Εκλογές στη Γουινέα
Στη Γουινέα διεξάγονται εκλογές για πρόεδρο και για κοινοβούλιο. Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία.
Προεδρικές εκλογές
Επεξεργασία1961
ΕπεξεργασίαΠροεδρικές εκλογές διεξήχθησαν για πρώτη φορά στη Γουινέα στις 15 Ιανουαρίου 1961. Ο Αχμέντ Σεκού Τουρέ, ο οποίος έγινα αυτόματα πρόεδρος μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1958 ήταν ο μοναδικός υποψήφιος και εξελέγη με 100%.[1]
| Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Αχμέντ Σεκού Τουρέ | Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας | 1.576.580 | 100 |
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 167 | – | |
| Σύνολο | 1.576.747 | 100 | |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 1.586.544 | 99,4 | |
| Πηγή: Sternberger et al.[1] | |||
1968
ΕπεξεργασίαΤην 1η Ιανουαρίου 1968 πρόεδρος εξελέγη ξανά ο Αχμέντ Σεκού Τουρέ από το κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας- Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός, χωρίς αντίπαλο.[2] Η προσέλευση στις κάλπες ήταν 99,7%.
1974
ΕπεξεργασίαΣτις 27 Δεκεμβρίου 1974 διεξήχθησαν γενικές εκλογές και πρόεδρος επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο ο υποστηριζόμενος από το κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας- Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός Αχμέντ Σεκού Τουρέ (100% των ψήφων).[3] Ταυτόχρονα έγιναν και βουλευτικές εκλογές.
1982
ΕπεξεργασίαΟ πρόεδρος Αχμέντ Σεκού Τουρέ από το Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας επανεξελέγη στις προεδρικές εκλογές που έγιναν στις 9 Μαΐου 1982. Ο Τουρέ ήταν ο μοναδικός υποψήφιος και βρέθηκαν 8 άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια. Το μονοκομματικό καθεστώς τερματίστηκε το 1990. Η συμμετοχή στις εκλογές του 1982 διαμορφώθηκε στο 98,8%.[4]
1993
ΕπεξεργασίαΟι πρώτες πολυκομματικές εκλογές για πρόεδρο έγιναν στις 19 Δεκεμβρίου 1993. Με ποσοστό 51,7% των ψήφων εξελέγη πρόεδρος ο Λανσάνα Κοντέ με συμμετοχή 78,5%.[5]
1998
ΕπεξεργασίαΣτις εκλογές που έγιναν στις 14 Δεκεμβρίου 1998 επανεξελέγη πρόεδρος ο Λανσάνα Κοντέ από το Κόμμα Ενότητας και Προόδου, με ποσοστό 56,1% των ψήφων. Η συμμετοχή ήταν 71,4%.[6]
| Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Λανσάνα Κοντέ | Κόμμα Ενότητας και Προόδου | 1.455.007 | 56,1 |
| Μαμαντού Μπα | Ένωση για Πρόοδο και Ανανέωση | 638.563 | 24,6 |
| Αλφά Κοντέ | Συναγερμός για το Λαό της Γουινέας | 429.934 | 16,6 |
| Ζαν Μαρί Ντορέ | Ένωση για την Πρόοδο της Γουινέας | 44.476 | 1,7 |
| Σαρλ Πασκάλ Τολνό | Κόμμα των Λαών της Γουινέας | 24.771 | 1,0 |
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 63.092 | – | |
| Σύνολο | 2.656.113 | 100 | |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 3.719.197 | 71,4 | |
| Πηγή: African Elections Database | |||
2003
ΕπεξεργασίαΠροεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 21 Δεκεμβρίου του 2003. Ο Λανσάνα Κοντέ εξελέγη ξανά πρόεδρος με ποσοστό 95,6% έναντι 4,4% για τον Μαμανού Μπογιέ Μπαρί του κόμματος Ένωση για την Εθνική Πρόοδο (Union pour le progrès national). Τα μεγάλα κόμματα της Αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές. Ο Λανσάνα ορκίστηκε για άλλη μία προεδρική θητεία στις 19 Ιανουαρίου 2004.[7]
2010
ΕπεξεργασίαΣτις προεδρικές εκλογές του 2010, οι οποίες ήταν οι πρώτες πολυκομματικές στην ιστορία της χώρας, αναδείχθηκε νικητής στον δεύτερο γύρο ο Αλφά Κοντέ.
