα στον ποταμό Ρουάχα (Ruaha) στα νότια και απλώνεται κατά μήκος των κορυφογραμμών και κοιλάδων προς τα βόρεια. Το ύψος των περιχώρων της πόλης είναι περισσότερο από 1.550 μέτρα (5.090 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οι μήνες Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος βιώνουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, κοντά στο μηδέν. Η εθνική οδός Tanzam περνά μέσα από την κοιλάδα και κάτω από την πόλη, η απόσταση από τα όρια της εθνικής οδού της Ιρίνγκα προς το Νταρ ες Σαλάαμ είναι 502 χιλιόμετρα (312 μίλια), μέσω του Μορογκόρο. Η τοποθεσία Ισιμίλα (Isimila) της Λίθινης Εποχής, η οποία βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα (12 μίλια) στα νοτιοδυτικά, περιλαμβάνει αρχαιολογικά ευρήματα, κυρίως λίθινα εργαλεία, από την ανθρώπινη κατοίκηση περίπου 70.000 χρόνια πριν.

Η εκκλησία στην Ιρίνγκα.

Η Αστική Περιοχή Ιρίνγκα (Iringa Urban Municipality), είναι η διοικητική ονομασία του Δήμου Ιρίνγκα.

Στην Ιρίνγκα υπάρχουν πολλά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μεταξύ των οποίων το Πανεπιστήμιο Τουμαΐνι (Tumaini University) - το Πανεπιστημιακό Κολέγιο της Ιρίνγκα (Iringa University College), το Μκάουα Πανεπιστημιακό Κολέγιο Εκπαίδευσης (Mkwawa University College of Education) ένα παράρτημα του Πανεπιστημίου του Νταρ ες Σαλάαμ και το Πανεπιστημιακό Κολέγιο Ρουάχα (Ruaha University College) υπό την καθολική εκκλησία και παράρτημα του κολεγίου του Πανεπιστημίου του Αγίου Αυγουστίνου (Saint Augustine University) της Τανζανίας. Στα σχολεία συμπεριλαμβάνονται το Γυμνάσιο Τοσαμαγκάνγκα (Tosamaganga High School) και το Γυμνάσιο της Ρουάχα (Ruaha Secondary School).

Αποικισμός των πρώτων Ευρωπαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιρίνγκα

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά εγκαταστάθηκαν πολλοί Γερμανοί, που διατηρούσαν αγροκτήματα με σιτηρά, αραβόσιτο, φασόλια, Ευρωπαϊκά οπωροφόρα δέντρα και αρκετά με ζώα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι Γερμανοί συνελήφθησαν και εστάλησαν σε Στρατόπεδα αιχμαλώτων και μετά την λήξη του, στη Γερμανία· και τα κτήματά τους αφού αρχικά τέθηκαν υπό την μεσεγγύηση της Μεγάλη Βρετανίας, στη συνέχεια ενοικιάστηκαν σε άλλους Ευρωπαίους.^[4] Κατά το 1949, τα Γερμανικά αυτά κτήματα, πωλήθηκαν σε Ευρωπαίους αποίκους, αυτό άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα άλλα Γερμανικά κτήματα της τότε Τανγκανίκα.^[4]

Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).^[7] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).^[7] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς^{[Σημ. 2]} απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.^[7]

Οι πρώτοι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Ιρίνγκα, επί Γερμανικής ακόμη κατοχής, ήσαν οι εξ Ηπείρου αδελφοί Ηλίας και Ίσσα Τσάβαλοι, που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και την αμπελουργία, στις όχθες του ποταμού Ρουάχα. Δυστυχώς όμως και οι δύο σκοτώθηκαν το 1905, κατά την Επανάσταση του «Μάγκι-Μάγκι» (ή κατ'άλλους Μάτζι-μάτζι),^{[Σημ. 3]} ο μεν Ηλίας στην Κιλόσα, όπου είχε βασανιστικό θάνατο καθ'ότι τον έθαψαν ζωντανό και ανάποδα (με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στην επιφάνεια), ο δε Ίσσα στην Ιρίνγκα.^[8] Μετά την ανάληψη της Αγγλικής διακυβέρνησης στην Τανγκανίκα, ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ιρίνγκα, ήταν ο:

Λεων. Παπαδόπουλος (εκ Κύπρου).

