Ειρήνη της Έσσης και του Ρήνου
H Ειρήνη της Έσσης και παρά τω Ρήνω (γερμ. Irene von Hessen und bei Rhein, 11 Ιουλίου 1866 - 11 Νοεμβρίου 1953) ήταν πριγκίπισσα της Έσσης και παρά τω Ρήνω και έπειτα πριγκίπισσα της Πρωσίας.
Grand Ducal Highness και Βασιλική Υψηλότητα Ειρήνη της Έσσης και του Ρήνου | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Irene von Hessen-Darmstadt (Γερμανικά) |
Γέννηση | 11 Ιουλίου 1866[1][2][3] Neues Palais |
Θάνατος | 11 Νοεμβρίου 1953[1][2][3] Gut Hemmelmark |
Χώρα πολιτογράφησης | Μεγάλο Δουκάτο της Έσσης |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Πρίγκιπας Ερρίκος της Πρωσίας (1888–1929)[4] |
Τέκνα | Βάλντεμαρ της Πρωσίας Σιγισμούνδος της Πρωσίας (1896-1978) Prince Henry of Prussia[5] |
Γονείς | Λουδοβίκος Δ´, Μέγας Δούκας της Έσσης και Πριγκίπισσα Αλίκη του Ηνωμένου Βασιλείου |
Αδέλφια | Ερνέστος Λουδοβίκος της Έσσης (νεότερος αδερφός) Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Έσσης και του Ρήνου (νεότερος αδερφός) Μαρία της Έσσης και του Ρήνου (νεότερη αδελφή) Πριγκίπισσα Βικτώρια της Έσσης και του Ρήνου (μεγαλύτερη αδερφή) Ελισάβετ Φεοντόροβνα (μεγαλύτερη αδερφή) Αλεξάνδρα Φιόντροβνα (νεότερη αδελφή) |
Οικογένεια | Οίκος του Χοεντσόλερν |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Τάξη της Λουίζ |
Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠαιδική ηλικία
ΕπεξεργασίαΗ Ειρήνη Λουίζα Μαρία Άννα ήταν το τρίτο παιδί και η τρίτη κόρη της Αλίκης του Ηνωμένου Βασιλείου και του Λουδοβίκου Δ΄ της Έσσης. Η εκ μητρός γιαγιά της ήταν η Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου. Πήρε το όνομά της από την ελληνική λέξη "ειρήνη", επειδή γεννήθηκε στο τέλος του Αυστροπρωσικού πολέμου.[6] Στην οικογένειά της ήταν γνωστή ως Νιν.
Η Αλίκη θεωρούσε την Ειρήνη ως ένα μη ελκυστικό παιδί και κάποτε έγραψε στη μεγαλύτερη κόρη της, Βικτωρία, ότι η Ειρήνη δεν ήταν «όμορφη».[7] Αν και δεν ήταν τόσο όμορφη όσο η δεύτερη αδελφή της, Ελισάβετ, η Ειρήνη είχε μια ευχάριστη και ομοιόμορφη διάθεση. Η Αλίκη μεγάλωσε τις κόρες της απλά. Μια Αγγλίδα νταντά προέδρευε στο νηπιαγωγείο και τα παιδιά έτρωγαν απλά γεύματα με ρύζι και ψητά μήλα και φορούσαν απλά φορέματα. Οι κόρες της διδάσκονταν πώς να κάνουν οικιακά σκεύη, όπως ψήσιμο κέικ, να φτιάχνουν οι ίδιες τα κρεβάτια τους, να ανάβουν φωτιές και να σκουπίζουν τα δωμάτιά τους. Η Αλίκη τόνισε επίσης την ανάγκη να βοηθήσει στους φτωχούς και συχνά πήρε τις κόρες της στις επισκέψεις σε νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα[8].