2015
ΕπεξεργασίαΣτις προεδρικές εκλογές του 2015 επανεξελέγη ο Αλφά Κοντέ από τον πρώτο γύρο, με ποσοστό 58% των ψήφων.[8]
2020
ΕπεξεργασίαΕκλογές για Εδαφική Συνέλευση
Επεξεργασία1946, 1952 και 1957
ΕπεξεργασίαΕκλογές για Εδαφική Συνέλευση διεξήχθησαν το 1946, το 1952 και το 1957. Στις εκλογές που έγιναν στις 31 Μαρτίου 1957 το Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός κέρδισε 56 έδρες από τις συνολικά 60 στη συνέλευση. Η συμμετοχή ήταν 60,3%.[9]
Βουλευτικές εκλογές
Επεξεργασία1963
ΕπεξεργασίαΟι βουλευτικές εκλογές του 1963 διεξήχθησαν την 1η Ιανουαρίου. Όλες τις έδρες στην εθνοσυνέλευση κατέλαβε το μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός.
1968
ΕπεξεργασίαΟι βουλευτικές εκλογές του 1968 διεξήχθησαν την Πρωτοχρονιά, ταυτόχρονα με τις προεδρικές εκλογές. Οι υποψήφιοι για τις 75 έδρες επελέγησαν από λίστα.[2]
1974
ΕπεξεργασίαΟι εκλογές του 1974 διεξήχθησαν ταυτόχρονα με τις προεδρικές της ίδιας χρονιάς. Το μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός κέρδισε τις 75 από τις συνολικά 150 έδρες στην εθνοσυνέλευση.[3]
1980
ΕπεξεργασίαΣτις 27 Ιανουαρίου 1980 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές με το Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός να αποτελεί το μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα. Έλαβαν μέρος 210 υποψήφιοι για ισάριθμες έδρες (ο αριθμός τους αυξήθηκε από τις 150). Η συμμετοχή ήταν της τάξεως του 95,69%.[10]
1995
ΕπεξεργασίαΟι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές από την ανεξαρτησία της χώρας διεξήχθησαν στις 11 Ιουνίου 1995. Έλαβαν μέρος 21 κόμματα με 846 υποψηφίους, που διεκδίκησαν 114 έδρες. Στις εκλογές κέρδισε το Κόμμα Ενότητας και Προόδου με 71 έδρες.[11]. Η συμμετοχή ήταν 61,9%.[12][13]
2002
ΕπεξεργασίαΣτις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 30 Ιουνίου 2002 το Κόμμα Ενότητας και Προόδου του Λανσάνα Κοντέ κέρδισε ποσοστό 61,57% των ψήφων και εξασφάλισε 85 έδρες από τις συνολικά 114 στην Εθνοσυνέλευση.[14]
| Κόμματα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Κόμμα Ενότητας και Προόδου (Parti de l'Unité et du Progrès) | 1.947.318 | 61,5 | 85 |
| Ένωση για Πρόοδο και Ανανέωση (“Union pour le Progrès et le Renouveau) | 842.270 | 21,7 | 20 |
| Ένωση για την Πρόοδο στη Γουινέα (“Union pour le Progrès de la Guinée) | 130.065 | 4,1 | 3 |
| Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας- Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός (
Parti Démocratique de Guinée-Rassemblement Démocratique Africain) |
107.666 | 3,4 | 3 |
| Εθνικός Συνασπισμός Προόδου (Alliance Nationale pour le Progrès) | 62.780 | 2,0 | 2 |
| Κόμμα της Ένωσης για την Ανάπτυξη (Parti de l’Union pour le Développement) | 20.823 | 0,7 | 1 |
| Σύνολο (συμμετοχή 71,60%) | 3.162.855 | 100.00 | 114 |
| Πηγή: Democraf. Στις εκλογές δεν έλαβε μέρος ο Συναγερμός του Λαού της Γουινέας. | |||
2013
ΕπεξεργασίαΣτις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 28 Σεπτεμβρίου 2013, το κόμμα του προέδρου Αλφά Κοντέ Συναγερμός του Λαού της Γουινέας (RPG) κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών στην Εθνοσυνέλευση, με 53 επί συνόλου 114. Ωστόσο, δεν κατάφερε να πάρει την αυτοδυναμία [15] παρότι οι σύμμαχοί του κέρδισαν επιπρόσθετα 7 έδρες. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έλαβαν 53 έδρες και οι ηγέτες τους κατήγγειλαν νοθεία.
