Βικιπαίδεια

Ενρίκο Μπομπιέρι

Ο Ενρίκο Μπομπιέρι ( γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1940) είναι Ιταλός μαθηματικός, γνωστός για το έργο του στην αναλυτική θεωρία των αριθμών, τη διοφαντική γεωμετρία, τη μιγαδική ανάλυση και τη θεωρία ομάδων[6]. Ο Μπομπιέρι είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του Ινστιτούτου Προηγμένων Σπουδών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ.[7] Ο Μπομπιέρι τιμήθηκε με το μετάλλιο Φιλντς το 1974[6] για τη συμβολή του στα μαθηματικά του μεγάλου κόσκινου,[8] που επινοήθηκε από τον Λινίκ το 1941,[9][10] και την εφαρμογή του στην κατανομή των πρώτων αριθμών[8].

Ενρίκο Μπομπιέρι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Enrico Bombieri (Ιταλικά)
Γέννηση26 Νοεμβρίου 1940
Μιλάνο[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ιταλίας (έως 1946)
Ιταλία (από 1946)
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[2]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μιλάνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός[3]
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΙνστιτούτο Προηγμένων Σπουδών (Πρίνστον)
Πανεπιστήμιο της Πίζας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςμετάλλιο Φιλντς (1974)
βραβείο Μπάλζαν (1980)
βραβείο Τζόζεφ Ντουμπ (2008)[4]
διεθνές βραβείο επιστημών «Βασιλιάς Φεϊζάλ» (2010)
βραβείο Κράφουντ στα μαθηματικά (2020)[5]
βραβείο Κατσιόπολι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Σταδιοδρομία

Επεξεργασία

Ο Μπομπιέρι δημοσίευσε την πρώτη του μαθηματική εργασία το 1957, όταν ήταν 16 ετών. Το 1963 σε ηλικία 22 ετών πήρε το πρώτο του πτυχίο (Laurea) στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου υπό την επίβλεψη του Giovanni Ricci και στη συνέχεια σπούδασε στο Κολλέγιο Trinity του Κέιμπριτζ με τον Χάρολντ Ντάβενπορτ.

Ο Μπομπιέρι διετέλεσε επίκουρος καθηγητής (1963-1965) και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής (1965-1966) στο Πανεπιστήμιο του Κάλιαρι, στο Πανεπιστήμιο της Πίζας το 1966-1974 και στη συνέχεια στη Scuola Normale Superiore στην Πίζα το 1974-1977. Από την Πίζα μετανάστευσε το 1977 στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του Ινστιτούτου Προηγμένων Σπουδών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ. Το 2011 έγινε ομότιμος καθηγητής.

Ο Μπομπιέρι είναι επίσης γνωστός για τις αφιλοκερδείς υπηρεσίες του για λογαριασμό του επαγγέλματος των μαθηματικών, π.χ. για τη συμμετοχή του σε εξωτερικές επιτροπές αξιολόγησης και για την αξιολόγηση εξαιρετικά περίπλοκων χειρογράφων (όπως η εργασία του Per Enflo[11] για το πρόβλημα του αναλλοίωτου υποχώρου).

Εργασίες

Επεξεργασία

Το θεώρημα Μπομπιέρι-Βινόγκραντοφ[12] είναι μία από τις σημαντικότερες εφαρμογές της μεθόδου μεγάλου κόσκινου. Τελειοποιεί το θεώρημα του Ντίριχλετ για τους πρώτους αριθμούς στην αριθμητική πρόοδο, δείχνοντας ότι με τη μέση τιμή του συντελεστή σε ένα εύρος, το μέσο σφάλμα είναι πολύ μικρότερο από αυτό που μπορεί να αποδειχθεί σε μια δεδομένη περίπτωση. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί μερικές φορές να αντικαταστήσει τη γενικευμένη υπόθεση Riemann που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί.

Το 1969 οι Μπομπιέρι, Ντε Τζιόρτζι και Τζιούστι έλυσαν το πρόβλημα του Μπερνστάιν [13].

Το 1976, ο Μπομπιέρι ανέπτυξε την τεχνική που είναι γνωστή ως "ασυμπτωτικό κόσκινο"[14] Το 1980 προσκόμισε την ολοκλήρωση της απόδειξης της μοναδικότητας των πεπερασμένων ομάδων τύπου Ree σε χαρακτηριστική 3. Την εποχή της δημοσίευσής της ήταν ένα από τα βήματα που έλειπαν για την ταξινόμηση των πεπερασμένων απλών ομάδων[15].

