Η άγνωστη κυρία
Η άγνωστη κυρία (Πρωτότυπος τίτλος: Madame de..) είναι Γαλλική ρομαντική δραματική ταινία του 1953 σε σκηνοθεσία Μαξ Όφιλς από ένα σενάριο που έγραψε μαζί με τον Μαρσέλ Ασάρ και την Αννέτ Βαντεμάν. Βασισμένο στο μυθιστόρημα "Madame de..." του 1951 της Λουίζ ντε Βιλμορέν, ο τίτλος αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι το επώνυμο της κύριας ηρωίδας δεν αποκαλύπτεται ποτέ — τις λίγες φορές που μπορεί να ακουστεί ή να δει, κρύβεται από το θόρυβο ή μια κάμερα. Η ταινία θεωρείται αριστούργημα του γαλλικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950, με τον κριτικό κινηματογράφου Άντριου Σάρις να την αποκαλεί «η πιο τέλεια ταινία που έγινε ποτέ».[4] Πρωταγωνιστούν οι Ντανιέλ Νταριέ, Σαρλ Μπουαγιέ και Βιτόριο ντε Σίκα.
| Η άγνωστη κυρία (Madame de...) | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Μαξ Οφίλς[1][2][3] |
| Παραγωγή | Ralph Baum |
| Σενάριο | Μαρσέλ Ασάρ, Μαξ Οφίλς, Annette Wademant και Louise Lévêque de Vilmorin |
| Πρωταγωνιστές | Σαρλ Μπουαγιέ[2], Ντανιέλ Νταριέ[2][3], Βιτόριο ντε Σίκα[2], Ζαν Ντιπικούρ[2], Αλμπέρ Μισέλ, Σαρλ Μπαγιάρ, Claire Duhamel, Κολέτ Ρεζί, Daniel Mendaille, Εμίλ Ζενεβουά, Franck Maurice, Georges Paulais, Georges Vitray, Gérard Buhr, Germaine Stainval, Guy Favières, Hubert Noël, Jacques Beauvais, Ζαν Ντεγκράβ, Jean Galland, Jean Toulout, Ζαν-Πολ Μουλινό, Jimmy Perrys, Josselin, Léon Pauléon, Léon Walther, Λουί Σεντέβ, Madeleine Barbulée, Max Mégy, Μιρέιγ Περέ, Paul Azaïs, René Worms, Robert Moor, Roger Vincent, Serge Lecointe και Λία Ντι Λέο |
| Μουσική | Oscar Straus |
| Φωτογραφία | Christian Matras |
| Διανομή | Gaumont Film Company και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 1953 |
| Κυκλοφορία | |
| Διάρκεια | 105 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Ιταλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Πλοκή
ΕπεξεργασίαΣτην Μπελ Επόκ του Παρισιού, η Λουίζ είναι μια αριστοκρατική γυναίκα παντρεμένη με τον Αντρέ, ο οποίος είναι και κόμης και στρατηγός του γαλλικού στρατού. Οι σχέσεις μεταξύ της Λουίζ και του Αντρέ είναι συντροφικές, αλλά κοιμούνται σε ξεχωριστά δωμάτια και δεν έχουν παιδιά, και ο Αντρέ έχει μια ερωμένη, τη Λόλα.
Κακομαθημένη και επιπόλαιη γυναίκα, η Λουίζ έχει μαζέψει μεγάλα χρέη λόγω του τρόπου ζωής της, γι' αυτό κανονίζει να πουλήσει κρυφά ένα ζευγάρι πολύτιμα διαμαντένια σκουλαρίκια σε σχήμα καρδιάς που της έκανε ο Αντρέ ως γαμήλιο δώρο, πίσω στον αρχικό κοσμηματοπώλη, τον Ρεμί, συγκαλύπτοντας την εξαφάνισή τους προσποιούμενη ότι τα έχασε στην όπερα. Η αναζήτηση για τα σκουλαρίκια φτάνει τελικά στις εφημερίδες, κάτι που αναγκάζει τον Ρεμί να πάει στον Αντρέ και να προσφερθεί διακριτικά να τα πουλήσει πίσω. Ο Αντρέ δέχεται χαρούμενα και, αντί να αντιμετωπίσει τη σύζυγό του, δίνει ψύχραιμα τα σκουλαρίκια στη Λόλα, ως δώρο αποχωρισμού όταν την οδήγησε σε ένα τρένο για την Κωνσταντινούπολη. Αμέσως μετά την άφιξή της στην Κωνσταντινούπολη, η Λόλα πουλάει τα σκουλαρίκια κατά τη διάρκεια ενός χαμένου χρόνου στο τραπέζι της ρουλέτας σε ένα καζίνο. Αγοράζονται από ένα κοσμηματοπωλείο από τον βαρόνο Φαμπρίτσιο Ντονάτι, έναν Ιταλό διπλωμάτη. Στο Παρίσι, ο Ντονάτι γνωρίζει και ερωτεύεται τη Λουίζ, ενώ χορεύουν μαζί σε μια σειρά επίσημων χορών, ενώ ο Αντρέ λείπει για στρατιωτικές ασκήσεις.