Αμέσως μετά ακολούθησαν οι:

Μομόκος,
Φόρος,
Απόστ. Πούπουλας,
Δημήτριος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου) και λίγο αργότερα ο
Βάσος Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),

εν συνεχεία, ακολούθησαν οι:

Γεώργιος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
Χαρίλαος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
Στέλιος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
Ιωάννης Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
Εμμανουήλ Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
Κώστας Α. Σοβαρής (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
Δημήτριος Φιλιπ. Λαχανιάτης (έκ του οικισμού Βάτι, Ρόδου),
Ιωάννης Καμπουρόπουλος (έκ Ρόδου),
Αθανάσιος Παπαγεωργίου (έκ Ρόδου),
Σπύρος Διον. Πολλάτος (εκ Φαρακλιάτων, Κεφαλληνίας),
Γεράσιμος Γεωργ. Λοράνδος (εξ Αργοστολίου, Κεφαλληνίας),
Ισίδωρος Σιδεράτος (εκ Κεφαλληνίας),
Παναγής Γεννατάς (εκ Κεφαλληνίας),
Κώστας Καλούπης,
Σπύρος Μανωλάτος (εκ Δειληνάτων Κεφαλληνίας),
Δημήτριος Παπαδημητρίου (εκ Πελοποννήσου),
Γεώργιος Τσάνης (εκ Τριπόλεως, Πελοποννήσου),
Γεώργιος Αργετάκης (εκ Πελοποννήσου),
Κώστας Γ. Καψόπουλος (εκ Καρλοβασίου, Σάμου),
Μιχαήλ Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
Ιωάννης Παν. Τόφας (εκ Κλήρου Κύπρου),
Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
Αλέξανδρος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
Γεώργιος Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
Σάββας Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
Παναγιώτης Δρουσιώτης (εκ Κύπρου),
Πέτρος Λεπτός (εκ Κύπρου),
Μίλτων Κ. Μήτσιγκας (εκ Κύπρου),
Σωτήριος Παπαχρήστου (εκ Κύπρου),
Παναγής Βανέζης (εκ Κύπρου),
Νικόλαος Αυγεροδήμος (εκ Λοκρίδος Φθιώτιδας),
Νικόλαος Παναγιωτόπουλος (εκ Πειραιώς),
Βλάσσης Παντελ. Τσαπτσαλής
Βασίλειος Εμμ. Καζακίδης (εξ Αθηνών καταγόμενος εκ Τενέδου),
Γεώργιος Αγάς (εκ Τενέδου),
Γεώργιος Τζανέτος (εκ Τενέδου),
Θρασύβουλος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
Παναγιώτης Μιλτ. Μπεκιάρης (εκ Θεσσαλονίκης),
Χαράλαμπος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
Αθανάσιος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
Νίκος Θεοδωρίδης (εξ Ίμβρου),
Ιωάννης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
Παναγιώτης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
Δημήτριος Ζούρος (εκ Μυτιλήνης),
Δημήτριος Ν. Γαράς (εξ Αθηνών),
Ιωάννης Αντ. Ρούσος (εκ Κιμώλου),
Πολυμέρης Μαργαρίτης (από τη Βιζύη, Ανατ. Θράκης),^[9]
Απόστολος Βασιληκάκης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου) κ.ά.

για να φθάσουν στις αρχές του 1950, να υπάρχουν στην περιοχή πάνω από 135 Ελληνικές ψυχές.^[9]

Κλίμα

Το κλίμα της Ιρίνγκα, είναι υγιεινό και ψυχρό, κατά τους μήνες της ξηρασίας μάλιστα, σε μια περιοχή τη Νταμπάγκα, το ψύχος είναι τόσο δριμύ -κατά τους μήνες Μάϊο με Οκτώβριο- που οι κάτοικοι εκεί, αναγκάζονται και ανάβουν θερμάστρες, τις πρωινές και εσπερινές ώρες.^[4]

Κλιματικά δεδομένα Ιρίνγκα (Iringa)
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F)	25 (77)	25 (77)	25 (77)	24 (76)	24 (75)	23 (73)	23 (74)	23 (74)	25 (77)	27 (81)	28 (82)	26 (79)	24,9
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	15 (59)	14 (58)	14 (58)	15 (59)	14 (57)	12 (53)	12 (53)	12 (53)	12 (54)	13 (56)	14 (58)	15 (59)	13,6
Υετός mm (ίντσες)	175	127 (5)	173	89	13	3	0 (0)	0 (0)	3	5	38	119	74
Πηγή: Weatherbase ^[10]

Χειροτεχνίες

Ο κεντρικός δρόμος με τον πύργο του ρολογιού της Ιρίνγκα.

Η Ιρίνγκα φημίζεται για τα υφαντά της καλάθια, που είναι φτιαγμένα από τοπικά καλάμια. Τα καλάθια χρησιμοποιούνται σε όλη την Τανζανία και επίσης εξάγονται στο διεθνές επίπεδο. Είναι επίσης γνωστή σε όλη την Τανζανία και αλλού, για το πολυβραβευμένο της Κέντρο Χειροτεχνίας Neema.

Τα μέσα ενημέρωσης της Ιρίνγκα

Το Κοιμητήριο στην Ιρίνγκα.

Ο Δήμος της Ιρίνγκα έχει έξι ραδιοφωνικούς σταθμούς FM και ένα τηλεοπτικό σταθμό. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι Ebony FM, Country FM και Nuru FM (ψυχαγωγίας της νεολαίας και εμπορικής ραδιοφωνίας), Over comers Radio και Radio Furaha (Χριστιανικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί), Kibra Ten Radio (Ισλαμικός ραδιοφωνικός σταθμός). Υπάρχουν και άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί αλλού στην περιφέρεια Ιρίνγκα, όπως το Kituro community radio στο Makete και άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί FM στο Njombe.

