Βικιπαίδεια

Εθνική Γερμανίας (ποδόσφαιρο γυναικών)

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών της Γερμανίας (γερμανικά: Deutsche Fußballnationalmannschaft der Frauen) αντιπροσωπεύει τη Γερμανία στο διεθνές γυναικείο ποδόσφαιρο και διευθύνεται από τη Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (DFB). Η ομάδα, τότε ανεπίσημα γνωστή ως Δυτική Γερμανία, έπαιξε τον πρώτο διεθνή της αγώνα το 1982. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990, η ομάδα της DFB παρέμεινε η εθνική ομάδα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Γερμανία
Χώρα/περιοχή
που εκπροσωπεί		Γερμανία
ΠροσωνύμιοDie Nationalelf
(Η εθνική ενδεκάδα)
ΟμοσπονδίαΓερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
ΣυνομοσπονδίαΟΥΕΦΑ (Ευρώπη)
Προπονητής Μαρτίνα Φος Τέκλενμπουργκ
ΑρχηγόςΑλεξάνδρα Ποππ, από τον Φεβρουάριο του 2019
Περισσότερες
συμμετοχές		Μπίργκιτ Πρινς (214)
Κορυφαίος σκόρερΜπίργκιτ Πρινς (128)
Κωδικός ΦΙΦΑGER
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Κατάταξη ΦΙΦΑ
Τρέχουσα2 Σταθερό[1]
Υψηλότερη1[1] (Οκτώβριος 2003, Μάρτιος 2004, Μάρτιος 2005, Μάρτιος 2006, Οκτώβριος 2007)
Χαμηλότερη3[1] (Ιούλιος 2003, Μάρτιος 2009)
Πρώτος αγώνας
Δυτική Γερμανία 5–1 Ελβετία Ελβετία
(Κόμπλεντζ, Δ. Γερμανία, 10 Νοεμβρίου 1982)
Ευρύτερη νίκη
Γερμανία 17–0 Καζακστάν
(Βισμπάντεν, Γερμανία, 19 Νοεμβρίου 2011)
Ευρύτερη ήττα
ΗΠΑ 6–0 Γερμανία
(Ντέκατουρ, ΗΠΑ, 14 Μαρτίου 1996)
Παγκόσμιο Κύπελλο
Συμμετοχές6 (Πρώτη συμ. 1991)
Καλύτερη θέσηΠρωταθλήτρια, 2003 και 2007
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Συμμετοχές9 (Πρώτη συμ. 1984)
Καλύτερη θέσηΠρωταθλήτρια, 1989, 1991, 1995, 1997, 2001, 2005, 2009, 2013
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Instagram
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η γερμανική εθνική ομάδα είναι μία από τις πιο πετυχημένες στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Έχει κερδίσει δύο φορές το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, έχοντας πάρει το κύπελλο του 2003 και του 2007. Η Γερμανία είναι το μόνο κράτος του οποίου και η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των ανδρών και αυτή των γυναικών έχουν κατακτήσει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η ομάδα έχει κατακτήσει επτά από τα δέκα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Ποδοσφαίρου Γυναικών, τα πέντε τελευταία εκ των οποίων συνεχόμενα. Η Γερμανία έχει κερδίσει τρία χάλκινα μετάλλια στο Ολυμπιακό Τουρνουά Ποδοσφαίρου Γυναικών, τερματίζοντας τρίτη το 2000, το 2004 και το 2008. Η Μπίργκιτ Πρινς κατέχει το ρεκόρ περισσότερον εμφανίσεων και είναι η πρώτη σκόρερ όλων των εποχών της ομάδας. Η Πρινς έχει κατέχει και παγκόσμια ρεκόρ καθώς έχει χαρακτηριστεί Παγκόσμια Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ τρεις φορές ενώ είναι μία από τις δύο κορυφαίες σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών.

Το γυναικείο ποδόσφαιρο αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό στη Γερμανία και οι επίσημοι αγώνες είχαν απαγορευτεί από την DFB μέχρι το 1970. Ωστόσο η δημοφιλία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου των γυναικών αυξήθηκε από τότε που η ομάδα κατέκτησε τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της. Η ομάδα επιλέχτηκε ως Γερμανική Αθλητική Ομάδα της Χρονιάς το 2003. Η Σύλβια Νάιντ είναι η προπονήτρια της ομάδας από το 2005, διαδεχόμενη την Τίνα Τόινε μετά από εννιά χρόνια ως βοηθός της. Τον Σεπτέμβριο του 2011, η Γερμανία κατατάσσονταν 2η στην Παγκόσμια Βαθμολογία Γυναικών της FIFA.

Ιστορία

Επεξεργασία

Πρώιμη ιστορία

Επεξεργασία

Το 1955, η Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (Deutscher Fußball-Bund, DFB) αποφάσισε να απαγορέψει το γυναικείο ποδόσφαιρο σε όλες της τις ομάδες στη Δυτική Γερμανία. Στην εξήγησή της, η DFB επεσήμανε ότι «αυτό το ανταγωνιστικό άθλημα είναι θεμελιωδώς ξένο προς τη φύση της γυναίκας» και ότι «το σώμα και η ψυχή αναπόφευκτα θα υφίσταντο ζημιά». Επιπλέον, η «επίδειξη του σώματος παραβιάζει την εθιμοτυπία και την αξιοπρέπεια».[2] Παρά αυτή την απαγόρευση διεξήχθησαν πάνω από 150 ανεπίσημοι διεθνείς αγώνες τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Στις 30 Οκτωβρίου 1970, η απαγόρευση του γυναικείου ποδοσφαίρου άρθηκε στην ετήσια σύνοδο της DFB.[3]

Ενώ άλλες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες είχαν ήδη σχηματίσει επίσημες εθνικές ομάδες γυναικών τη δεκαετία του 1970, η DFB για καιρό δεν ασχολήθηκε με το γυναικείο ποδόσφαιρο. Το 1981, ο αξιωματούχος της DFB, Χορστ Ρ. Σμιτ, έλαβε προσκλήθηκε να στείλει μία ομάδα στο ανεπίσημο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών. Ο Σμιτ αποδέχτηκε την πρόσκληση αλλά απέκρυψε το γεγονός ότι η Δυτική Γερμανία δεν διέθετε ακόμα εθνική ομάδα γυναικών.[3] Για να αποφύγει τον εξευτελισμό, η DFB έστειλε την πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπέργκις Γκλάντμπαχ 09, η οποία τελικά κατέκτησε το πρωτάθλημα.[4] Η DFB συνειδητοποίησε ότι ήταν πλέον ανάγκη να δράσει και έτσι ιδρύθηκε η εθνική ομάδα γυναικών το 1982. Ο πρόεδρος της DFB Χέρμαν Νόιμπεργκερ ανέθεσε στον Γκέρο Μπίσανς, εκπαιδευτή στο Αθλητικό Κολέγιο της Κολωνίας, να στήσει την ομάδα.[5]

1982–1994: Δύσκολο ξεκίνημα και πρώτοι Ευρωπαϊκοί τίτλοι

Επεξεργασία

Τον Σεπτέμβριο του 1982, ο Μπίσανς οργάνωσε δύο σειρές προπονήσεων από τις οποίες επέλεξε μία ομάδα 16 παικτών.[6] Ο πρώτος διεθνής αγώνας διεξήχθη στις 10 Νοεμβρίου 1982 στο Κόμπλεντς. Ακολουθώντας την παράδοση της αντρικής ομάδας, επιλέχθηκε η Ελβετία για πρώτος αντίπαλος της Δυτικής Γερμανίας. Η Ντόρις Κρέσιμον σκόραρε το πρώτο διεθνές γκολ στο 25ο λεπτό. Στο δεύτερο ημίχρονο, η 18χρονη Σίλβια Νάιντ σημείωσε δύο γκολ, ενώ το τελικό σκορ ήταν 5-1. Η Νάιντ αργότερα έγινε βοηθός προπονητή το 1996 και προπονήτρια της ομάδας το 2005.[5]

Με πέντε ισοπαλίες και μία ήττα, η Δυτική Γερμανία δεν κατάφερε να προκριθεί στο πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984, τερματίζοντας τρίτη στο προκριματικό γκρουπ.[7] Στην αρχή, ο κύριος στόχος του Μπίσανς ήταν γεφυρώσει το χάσμα με τις Σκανδιναβικές χώρες και την Ιταλία, τις δυνατότερες ομάδες τότε στην Ευρώπη. Έδωσε έμφαση στην εκπαίδευση των βασικών δεξιοτήτων και στην ανάγκη γιε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα νέων.[8] Ξεκινώντας το 1985, ο Μπίσανς σταδιακά καλούσε νεότερες παίκτριες, όμως αρχικά δεν είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς η Δυτική Γερμανία δεν κατάφερε πάλι να προκριθεί στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1987.[9]

Αήττητη και χωρίς να δεχτεί γκολ, η Γερμανική ομάδα προκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1989 για πρώτη φορά, το οποίο και διοργανώθηκε σε γερμανικό έδαφος. Ο ημιτελικός με την Ιταλία ήταν ο πρώτος διεθνής αγώνας γυναικείου ποδοσφαίρου που μεταδόθηκε ζωντανά στη γερμανική τηλεόραση.[10] Το παιχνίδι κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι, στην οποία η τερματοφύλακας Μάριον Ίσμπερτ απέκρουσε τρία πέναλτι και σκόραρε η ίδια το νικητήριο πέναλτι. Στις 2 Ιουλίου 1989 στο Όσναμπρικ, η Δυτική Γερμανία έπαιξε με τη Νορβηγία στον τελικό. Μπροστά σε 22.000 θεατές, κέρδισε τη Νορβηγία, που θεωρούνταν φαβορί, με 4-1, με γκολ των Ούρσουλα Λον, Χάιντι Μορ και Ανγκέλικα Φέρμαν. Με αυτή τη νίκη, η ομάδα κατέκτησε τον πρώτο διεθνή της τίτλο.[11]

Μετά τη Γερμανική επανένωση, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ανατολικής Γερμανίας ενώθηκε με την DFB. Η εθνική ομάδα γυναικών της Ανατολικής Γερμανίας είχε παίξει μόνο ένα επίσημο διεθνές παιχνίδι, ένα φιλικό με την Τσεχοσλοβακία στις 9 Μαΐου 1990, όπου έχασε 0-3. Η ενωμένη γερμανική ομάδα υπεράσπισε επιτυχώς τον τίτλο της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1991. Αφού κέρδισε όλους τους αγώνες στον προκριματικό όμιλο, συναντήθηκε ξανά με την Ιταλία στον ημιτελικό, όπου κέρδισε 3-0. Στις 14 Ιουλίου 1991, η γερμανική ομάδα αντιμετώπισε ξανά τη Νορβηγία στον τελικό. Ο αγώνας κρίθηκε στην παράταση, κατά την οποία η Χάιντι Μορ και η Σίλβια Νάιντ σκοράρισαν, κερδίζοντας έτσι η Γερμανία με 3-1.[12]

Τον Νοέμβριο του 1991, η Γερμανία συμμετείχε στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στην Κίνα. Μετά από νίκες ενάντια στη Νιγηρία, την Ταϊβάν και την Ιταλία, η Γερμανική ομάδα έφτασε στα προημιτελικά χωρίς να δεχτεί ούτε ένα γκολ. Η Σίλβια Νάιντ σκόραρε το πρώτο γκολ της Γερμανίας σε Παγκόσμιο Κύπελλο στις 17 Νοεμβρίου, ενάντια στη Νιγηρία. Η γερμανική ομάδα κέρδισε στην παράταση στον προημιτελικό τη Δανία με 2-1, όμως έχασε με 2-5 στον ημιτελικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες και κέρδισαν τελικά το κύπελλο. Μετά από ήττα με 0-4 από τη Σουηδία για την τρίτη θέση, η Γερμανία τερμάτισε τέταρτη.[13]

Η Γερμανική ομάδα δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1993, χάνοντας στα ημιτελικά από την Ιταλία στα πέναλτι, και χάνοντας πάλι αργότερα με 1-3 από τη Δανία για την τρίτη θέση.[14] Παρά το απογοητευτικό αποτέλεσμα, νέα ταλέντα όπως η Στέφι Τζόουνς, η Μάρεν Μάινερτ και η Σίλκε Ρότενμπεργκ έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση σε αυτό το πρωτάθλημα και αργότερα έγιναν παίκτριες κλειδιά της Γερμανική ομάδας.[10]

1995–2002: Απογοήτευση στους Ολυμπιακούς και στο Παγκόσμιο Κύπελλο

Επεξεργασία
 
Η Μπίργκιτ Πρινς σκόραρε το πρώτο της γκολ σε μείζονα διοργάνωση το 1995.

Το 1995, η Γερμανία κατέκτησε το τρίτο της Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Αφού κέρδισε όλους τους αγώνες των προκριματικών, πετυχαίνοντας 55 γκολ, η γερμανική ομάδα νίκησε την Αγγλία 6-2 συνολικά στους δύο αγώνες του ημιτελικού. Η Γερμανία συνάντησε τη Σουηδία στον τελικό, ο οποίος διεξήχθη στο Στάδιο Φριτς Βάλτερ στο Καϊζερσλάουτερν της Γερμανίας, στις 26 Μαρτίου του 1995. Η Σουηδική ομάδα κατάφερε να σκοράρει πρώτη, όμως η Γερμανία ανέτρεψε το σκορ κερδίζοντας 3-2 με γκολ των Μάρεν Μάινερτ, Μπίργκιτ Πρινς και Μπετίνα Βίγκμαν.[15]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995 στη Σουηδία, η γερμανική ομάδα έχασε από τη Σουηδία, όμως κατάφερε να βγει πρώτη στον όμιλο, κερδίζοντας την Ιαπωνία και τη Βραζιλία. Η Γερμανία κέρδισε στον προημιτελικό την Αγγλία 3-0 και την Κίνα 1-0 με γκολ στο τέλος του παιχνιδιού από την Μπετίνα Βίγκμαν. Στις 18 Ιουνίου 1995 στη Στοκχόλμη, η γερμανική ομάδα εμφανίστηκε στον πρώτο της τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με αντίπαλο τη Νορβηγία έχασε 0-2, όμως ήταν η καλύτερη εμφάνιση σε Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι τότε.[16]

Το γυναικείο ποδόσφαιρο διεξήχθη για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς αγώνες στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα. Η Μπετίνα Βίγκμαν σκόραρε το πρώτο ολυμπιακό γκολ στο πρώτο παιχνίδι ενάντια στην Ιαπωνία, όπου η Γερμανία κέρδισε 3-2. Αφού έχασε το δεύτερο παιχνίδι του ομίλου με 2-3 ενάντια στη Νορβηγία, και μετά από ισοπαλία 1-1 με τη Βραζιλία, η Γερμανία αποκλείστηκε, τερματίζοντας τρίτη στον όμιλο με τέσσερις βαθμούς σε τρία παιχνίδια.[17] Ο προπονητής Γκέρο Μπίσανς παραιτήθηκε μετά τη διοργάνωση και την ομάδα ανέλαβε η βοηθός του από το 1983, Τίνα Τόινε. Η Σίλβια Νάιντ τέλειωσε την καριέρα της και διορίστηκε βοηθός προπονητή.[18]

Το πρώτο τεστ για τη νέα προπονήτρια Τόινε ήταν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1997. Μετά από μία ήττα από τη Νορβηγία, η Γερμανία τερμάτισε δεύτερη στον προκριματικό όμιλο, και κατάφερε να προκριθεί αφού νίκησε την Ισλανδία στα πλέι οφ. Μετά από ισοπαλία με την Ιταλία και τη Νορβηγία και μία νίκη έναντι της Δανίας στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων, η Γερμανία προκρίθηκε στην επόμενη φάση. Κέρδισε τη Σουηδία 1-0 στον ημιτελικό και στις 12 Ιουλίου 1997 κατέκτησε το τέταρτο Ευρωπαϊκό της Πρωτάθλημα με 2-0 κατά της Ιταλίας, με γκολ της Σάντρα Μίνερτ και Μπίργκιτ Πρινς.[19]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1999 στις Ηνωμένες Πολιτείες, η γερμανική ομάδα απέτυχε πάλι να προκριθεί άμεσα, αλλά κατάφερε να περάσει κερδίζοντας την Ουκρανία στα πλέι οφ. Η Γερμανία ξεκίνησε την πορεία της στο παγκόσμιο κύπελλο με ισοπαλία απέναντι στην Ιταλία και με νίκη 6-0 απέναντι στο Μεξικό. Στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων, ήρθε ισόπαλη 3-3 με τη Βραζιλία, δεχόμενη γκολ στο τελευταίο λεπτό, αποτυγχάνοντας να κερδίσει έτσι την πρώτη θέση του ομίλου υποχρεούμενη πλέον να αντιμετωπίσει τους γηπεδούχους στον προημιτελικό. Το πλήθος των 54.642 ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους και ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, στο Στάδιο Τζακ Κεντ Κοοκ ήταν το μεγαλύτερο ενώπιον του οποίου είχε ποτέ παίξει η Γερμανία. Παρά το ότι προηγήθηκε δύο φορές, έχασε τελικά με 2-3, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες στη συνέχεια κατέκτησαν και το Παγκόσμιο Κύπελλο.[20]

Η Γερμανία αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς του 2000, κερδίζοντας και τα τρία παιχνίδια των ομίλων ενάντια στην Αυστραλία, τη Βραζιλία και τη Σουηδία. Η Γερμανική ομάδα κυριάρχησε στον ημιτελικό ενάντια στη Νορβηγία, έχασε όμως το παιχνίδι με 0-1 μετά από αυτογκόλ της Τίνα Βούντερλιχ στο 80ό λεπτό.[21] Νίκησαν τη Βραζιλία 2-0 στον αγώνα για την τρίτη θέση με γκολ της Μπίργκιτ Πρινς και Ρενάτε Λίνγκορ, και πήραν το χάλκινο μετάλλιο.[22] Αυτό ήταν το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο για τη Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου από το 1988 οπότε η ανδρική ομάδα είχε επίσης κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο.[23]

Το 2001, η Γερμανία φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2001. Μετά από νίκες επί της Σουηδίας, Ρωσίας, και Αγγλίας στη φάση των ομίλων, η γερμανική ομάδα κέρδισε 1-0 τη Νορβηγία στον ημιτελικό με γκολ από κεφαλιά της Σάντρα Σμίσεκ. Στις 7 Ιουλίου 2001 στο Ουλμ, συνάντησαν τη Σουηδία στον τελικό, ο οποίος διεξήχθη υπό ισχυρή βροχόπτωση. Το παιχνίδι ήταν χωρίς σκορ μετά από 90 λεπτά και έτσι κρίθηκε στην παράταση, όπου με χρυσό γκολ της Κλαούντια Μύλερ η Γερμανία εξασφάλισε τον πέμπτο ευρωπαϊκό της τίτλο.[24]

2003–σήμερα: Δύο συνεχόμενοι παγκόσμιοι τίτλοι

Επεξεργασία
 
Η Γερμανία με τη Σουηδία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2003.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2003 στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία κλήθηκε σε όμιλο με τον Καναδά, την Ιαπωνία και την Αργεντινή. Αφού κέρδισε και τα τρία παιχνίδια, η γερμανική ομάδα κέρδισε τη Ρωσία 7-1 στον προημιτελικό και βρέθηκε μετά ξανά αντιμέτωπη με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Κέρστιν Γκάρεφρεκες της Γερμανίας σκόραρε μετά από 15 λεπτά ενώ η τερματοφύλακας Σίλκε Ρότενμπεργκ έκανε αρκετές σωτήριες επεμβάσεις. Στα τελευταία λεπτά του ημιτελικού η Μάρεν Μάινερτ και η Μπίργκιτ Πρινς αύξησαν το σκορ σε 3-0. Στις 12 Οκτωβρίου 2003, η Γερμανία βρέθηκε αντιμέτωπη στο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη Σουηδία, στο Λος Άντζελες. Η Σουηδία προηγήθηκε πριν το ημίχρονο, όμως η Μάρεν Μέινερτ ισοφάρισε αμέσως μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Το παιχνίδι κρίθηκε στην παράταση όπου με κεφαλιά η Νία Κούντσερ πέτυχε το χρυσό γκολ στο 98ο λεπτό, κατακτώντας έτσι η Γερμανία το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο.[25] Η Μπίργκιτ Πρινς τιμήθηκε με τον τίτλο της καλύτερης παίκτριας της διοργάνωσης και της κορυφαίας σκόρερ.[26]

Με νίκες ενάντια στην Κίνα και το Μεξικό, η γερμανική ομάδα τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κέρδισαν τη Νιγηρία με 2-1 στους προημιτελικούς, όμως ηττήθηκαν με 1-2 στους ημιτελικούς από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από παράταση. Στον αγώνα για την τρίτη θέση, η Γερμανία νίκησε τη Σουηδία 1-0 με γκολ της Ρενάτε Λίνγκορ, κατακτώντας έτσι το δεύτερο της χάλκινο μετάλλιο.[27]

Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005 διεξήχθη στην Αγγλία. Με νίκες επί της Νορβηγίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας στον πρώτο γύρο, η Γερμανία προκρίθηκε στον ημιτελικό, όπου νίκησε τη Φινλανδία με 4-1. Στις 19 Ιουνίου 2005 βρέθηκε αντιμέτωπη για τρίτη φορά με τη Νορβηγία σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Η Γερμανία κέρδισε 3-1 με γκολ των Ίνκα Γκρινγκς, Ρενάτε Λίνγκορ και Μπίργκιτ Πρινς και κατέκτησε τον έκτο ευρωπαϊκό τίτλο της.[28] Μετά από αυτή τη διοργάνωση, η προπονήτρια Τίνα Τόινε παραιτήθηκε και ανέλαβε ως εθνική προπονήτρια η βοηθός της Σίλβια Νάιντ.[18] Το 2006, η Γερμανία κέρδισε το ετήσιο Κύπελλο Αλγκάρβε για πρώτη φορά.[29]

 
Η Ναντίνε Άνγκερερ απέκρουσε πέναλτι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2007

Ως παγκόσμια πρωταθλήτρια, η Γερμανία έπαιξε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2007 στην Κίνα, συντρίβοντας την Αργεντινή με 11-0. Μετά από ισοπαλία 0-0 με την Αγγλία και νίκη 2-0 με την Ιαπωνία, η γερμανική ομάδα νίκησε τη Βόρεια Κορέα 3-0 στον προημιτελικό. Στη συνέχεια κέρδισε τη Νορβηγία με το ίδιο σκορ στον ημιτελικό, με γκολ των Κέρστιν Στέγκεμαν και Μαρτίνα Μύλερ και ενός αυτογκόλ της Νορβηγίας. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2007, η Γερμανία αντιμετώπισε τη Βραζιλία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Σαγκάη. Η Μπίργκιτ Πρινς σκόραρε το πρώτο γκολ μετά το ημίχρονο και η τερματοφύλακας Ναντίνε Άνγκερερ απέκρουσε πέναλτι της Μάρτα. Η Σιμόνε Λάουντερ σκόραρε το δεύτερο γκολ στο 86ο λεπτό, και έτσι νικώντας με 2-0 η Γερμανία κατέκτησε ξανά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Γερμανία ήταν η πρώτη ομάδα που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο (και στους άντρες και στις γυναίκες) χωρίς να δεχτεί γκολ και η πρώτη που υπεράσπισε με επιτυχία τον τίτλο της.[30] Με 14 γκολ, η Πρινς έγινε η κορυφαία σκόρερ όλων των εποχών της διοργάνωσης.[31]

Στο πρώτο παιχνίδι των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2008 η Γερμανία ήρθε ισόπαλη 0-0 με τη Βραζιλία. Στη συνέχεια κέρδισε τη Νιγηρία και τη Βόρεια Κορέα ενώ στον προημιτελικό νίκησαν 2-0 τη Σουηδία στην παράταση. Στον ημιτελικό, η Γερμανία συνάντησε ξανά τη Βραζιλία. Η Μπίργκιτ Πρινς σκόραρε στο 10ο λεπτό, όμως η γερμανική ομάδα έχασε 1-4 αφού δέχτηκε τρία γκολ από αντεπιθέσεις της Βραζιλίας στο δεύτερο ημίχρονο. Στον Μπααγώνα για το χάλκινο μετάλλιο κέρδισε 2-0 την Ιαπωνία με δύο γκολ της Φατμίρε Μπατζραμάζ.[32] Η τρίτη συνεχόμενη ήττα σε ημιτελικό των ολυμπιακών αγώνων θεωρήθηκε απογοητευτική και από τις γερμανίδες παίκτριες και από τον γερμανικό τύπο.[33] Η συνολική παρουσία της ομάδας ήταν η αιτία να δεχτεί έντονη κριτική η προπονήτρια Σίλβια Νάιντ από τα μέσα.[34]

Η Γερμανία προκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2009 στη Φινλανδία κερδίζοντας και τους οκτώ προκριματικούς αγώνες σκοράροντας 34 γκολ. Κέρδισε στη συνέχεια τη Νορβηγία, τη Γαλλία και την Ισλανδία στη φάση των ομίλων προκρινόμενη στον προημιτελικό όπου κέρδισε με 2-1 την Ιταλία. Μένοντας πίσω στο σκορ από τη Νορβηγία στο ημίχρονο του ημιτελικού, η γερμανική ομάδα αντεπιτέθηκε και τελικά κέρδισε με 3-1. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2009, νίκησε την Αγγλία με 6-2 κατακτώντας έτσι το έβδομο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Η Μπίργκιτ Πρινς και η Ίνκα Γκρινγκς σκόραραν δύο φορές, ενώ σκόραραν και οι Μέλανι Μπέρινγκερ και Κιμ Κούλινγκ.[35] Η Γκρίνγκς κράτησε τον τίτλο της κορυφαίας σκόρερ της διοργάνωσης που κατείχε από το 2005, ενώ η Γερμανία επέκτεινε το αήττητο σερί της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα σε 19 αγώνες από το 1997.[36]

Το 2011, η Γερμανία φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2011. Η γερμανική ομάδα κέρδισε τους τρεις αγώνες της φάσης των ομίλων, ενάντια στον Καναδά τη Γαλλία και τη Νιγηρία. Στα προημιτελικά η Γερμανία ηττήθηκε από την Ιαπωνία στην παράταση με γκολ της Καρίνα Μαρουγιάμα. Με αυτή την ήττα έσπασε το σερί της Γερμανίας που παρέμενε αήττητη σε 16 συνεχόμενα παιχνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.[37]

Προπονητές

Επεξεργασία

Η πρώην γερμανίδα διεθνής Σίλβια Νάιντ είναι η σημερινή προπονήτρια της Εθνικής Γερμανίας.[38] Ως παίκτρια είχε 111 συμμετοχές και σκόραρε 48 γκολ.[39] Ο επίσημος τίτλος του προπονητή είναι DFB-Trainer και διορίζεται από τη Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.[38]

  • Ο Γκέρο Μπίσανς ήταν ο πρώτος προπονητής της γυναικείας εθνικής ομάδας. Αυτός επέλεξε την πρώτη ομάδα τον Σεπτέμβριο του 1982.[8] Την ίδια περίοδο εργάζονταν ως κύριος εκπαιδευτής της DFB από το 1971 ώς το 2000.[6] Ο Μπίσανς οδήγησε τη γερμανική ομάδα στην κατάκτηση τριών Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων το 1989, το 1991 και το 1995.[40] Υπό τον Μπίσανς, η Γερμανία ήταν επίσης φιναλίστ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995.[16] Παραιτήθηκε αφότου η γερμανική ομάδα αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.[41] Με τη βοηθό του από το 1983, Τίνα Τόινε, έχτισε ένα σύστημα ανίχνευσης και ήταν υπεύθυνος για το πρόγραμμα νέων της DFB.[8]
  • Η Τίνα Τόινε ανέλαβε προπονήτρια μετά τους Ολυμπιακούς του 1996. Ήταν η πρώτη γυναίκα που απέκτησε την ανώτερη άδεια προπονητή του γερμανικού ποδοσφαίρου.[18] Με την Τόινε η ομάδα κατέκτησε τρεις Ευρωπαϊκούς τίτλους το 1997, το 2001 και το 2005.[40] Όσο ήταν αυτή προπονήτρια η Γερμανία κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2000 και του 2004.[42] Η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2003.[25] Η Τόινε είναι η πιο πετυχημένη εθνική προπονήτρια μέχρι σήμερα.[18] Επωφελήθηκε από το αποτελεσματικό πρόγραμμα νέων και συμπεριέλαβε αρκετές παίκτριες κάτω των 19 στην εθνική ομάδα. Η Τόινε παραιτήθηκε μετά που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005.[18]
  • Η Σίλβια Νάιντ ήταν βοηθός προπονητή από το 1996 έως το 2005 καθώς και η προπονήτρια της Εθνικής Γερμανίας κάτω των 19 που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Γυναικών U-19 του 2004.[43] Τον Ιούλιο του 2005 έγινε προπονήτρια της ομάδας και το 2006 κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο, το Κύπελλο Αλγκάρβε.[29] Με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2007, η Νάιντ έγινε η πρώτη προπονήτρια εθνικής Γερμανίας (ανδρών και γυναικών) που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την πρώτη συμμετοχή της.[30] Στους πρώτους Ολυμπιακούς ως προπονήτρια το 2008, η Γερμανία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο για τρίτη φορά, ενώ κατέκτησε το έβδομο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας το 2009. Έχει συμβόλαιο μέχρι το 2013 ενώ βοηθός της είναι η Ουλρίκε Μπάλβεγκ.[38]

Συνοπτικά στατιστικά

Επεξεργασία
Όνομα Καριέρα Π Ν Ι Η % Κατορθώματα
  Μπίσανς, ΓκέροΓκέρο Μπίσανς 1982–1996 127 83 17 27 65.35 1984 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – δεν προκρίθηκε
1987 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – δεν προκρίθηκε
1989 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – πρωταθλήτρια
1991 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – πρωταθλήτρια
1991 Παγκόσμιο Κύπελλο – τέταρτη θέση
1993 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – τέταρτη θέση
1995 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – πρωταθλήτρια
1995 Παγκόσμιο Κύπελλο – φιναλίστ
1996 Ολυμπιακοί Αγώνες – φάση ομίλων
  Τόινε, ΤίναΤίνα Τόινε 1996–2005 135 93 18 24 68.89 1997 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – πρωταθλήτρια
1999 Παγκόσμιο Κύπελλο – προημιτελικοί
2000 Ολυμπιακοί Αγώνες – χάλκινο μετάλλιο
2001 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – πρωταθλήτρια
2003 Παγκόσμιο Κύπελλο – πρωταθλήτρια
2004 Ολυμπιακοί Αγώνες – χάλκινο μετάλλιο
2005 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα – πρωταθλήτρια
  Νάιντ, ΣίλβιαΣίλβια Νάιντ 2005–σήμερα 86 63 10 13 73.26 2007 Παγκόσμιο Κύπελλο – πρωταθλήτρια
2008 Ολυμπιακοί Αγώνες – χάλκινο μετάλλιο
2009 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα– πρωταθλήτρια
2011 Παγκόσμιο Κύπελλο – προημιτελικά
Totals 348 239 45 64 68.68
*Υπόμνημα: Π–παιχνίδια που έπαιξε, Ν–νίκες, Ι–ισοπαλίες; Η–Ήττες, %–ποσοστό νικών. Στατιστικά έως 30 Ιουνίου 2011.[44][45]

Τρέχουσα σύνθεση

Επεξεργασία

Η ομάδα που κλήθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2011 αποτελούνταν από 21 παίκτριες, 13 από τις οποίες βρίσκονταν και στην ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2007. Επτά παίκτριες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο ενώ επέστρεψε η Ίνκα Γκρινγκς, που είχε παίξει προηγουμένως στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1999. Τέσσερις από αυτές τις παίκτριες, η Κιμ Κούλινγκ, η Σέλια Οκογίνο ντα Μμπάμπι, η Μπάρετ Πέτερ και η Μπιάνκα Σμιτ, είχαν ήδη αγωνιστεί με τη Γερμανία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2009. Η Κούλιγκ, η Σμιτ, η Αλεξάντρα Ποπ και η Άλμουτ Σουλτ ήταν στην ομάδα της Γερμανίας που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου U-20 του 2010. Όλες οι παίκτριες αγωνίζονται σε ομάδες της Γερμανίας, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας της ομάδας είναι 26.0 χρόνια.[46]

Στατιστικά ως τις 23 Αυγούστου 2011.[46]
0#0 Θέση Παίκτρια Ημερομηνία Γέννησης (Ηλικία) Συμμετοχές Γκολ Σύλλογος
1 GK Ναντίνε Άνγκερερ 10 Νοεμβρίου 1978 (1978-11-10) (45 ετών) 100 0   ΦΚ Φρανκφούρτη
2 DF Μπιάνκα Σμιτ 23 Ιανουαρίου 1990 (1990-01-23) (34 ετών) 15 0   ΦΚ Τουρμπίνε Πότσνταμ
3 DF Σάσκια Μπάρτουσιακ 9 Σεπτεμβρίου 1982 (1982-09-09) (42 ετών) 43 0   ΦΚ Φρανκφούρτη
4 DF Μπάμπετ Πέτερ 12 Μαΐου 1988 (1988-05-12) (36 ετών) 53 1   ΦΚ Τουρμπίνε Πότσνταμ
5 DF Ανίκε Κραν 1 Ιουλίου 1985 (1985-07-01) (39 ετών) 68 4   Ντούισμπουργκ 2001
6 MF Σιμόνε Λάουντερ 12 Ιουλίου 1986 (1986-07-12) (38 ετών) 43 10   Ντούισμπουργκ 2001
7 MF Μέλανι Μπέρινγκερ 18 Νοεμβρίου 1985 (1985-11-18) (38 ετών) 67 17   ΦΚ Φρανκφούρτη
8 MF Μέλανι Μπέρινγκερ 18 Νοεμβρίου 1985 (1985-11-18) (38 ετών) 92 62   ΦΚ Ζυρίχη Γυναίκες
10 DF Λίντα Μπρέσονικ 7 Δεκεμβρίου 1983 (1983-12-07) (40 ετών) 66 5   Ντούισμπουργκ 2001
11 FW Αλεξάντρα Ποπ 6 Απριλίου 1991 (1991-04-06) (33 ετών) 14 9   Ντούισμπουργκ 2001
13 MF Σέλια Οκογίνο ντα Μμπάμπι 27 Ιουνίου 1988 (1988-06-27) (36 ετών) 57 11   ΣΚ 07 Μπαντ Νόιεναρ
14 MF Κιμ Κούλιγκ 9 Απριλίου 1990 (1990-04-09) (34 ετών) 26 6   ΦΚ Φρανκφούρτη
15 DF Βερένα Φάιστ 22 Μαΐου 1989 (1989-05-22) (35 ετών) 3 0   Βόλφσμπουργκ
16 FW Μαρτίνα Μύλερ 18 Απριλίου 1980 (1980-04-18) (44 ετών) 93 30   Βόλφσμπουργκ
18 MF Κέρστιν Γκάρεφρεκες 4 Σεπτεμβρίου 1979 (1979-09-04) (45 ετών) 128 42   ΦΚ Φρανκφούρτη
19 MF Φατμίρε Μπατζραμάζ 1 Απριλίου 1988 (1988-04-01) (36 ετών) 49 8   ΦΚ Φρανκφούρτη
20 DF Λένα Γκέσλινγκ 8 Μαρτίου 1986 (1986-03-08) (38 ετών) 23 0   ΣΚ 07 Μπαντ Νόιεναρ
21 GK Άλμουτ Σουλτ 9 Φεβρουαρίου 1991 (1991-02-09) (33 ετών) 0 0   Μάγκντεμπουργκερ ΦΦΚ
21 FW Γιούλια Σίμιτς 14 Μαΐου 1989 (1989-05-14) (35 ετών) 0 0   ΦΚ Μπάγερν

Γήπεδα

Επεξεργασία
Πιο συχνά χρησιμοποιούμενα στάδια
Πόλη Παιχνίδια Περίοδος
Όσναμπρικ 6 1989–2011
Ουλμ 5 2001–2005
Μπόχουμ 3 1990–2009
Καϊζερσλάουτερν 3 1988–1995
Κόμπλεντς 3 1982–2007
Λύντενσαιντ 3 1984–2002
Ράινε 3 1990–1998
Ζίγκεν 3 1983–2005
Βάιλ αμ Ράιν 3 1991–1999

Η γερμανική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν έχει εθνικό στάδιο. Όπως και των ανδρών, η ομάδα των γυναικών παίζει τ εντός έδρας παιχνίδια σε διαφορετικά στάδια σε όλη τη χώρα. Μέχρι τον Ιούνιο του 2011, έχει παίξει σε 87 διαφορετικές γερμανικές πόλεις. Τα περισσότερα παιχνίδια, έξι, έχουν παιχθεί στο Όσναμπρικ, και αμέσως μετά στο Ουλμ, πέντε, και στο Μπόχουμ, το Καϊζερσλάουτερν, το Κόμπλεντς, το Λύντενσαιντ, το Ράινε, το Ζίγκεν και το Βάιλ αμ Ράιν (τρία παιχνίδια στο καθένα).[44] Το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι στην πρώην Ανατολική Γερμανία δόθηκε στο Άουε τον Μάιο του 1991.[47]

 
Η Γερμανία παίζει με τη Βραζιλία μπροστά σε 44825 θεατές στη Φραγκφούρτη

Τις δεκαετίες του 1980 και 1990, τα εντός έδρας παιχνίδια παίζονταν κυρίως σε μικρότερες πόλεις που δεν είχαν επαγγελματικές ομάδες. Καθώς η ομάδα έγινε περισσότερο επιτυχημένη, και ιδίως μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2003, ο αριθμός των θεατών ανέβηκε αναλόγως. Σήμερα η ομάδα παίζει συνήθως σε στάδια με 10000 έως 25000 θέσεις.[48] Οι δέκα μεγαλύτερες πόλεις τις Γερμανίας έχουν φιλοξενήσει μόνο πέντε διεθνείς αγώνες. Η Ομάδα έχει παίξει δύο φορές στη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο και μία φορά στο Αμβούργο. Στη Βρέμη, στο Ντόρμουντ, στο Ντύσελντροφ, στο Έσσεν, στην Κολωνία, στο Μόναχο και στη Στουτγκάρδη δεν έχουν φιλοξενηθεί διεθνείς αγώνες της γυναικείας ομάδας.[44]

Εκτός Γερμανίας, η ομάδα έχει παίξει τα περισσότερα παιχνίδια στο Φάρο της Πορτογαλίας (10) και στο Γκουανζού της Κίνας (6), τις διοργανώτριες πόλεις του ετήσιου Κυπέλλου Αλγκάρβε και του Τουρνουά Τεσσάρων Εθνών αντίστοιχα. Έχουν επίσης παίξει πέντε παιχνίδια στο Αλμπουφέιρα της Πορτογαλίας (επίσης για το Αλγκάρβε) και τέσσερα στη Μινεάπολις των Ηνωμένων Πολιτειών.[44]

Το ρεκόρ θεατών σε παιχνίδι της Γερμανίας είναι 73680 στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2011 ενάντια στον Καναδά στο Ολυμπιακά Στάδιο του Βερολίνου.[49] Ο αριθμός των θεατών σε αυτό το παιχνίδι αποτέλεσε και Ευρωπαϊκό ρεκόρ στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Εκτός έδρας το ρεκόρ θεατών για τη Γερμανία είναι 54642 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1999 στον αγώνα των προημιτελικών ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Στάδιο Τζακ Κεντ Κουκ στο Λάντοβερ.[50]

Διακριτικά

Επεξεργασία

Χρώματα

Επεξεργασία
 
Στίχος του εθνικού ύμνου στο κολάρο
 
Η Μπάμπετ Πέτερ φορώντας την κύρια στολή του 2009 της Γερμανίας

Η εθνική ομάδα γυναικών ποδοσφαίρου της Γερμανίας φοράει λευκά φανελάκια και μαύρα σορτσάκια ακολουθώντας την παράδοση της ομάδας των ανδρών – μαύρο και άσπρο είναι τα χρώματα της Πρωσίας.[51] Η τρέχουσα κύρια στολή έχει λευκό φανελάκι με κίτρινες, μαύρες και κόκκινες λωρίδες, μαύρα σορτσάκια και κόκκινες κάλτσες.[52] Στο παρελθόν η Γερμανία έχει χρησιμοποιήσει και στολές με πράσινα φανελάκια και λευκά σορτσάκια για εκτός έδρας αγώνες.[53]

Έμβλημα

Επεξεργασία

Η εθνική ομάδα των γυναικών αρχικά έπαιζε με το έμβλημα την ομάδας των ανδρών, μία παραλλαγή του λογότυπου της DFB με τον Ομοσπονδιακό Αετό της Γερμανίας (Bundesadler) και τρία αστέρια από πάνω για τους τίτλους του 1954, 1974 και του 1990, του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Μετά την κατάκτηση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών το 2003, η ομάδα επεδείκνυε τους δικούς της παγκόσμιους τίτλους, αρχικά με ένα αστέρι,[54] και από το 2007 με δύο αστέρια πάνω από το έμβλημα.[55]

Σύμφωνα με τους κανόνες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής,[56] η Γερμανία δεν φοράει την επίσημη στολή της με το λογότυπο της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας όσο αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς. Αντι για αυτό, το έμβλημα της DFB αντικαθίσταται από το εθνόσημο της Γερμανίας.[55] Όπως όλες οι ομάδες της DFB, η εθνική ομάδα των γυναικών εφοδιάζεται από την Adidas,[52] η οποία παρέχει ένα ειδικώς σχεδιασμένο γυναικείο φανελάκι από το 1999.[57] Ο κύριος χορηγός της ομάδας είναι η γερμανική ασφαλιστική εταιρία Allianz.[58]

Αποδοχή και δημοφιλία

Επεξεργασία

Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, το γυναικείο ποδόσφαιρο ήταν περιθωριακό άθλημα και δεν απολάμβανε καμία εκτίμηση. Όταν η DFB ανάθεσε στον Γκέρο Μπίσανς να προπονήσει τη νεοϊδρυθείσα εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των γυναικών, ήταν αρχικά διστακτικός και φοβόταν ότι αυτό θα έβλαπτε τη φήμη του.[48] Η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1989 ήταν η πρώτη διεθνής επιτυχία, όμως είχε μικρής διάρκειας αποτέλεσμα στη δημοφιλία της ομάδας. Ως δώρο για τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο, κάθε παίκτρια έλαβε ένα σετ τσαγιού, το οποίο συχνά αναφέρεται ως παράδειγμα αντρικού σωβινισμού και γενικότερης έλλειψης ενδιαφέροντος στην εθνική ομάδα των γυναικών εκείνο τον καιρό.[48] Αυτή η συμπεριφορά της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας άλλαξε σημαντικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες και ο τρέχων πρόεδρος της DFB Τέο Τσβάντσιγκερ είναι δηλωμένος υποστηρικτής του γυναικείου ποδοσφαίρου.[59] Κάθε μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2003 έλαβε το προκαθορισμένο μπόνους των 15000 ευρώ για τη νίκη τους, και πέντε χρόνια αργότερα έλαβαν 50000 ευρώ για την επιτυχή υπεράσπιση του τίτλου.[60] Το 2009, ένα εκατομμύριο από τα 6.7 εκατομμύρια μέλη της DFB ήταν γυναίκες.[61]

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2003 αποτέλεσε το σημείο καμπής για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών της Γερμανίας. Τον τελικό τον παρακολούθησαν 10.48 εκατομμύρια τηλεθεατές (μερίδιο 33.2)[62] και την ομάδα την υποδέχτηκαν 10000 οπαδοί στο Δημαρχείο της Φρανκφούρτης.[63] Αργότερα την ίδια χρονιά τιμήθηκε ως η Γερμανική Ομάδα της Χρονιάς για το 2003.[64] Το χρυσό γκολ που πέτυχε η Νία Κύντζερ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ψηφίστικε ως το Γκολ της Χρονιάς, και ήταν η πρώτη φορά που το βραβείο αποδόθηκε σε γυναίκα.[65] Από το 2005, σχεδόν όλοι οι αγώνες της εθνικής ομάδας γυναικών μεταδίδονται ζωντανά στη γερμανική τηλεόραση.[66]

 
Άφιξη στη Φρανκφούρτη μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2007

Τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2007 τον παρακολούθησαν 9.05 εκατομμύρια τηλεθεατές (50.5 τοις εκατό μερίδιο).[62] Κατά την επιστροφή της στη Γερμανία η ομάδα αποθεώθηκε από 20000 οπαδούς στη Φραγκφούρτη.[63] Τον Δεκέμβριο του 2007 όλες οι παίκτριες της ομάδας του Παγκοσμίου Κυπέλλου έλαβαν το Silberne Lorbeerblatt (Ασημένιο Φύλλο Δάφνης), την υψηλότερη κρατική διάκριση για αθλητές στη Γερμανία. Η προπονήτρια Σίλβια Νάιντ τιμήθηκε με τον Ομοσπονδιακό Σταυρό Αξίας σε Κορδέλα (Bundesverdienstkreuz) από τον γερμανό πρόεδρο Χορστ Κέλερ.[67]

Το 2009, οι έξι εντός έδρας αγώνες της ομάδας είχαν μέσο όρο θεατών 22753.[68] Σε μία δημοσκόπηση οπαδών του γερμανικού ποδοσφαίρου, 65 τοις εκατό των ανδρών και 62 τοις εκατό των γυναικών είπαν ότι ενδιαφέρονται για το γυναικείο ποδόσφαιρο.[69] Η δημοφιλία ωστόσο του γυναικείου ποδοσφαίρου περιορίζεται στους διεθνής αγώνες. Αν και ο αριθμός των θεατών στην Μπουντεςλίγκα των γυναικών έχει διπλασιαστεί από το 2003,[70] ο μέσος όρος θεατών τη σεζόν 2007-2008 (887)[71] ήταν λιγότερο από τρία τοις εκατό των θεατών της Μπουντεσλίγκα των ανδρών (38612).[72]

Σήμερα, το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι κοινωνικώς αποδεκτό στη Γερμανία, αν και ένα από τα κύρια σημεία κριτικής παραμένει η υποτιθέμενη έλλειψη ποιότητας σε σχέση με το αντίστοιχο άθλημα των ανδρών. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των γυναικών έχει παίξει αρκετούς αγώνες επίδειξης εναντίον αντρικών ομάδων, με πιο σημαντική την ήττα με 0-3 από την ομάδα κάτω των 17 της ΦφΜ Στουτγκάρδης στην προετοιμασία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2003.[59] Οι περισσότερες παίκτριες απορρίπτουν τις συγκρίσεις ως προς την ποιότητα του γυναικείου και του ανδρικού ποδοσφαίρου. Η Ρενάτε Λίνγκορ έχει πει ότι είναι «δύο εντελώς διαφορετικά αθλήματα».[73] Παίκτριες όπως οι Σιμόνε Λάουντερ, η Αριάνε Χινγκστ και η Μέλανι Μπέρινγκερ έχουν δηλώσει ότι το ανδρικό ποδόσφαιρο παίζεται με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό. έχει όμως περισσότερες διακοπές και βίαια τάκλιν από ότι το παιχνίδι των γυναικών.[57][74] Η Λίντα Μπρέσονικ δήλωσε ότι γενικά προτιμά να παρακολουθεί αγώνες του ανδρικού ποδοσφαίρου.[74]

Στατιστικά

Επεξεργασία
 
Η Κέρστιν Στέγκμαν είναι η δεύτερη παίκτρια σε συμμετοχές με την Εθνική Γερμανίας

Η τρέχουσα αρχηγός της ομάδας Μπίργκιτ Πρινς κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών με τη Γερμανία, έχοντας παίξει 214 φορές από το 1994. Είναι μία από τις 16 παίκτριες που έχουν φτάσεις τις 100 συμμετοχές.[75] Η Κέρστιν Στέγκμαν είναι δεύτερη, έχοντας αγωνιστεί 191 φορές, έχοντας τις περισσότερες συμμετοχές από τις μη ενεργές παίκτριες. Η Μπετίνα Βίγκμαν, η αρχηγός της ομάδας κατά την κατάκτηση του Παγκόσμιο Κύπελλο του 2003, είναι στην τέταρτη θέση με 154 συμμετοχές.[75] Η Πρινς ξεπέρασε το ρεκόρ της Βίγκμαν τον Νοέμβριο του 2006.[76] Η Βίγκμαν είναι η μόνη επίτιμος αρχηγός της Εθνικής Γερμανίας.[77] Σε ηλικία 31 ετών, η Κέρστιν Γκάρεφρεκες είναι η νεότερη παίκτρια με περισσότερες από 100 συμμετοχές.[75]

Η Πρινς κατέχει και τον τίτλο της πρώτης σκόρερ. Πέτυχε το πρώτο της γκολ τον Ιούλιο του 1994 ενάντια στον Καναδά και έκτοτε έχει πετύχει 128 γκολ, με μέσο όρο 0.60 γκολ ανά παιχνίδι.[39] Η Χάιντι Μορ, εκτός του ότι είναι η δεύτερη σκόρερ, έχει και τον μεγαλύτερο μέσο όρο ανά παιχνίδι με 83 γκολ σε 104 αγώνες (0.80 γκολ ανά παιχνίδι).[39] Δύο παίκτριες έχουν το ρεκόρ για γκολ που σημειώθηκαν σε ένα παιχνίδι: Η Κόνι Πόλερς που σκόραρε πέντε γκολ τον Οκτώβριο του 2001 ενάντια στην Πορτογαλία,[78] και η Ίνκα Γκρινγκς που πέτυχε πέντε γκολ τον Φεβρουάριο του 2004, ξανά ενάντια στην Πορτογαλία.[79] Η Σίλβια Νάιντ, η τρέχουσα προπονήτρια της Εθνικής Ομάδας, είναι η πέμπτη σκόρερ με 48 γκολ σε 111 αγώνες.[39]

Η μεγαλύτερη νίκη που πέτυχε η Γερμανία ήταν 13-0 ενάντια στην Πορτογαλία σε ένα προκριματικό αγώνα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τον Νοέμβριο του 2003, ο οποίος ήταν ο πρώτος αγώνας μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2003.[80] Η μεγαλύτερη ήττα της Γερμανίας ήταν ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες, με 0-6 σε ένα φιλικό παιχνίδι τον Μάρτιο του 1996.[81]

Η Σίλκε Ρότενμπεργκ έχει τις περισσότερες εμφανίσεις για τερματοφύλακα, με 126 εμφανίσεις και 67 αγώνες χωρίς να δεχτεί γκολ.[82] Η τρέχουσα τερματοφύλακας Ναντίνε Άνγκερερ είναι δεύτερη με 100 παιχνίδια (60 χωρίς να δεχτεί γκολ).[83] Η Μπετίνα Βίγκμαν έχει το ρεκόρ με 14 γκολ από εκτέλεση πέναλτι, και η Ρενάτε Λίνγκορ είναι δεύτερη με 8 γκολ.[84] Η Τίνα Βούντερλιχ σκόραρε το μοναδικό αυτογκόλ της ομάδας στα ημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000 σε αγώνα με τη Νορβηγία, το οποίο ήταν και το μόνο γκολ του αγώνα.[85]

Η ίδια η Γερμανική ομάδα κατέχει κάποια διεθνή ρεκόρ. Το 2007, ήταν η πρώτη που κατέκτησε δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα και πέτυχε και τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του κυπέλλου, κερδίζοντας την Αργεντινή με 11-0.[31] Η Γερμανία είναι η μόνη ομάδα που έχει κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς να δεχτεί γκολ στους άνδρες και στις γυναίκες, ενώ είναι και η μόνη χώρα που τα έχει κερδίσει και τα δύο.[30][86] Με 14 γκολ, η Πρινς έγινε η πρώτη σκόρερ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη διοργάνωση του 2007,[31] και μαζί με τη βραζιλιάνα Μάρτα Βιέιρα ντα Σίλβα είναι οι μόνες γυναίκες που έχουν λάβει το βραβείο Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ τουλάχιστον τρεις φορές.[87]

Παίκτριες με τις περισσότερες συμμετοχές

Επεξεργασία
# Παίκτρια Καριέρα στην Εθνική Συμμετοχές Γκολ Γκολ ανά αγώνα
1 Πρινς, ΜπίργκιτΜπίργκιτ Πρινς 1994–2011 214 128 0.60
2 Στέγκεμαν, ΚέρστινΚέρστιν Στέγκεμαν 1995–2009 191 8 0.04
3 Χίνγκστ, ΑριάνεΑριάνε Χίνγκστ 1996–0000 173 10 0.06
4 Βίγκεμαν, ΜπετίναΜπετίνα Βίγκεμαν 1989–2003 154 51 0.33
5 Λίνγκορ, ΡενάτεΡενάτε Λίνγκορ 1995–2008 149 35 0.23
6 Μίνερτ, ΣάντραΣάντρα Μίνερτ 1992–2007 147 16 0.11
7 Φίτσεν, ΝτόριςΝτόρις Φίτσεν 1986–2001 144 16 0.11
8 Σμίσεκ, ΣάντραΣάντρα Σμίσεκ 1995–2008 133 34 0.26
9 Γκάρεφρεκες, ΚέρστινΚέρστιν Γκάρεφρεκες 2001–0000 128 42 0.33
10 Ρότενμπεργκ, ΣίλκεΣίλκε Ρότενμπεργκ 1993–2008 126 0 0
*Οι ενεργές παίκτριες σημειώνονται με έντονα, τα στατιστικά είναι ενημερωμένα ως τις 30 Ιουνίου 2011.[39][75]

Κορυφαίες σκόρερ

Επεξεργασία
# Παίκτρια Καριέρα στην Εθνική Γκολ Συμμετοχές Πέναλτι Γκολ ανά αγώνα
1 Πρινς, ΜπίργκιτΜπίργκιτ Πρινς 1994–2011 128 214 3 0.60
2 Μορ, ΧάιντιΧάιντι Μορ 1986–1996 83 104 0 0.80
3 Γκρινγκς, ΊνκαΊνκα Γκρινγκς 1996–0000 62 92 0 0.67
4 Βίγκαμαν, ΜπετίναΜπετίνα Βίγκαμαν 1989–2003 51 154 14 0.33
5 Νάιντ, ΣίλβιαΣίλβια Νάιντ 1982–1996 48 111 0 0.43
6 Γκάρεφρεκες, ΚέρστινΚέρστιν Γκάρεφρεκες 2001–0000 42 128 0 0.33
7 Λίνγκορ, ΡενάτεΡενάτε Λίνγκορ 1995–2008 35 149 8 0.24
8 Σμίσεκ, ΣάντραΣάντρα Σμίσεκ 1995–2008 34 133 0 0.26
9 Μάινερτ, ΜάρενΜάρεν Μάινερτ 1991–2003 33 92 1 0.36
10 Μπρόκερ, ΠατρίσιαΠατρίσια Μπρόκερ 1992–1996 30 46 0 0.65

Διακρίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο

Επεξεργασία

Η Γερμανία είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Γυναικών, έχοντας κατακτήσει δύο φορές τον τίτλο και τερματίζοντας δεύτερη μία φορά.[88] Η Γερμανική ομάδα κατέκτησε τα Παγκόσμια Κύπελλα του 2003 και του 2006.[25][30] Στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1991, τερμάτισε στην τέταρτη θέση.[13] Το 1995 έφτασε στον τελικό, όπου όμως έχασε από τη Νορβηγία.[16] Τα χειρότερα αποτελέσματα της ομάδας ήταν οι ήττες στα προημιτελικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1999,[20] και από την Ιαπωνία το 2011.[37] Συνολικά η Γερμανική ομάδα έχει εμφανιστεί σε τρεις τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ τερμάτισε τέσσερις φορές στους ημιτελικούς. Έχει συμμετάσχει σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών και έχει σημειώσει 20 νίκες, 3 ισοπαλίες και 5 ήττες.[31]

Έτος Αποτέλεσμα Αγώνες Νίκες Ισοπαλίες Ήττες ΓΥ ΓΚ
  1991 Τέταρτη θέση 6 4 0 2 13 10
  1995 Φιναλίστ 6 4 0 2 13 6
  1999 Προημιτελικός 4 1 2 1 12 7
  2003 Πρωταθλήτρια 6 6 0 0 25 4
  2007 Πρωταθλήτρια 6 5 1 0 21 0
  2011 Προημιτελικός 4 3 0 1 7 4
Total 6/6 32 23 3 6 91 31
*Το κόκκινο περίγραμμα υποδεικνύει ότι το πρωτάθλημα διεξήχθει στη Γερμανία.

Διακρίσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Επεξεργασία

Το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο είναι ο μόνος μείζων διεθνής τίτλος που δεν έχει κερδίσει η Γερμανία. Η εθνική ομάδα γυναικών έκανε την πρώτη της εμφάνιση στου Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και η Μπετίνα Βίγκμαν σκόραρε το πρώτο τέρμα σε Ολυμπιακούς Αγώνες στον πρώτο αγώνα της διοργάνωσης. Ωστόσο η Γερμανία δεν κατάφερε να περάσει από τη φάση των αγώνων νοκάουτ και αποκλείστηκε μετά των πρώτο γύρο.[17] Τέσσερα χρόνια αργότερα η ομάδα της Γερμανίας κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000.[22] Τερμάτισε ξανά τρίρη και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.[27][32] Η Γερμανία προκρίθηκε σε όλα τα ολυμπιακά τουρνουά έως και το 2008. Ωστόσο απέτυχε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 καθώς η ΟΥΕΦΑ χρησιμοποίησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2011 για την πρόκριση, στο οποίο η Γερμανία τερμάτισε πίσω από τη Γαλλία και τη Σουηδία.[89]

Έτος Αποτέλεσμα Αγώνες Νίκες Ισοπαλίες Ήττες ΓΥ ΓΚ
  1996 1ος γύρος 3 1 1 1 6 6
  2000 Τρίτη θέση 5 4 0 1 8 2
  2004 Τρίτη θέση 5 4 0 1 14 3
  2008 Τρίτη θέση 6 4 1 1 7 4
  2012 Δεν προκρίθηκε
Total 4/4 19 13 2 4 35 15

Διακρίσεις στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα

Επεξεργασία

Η Γερμανία δεν προκρίθηκε στα πρώτα δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα το 1984 και το 1987.[7][9] Από το 1989 και μετά η Γερμανία συμμετείχε σε όλα τα πρωταθλήματα ενώ έχει και το ρεκόρ τίτλων, έχοντας κατακτήσει επτά, τα πέντε τελευταία εκ των οποίων συνεχόμενα. Συνολικά έχει πετύχει 28 νίκες, 4 ισοπαλίες και μία ήττα,[28] ενώ η χειρότερη θέση που έχει καταλάβει σε τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος είναι η τέταρτη, το 1993.[14]

Έτος Αποτέλεσμα Αγώνες Νίκες Ισοπαλίες* Ήττες ΓΥ ΓΚ
1984 Δεν προκρίθηκε – – – – – –
  1987 Δεν προκρίθηκε – – – – – –
  1989 Πρωταθλήτρια 3 2 1 0 8 3
  1991 Πρωταθλήτρια 3 3 0 0 12 2
  1993 Τέταρτη θέση 3 1 1 1 9 4
1995 Πρωταθλήτρια 3 3 0 0 14 4
  1997 Πρωταθλήτρια 5 3 2 0 6 1
  2001 Πρωταθλήτρια 5 5 0 0 13 1
  2005 Πρωταθλήτρια 5 5 0 0 15 2
  2009 Πρωταθλήτρια 6 6 0 0 21 5
Σύνολο 8/10 33 28 4 1 98 22
*Οι ισοπαλίες περιλαμβάνουν και νοκάουτ αγώνες που κρίθηκαν στα πέναλτι.
**Όπου λείπει σημαία υποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε διοργανώτρια χώρα, το πρωτάθλημα διεξήχθη σε δύο γύρους νοκάουτ αγώνων (με εξαίρεση τον τελικό του 1995).

Δείτε ακόμη

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Germany: FIFA/Coca-Cola World Ranking Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Retrieved 20 August 2008.
  2. ↑ Theweleit, Daniel. Mannschaftsporträt Deutschland. Bundeszentrale für politische Bildung. 10 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε 5 Αυγούστου 2008. "Diese Kampfsportart der Natur des Weibes im wesentlichen fremd ist", "Körper und Seele erleiden unweigerlich Schaden", "verletze es Schicklichkeit und Anstand." (Γερμανικά)
  3. ↑ 3,0 3,1 Hoffmann, Eduard and Nendza, Jürgen. Geschichte des Frauenfußballs. Bundeszentrale für politische Bildung. 1 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε 5 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  4. ↑ Hoffmann, Eduard and Nendza, Jürgen. (2005). "Verlacht, verboten und gefeiert – Zur Geschichte des Frauenfußballs in Deutschland", Landpresse, σ. 48. (Γερμανικά)
  5. ↑ 5,0 5,1 Kittmann, Matthias. Aus einer Peinlichkeit wurden Weltmeisterinnen. Die Welt. 22 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  6. ↑ 6,0 6,1 50. DFB-Fußball-Lehrer-Lehrgang an der DHDS Αρχειοθετήθηκε 2008-10-02 στο Wayback Machine.. Kurier Deutsche Sporthochschule Köln. Ιανουάριος 2005. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  7. ↑ 7,0 7,1 Season 1982 – 1984, Group 4. UEFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Deutscher Fußball-Bund. Broschüre 25 Jahre Frauen-Fußball, Teil 1 Αρχειοθετήθηκε 2008-10-02 στο Wayback Machine.. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  9. ↑ 9,0 9,1 Saffer, Paul. Norway victorious in Oslo. UEFA.com. 16 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  10. ↑ 10,0 10,1 Deutscher Fußball-Bund. Broschüre 25 Jahre Frauen-Fußball, Teil 2 Αρχειοθετήθηκε 2008-10-02 στο Wayback Machine.. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  11. ↑ Saffer, Paul. Germany arrive in style. UEFA.com. 16 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  12. ↑ Saffer, Paul. Dominant Germany stride on. UEFA.com. 16 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 7 August 2008.
  13. ↑ 13,0 13,1 FIFA Women's World Cup – China PR 1991 Αρχειοθετήθηκε 2013-03-11 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  14. ↑ 14,0 14,1 Saffer, Paul. Azzurre left feeling blue. UEFA.com. 16 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  15. ↑ Saffer, Paul. Germany establish upper hand. UEFA.com. 16 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 FIFA Women's World Cup – Sweden 1995 Αρχειοθετήθηκε 2012-10-23 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  17. ↑ 17,0 17,1 Women's Olympic Football Tournament Atlanta 1996 Αρχειοθετήθηκε 2012-02-03 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Deutsche Presse-Agentur. Ära Theune-Meyer geht mit EM zu Ende Αρχειοθετήθηκε 2011-10-04 στο Wayback Machine.. Fußball24.de. 23 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  19. ↑ Saffer, Paul. German reign goes on. UEFA.com. 16 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  20. ↑ 20,0 20,1 FIFA Women's World Cup – USA 1999 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-16 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  21. ↑ Eigentor verhindert Traum-Finale gegen USA. Spiegel Online. 24 September 2000. Ανακτήθηκε 27 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  22. ↑ 22,0 22,1 Norwegian Gold Αρχειοθετήθηκε 2011-09-23 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  23. ↑ Seoul, 1988 Αρχειοθετήθηκε 2008-06-21 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 12 Αυγούστου 2008.
  24. ↑ Saffer, Paul. Müller magic seals success. UEFA.com. 16 January 2005. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 FIFA Women’s World Cup USA 2003 Αρχειοθετήθηκε 2011-07-21 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  26. ↑ FIFA Women's World Cup USA 2003 – Awards Αρχειοθετήθηκε 2012-10-23 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 1 Σεπτεμβρίου 2008.
  27. ↑ 27,0 27,1 US vets hold youth at bay one last time Αρχειοθετήθηκε 2012-02-03 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  28. ↑ 28,0 28,1 Ashby, Kevin. Official approval for EURO success. UEFA.com. 1 Ιουλίου 2005. Accessed 7 Αυγούστου 2008.
  29. ↑ 29,0 29,1 Sport-Informations-Dienst. DFB-Damen holen Algarve-Cup[νεκρός σύνδεσμος]. sport.ARD.de. 15 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε 12 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 Germany set the record straight Αρχειοθετήθηκε 2012-10-23 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 FIFA facts – Women's World Cup Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  32. ↑ 32,0 32,1 Women's Olympic Football Tournament Beijing 2008, Team Germany Αρχειοθετήθηκε 2015-06-12 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 21 Αυγούστου 2008.
  33. ↑ Morbach, Andreas. "Bei uns war der Knoten drin". Spiegel Online. 21 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε 21 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  34. ↑ Neid? Bundestrainerin schlechte Verliererin Αρχειοθετήθηκε 2009-09-14 στο Wayback Machine.. Bild. 19 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε 21 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  35. ↑ UEFA Women's C'ship – Fixtures & Results. UEFA.com. 10 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε 12 Σεπτεμβρίου 2009.
  36. ↑ Champions challenged by England. UEFA.com. 9 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε 12 Σεπτεμβρίου 2009.
  37. ↑ 37,0 37,1 Germany stunned by tenacious Japan Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.. FIFA.com. 9 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε 24 Οκτωβρίου 2011.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 Deutscher Fußball-Bund. Coaches. DFB.de. Ανακτήθηκε 6 Αυγούστου 2008.
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 39,4 Deutscher Fußball-Bund. Top scorers. DFB.de. Ανακτήθηκε 1 March 2010.
  40. ↑ 40,0 40,1 History. UEFA.com. 13 Ιουλίου 2005. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  41. ↑ Deutsche Presse-Agentur. Gero Bisanz: «Vater» des Frauenfußballs wird 70 Αρχειοθετήθηκε 2016-04-25 στο Wayback Machine.. Fußball24.de. 3 Νοεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  42. ↑ Women's Olympic Football Tournament Αρχειοθετήθηκε 2011-12-04 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  43. ↑ WM-Triumph für die U-19-Frauen. Hamburger Abendblatt. 29 Νοεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 Deutscher Fußball-Bund. Statistics – All Games. DFB.de. Ανακτήθηκε 3 Μαρτίου 2010.
  45. ↑ Deutscher Fußball-Bund. International game results – Statistics All Teams. DFB.de. Ανακτήθηκε 13 Αυγούστου 2008.
  46. ↑ 46,0 46,1 Deutscher Fußball-Bund. The Team. DFB.de. Ανακτήθηκε 7 Ιουνίου 2011.
  47. ↑ Deutscher Fußball-Bund. 09.05.1991 Germany – Poland 2:1 (1:0) . DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 Theweleit, Daniel. Mannschaftsporträt Deutschland. Bundeszentrale für politische Bildung. 10 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε 5 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  49. ↑ Whelan, Barry. Hosts Germany begins World Cup campaign with win over Canada[νεκρός σύνδεσμος]. The Belling Hamherald. 26 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε 27 Ιουνίου 2011.
  50. ↑ Deutscher Fußball-Bund. 01.07.1999 Germany – USA 2:3 (2:1). DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  51. ↑ Historical Flags (Prussia, Germany). Flags of the World. Ανακτήθηκε 6 Αυγούστου 2008.
  52. ↑ 52,0 52,1 Deutscher Fußball-Bund. Neues Trikot für die Weltmeisterinnen. DFB.de. 22 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε 5 Αυγούστου 2009. (Γερμανικά)
  53. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Broschüre 25 Jahre Frauen-Fußball, Teil 3 Αρχειοθετήθηκε 2008-10-02 στο Wayback Machine.. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  54. ↑ Löer, Christian. Auf einem eigenen Stern Αρχειοθετήθηκε 2012-06-05 at Archive.is. Berliner Zeitung. 14 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  55. ↑ 55,0 55,1 Deutscher Fußball-Bund. DFB-Olympia-Broschüre Αρχειοθετήθηκε 2008-10-02 στο Wayback Machine.. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  56. ↑ Associated Press. Brazil makes uniform change for Olympics[νεκρός σύνδεσμος]. Sports Illustrated. 9 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  57. ↑ 57,0 57,1 Kölmel, Michael and Völker, Markus. "Wir wollen nicht rumrennen wie Kleidersäcke" Αρχειοθετήθηκε 2008-09-17 στο Wayback Machine.. Berliner Zeitung. 15 Νοεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  58. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Hauptpartner Frauen-Nationalmannschaften Allianz. DFB.de. Ανακτήθηκε 9 Ιουνίου 2011. (Γερμανικά)
  59. ↑ 59,0 59,1 Die Fintenweiber. taz. 8 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  60. ↑ Sport-Informations-Dienst. Hohe WM-Prämien für Fußball-Frauen Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine.. Focus.de. 28 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε 5 Αυγούστου 2009. (Γερμανικά)
  61. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Members. DFB.de. 9 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  62. ↑ 62,0 62,1 50,5 Prozent Marktanteil beim WM-Finale. Die Welt. 1 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  63. ↑ 63,0 63,1 Peerless track record for German women Αρχειοθετήθηκε 2016-11-12 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  64. ↑ Sportler des Jahres: Mannschaften des Jahres seit 1947 Αρχειοθετήθηκε 2013-01-01 στο Wayback Machine.. Sportler-des-Jahres.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  65. ↑ Deutsche Presse-Agentur. Tor des Jahres: Nia Künzer Αρχειοθετήθηκε 2012-09-15 at Archive.is. Sueddeutsche.de. 12 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε 4 Ιανουαρίου 2009. (Γερμανικά)
  66. ↑ Die Antwort des DFB. Fansoccer.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  67. ↑ Silvia Neid war "gerührt und sehr stolz"[νεκρός σύνδεσμος]. DerWesten.de. 5 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  68. ↑ Deutscher Fußball-Bund. All matches of Women's National Team in 2009. DFB.de. Ανακτήθηκε 7 Νοεμβρίου 2009.
  69. ↑ Juchem, Markus. Studie untermauert wachsendes Interesse am Frauenfußball Αρχειοθετήθηκε 2011-10-04 στο Wayback Machine.. Womensoccer.de. 18 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  70. ↑ Zuschauerstatistik Αρχειοθετήθηκε 2016-03-22 στο Wayback Machine.. Fansoccer.de. 25 Ιουνίου 2005. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  71. ↑ Frauen Bundesliga 2007/2008. Weltfußball.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  72. ↑ General statistics – Bundesliga Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine.. Bundesliga.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  73. ↑ Wann sehen wir die erste Frau in der Bundesliga? Αρχειοθετήθηκε 2021-10-20 στο Wayback Machine.. Bild. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. "Wir betreiben eine ganz andere Sportart." (Γερμανικά)
  74. ↑ 74,0 74,1 Die besten Frauen der Welt. WDR Fernsehen. 2 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  75. ↑ 75,0 75,1 75,2 75,3 Deutscher Fußball-Bund. Most-capped players. DFB.de. Ανακτήθηκε 3 March 2010.
  76. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Players Info Prinz. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  77. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Ehrenspielführer Αρχειοθετήθηκε 2007-10-15 στο Wayback Machine.. DFB.de. Ανακτήθηκε 6 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  78. ↑ Deutscher Fußball-Bund. 25.10.2001 15:00 Germany – Portugal 9:0 (5:0). DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  79. ↑ Deutscher Fußball-Bund. 07.02.2004 16:00 Portugal – Germany 0:11 (0:5). DFB.de. Accessed 11 Αυγούστου 2008.
  80. ↑ Schützenfest für die DFB-Damen. Spiegel Online. 15 Νοεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε 6 Αυγούστου 2008. (Γερμανικά)
  81. ↑ Deutscher Fußball-Bund. 14.03.1996 USA – Germany 6:0 (3:0). DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  82. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Players Info Rottenberg. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  83. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Players Info Angerer. DFB.de. Ανακτήθηκε 3 Μαρτίου 2010.
  84. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Penalties. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  85. ↑ Deutscher Fußball-Bund. Own goals. DFB.de. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  86. ↑ Hooper, Simon. Angerer triumphs in test of nerve. CNN.com. 3 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε 15 Αυγούστου 2008.
  87. ↑ FIFA World Player of the Year Gala Αρχειοθετήθηκε 2008-06-26 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2008.
  88. ↑ Women's World Cup Overview Αρχειοθετήθηκε 2011-04-30 στο Wayback Machine.. FIFA.com. Ανακτήθηκε 7 Αυγούστου 2008.
  89. ↑ Jones, Grahme L. "Women's World Cup semifinal losers get consolation prizes". The Los Angeles Times. 14 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε 24 Οκτωβρίου 2011.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Εθνική_Γερμανίας_(ποδόσφαιρο_γυναικών)&oldid=10788339"