Μετά την επιστροφή του Αντρέ, η Λουίζ προσελκύει την προσοχή του κόσμου όταν λιποθυμά βλέποντας τον Ντονάτι να πέφτει από το άλογό του κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής για κυνήγι. Ντροπιασμένη, ανακοινώνει ότι θα πάει για διακοπές στην περιοχή των ιταλικών λιμνών , ελπίζοντας ότι αυτό το ταξίδι θα ηρεμήσει τα αυξανόμενα συναισθήματά της για τον Ντονάτι. Πριν φύγει, ο Ντονάτι την επισκέπτεται και της δίνει τα σκουλαρίκια που αγόρασε στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να γνωρίζει ότι προηγουμένως ανήκαν στη Λουίζ.
Ο Ντονάτι αποδοκιμάζει τη Λουίζ με γράμματα ενώ εκείνη λείπει, και γράφει απαντήσεις που δεν τολμά να στείλει, και στο τέλος του ταξιδιού της, διαπιστώνει ότι η αγάπη της για τον Ντονάτι είναι πιο βαθιά από ποτέ. Συναντιούνται κρυφά και εκείνη ομολογεί ότι μπορεί να παρηγορηθεί όταν εκείνος δεν είναι κοντά μόνο με την κατοχή των σκουλαρίκιων, τα οποία τώρα ταυτίζει μαζί του και όχι με τον Αντρέ.
Για να μπορεί να φορέσει δημόσια τα σκουλαρίκια, η Λουίζ προσποείται ότι τα «βρίσκει» μέσα σε ένα από τα γάντια της μπροστά στον Αντρέ. Αρχικά ο Αντρέ δεν της λέει τίποτα, αλλά στο χορό χωρίζει τη Λουίζ και τον Ντονάτι, παίρνει τα σκουλαρίκια από τη Λουίζ και αντιμετωπίζει ήσυχα τον Ντονάτι, αποκαλύπτοντας την ιστορία τους. Στη συνέχεια αναθέτει στον Ντονάτι να τα πουλήσει πίσω στον Ρεμί, ώστε να τα αγοράσει - ξανά - και να τα δώσει πίσω στη Λουίζ. Πριν αναχωρήσει, ο Ντονάτι ενημερώνει τη Λουίζ ότι δεν μπορεί πλέον να τη δει και εκφράζει την απογοήτευση του που έμαθε για τα ψέματά της για τα σκουλαρίκια.
Η Λουίζ πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη. Ο Αντρέ της χαρίζει τα σκουλαρίκια, αλλά ο εκστατικός τρόπος που τα δέχεται, τον κάνει να αλλάξει γνώμη. Την ενημερώνει ότι πρέπει να τα δώσει σε μια ανιψιά που μόλις γέννησε και εκείνη δακρυσμένη συγκατατίθεται. Ο σύζυγος της ανιψιάς πουλά τα σκουλαρίκια στον Ρεμί για να ξεπληρώσει κάποια χρέη και ο Ρεμί προσφέρεται να τα πουλήσει στον Αντρέ για τέταρτη φορά, αλλά ο Αντρέ θυμωμένος τον διώχνει. Πίσω στο μαγαζί του, ο Ρεμί βρίσκει τη Λουίζ να τον περιμένει και κανονίζει να αγοράσει τα σκουλαρίκια πίσω πουλώντας μερικά από τα κοσμήματα και τις γούνες που προηγουμένως προτιμούσε από τα σκουλαρίκια. Όταν ο Αντρέ το ανακαλύπτει αυτό, πηγαίνει σε ένα κλαμπ τζέντλεμαν και χρησιμοποιεί ως πρόσχημα έναν αθώο επαγγελματία για να προκαλέσει τον Ντονάτι σε μονομαχία με πιστόλια.
Όταν η Λουίζ δεν μπορεί να πείσει τον Ντονάτι να αποσυρθεί από τη μονομαχία, πηγαίνει στην εκκλησία του Saint-Étienne-du-Mont για να προσευχηθεί στο ιερό της Αγίας Ζενεβιέβ για να σωθεί, αφήνοντας τα σκουλαρίκια ως προσφορά. Τρέχει προς την τοποθεσία της μονομαχίας και πλησιάζει ακριβώς τη στιγμή που ο Αντρέ, ως προσβεβλημένος, ρίχνει την πρώτη βολή. Όταν δεν ακούει δεύτερο πυροβολισμό, η Λουίζ πέφτει πάνω σε ένα δέντρο και η υπηρέτρια της τρέχει για βοήθεια, ουρλιάζοντας, "Πεθαίνει!"
Η ταινία τελειώνει με τα σκουλαρίκια να εκτίθενται στην εκκλησία, μαζί με μια πλάκα που πιστώνει τη Λουίζ για τη δωρεά τους.
Διανομή ρόλων
Επεξεργασία- Ντανιέλ Νταριέ - κοντέσσα Λουίζ ντε...