Η Δημοτική Τηλεόραση της Ιρίνγκα είναι ένας τηλεοπτικός σταθμός όλων των ηλικιών, με διαφοροποιημένα προγράμματα.

Δείτε επίσης

Σημειώσεις

↑ Ενώ στα Ελληνικά, η κατάληξη της λέξης προσδιορίζει το γένος (αρσενικό ή θηλυκό) και των αριθμό (ενικό ή πληθυντικό), στα Σουαχίλι, όλα αυτά προσδιορίζονται από την πρώτη συλλαβή π.χ. το παιδί .. (mtoto), τα παιδιά .. (watoto), το παιδικό .. (kitoto), η παιδική ηλικία .. (utoto).^{[Παρ. Σημ. 1]}
↑ Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.^{[Παρ. Σημ. 2]}
↑ Η επανάσταση των μαύρων ονομάστηκε Μάτζι-μάτζι (ή κατ'άλλους Μάγκι-μάγκι), καθότι στα Σουαχίλι “Μάτζι” σημαίνει “νερό” και οι αρχηγοί των ιθαγενών, προκειμένου να τονώσουν το θάρρος των οπαδών των, διεκήρυττον ότι τα όπλα των Ουαζούνγκου (Ευρωπαίων), δεν εκτόξευαν σφαίρες αλλά νερό.^{[Παρ. Σημ. 3]}

Παραπομπές σημειώσεων

↑ D. V. Perrott (1972). «Introduction». Teach Yourself Books, Swahili. New York: David McKay Company Inc. σελίδες 1–5. ISBN 0-340-05823-4.
↑ John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912 (ψηφιακή έκδοση). Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6.
↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Region)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Rural)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Municipal)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211.
↑ Africa, Nomad. «Iringa». nomadtours. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2013.
↑ by Gwillim Law (18 Ιανουαρίου 2013). «Origins of names». archive.is. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2016.
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}
↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212.
↑ ^9,0 ^9,1 Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Έλληνες εν Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 211–229.
↑ «Weatherbase: Historical Weather for Iringa, Tanzania». Weatherbase. 2011. Retrieved on 24 May 2013

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Ιρίνγκα

[6] Ενώ στα Ελληνικά, η κατάληξη της λέξης προσδιορίζει το γένος (αρσενικό ή θηλυκό) και των αριθμό (ενικό ή πληθυντικό), στα Σουαχίλι, όλα αυτά προσδιορίζονται από την πρώτη συλλαβή π.χ. το παιδί .. (mtoto), τα παιδιά .. (watoto), το παιδικό .. (kitoto), η παιδική ηλικία .. (utoto).^{[Παρ. Σημ. 1]}

[11] Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.^{[Παρ. Σημ. 2]}

[13] Η επανάσταση των μαύρων ονομάστηκε Μάτζι-μάτζι (ή κατ'άλλους Μάγκι-μάγκι), καθότι στα Σουαχίλι “Μάτζι” σημαίνει “νερό” και οι αρχηγοί των ιθαγενών, προκειμένου να τονώσουν το θάρρος των οπαδών των, διεκήρυττον ότι τα όπλα των Ουαζούνγκου (Ευρωπαίων), δεν εκτόξευαν σφαίρες αλλά νερό.^{[Παρ. Σημ. 3]}

[5] D. V. Perrott (1972). «Introduction». Teach Yourself Books, Swahili. New York: David McKay Company Inc. σελίδες 1–5. ISBN 0-340-05823-4.

[10] John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912 (ψηφιακή έκδοση). Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6.

[12] Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212.

[Thomas_Brinkhoff-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Region)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.

[citypopulation.de-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Rural)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.

[ReferenceA-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Municipal)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.

[Ιωάννης_Ν.Τσόντος_1953_211-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211.

[7] Africa, Nomad. «Iringa». nomadtours. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2013.

[8] y Gwillim Law (18 Ιανουαρίου 2013). «Origins of names». archive.is. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2016.

[Greek_identity/Community_in_East_Africa,_Introduction-9] 7,0 ^7,1 ^7,2 {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}

[14] Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212.

[Έλληνες_εν_Ιρίνγκα-15] 9,0 ^9,1 Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Έλληνες εν Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 211–229.

[Weatherbase-16] «Weatherbase: Historical Weather for Iringa, Tanzania». Weatherbase. 2011. Retrieved on 24 May 2013

[1]

[2]

[3]

[4]

[Σημ. 1]

[5]

[6]

[7]

[Σημ. 2]

[Σημ. 3]

[8]

[9]

[10]

[Παρ. Σημ. 1]

[Παρ. Σημ. 2]

[Παρ. Σημ. 3]