Η οικογένεια καταστράφηκε το 1873, όταν ο αιμοφιλικός νεότερος αδελφός της Ειρήνης, Φρειδερίκος, γνωστός στην οικογένεια ως «Φρίττι», έπεσε μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο, χτύπησε το κεφάλι του και πέθανε λίγες ώρες αργότερα από εγκεφαλική αιμορραγία σε ηλικία δυόμιση ετών.[9] Κατά τους μήνες που ακολούθησαν τον θάνατο του παιδιού, η Αλίκη πήρε συχνά τα παιδιά της στον τάφο του για να προσευχηθούν. Το φθινόπωρο του 1878 η Ειρήνη, τα αδέλφια της (εκτός από την Ελισάβετ) και ο πατέρας της αρρώστησαν από διφθερίτιδα. Η νεότερη αδελφή της Μαρία, γνωστή ως "Μέυ", πέθανε από την ασθένεια σε ηλικία τεσσάρων ετών. Η μητέρα της, εξαντλημένη από τη νοσηλεία των παιδιών, μολύνθηκε επίσης. Γνωρίζοντας ότι κινδυνεύει να πεθάνει, η Αλίκη υπαγόρευσε τη διαθήκη της, καθώς και οδηγίες για το πώς θα ανατραφούν οι κόρες της και πώς θα συντηρηθεί το νοικοκυριό της. Πέθανε από τη διφθερίτιδα στις 14 Δεκεμβρίου 1878.[10]
Μετά το θάνατο της Αλίκης, η βασίλισσα Βικτωρία αποφάσισε να ενεργήσει ως μητέρα για τα εγγόνια της από την Έσση. Η Ειρήνη και τα επιζώντα αδέλφια της έζησαν πολλές μέρες στην Αγγλία και η γιαγιά τους έστειλε οδηγίες της σχετικά με την εκπαίδευσή τους και την έγκριση του σχεδίου των φορεμάτων τους. Με τη μικρότερη αδερφή της Αλίκη, η Ειρήνη ήταν παράνυμφος στο γάμο της θείας της, Βεατρίκης, στο 1885, με τον Ερρίκο του Μπάττενμπεργκ[11].
Γάμος
ΕπεξεργασίαΗ Ειρήνη παντρεύτηκε τον Ερρίκο της Πρωσίας, το τρίτο παιδί και το δεύτερο γιο του Φρειδερίκου Γ΄ της Γερμανίας και της Βικτωρίας, Βασιλικής Πριγκίπισσας, στις 24 Μαΐου 1888. Δεδομένου ότι οι μητέρες τους ήταν αδελφές, η Ειρήνη και ο Ερρίκος ήταν πρώτα ξαδέλφια.[12] Ο γάμος τους δυσαρέστησε τη βασίλισσα Βικτωρία, επειδή δεν της το είχαν πει μέχρι που είχαν ήδη αποφασίσει να παντρευτούν.[13] Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο πεθερός της Ειρήνης πέθαινε από κακοήθη όγκο του λάρυγγα, και λιγότερο από ένα μήνα μετά την τελετή, ο ξάδελφος και κουνιάδος της Ειρήνης ανέβηκε στο θρόνο ως Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας. Η μητέρα του Ερρίκου συμπαθούσε την Ειρήνη. Ωστόσο, ήταν σοκαρισμένη που η Ειρήνη δεν φορούσε ένα σάλι ή μαντήλι για να κρύψει την εγκυμοσύνη της όταν ήταν έγκυος με το πρώτο γιο της, τον αιμορροφιλικό Βλαδίμηρο, το 1889. Η πεθερά της, που ήταν γοητευμένη απ' την πολιτική, δεν καταλάβαινε γιατί ο Ερρίκος και η Ειρήνη δεν διάβαζαν ποτέ εφημερίδα.[14] Ωστόσο, το ζευγάρι έζησε ευτυχισμένο κι έκαναν τρεις γιους:
- Βλαδίμηρος (1889 - 1945), παντρεύτηκε την Καλλιστώ της Πρωσίας, χωρίς τέκνα.
- Σισιγμόνδος (1896 - 1978), παντρεύτηκε την Καρλόττα της Σαξονίας-Αλτεμβούργου, με τέκνα.
- Ερρίκος Βίκτωρ Λουδοβίκος Φρειδερίκος (1900 - 1904).
Οικογενειακές σχέσεις
ΕπεξεργασίαΗ Ειρήνη, που ανατράφηκε να πιστεύει σε έναν σωστό βικτωριανό κώδικα συμπεριφοράς, συγκλονιζόταν εύκολα αυτό που θεωρούσε ανηθικότητα.[15] Το 1884, η αδερφή της Ελισάβετ, παντρεύτηκε τον Μεγάλο Δούκα Σέργιο της Ρωσίας και όταν η Ελισάβετ αλλαξοπίστησε από το Λουθηρανισμό στην Ρωσική Ορθοδοξία το 1891, η Ειρήνη ήταν βαθιά αναστατωμένη. Έγραψε στον πατέρα της ότι "έκλαψε τρομερά" για την απόφαση της Ελισάβετ.[16] Το 1892 πέθανε ο πατέρας της Ειρήνης, και ο αδελφός της, Ερνέστος, τον διαδέχθηκε ως Μέγας Δούκας της Έσσης και δύο χρόνια αργότερα το Μάιο του 1894 η βασίλισσα Βικτωρία τον πάντρεψε με την εξαδέλφη του, Βικτωρία Μελίτα της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα. Μέσα στις γαμήλιες γιορτές, η νεότερη αδερφή της Ειρήνης, Αλίκη, δέχτηκε την πρόταση γάμου του τσάρεβιτς Νικολάου, ενός δεύτερου ξάδερφου και τον Νοέμβριο του 1894, μετά τον θάνατο του πατέρα του Νικολάου, η Ειρήνη και ο σύζυγός της ταξίδεψαν στην Αγία Πετρούπολη τόσο στην κηδεία όσο και στον γάμο της Αλίκης, η οποία είχε πάρει το όνομα Αλεξάνδρα Φιόντοροβνα κατά τη μετατροπή της στην Ορθοδοξία. Παρά τη διαφωνία που είχε σχετικά με τη μετατροπή των δύο αδελφών της στη Ρωσική Ορθοδοξία, παρέμεινε κοντά με όλα τα αδέλφια της.