- Σαρλ Μπουαγιέ - στρατηγός Αντρέ ντε...
- Βιτόριο ντε Σίκα - βαρόνος Φαμπρίτσιο Ντονάτι, Ιταλός διπλωμάτης
- Ζαν Ντεμπικούρ - Ρεμί, κοσμηματοπώλης
- Ζαν Γκαλάν - Μπερνάκ, γνωστός του Αντρέ
- Μιρέιγ Περέ - Νουνού, υπηρέτρια της Λουίζ
- Λία Ντι Λέο - Λόλα, ερωμένη του Αντρέ
Υποδοχή
ΕπεξεργασίαΗ άγνωστη κυρία έλαβε μικτές κριτικές όταν πρωτοκυκλοφόρησε, αλλά η φήμη της μεγάλωσε με τα χρόνια. Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes, το 97% των 36 κριτικών για την ταινία είναι θετικές, με μέση βαθμολογία 8,7/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: «Η χαριτωμένη κάμερα του Όφιλς και η οπτική απεικόνιση της πολυτέλειας και της απώλειας κάνουν την ταινία ένα δυνατό γαλλικό δράμα».[5]
Η Μόλι Χάσκελ αποκάλεσε την ταινία ένα αριστούργημα με μια λατρεία που αυξάνεται κάθε χρόνο, υποστηρίζοντας ότι συνήθως δεν είναι τόσο σεβαστή όσο άλλες, πιο ανδρικές ταινίες, επειδή είναι μια ταινία γυναικείου προσανατολισμού. Ο Ρίτσαρντ Ράουντ έχει δηλώσει ότι ο Όφιλς έκανε ταινία για «γυναίκες. Πιο συγκεκριμένα, ερωτευμένες γυναίκες. Τις περισσότερες φορές, γυναίκες που είναι δυστυχισμένες και ερωτευμένες ή για τις οποίες η αγάπη φέρνει κακοτυχίες του ενός ή του άλλου είδους».[6]
Η Λίντσεϊ Άντερσον επέκρινε την ταινία, ωστόσο, γράφοντας: «η κάμερα δεν είναι ποτέ ακίνητη, κάθε λήψη έχει την ένταση ενός συγκλονιστικού κόλπου. Με μια ελαστική, έξυπνη, αστραφτερή ροή εικόνων που είναι αισθητικά το διαμετρικά αντίθετο της αγνής πεζογραφίας της κυρίας ντε Βιλμορέν, έχει κάνει την ταινία μια δικαιολογία για μια σειρά από πλούσιες, διακοσμητικές εμφανίσεις...Σε όλο αυτό το εικαστικό φρούτο δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι χαρακτήρες χάνονται. Η εσωτερική εξέλιξη του δράματος είναι σχεδόν εντελώς απαρατήρητη». [7]
Το 2022, η ταινία κατατάχθηκε ως η 90η καλύτερη ταινία όλων των εποχών στη δημοσκόπηση των κριτικών της Sight and Sound και σκηνοθέτες όπως ο Γουές Άντερσον και ο Έντγκαρ Ράιτ την κατέταξαν ως μία από τις αγαπημένες τους.[8]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ www
.imdb .com /title /tt0046022 /. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www
.allocine .fr /film /fichefilm _gen _cfilm=2813 .html. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2016. - ↑ 3,0 3,1 www
.filmaffinity .com /en /film109106 .html. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2016. - ↑ Sarris, Andrew (March 12, 2007). «The Greatest Film of All Time: Ophuls' Madame de... Is Coming Back to Town». The New York Observer. https://observer.com/2007/03/the-greatest-film-of-all-time-ophls-imadame-de-iis-coming-back-to-town/.
- ↑ «The Earrings of Madame De... (Madame de...) (1954)». Rotten Tomatoes. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2024.
- ↑ Criterion, σελ. 9.
- ↑ Wakeman, σελ. 848.
- ↑ «Madame de... (1953)». BFI (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- The Criterion Collection DVD (2008), The Earrings of Madame de... DVD Liner Notes, The Criterion Collection
- Truffaut, François (1994). The Films in My Life (1st έκδοση). New York: Da Capo Press. ISBN 0-306-80599-5.
- Wakeman, John (1987). World Film Directors. 1. The H. W. Wilson Company. ISBN 0-8242-0757-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η άγνωστη κυρία στην IMDb (Αγγλικά)
- Η άγνωστη κυρία στο AllMovie (Αγγλικά)
- Η άγνωστη κυρία στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Η άγνωστη κυρία στο TCMDB (Αγγλικά)
- Η άγνωστη κυρία στο AlloCine (Γαλλικά)
- Η άγνωστη κυρία στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
- Μαντάμ ντε... : The Cost of Living – ένα δοκίμιο της Μόλι Χάσκελ στο The Criterion Collection
- "Max Ophuls's Movie of Matchless Elegance" David Mermelstein, The Wall Street Journal, 7 August 2010
- The Earrings of Madame de... review at DVDbeaver.com
