Ερρίκος του Βρανδεμβούργου


Ο Ερρίκος, γερμ. Erich (περ. 1245 - 1295) από τον Οίκο των Ασκάνια ήταν αρχιεπίσκοπος του Μαγδεβούργου (1283-1295).

Ερρίκος του Βρανδεμβούργου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1245 (περίπου)[1]
Θάνατος21  Δεκεμβρίου 1295[2][3]
Γκράμπο (Μέκερν)
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
Οικογένεια
ΓονείςΙωάννης Α΄ του Βρανδεμβούργου[5] και Σοφία των Έστριντσεν της Δανίας[5]
ΑδέλφιαΑγνή του Βρανδεμβούργου
Κορράδος του Βρανδεμβούργου-Στένταλ
Ιωάννης Β΄ του Βρανδεμβούργου-Στένταλ
Ερρίκος Α΄ του Βρανδεμβούργου-Στένταλ
Όθων Δ΄ του Βρανδεμβούργου-Στένταλ
ΟικογένειαHouse of Ascania in Brandenburg
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθολικός αρχιεπίσκοπος (από 1283)[3][6]
αρχιεπίσκοπος[7]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο τέταρτος γιος του Ιωάννη Α΄, μαργράβου του Βρανδεμβούργου και της Σοφίας των Έστριντσεν, κόρης του Βάλντεμαρ Β΄ της Δανίας.

Από νέος προοριζόταν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Εμφανίζεται σε έγγραφα ως μέλος των Συλλόγων των μονών του Αγ. Βονιφάτιου (δεκαετία του 1360) και του Αγ. Μαυρίκιου (δεκαετία του 1370), οι οποίες βρίσκονται στο Χάλμπερστατ. Οι τρεις μεγαλύτεροι αδελφοί του, μαργράβοι του Βρανδεμβούργου, προσπάθησαν για πολιτικούς λόγους να τον τοποθετήσουν μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού ναού, για να γίνει μετά αρχιεπίσκοπος του Μαγδεβούργου. Το 1264 ο Πάπας Ουρβανός Δ΄ διέταξε τον σύλλογο να αποδεχθεί τον Ερρίκο ως αρχιεπίσκοπο, αλλά τα μέλη του συλλόγου τον αγνόησαν. Οι αδελφοί του προσπάθησαν και αργότερα να εδραιωθεί στην αρχιεπισκοπή, αλλά δεν πέτυχαν· αντιθέτως ο τότε αρχιεπίσκοπος του Μαγδεβούργου Κορράδος Β΄ έκανε συμμαχία με τους πρίγκιπες του Βέρλε, Ρύγκεν και Μεκλεμβούργου εναντίον τους.

Το 1272 απεβίωσε ο Κορράδος Β΄ και ο σύλλογος διχάστηκε σε δύο μέρη. Το ένα προτιμούσε τον Ερρίκο και το άλλο τον Μπούρχαρντ του Κβέρφουρτ. Για να αποφευχθεί η επικείμενη διαμάχη, συμφώνησαν να γίνει αρχιεπίσκοπος ο Γκύντερ Α΄ του Σβάλενμπεργκ. Η ειρήνη δεν κράτησε πολύ: ο Όθων Δ΄, αδελφός του Ερρίκου, έκανε πόλεμο με τον νέο αρχιεπίσκοπο, αλλά ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε. Αν και ελευθερώθηκε, ο πόλεμος συνεχίστηκε.

Το 1295 ο Ερρίκος απεβίωσε σε ηλικία 50 ετών.

  • Berent Schwineköper (1959), "Erich", Neue Deutsche Biographie (NDB) (γερμ.), 4, Berlin: Duncker & Humblot, p. 586
  • Karl Janicke (1877), "Erich, Erzbischof von Magdeburg", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (γερμ.), 6, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 205–206

Παραπομπές

Επεξεργασία