Θεωρίες μεταβαλλόμενης σταθεράς παγκόσμιας έλξης
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Οι κυριότερες κοσμολογικές θεωρίες που προβλέπουν μεταβολή της σταθεράς παγκόσμιας έλξης είναι:
Θεωρία Brans-Dicke
ΕπεξεργασίαΘεωρία στηριγμένη στην Αρχή του Μαχ βάσει της οποίας η αδράνεια κάθε σώματος και η μάζα του εξαρτώνται από την επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω του. Εισηγητές της θεωρίας είναι οι αστροφυσικοί Brans και Robert Dicke. Σύμφωνα με τις απόψεις τους εφόσον το Σύμπαν διαστέλλεται τότε οι αποστάσεις μεγαλώνουν, η πυκνότητα του σύμπαντος μικραίνει και ως εκ του αποτελέσματος η επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω στα σώματα μικραίνει. Αυτό συμπερασματικά σύμφωνα με την αρχή του Μαχ μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσο περνάει ο χρόνος η αδράνεια και η μάζα των σωμάτων μικραίνει πράγμα που οδηγεί στην μείωση της τιμής της σταθεράς παγκόσμιας έλξης (G). Η θεωρία προβλέπει αρχική μεγάλη έκρηξη άρα συμβαδίζει με την θεωρία του Big Bang.
Θεωρία Dirac
ΕπεξεργασίαΟ Πολ Ντιράκ κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με άλλο σκεπτικό. Βλέποντας ότι η τιμή της ηλικίας του σύμπαντος μετρούμενη σε te (δηλαδή σε χρόνο που απαιτείται προκειμένου το φως να διατρέξει την ακτίνα του ηλεκτρονίου), ο λόγος μεταξύ βαρυτικής προς ηλεκτρονική δύναμης Ηλεκτρονίου- πρωτονίου και η τετραγωνική δύναμη των σωματιδίων του σύμπαντος είναι σχεδόν ίδιες κατέληξε στα εξής:
- Θα πρέπει να ελαττώνονται οι μάζες ηλεκτρονίου και πρωτονίου ή η Σταθερά Παγκόσμιας Έλξης συναρτήσει του Χρόνου.
- Ο αριθμός των Σωματιδίων θα πρέπει να αυξάνεται αυξανόμενης της ηλικίας του σύμπαντος
Η θεωρία παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την θεωρία Brans-Dicke καθώς και με την θεωρία Συνεχούς Δημιουργίας. Παρόλα αυτά έχουν και πολλές διαφορές.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Μανώλης Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, "Το Σύμπαν που Αγάπησα, Εισαγωγή στην αστροφυσική", Τόμος Β', 1999, Εκδόσεις Δίαυλος, ISBN 960-531-063-5