Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ

στρατάρχης της Γαλλίας


Ο Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ (Jean Baptiste Bessières), δούκας της Ίστριας (6 Αυγούστου 17681 Μαΐου 1813), ήταν στρατάρχης της Γαλλίας, και υπηρέτησε κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους και τους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης.

Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-Baptiste Bessières (Γαλλικά)
Γέννηση6  Αυγούστου 1768[1][2][3]
Prayssac
Θάνατος1  Μαΐου 1813[1][3][4]
Rippach
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Τόπος ταφήςΜέγαρο των Απομάχων, Prayssac και Κρύπτη των Κυβερνητών
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Περίοδος ακμής1791
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarie Jeanne de Lapeyrière
ΤέκναNapoléon Bessières
ΑδέλφιαBertrand Bessières
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτρατάρχης της Αυτοκρατορίας/Μεγάλη Στρατιά και Ιππικό
Πόλεμοι/μάχεςΝαπολεόντειοι Πόλεμοι, Μάχη του Ρίβολι, Μάχη του Μαρενγκό, Μάχη του Άουστερλιτς, Μάχη της Ιένας-Άουερστετ, Μάχη του Άιλαου, Μάχη του Φρίντλαντ, Battle of Medina de Rioseco, Μάχη του Βαγκράμ, Μάχη του Μποροντινό, Μάχη του Άσπερν-Έσλινγκ και Battle of Fuentes de Oñoro
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας
Στρατάρχης της Γαλλίας
Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου
Knight Grand Cordon of the Order of Christ (1810)[6]
Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Τάγμα του Σιδηρού Στέμματος
Τάγμα του Λεοπόλδου (Αυστρία)
Στρατιωτικό Τάγμα του Αγίου Ερρίκου
τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης
Τάγμα του Χριστού
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Εγκατέλειψε τις ιατρικές του σπουδές για να καταταγεί στον στρατό το 1792, τη στιγμή που η Γαλλία απειλείτο από παντού. Μαζί με την ομάδα των Λάν, Ντεσσαί και Νταβού, στήριξαν τον Ναπολέοντα Α΄ σε όλες τις εκστρατείες του. Ανδραγάθησε στην Αίγυπτο, αλλά και στις μετέπειτα περιπέτειες στην Συρία, όπου κατέφυγαν τα υπολείμματα του γαλλικού στρατού μετά την φυγή του Ναπολέοντα.

Στην μάχη του Βάγκραμ μία βολίδα τον έριξε στο έδαφος και οι άνδρες του θεωρώντας τον νεκρό, άρχισαν να τον θρηνούν. Όταν συνήλθε, ο Ναπολέων εξέφρασε την συγκίνησή του για εκείνο το περιστατικό που έκανε τους πάντες να κατανοήσουν πόσο απαραίτητος ήταν αυτός ο άνθρωπος και πόσο θα κόστιζε η απώλειά του στο στράτευμα. Μαζί με τον Μυρά θεωρείτο ένας από τους καλύτερους διοικητές ιππικού της γαλλικής στρατιάς. Τελικά η μοιραία βολή ήλθε την 1 Μαΐου του 1813, στη μάχη του Λύτσεν, όταν μία οβίδα τον κτύπησε κατάστηθα. Εκείνη τη φορά ο Ναπολέων τον θρήνησε πραγματικά, μαζί με ολόκληρη την Ανακτορική Φρουρά. Η σορός του βρίσκεται στο Γαλλικό Πάνθεον.

Τιμητικές διακρίσεις

Επεξεργασία

Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Ανατολικό πυλώνα, Στήλη 13).

Παραπομπές

Επεξεργασία