Η Ειρήνη διαβίβασε το γονίδιο της αιμορροφιλίας που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της στους γιους της Βλαδίμηρο κι Ερρίκο. Η υγεία του Βλαδίμηρου την ανησυχούσε από μικρή ηλικία.[17] Αργότερα, καταστράφηκε όταν το νεότερο παιδί της, ο τετράχρονος Ερρίκος, πέθανε αφού έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του τον Φεβρουάριο του 1904.[18] Έξι μήνες μετά το θάνατο του μικρού Ερρίκου, η Ειρήνη έγινε νονά του Αλέξιου Νικολάγιεβιτς, Τσάρεβιτς της Ρωσίας (γιου της νεότερης αδελφής της, Αλίκης), που είχε επίσης αιμορροφιλία. Δύο από τις πρώτες ξαδέρφες της θα έκαναν επίσης αιμοφιλικούς γιους.
Το 1907, η Ειρήνη βοήθησε να οργανώσει έναν καταστροφικό γάμο μεταξύ της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας Πάβλοβνας της Ρωσίας και του Γουλιέλμου, Δούκα του Σέντερμανλαντ[19]. Η μητέρα του Γουλιέλμου, Βικτωρία της Βάδης, ήταν φίλη τόσο της Ειρήνης όσο και της Ελισάβετ.[19] Η Μεγάλη Δούκισσα Μαρία έγραψε αργότερα ότι η Ειρήνη την πίεσε να παντρευτεί, όταν είχε αμφιβολίες. Είπε στη Μαρία ότι η ακύρωση του αρραβώνα "θα σκοτώσει" την Ελισάβετ.[20] Το 1912, η Ειρήνη ήταν πηγή στήριξης για την αδερφή της Αλίκη, όταν ο Αλέξιος κόντεψε να πεθάνει από επιπλοκές αιμορροφιλίας στο κυνηγετικό καταφύγιο της αυτοκρατορικής οικογένειας στην Πολωνία[21].
Μετέπειτα ζωή
ΕπεξεργασίαΟι σχέσεις της Ειρήνης με τις αδερφές της διαταράχθηκαν από την εμφάνιση του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος τους έβαλε στις αντίθετες πλευρές του πολέμου. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, έλαβε μήνυμα ότι η Αλίκη, ο σύζυγός της και τα παιδιά τους και η αδελφή της Ελισάβετ είχαν σκοτωθεί από τους Μπολσεβίκους.
Όταν η Άννα Άντερσον εμφανίστηκε στο Βερολίνο στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ισχυριζόμενη ότι ήταν η επιζήσασα ανιψιά της Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία της Ρωσίας, η Ειρήνη επισκέφθηκε τη γυναίκα, αλλά αποφάσισε ότι η Άντερσον δεν μπορούσε να είναι η ανιψιά που είχε δει τελευταία φορά το 1913.[22] Η Ειρήνη δεν εντυπωσιάστηκε.
