Επαρχία Ερμιονίδος

Η Επαρχία Ερμιονίδος ήταν επαρχία του Νομού Αργολίδας, στην Ανατολική Πελοπόννησο. Σχηματίστηκε με την διοικητική διαίρεση του 1833 και έμεινε αμετάβλητη σχεδόν μέχρι την κατάργησή της το 1997 με την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστρια.

Γεωγραφική περιγραφή

Η Ερμιονίδα, είναι χερσόνησος που απέχει 2 ½ ώρες από την Αθήνα, 1 ½ ώρα από τον Ισθμό της Κορίνθου και 1 ώρα περίπου από το Ναύπλιο. Βρέχεται απ' τον Αργολικό κόλπο στα δυτικά και απ' το Μυρτώο πέλαγος στα νότια. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα έντονο ανάγλυφο με εξαίρεση τον ορεινό όγκο του Διδύμου στα βόρεια της επαρχίας. Με την επαρχία Ερμιονίδας γειτνιάζουν ο Πόρος, η Ύδρα και η Σπέτσες που διοικητικά ανήκαν στην Νομαρχία Πειραιώς. Με τα παραπάνω νησιά συνδέεται δια θαλάσσης με πλοία που ξεκινούν απ' το λιμάνι του Πειραιά και φτάνουν στο Πόρτο Χέλι ή την Ερμιόνη. Από ξηράς συνορεύει με την Επίδαυρο και τις Επαρχίες Άργους και Ναύπλιου που προσφέρονται για αποδράσεις εκτός της Ερμιονίδας.

Ιστορία

Οθωμανική περίοδος

Η επαρχία Ερμιονίδος υπήρξε και κατά την Οθωμανική περίοδος στην Β' Τουρκοκρατία σαν Βιλαέτι Κάτω Νεχαγιέ. Είχε αποσπαστεί στα τέλη του 18ου αιώνα από το βιλαέτι του Ναυπλίου , πρωτεύουσα της ήταν το Κάτω Νεχαγιέ . Η διοικητική αυτή διαίρεση παρέμεινε μέχρι τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης^[1].

Περίοδος 1833-1997

Η επαρχία Ερμιονίδας δημιουργήθηκε αρχικά με την διοικητική διαίρεση του 1833 ως μία από τις επτά επαρχίες του νομού Αργολίδας και Κορινθίας^[2]. Αρχικά περιλάμβανε την μέχρι τότε Επαρχία Κάτω Ναχαγιέ περιέχοντας το Καστρί και το Κρανίδι, αλλά και τις Σπέτσες, με πρωτεύουσα τις Σπέτσες^[3]. Καταργήθηκε στην συνέχεια με την διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατήργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1848. Το 1948 αποσπάστηκε από αυτή το νησί των Σπετσών. Τα επόμενα χρόνια η Επαρχία Ερμιονίδας ήταν η τρίτη επαρχία του Νομού Αργολίδας που αποτελούνταν από τους Δήμους Κρανιδίου και Ερμιόνης και από τις κοινότητες Δίδυμων, Θερμησίας, Ηλιοκάστρου, Κοιλάδας, Πορτοχελίου και Φούρνων. Είχε ως έδρα της το Δήμο Κρανιδίου.

Μετά το 1997

Η επαρχία καταργήθηκε το 1997 με το σχέδιο Καποδίστριας. Στην θέση της δημιουργήθηκαν οι δήμοι Κρανιδίου και Ερμιόνης. Με το σχέδιο Καλλικράτης, εδάφη της επαρχίας αποτελούν πάλι αυτοδιοικούμενη μονάδα ως δήμος Ερμιονίδας.

Τουρισμός και παραλίες της Ερμιονίδας

Η επαρχία Ερμιονίδας έχει αρκετά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, αλλά και μικρότερα ενοικιαζόμενα δωμάτια καλύπτοντας τις ανάγκες επισκεπτών και τουριστών. Επίσης ιδιαίτερη θέση έχει και το ακρωτήρι (Μπίστι) που βρίσκεται στο τέλος του λιμανιού και περιλαμβάνει έναν χώρο πρασίνου κυκλωμένο και αποτελεί μία ιδανική επιλογή για περίπατο, τρέξιμο και κολύμβηση καθώς σχηματίζονται μικρά κολπάκια.

Η Ερμιονίδα έχει μεγάλο μήκος ακτογραμμών. Οι ακτές της έχουν χαρακτηριστικό δαντελωτό σχήμα και διαμορφώνονται πολλές παραλίες και λιμανάκια. Οι πιο σημαντικές παραλίες της Ερμιονίδας είναι οι:

Σαλάντι (Δίδυμα)
Λεπίτσα (Κοιλάδα)
Πετροθάλασσα (Κρανίδι)
Θυνί (Κρανίδι)
Δορούφι (Κρανίδι)
Κορακιά (Κρανίδι)
Βερβερόντα (Πόρτο Χέλι)
Κόστα

Κουνούπι (Άγιος Αιμιλιανός)
Πόρτο Ύδρα (Θερμησία)
Πλέπι
Κουβέρτα (Ερμιόνη)
Μπουρλότο (Ερμιόνη)
Σεντόνι (Ερμιόνη)
Δάρδιζα (Ερμιόνη)

Παραπομπές

↑ Αλίκη Φακούρα, Από την Οθωμανική στην Ελληνική πόλη, Οι λειτουργίες της πόλης του Ναυπλίου (1715‐1833):Κοινωνία, οικονομία και διοίκηση^{[νεκρός σύνδεσμος]}, Διπλωματική εργασία, Αθήνα, Νοέμβριος 2006
↑ Εφετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837. 1837. σελίδες 178–180.
↑ ΦΕΚ A 12 - 06.04.1833

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] Αλίκη Φακούρα, Από την Οθωμανική στην Ελληνική πόλη, Οι λειτουργίες της πόλης του Ναυπλίου (1715‐1833):Κοινωνία, οικονομία και διοίκηση^{[νεκρός σύνδεσμος]}, Διπλωματική εργασία, Αθήνα, Νοέμβριος 2006

[2] Εφετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837. 1837. σελίδες 178–180.

[3] ΦΕΚ A 12 - 06.04.1833

[1]

[2]

[3]