Ο Ιάκωβος Βαραδαίος ή Γιακούμπ αλ Μπαραντέι (... - 30 Ιουλίου 578) ήταν χριστιανός επίσκοπος της Έδεσσας στη Συρία, από το 543 μέχρι το θάνατό του το 578.[1] Ήταν μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας και γενικά των Προχαλκηδόνιων εκκλησιών, ήταν οπαδός των Μονοφυσιτών σε μια εποχή στην οποία το δόγμα βρίσκονταν υπό διωγμό και παρακμή από τον ορθόδοξο αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α. Η προσπάθεια του ήταν καθοριστική για την αναδιοργάνωση και συνέβαλε καίρια στην ανεξαρτητοποίησή της κοινότητας, τα μέλη της οποίας ονομάστηκαν Ιακωβίτες χριστιανοί.

Ιάκωβος Βαραδαίος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
يعقوب البرادعي (Αραβικά)
Γέννηση505
Αντιόχεια (η Αραβική)
Θάνατος578
Έδεσσα
Χώρα πολιτογράφησηςΣυρία
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΠροχαλκηδόνιες Εκκλησίες
Eορτασμός αγίου31 Ιουλίου και 30 Ιουλίου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑραβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας

Υπόβαθρο

Επεξεργασία

Μετά τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451, η εκκλησία στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπέστη διαίρεση μεταξύ Χαλκηδόνων, υποστηρικτών του συμβουλίου, και των μη Χαλκηδόνιων, γνωστών επίσης ως μιαφυσίτες και υποτιμητικά αποκαλούμενοι μονοφυσίτες, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στη σύνοδο.[2] Οι μη Χαλκηδόνιοι έχασαν την πολιτική υποστήριξη κατά την ανάληψη του αυτοκράτορα Ιουστίνου Α' το 518,[2] ο οποίος στη συνέχεια καταδίωξε μη Χαλκηδόνιους.[3] Κατά συνέπεια, ο αριθμός των μη Χαλκηδονίων θρησκευτικών ηγετών μειώθηκε και, παρά την ευρεία υποστήριξη που είχαν στη Συρία, την Αρμενία και την Αίγυπτο, ο μη Χαλκηδονισμός αντιμετώπισε την εξαφάνιση.[4]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε κοντά στην πόλη της Κωνσταντίνης,[5] και μετά την ενηλικίωση του ο Ιάκωβος χειροτονήθηκε μονοφυσίτης επίσκοπος της Έδεσσας (541 μ.Χ.), από την Θεοδώρα που διέταξε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδόσιο να ορίσει δύο επισκόπους στη Συρία προκειμένου να μετριάσει την διωκτική πολιτική του Εφραίμ. Μέσω των δραστηριοτήτων του, έσωσε την κοινότητα των μονοφυσιτών στη Μικρά Ασία και την Ανατολή από την εξαφάνιση με τους διωγμούς του αυτοκράτορα όλων των μη Χαλκηδονίων, χειροτονώντας επισκόπους, ιερείς, και ενώνοντας την διάσπαρτη κοινότητα σε έναν οργανισμό που άντεξε τις πολιτικές και δυναστικές αναταράξεις στη Μέση Ανατολή.

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία