Ο Ευάγγελος Γ. Σαββόπουλος (29 Μαρτίου 191715 Ιανουαρίου 1995) ήταν Έλληνας πολιτικός, βιομήχανος, οικονομολόγος και συγγραφέας, που υπηρέτησε επί σειρά ετών ως βουλευτής και υπουργός.

Ευάγγελος Σαββόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ευάγγελος Σαββόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση29 Μαρτίου 1917
Πειραιάς
Θάνατος15 Ιανουαρίου 1995
Πειραιάς
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνικη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΠολιτικός, βιομήχανος, οικονομολόγος, συγγραφέας,
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Προοδευτικών, Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις, Ελληνικός Συναγερμός, Εθνική Παράταξη και Νέα Δημοκρατία
Οικογένεια
ΤέκναΖωή και Γεώργιος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πειραιά)
Υπουργός Προεδρίας της Ελλάδας
Υπουργός Εμπορίου της Ελλάδας
Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας
Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πειραιώς και Νήσων)
εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1955–1958)[1]
αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1962–1964)[1]
εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1964–1966)[1]

Πρώτα Χρόνια

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στον Πειραιά τo 1917 και ήταν υιός του Γεώργιου Σαββόπουλου, βιομήχανου και δημοτικού συμβούλου επί πολλά χρόνια στον Πειραιά, με καταγωγή από την Αρκαδία, και της Ζωής Μανιάτη με καταγωγή από τις Σπέτσες.[2] Φοίτησε στην Αναργύρειο και Κοργιαλένιο Σχολή Σπετσών. Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά την περίοδο της Κατοχής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και στη Λειψία. Διδάκτορας Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών.

Παντρεμένος με την Έρση - Αικατερίνη Σαββοπούλου, το γένος Ζέη. Απέκτησε μία κόρη, τη Ζωή και έναν υιό, τον Γιώργο.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Το 1936 - 43 έγινε βοηθός και στη συνέχεια επιμελητής του καθηγητή της Εφαρμοσμένης Πολιτικής Οικονομίας Ι. Τουρνάκη. Κατά την κατοχή ίδρυσε την ομάδα "Δημοκτρατική Νεοπολιτική Ένωσις" και εξέδωσε παράνομες εφημερίδες "Φωνή των Ελλήνων", "Βήμα των Ελλήνων" και "Τριπτοπόλεμος". Aνακηρύχθηκε Επίτιμος Πρόεδρος Τυπογράφων Εθνικής Αντιστάσεως και Ομήρων Γερμανίας.

Εξελέγη βουλευτής Πειραιώς και Νήσων για πρώτη φορά στις εκλογές του 1951 με τον Ελληνικό Συναγερμό και επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα βουλευτής Πειραιώς σε επαναληπτική εκλογή στις 29 Μαρτίου 1953.[3]

Το 1953 αν και ήταν κυβερνητικός βουλευτής, κατέθεσε επερώτηση για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία.[2]

Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής Πειραιώς με την ΕΡΕ το 1956 και Πειραιώς και Νήσων το 1958 ως ανεξάρτητος, το 1961 με το Κόμμα Προοδευτικών και το 1964 με την Ένωση Κέντρου.[3]

Αποχώρησε από την Ένωση Κέντρου μαζί με περί τους 40 βουλευτές, στα γεγονότα που έγιναν γνωστά ως Αποστασία του 1965.[4].

Υπηρέτησε ως υπουργός Εμπορίου και προσωρινά Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Τσιριμώκου.[5]

Χρημάτισε επίσης υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως (5 Οκτωβρίου 1965 - 22 Δεκεμβρίου 1966) στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου.[6]

Μεταπολιτευτικά συνέχισε να ασχολείται με την πολιτική και πολιτεύτηκε χωρίς επιτυχία με την Εθνική Παράταξη το 1977 και με τη Νέα Δημοκρατία το 1981.[7] Ήταν επίσης αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης.[8]

Ο Ευάγγελος Σαββόπουλος απεβίωσε στις 15 Ιανουαρίου 1995 και κηδεύτηκε δύο ημέρες μετά από τον ιερό ναό Αγίας Τριάδας Πειραιώς.

Τιμητικές Διακρίσεις

Επεξεργασία

Μεταξύ άλλων, του έχουν απονεμηθεί:

  1. Ταξιάρχης Φοίνικος,
  2. Μετάλλιο Εξαιρέτων πράξεων,
  3. Μεγαλόσταυρος Παναγίου Τάφου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων,
  4. Ανώτερος Ταξιάρχης Αγίου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας,
  5. Χρυσός Σταυρός Οικουμενικού Πατριαρχείου,
  6. Μεγαλόσταυρος Γερμανίας
  7. Μεγαλόσταυρος Αυστρίας,
  8. Ανώτερος Ταξιάρχης Αξίας (ιταλ).

Εργογραφία

Επεξεργασία
  1. "Ορθολογική Οργάνωσις", 1938
  2. "Γεωοικονομικαί Μελέται Επί των Ελληνικών Χώρων", 1939
  3. "Ζωτικοί Χώροι και πληθυσμιακά Προβλήματα", 1940
  4. "Η Βιομηχανία Ζαχάρεως, Ζαχαρωδών και Αμυγδαλωδών Προιόντων",
  5. "Περί Πολιτικής Οικονομικής Αυτάρκειας", 1941
  6. "Σκέψεις και Πίστη"
  7. "Εκπαίδευση και Κοινωνία", 1943 / 1945
  8. "Χριστιανισμός και Κοινωνική Οικονομία", 1944
  9. "Μακεδονία", 1945 / 1946
  10. "Το Ελληνικόν Πρόβλημα", 1945
  11. "Πολιτικαί Προγραμματικαί Αρχαί", 1946
  12. "Πρακτικός Διαφωτιστής" (με Δ. Καριζώνη),
  13. "Το πρόβλημα Αποζημιώσεων και Επανορθώσεων", 1955
  14. "Τι Είδα στη Ρωσία", 1954
  15. "Τι Είδα στις ΗΠΑ", 1955
  16. "Χριστιανισμός και Εργασία", 1958
  17. "Γεώργιος Γεμιστός Πληθών", 1961
  18. "Εισαγωγή στην Εφηρμοσμένη Κοινωνιολογία",
  19. "Η Εργασία κατά την Ελληνικήν Αρχαιότητα",
  20. "Έκθεσις επί των προβλημάτων των εις την Δυτικήν Ευρώπην Ελλήνων Εργατών και Σπουδαστών", 1964
  21. "Για ένα Καλύτερο Μέλλον - Κοινωνικαί Μελέτεαι"
  22. "Ρούσβελτ", 1975
  23. "Κέννεντυ", 1975
  24. "Πολιτικές Προγραμματικές Αρχές", 1976
  25. "Η Πολιτική Διακήρυξη των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης", 1976
  26. "Ουτοπία και Πραγρατικότης", 1977
  27. "Βόρεια Ήπειρος"
  28. "Σκόρπιες Σκέψεις Α' ", 1991 κ.α.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 www.assembly.coe.int/nw/xml/AssemblyList/MP-Details-EN.asp?MemberID=555.
  2. 2,0 2,1 Βιογραφικά στοιχεία
  3. 3,0 3,1 Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974. Βουλή των Ελλήνων (Εθνικό Τυπογραφείο). 1977, σελ. 93. http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/1929-1974.pdf. (pdf)
  4. «Έκθεση - ντοκουμέντο του σταθμάρχη της CΙΑ για την πλειονότητα των αποστατών ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του 1965». Έθνος. 17 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2016. 
  5. Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004 (PDF). Αθήνα. σελ. 79. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2016. 
  6. «Κυβέρνησις Στέφανου Στεφανόπουλου Από 17.9.1965 Έως 22.12.1966». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2016. 
  7. Λάζαρος Λασκαρίδης (17 Ιουλίου 2011). «Τι απέγιναν οι αποστάτες». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2016. 
  8. Τα Νέα, 15 Ιανουαρίου 2000, σελ. 82.