Βραβεία

Επεξεργασία

Η έρευνα του Μπομπιέρι στη θεωρία αριθμών, την αλγεβρική γεωμετρία και τη μαθηματική ανάλυση του χάρισε πολλά διεθνή βραβεία - το μετάλλιο Φιλντς το 1974 και το βραβείο Μπαλζάν το 1980. Ήταν ομιλητής ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών το 1974 στο Βανκούβερ. Είναι μέλος, ή ξένο μέλος, πολλών ακαδημιών, μεταξύ των οποίων η Ακαδημία Ναζionale dei Lincei (εκλεγμένος το 1976), η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών (εκλεγμένος το 1984) και η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών (εκλεγμένος το 1996)[16] Το 2002 έγινε Ιππότης του Μεγάλου Σταυρού της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας[17] Το 2010 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο του Βασιλιά Φαϊζάλ (από κοινού με τον Τέρενς Τάο)[18][19] και το 2020 του απονεμήθηκε το Βραβείο Κράφοορντ για τα Μαθηματικά[20].

Πηγές

Επεξεργασία
  • Bombieri, E.; Mueller, J. (1983). «On effective measures of irrationality for   and related numbers». Journal für die Reine und Angewandte Mathematik 342: 173–196. 
  • Bombieri, E.; Vaaler, J. (Feb 1983). «On Siegel's lemma». Inventiones Mathematicae 73 (1): 11–32. doi:10.1007/BF01393823. Bibcode: 1983InMat..73...11B. 
  • E. Bombieri, Le Grand Crible dans la Théorie Analytique des Nombres (Seconde Édition). Astérisque 18, Paris 1987.
  • B. Beauzamy, E. Bombieri, P. Enflo and H. L. Montgomery. "Product of polynomials in many variables", Journal of Number Theory, pages 219–245, 1990.
  • Enrico Bombieri and Walter Gubler (2006). Heights in Diophantine Geometry. Cambridge U. P. 
  • «Enrico Bombieri Italian mathematician». www.britannica.com (Encyclopedia Britannica). https://www.britannica.com/biography/Enrico-Bombieri. Ανακτήθηκε στις 2 July 2021. 

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 14  Δεκεμβρίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 123325531. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  4. ↑ www.ams.org/prizes-awards/pabrowse.cgi?parent_id=21.
  5. ↑ www.crafoordprize.se/news/the-crafoord-prizes-in-mathematics-and-astronomy-2020/.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Proceedings of the International Congress of Mathematicians, 1974» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Νοεμβρίου 2013. 
  7. ↑ «Enrico Bombieri». Institute for Advanced Study (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2019. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Enrico Bombieri PROFESSOR EMERITUS School of Mathematics Number Theory». www.ias.edu (Institute for Advanced Study). 9 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2021. 
  9. ↑ Jameson, GJO. «Notes on the large sieve» (PDF). www.maths.lancs.ac.uk (University of Lancaster). Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2021. 
  10. ↑ synopsis of text by Cambridge University Press. The Large Sieve and its Applications Arithmetic Geometry, Random Walks and Discrete Groups Part of Cambridge Tracts in Mathematics AUTHOR: E. Kowalski. Swiss Federal University (ETH), Zürich (May 2008): www.cambridge.org (Cambridge University Press). ISBN 9780521888516. 
  11. ↑ peoplepill.com. «Per Enflo: Swedish mathematician and concert pianist (1944-) | Biography, Facts, Information, Career, Wiki, Life». peoplepill.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2023. 
  12. ↑ «The Bombieri-A. I. Vinogradov Theorem - R. C. VAUGHAN» (PDF). 
  13. ↑ Bombieri, Enrico; De Giorgi, Ennio; Giusti, Enrico (1969), «Minimal cones and the Bernstein problem», Inventiones Mathematicae 7 (3): 243–268, doi:10.1007/BF01404309, ISSN 0020-9910 
  14. ↑ E. Bombieri, "The asymptotic sieve", Mem. Acad. Naz. dei XL, 1/2 (1976) 243–269.
  15. ↑ Bombieri, E. (1980). «Thompson's problem σ2=3. Appendices by A. Odlyzko and D. Hunt». Invent. Math. 58 (1): 77–100. doi:10.1007/bf01402275.  (This paper completed a line of research initiated by the Walter theorem.)
  16. ↑ Scheda socio Αρχειοθετήθηκε 2012-11-14 στο Wayback Machine., from the website of Accademia dei Lincei (elected 1976)
  17. ↑ Torno Armando (28 May 2002). «BOMBIERI Il re dei numeri che ha conquistato il mondo» (στα it). Corriere della Sera: σελ. 35. http://archiviostorico.corriere.it/2002/maggio/28/BOMBIERI_dei_numeri_che_conquistato_co_0_0205285644.shtml. 
  18. ↑ King Faisal Foundation, – retrieved 2010-01-11.
  19. ↑ «Bombieri and Tao Receive King Faisal Prize». Notices of the AMS 57 (5): 642–643. May 2010. https://www.ams.org/notices/201005/rtx100500642p.pdf. 
  20. ↑ «Crafoord Prize 2020». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ενρίκο_Μπομπιέρι&oldid=10028151"