Ευτόλμιος
Ο Φλάβιος Ευτόλμιος Τατιανὸς (Flavius Eutolmius Tatianus) ήταν βυζαντινός ανώτερος πολιτικός και στρατιωτικός αξιωματικός του 4ου αιώνα με τα αξίωματα του Έπαρχου πραιτωρίου της Ανατολής, και του Κόμη της εώας (ανατολής)[1].
| Ευτόλμιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας Σίδυμα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 4ος αιώνας και 3ος αιώνας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Πρόκλος |
| Γονείς | Antonius Tatianus |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Κόμης της εώας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ οικογένεια του Ευτόλμιου καταγόταν από τη Συρία. Ο Τατιάνος γεννήθηκε στο Σίδυμα, γιος του Αντωνίου Τατιανού, κυβερνήτης της Καρίας από το γ. 360 έως 364. Είχε έναν γιο, τον Πρόκολο, ο οποίος ακολούθησε τα βήματά του σε μια πολιτική καριέρα.
Ο Τατιάνος ξεκίνησε την καριέρα του κατά τη διοίκηση του πατέρα του. Γύρω στο 357 ήταν "ασσέσορ", που τότε ήταν νομικός σύμβουλος ενός κυβερνήτη, στη δεκαετία του 360 ήταν έπαρχος του Θηβαΐδος (κυβερνήτης της Θηβαΐδας). μεταξύ 367 και 370 ήταν Αυγουστάλιος έπαρχος της Αίγυπτου. Από το 370 έως το 374 διοίκησε τη Διοίκηση της Ανατολής και από το 374-380 κατείχε το αξίωμα του Κόμη των θείων θησαυρών στην αυτοκρατορική οικονομική διοίκηση. Αφού εργάστηκε για ένα χρόνο υπό τον Θεοδόσιο Α΄, ο Τατιάνος άφησε τη θέση του για να αποσυρθεί για τα επόμενα οκτώ χρόνια στη Λυκία.
Πραιτωριανός έπαρχος της Ανατολής
ΕπεξεργασίαΣτις 16 Ιουνίου 388, λίγο πριν την αναχώρησή του για την εκστρατεία εναντίον του σφετεριστή Μάγνου Μάξιμου, ο Θεοδόσιος διόρισε τον Τατιάνο Πραιτωριανό έπαρχο της Ανατολής, αφού έστειλε το διακριτικό εξουσίας στον Τατιάνο στη Λυκία, ο αυτοκράτορας διόρισε τον γιος του Πρόκλο πολίαρχο της Κωνσταντινούπολης.
Κατά την απουσία του Θεοδόσιου (ο αυτοκράτορας επέστρεψε στην Ανατολή μόνο το φθινόπωρο του 391) ακολούθησε τη δική του πολιτική, κάπως αντικληρική[2]. ωστόσο, είναι δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για αλλαγή πολιτικής υπέρ των παγανιστών. Θα πρέπει ωστόσο να θεωρηθεί ότι το 391 ο Τατιάνος ήταν πρόξενος μαζί με τον Κουίντο Αυρήλιο Σύμμαχο, άλλο μέλος της αριστοκρατίας των Παγανιστών.
Πτώση
ΕπεξεργασίαΗ πτώση του Τατιανού προκλήθηκε από τη σύγκρουσή του με τον ισχυρό στρατηγό και πολιτικό Ρουφίνο. Ο Ρούφινος, πρόξενος το 392, φοβόταν τη δύναμη του Τατιάνου και του γιου του Προκόλου, καθώς και οι δύο κατείχαν τόσο τον Πραιτωριανό νομό Ανατολής όσο και τον αστικό νομό: μια τέτοια συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια πατέρα και γιου προκάλεσε το φθόνο των ισχυρών ανδρών. Ο Ρουφίνος εκμεταλλεύτηκε μερικά λάθη του Τατιανού στη διαχείριση των οικονομικών, για να τον διαβάλει να τον συλλάβει αλλά και να τον διώξει από έπαρχο (Σεπτέμβριος 392). Ο Τατιανός στάλθηκε αργότερα στην εξορία, πιθανώς στη Λυκία, και υπέστη το Damnatio memoriae[3] η πτώση του Τατιανού περιλάμβανε επίσης τον γιο του τον Πρόκολο, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Θεοδοσίου χαρακτηρίστηκαν από μια αυξανόμενη μισαλλοδοξία ενάντια στον παγανισμό. Ίσως η πτώση του Τατιανού να ερμηνευθεί σε αυτό το πλαίσιο.
Ο Ευτόλμιος στα Μαρτυρολόγια
ΕπεξεργασίαΟ Ευτρόπιος είναι γνωστός και από τα μαρτυρολόγια των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνας και του Αγίου Αγαθόνικου. Στο μαρτυρολόγιο των Κυπριανού και Ιουστίνας αναφέρεται ότι μετά από καταγγελία σε αυτόν τους συνέλαβε[1]. Έπειτα σιδεροδέσμιους και συνοδεία φρουράς τους μετέφερε, φυλάκισε και βασάνισε στη Δαμασκό[1].
Στο μαρτυρολόγιο του Αγίου Αγαθόνικου αναφέρεται ότι στάλθηκε από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό στην περιοχή του Πόντου για να καταστείλει τους χριστιανούς της περιοχής[4]. Φτάνοντας στην Κάρπη σκότωσε τον Άγιο Ζωτικό και τους μαθητές του ενώ συνέλαβε τον Αγαθόνικο και τον τοπικό πρίγκιπα[4]. Έπειτα ξεκίνησε με τους αιχμάλωτους χριστιανούς για τη Θράκη που βρισκόταν ο αυτοκράτορας[4]. Στην πορεία εκτέλεσε κάποιους που δεν μπορούσαν να βαδίζουν άλλο και τους υπόλοιπους τους εκτέλεσε με διαταγή του αυτοκράτορα στη Σηλυβρία[4].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Emile-Antoine Blampignon, [De sancto Cypriano et de Primaeva Carthaginiensi Ecclesia De sancto Cypriano et de Primaeva Carthaginiensi Ecclesia], σελ. 192
- ↑ Codex Theodosianus, xvi.2.27.
- ↑ For an example of damnatio memoriae in action, see the inscription put on the basis of a statue, erected by Tatianus in honour of Honorius at Aphrodisias [1]; later, however, in some inscriptions the name of Tatianus was re-carved, and his homonymous nephew, Governor of Caria, erected a statue in his honour in Aphrodisias [2].
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Λέων ο διάκονος, Ελληνικό Μηνολόγιο, σελ. 595
Πηγές
Επεξεργασία- Zosimus, Historia nea, iv.45.1, iv.52.1—4.
- John Robert Martindale|, "Tatianus 5", The Prosopography of the Later Roman Empire, vol. I, Cambridge 1971, pp. 876–878.
- Charlotte Roueché, Aphrodisias in Late Antiquity: The Late Roman and Byzantine Inscriptions, King's College London [3], iii.25—30.
- Scharf, Ralf, "Die Familie des Fl. Eutolmius Tatianus", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, num. 85, 1991, pp. 223–231 (PDF).