"Είδα αμέσως ότι δεν μπορούσε να είναι μία από τις ανιψιές μου. Παρόλο που δεν την είχα δει για εννέα χρόνια, τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του προσώπου δεν θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει σε αυτό το βαθμό, ιδιαίτερα η θέση των ματιών, του αυτιού κ.λπ. .. Από την πρώτη ματιά κάποιος θα μπορούσε ίσως να ανιχνεύσει μια ομοιότητα με την Μεγάλη Δούκισσα Τατιάνα."[23] Η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Αλεξάνδροβνα της Ρωσίας, αδελφή του δολοφονημένου Τσάρου, σχολίασε την επίσκεψη της πριγκίπισσας Ειρήνης: «Ήταν μια μη ικανοποιητική συνάντηση, αλλά οι υποστηρικτές της γυναίκας είπαν ότι η Πριγκίπισσα Ειρήνη δεν γνώριζε πολύ καλά τις ανιψιές της»[24]. Ο σύζυγος της Ειρήνης, Ερρίκος, δήλωσε ότι η Άντερσον αναστάτωσε πάρα πολύ την Ειρήνη και διέταξε να μην συζητά κανείς γι' αυτήν μπροστά της.[25][26]
Ο Ερρίκος πέθανε το 1929. Η Ειρήνη υιοθέτησε αργότερα την κόρη του Σισιγμόνδου, Βαρβάρα, γεννημένη το 1920, ως κληρονόμο της μετά το τέλος της δεκαετίας του 1930, όταν ο Σισιγμόνδος να ζήσει στην Κόστα Ρίκα κι αρνήθηκε να επιστρέψει μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[27] Η Ειρήνη στεναχωρήθηκε τρομερά όταν ο μεγαλύτερος αιμοφιλικός γιος της Βλαδίμηρος αρρώστησε το 1945 και πέθανε εξαιτίας της έλλειψης αίματος για μετάγγιση.
Το τέλος
ΕπεξεργασίαΗ Ειρήνη πέθανε το 1953 σε ηλικία 87 ετών στο Παλάτι Χέμμελμαρκ στο Μπάρκελσμπυ του Σλέβιχ-Χόλσταϊν, αφήνοντας την περιουσία της στην εγγονή της. Κατά το θάνατό της, ήταν το τελευταίο επιζών παιδί της Αλίκης του Ηνωμένου Βασιλείου και του Λουδοβίκου Δ΄ της Έσσης και του Ρήνου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10073.htm#i100726. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000004156. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ p10073.htm#i100726. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Mager (1998), p. 27
- ↑ Pakula (1995), p. 322
- ↑ Mager (1998), pp. 28–29
- ↑ Mager (1998), p. 45
- ↑ Mager (1998), p. 56
- ↑ [NPG: Prince and Princess Henry of Battenberg with their bridesmaids and others on their wedding day http://www.npg.org.uk/collections/search/portrait/mw145863/Prince-and-Princess-Henry-of-Battenberg-with-their-bridesmaids-and-others-on-their-wedding-day?LinkID=mp89748&role=art&rNo=2]
- ↑ Mager (1998), p. 111
- ↑ Queen Victoria (1975)
- ↑ Pakula (1995), p. 513
- ↑ Massie (1995), p. 165
- ↑ Mager (1998), p. 135.
- ↑ Pakula (1995), p. 537
- ↑ Maylunas and Mironenko (1997), pp. 239–240
- ↑ 19,0 19,1 Mager (1998), p. 228
- ↑ Grand Duchess Marie (1930)
- ↑ Maylunas and Mironenko (1997), p. 355
- ↑ Kurth (1983), p. 51
- ↑ World-journal.net Archived 2008-03-13 at the Wayback Machine.
- ↑ Vorres, I., The Last Grand Duchess p.175
- ↑ Peter Kurth
- ↑ http://istorialogotexnia.blogspot.gr/2018/01/blog-post_19.html
- ↑ Kurth (1983), p. 428
Πηγές
Επεξεργασία- Kurth, Peter (1983). Anastasia: The Riddle of Anna Anderson. Little, Brown, and Company. (ISBN 0-316-50717-2).
- Grand Duchess Marie (1930). Education of a Princess: A Memoir. Viking Press.
- Mager, Hugo (1998). Elizabeth: Grand Duchess of Russia. Carroll and Graf Publishers, Inc. (ISBN 0-7867-0678-3)
- Massie, Robert K. (1995). The Romanovs: The Final Chapter. Random House. (ISBN 0-394-58048-6)
- Mironenko, Sergei, and Maylunas, Andrei (1997). A Lifelong Passion: Nicholas and Alexandra: Their Own Story. Doubleday. (ISBN 0-385-48673-1).
- Pakula, Hannah (1995). An Uncommon Woman: The Empress Frederick: Daughter of Queen Victoria, Wife of the Crown Prince of Prussia, Mother of Kaiser Wilhelm. Simon and Schuster. (ISBN 0-684-84216-5).
- Queen Victoria (1975). Advice to my granddaughter: Letters from Queen Victoria to Princess Victoria of Hesse. Simon and Schuster. (ISBN 0-671-22242-2)
- Vorres, I, The Last Grand Duchess: Her Imperial Highness Grand Duchess Olga Alexandrovna, Charles Scribners and Sons, New York, 1964.
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Princess Irene of Hesse and by Rhine της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |