Ενρίκε Γκρανάδος
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ενρίκε Γκρανάδος (Pantaleón Enrique Joaquín Granados Campiña, 27 Ιουλίου 1867 - 24 Μαρτίου 1916) ήταν Ισπανός πιανίστας και συνθέτης.
| Ενρίκε Γκρανάδος | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 27 Ιουλίου 1867[1][2][3] Λιέιδα[4][5] |
| Θάνατος | 24 Μαρτίου 1916[1][2][3] Ηνωμένο Βασίλειο[6][5] |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Συνθήκες θανάτου | ναυάγιο |
| Κατοικία | Βαρκελώνη (1872–1916) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία[7] |
| Σπουδές | Ανώτερο Κονσερβατόριο Μουσικής του Λισέου |
| Ιδιότητα | συνθέτης και πιανίστας[8] |
| Σύζυγος | Amparo Gal Lloberas (από 1892) |
| Τέκνα | Eduard Granados Gal, Natalia Granados Gal, Soledad Granados Gal, Víctor Granados Gal και Paquito Granados Gal |
| Όργανα | πιάνο |
| Είδος τέχνης | κλασική μουσική και Σαρδάνα |
| Σημαντικά έργα | Goyescas, Partitura, Danzas Españolas, María del Carmen και d:Q3476609 |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας, Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[9] και officier de l’Instruction publique[9] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Μόλις πήρε το δίπλωμά του στο πιάνο από το Ωδείο της Βαρκελώνης, όπου σε έναν διαγωνισμό πιάνου το 1883 είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο, άρχισε σπουδές σύνθεσης με τον Φελίπε Πεντρέλ (θιασώτη της εθνικής ισπανικής μουσικής σχολής), σπουδές που τελειοποίησε αργότερα στο Παρίσι. Δεξιοτέχνης με εξαιρετικά χαρίσματα, έπαιξε συχνά ντουέτα με διάσημους σολίστ, όπως ο Ζακ Τιμπό και ο Πάμπλο Καζάλς. Το ενδιαφέρον του για την αναγέννηση της ισπανικής μουσικής τον οδήγησε στην ίδρυση μιας εταιρείας συναυλιών στη Βαρκελώνη, καθώς και μιας μουσικής Ακαδημίας, που έφερε το όνομά του. Ως συνθέτης έγραψε κυρίως μουσική για πιάνο, που απαλλαγμένη από κάθε δεξιοτεχνική ρητορεία, είχε ως σκοπό να ξεπεράσει τα παραδοσιακά φορμαλιστικά σχήματα με τη βοήθεια των πιο ζωντανών στοιχείων από τη λαϊκή παράδοση, που διαποτίζονται από μία πρωτότυπη, ευκίνητη και δροσερή αρμονική επεξεργασία. Με το πνεύμα αυτό είναι γραμμένες οι συλλογές του από ισπανικούς χορούς (1892), μουσικές εικόνες που τις είχε εμπνευστεί από την τέχνη του Φρανθίσκο Γκόγια (1912), και ο κύκλος τραγουδιών με συνοδεία πιάνου "Τραγουδάκια σε παλιό ύφος". Έγραψε και ένα μελόδραμα, με τίτλο "Σκηνές της ισπανικής ζωής", που παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη το 1916, αφού οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη ματαίωσαν την εκτέλεσή του στο Παρίσι. Στο ταξίδι του γυρισμού πνίγηκε σε ναυάγιο μαζί με τη γυναίκα του, όταν το πλοίο που τον μετέφερε τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο στη Μάγχη.
Επιλογή έργων
Επεξεργασία- 12 danzas españolas,1890
- María del Carmen, 1898 (όπερα)
- Dante, 1908 (συμφωνικό ποίημα)
- Goyescas, 1911 (σουΐτα για πιάνο και εν συνεχεία, 1916) όπερα
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13894655q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Enrique-Granados. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ datos
.gob .es /es /catalogo /e00123904-autores-espanoles-en-dominio-publico-fallecidos-desde-1900. - ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 15611. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 9,0 9,1 (Καταλανικά) La Veu de Catalunya. Βαρκελώνη. 1 Μαΐου 1916. arca
.bnc .cat /arcabib _pro /ca /catalogo _imagenes /grupo .do?path=1247959. σελ. 1.