2020
ΕπεξεργασίαΔημοψηφίσματα
Επεξεργασία1945
ΕπεξεργασίαΣτις 21 Οκτωβρίου 1945 διεξήχθη δημοψήφισμα στη Γουινέα, ως τμήμα ενός ευρύτερου δημοψηφίσματος στη Γαλλία για ένα νέο σύνταγμα. Η συμμετοχή ήταν 73,5%. Το πρώτο ερώτημα με 98,1% υπερψηφίστηκε (να συσταθεί Συντακτική Συνέλευση). [1]
1946
ΕπεξεργασίαΔύο δημοψηφίσματα για σύνταγμα διεξήχθησαν το 1946. Στο πρώτο (5 Μαΐου 1946) το νέο σύνταγμα καταψηφίστηκε με ποσοστό 51% και στο δεύτερο (13 Οκτωβρίου 1946) το προτεινόμενο σύνταγμα καταψηφίστηκε ξανά από το 53,7% των ψηφοφόρων.[1]
1958
ΕπεξεργασίαΆλλο ένα δημοψήφισμα, στο πλαίσιο της Γαλλικής Ένωσης, έγινε στις 28 Σεπτεμβρίου 1958. Μαζί με τον Νίγηρα η Γουινέα ήταν το μόνο έδαφος όπου ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα έκανε εκστρατεία υπέρ του "όχι" στο σύνταγμα.[16][17][18] Τελικά ήταν το μόνο έδαφος που ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας.[19] Στις 19 Οκτωβρίου το Δημοκρατικό Κόμμα της Γουινέας-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός διέκοψε τους δεσμούς με τον Αφρικανικό Δημοκρατικό Συναγερμό, τα μέλη του οποίου ήταν υπέρ της συνέχισης των δεσμών με τη Γαλλία.[20] Περισσότερο από το 95% των ψηφοφόρων καταψήφισαν το σύνταγμα, με συμμετοχή 85,5%.
1990
ΕπεξεργασίαΣε δημοψήφισμα που έγινε στις 23 Δεκεμβρίου 1990 εγκρίθηκε το νέο σύνταγμα με ποσοστό 98,7% και με συμμετοχή 97,4%.[6]
2001
ΕπεξεργασίαΈνα ακόμα δημοψήφισμα έγινε στις 11 Νοεμβρίου 2001 για νέο σύνταγμα. Το 98,36% των ψηφοφόρων ενέκρινε το σύνταγμα, παρότι η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Με το νέο σύνταγμα η θητεία του Προέδρου αυξήθηκε από τα 5 στα 7 χρόνια.[21] Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 87,2%.
| Επιλογή | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Υπέρ | 3.644.653 | 98,36 |
| Κατά | 60.769 | 1,64 |
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 52.968 | - |
| Σύνολο | 3.758.390 | 100 |
2020
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ντολφ Στέρνμπεργκερ, Μπέρνχαρτ Φόγκελ, Ντίτερ Νόλεν & Κλάους Λάντφριντ (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband, p839
- ↑ 2,0 2,1 Guinea Inter-Parliamentary Union
- ↑ 3,0 3,1 Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p452 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p456 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p457 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ 6,0 6,1 Elections in Guinea African Elections Database
- ↑ "GUINEA: Ailing Conte is sworn in for another seven term", IRIN, 20 Ιανουαρίου 2004.
- ↑ «Guinea president Alpha Conde wins second term with clear majority». Agence France-Presse. The Guardian. 2015-10-17. http://www.theguardian.com/world/2015/oct/17/guinea-president-alpha-conde-election. Ανακτήθηκε στις 2015-10-19.
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p454 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Guinea Inter-Parliamentary Union
- ↑ Guinea: Elections in 1995 Inter-Parliamentary Union
- ↑ Elections in Guinea African Elections Database
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p455 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Page on 2002 election στον ιστότοπο IPU PARLINE.
- ↑ Saliou Samb, "Guinea's ruling party falls short of majority in legislative vote" Αρχειοθετήθηκε 2013-10-19 στο Wayback Machine., Reuters, 19-10-2013.
- ↑ Samuel Decalo. Historical Dictionary of Niger (3rd ed.). Scarecrow Press, Boston & Folkestone, (1997) ISBN 0-8108-3136-8 pp. 56-59 ("Bakary"), 247-255 ("Political Parties"), 272 ("SAWABA")
- ↑ Finn Fuglestad. Djibo Bakary, the French, and the Referendum of 1958 in Niger. The Journal of African History, Vol. 14, No. 2 (1973), pp. 313-330
- ↑ Mamoudou Djibo. Les enjeux politiques dans la colonie du Niger (1944-1960). Autrepart no 27 (2003), pp. 41-60.
- ↑ Schmidt, E (2009) Anticolonial Nationalism in French West Africa: What Made Guinea Unique? African Studies Review
- ↑ O'Toole, T (1978) Historical Dictionary of Guinea p 60
- ↑ Guinea Timeline BBC News