Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών

Η Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών ή Ακτή του Ειρηνικού είναι κατά τη στενή έννοια η ακτογραμμή όπου οι ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής συναντούν τον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Ως περιοχή, ο όρος αναφέρεται συνήθως στις τρεις παραλιακές πολιτείες σε αυτή την ακτογραμμή, δηλαδή στις Καλιφόρνια, Όρεγκον και Ουάσινγκτον. Τέλος, ως φυσική γεωγραφική περιοχή, ορίζεται στα ανατολικά από την Οροσειρά των Καταρρακτών, τη Σιέρρα Νεβάδα και (στο νότιο άκρο) την Έρημο Μοχάβι, και στα δυτικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Κατά σύμβαση, η Αλάσκα δεν περιλαμβάνεται, αν και περισσότερο δυτικά ευρισκόμενη από τις τρεις παραπάνω πολιτείες. Από την άλλη, το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ ομαδοποιεί τις τρεις πολιτείες με την Αλάσκα και τη Χαβάη μαζί ως «Πολιτείες του Ειρηνικού», μία από τις 9 υποδιαιρέσεις των ΗΠΑ που χρησιμοποιεί.^[1] Οι Ουάσινγκτον και Όρεγκον διακρίνονται από την Καλιφόρνια με τη χρήση του όρου «Pacific Northwest».

Πληθυσμός

Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο εκτιμώμενος πληθυσμός των τριών πολιτειών της Δυτικής Ακτής ανερχόταν σε 47,81 εκατομμύρια ή περίπου το 15,3% του πληθυσμού των ΗΠΑ.^[2] Η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη στη Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών είναι το Λος Άντζελες.

Μεγαλύτερες πόλεις

Με σειρά από τα βόρεια προς τα νότια, οι μεγαλύτερες πόλεις και μητροπολιτικές περιοχές στη Δυτική Ακτή είναι:

Μητροπολιτική περιοχή Άνκορεϊτζ
- Άνκορεϊτζ
Μητροπολιτική περιοχή Σποκάν:
- Σποκάν
- Σποκάν Βάλεϋ
Μητροπολιτική περιοχή Σηάτλ:
Μητροπολιτική περιοχή Πόρτλαντ:
Σακραμέντο (και η μητροπολιτική του περιοχή)
Περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο:
Στόκτον
Μοντέστο
Φρέσνο
Μητροπολιτική περιοχή Μπέικερσφιλντ:
- Μπέικερσφιλντ
- Πόρτερβιλ
Μητροπολιτική περιοχή Ρίβερσαϊντ-Σαν Μπερναρντίνο-Οντάριο:
- Σαν Μπερναρντίνο
- Ρίβερσαϊντ
Μητροπολιτική περιοχή Λος Άντζελες:
Σαν Ντιέγκο

Ωστόσο, από όλες τις παραπάνω πόλεις και μητροπολιτικές περιοχές, μόνο το Λος Άντζελες, το Λονγκ Μπιτς, το Σαν Φρανσίσκο και το Σαν Ντιέγκο είναι παραθαλάσσιες.

Ιστορία

Η ιστορία της Δυτικής Ακτής αρχίζει με την άφιξη των πρώτων ανθρώπων στην Αμερική, των Παλαιοϊνδιάνων, που έφθασαν από την Ευρασία διασχίζοντας τον Βερίγγειο πορθμό μέσω μιας γέφυρας ξηράς, που υπήρχε ως το 12000 π.Χ. περίπου. Μικρές, απομονωμένες μεταξύ τους ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών μετανάστευσαν ακολουθώντας κοπάδια μεγάλων φυτοφάγων ζώων στην Αλάσκα. Μεταξύ του 16500 π.Χ. και του 13500 π.Χ. έλιωσαν και οι πάγοι στη Δυτική Ακτή με τη λήξη της Εποχής των Παγετώνων.^[3]

Οι ιθαγενείς της Αλάσκας, της βορειοδυτικής ακτής και της Καλιφόρνιας κατάγονται από εκείνους τους Παλαιοϊνδιάνους. Ανέπτυξαν διάφορες γλώσσες και διεμόρφωσαν εμπορικές οδούς.

Αργότερα, οι Ευρωπαίοι (Ρώσοι, Ισπανοί, Γάλλοι και Βρετανοί) άρχισαν να εξερευνούν και να εποικίζουν την περιοχή.

Κλίμα

Η Δυτική Ακτή των ΗΠΑ έχει ωκεάνιο κλίμα στο βόρειο άκρο της, προς τα σύνορα με τον Καναδά, ενώ η Καλιφόρνια έχει προς τα παράλια μεσογειακό κλίμα. Η ακτογραμμή έχει ήπιες θερμοκρασίες το καλοκαίρι, ενώ στις περιοχές του εσωτερικού σημειώνονται πολύ θερμές ημέρες. Στο βόρειο άκρο της Καλιφόρνιας υπάρχει διαφορά 17 °C μεταξύ του Γιουρήκα και του Γουίλοου Κρηκ, αν και απέχουν μόλις 40 χιλιόμετρα. Μικρότερες τέτοιες διαφορές παρατηρούνται σε όλο το μήκος της Δυτικής Ακτής και εξηγούνται μερικώς από τα ψυχρά θαλάσσια ρεύματα του Ειρηνικού Ωκεανού και τις οροσειρές που εμποδίζουν τον θαλάσσιο άνεμο να διεισδύσει στο εσωτερικό τα καλοκαίρια. Η συχνή πρωινή παραλιακή ομίχλη βοηθά επίσης στο να δροσίζει την ακτογραμμή, ιδίως στην Περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Η νότια Καλιφόρια έχει επιπλέον και πολύ ήπιους χειμώνες και μικρή ετήσια διακύμανση της θερμοκρασίας. Λίγες δεκάδες χιλιόμετρα προς το εσωτερικό όμως οι θερμοκρασίες είναι συγκρίσιμες με αυτές των υπόλοιπων ΗΠΑ για τα ίδια γεωγραφικά πλάτη, και κάποτε υψηλότερες εξαιτίας των επικρατούντων ανέμων από το κλίμα θερμής ερήμου που επικρατεί στη Νεβάδα και στην Αριζόνα.

Πολιτισμός

Καθώς η Δυτική Ακτή εποικίσθηκε αρκετά πιο πρόσφατα από την Ανατολική Ακτή, δεν έχει σχηματίσει μια ιδιαίτερα δική της κουλτούρα. Η δημογραφική της σύνθεση διαφέρει επίσης από αυτή των υπόλοιπων ΗΠΑ. Η ιστορία της Καλιφόρνιας, πρώτα ως σημαντικής ισπανικής αποικίας και αργότερα ως εδάφους του Μεξικού, προσδίδει στο νότιο τμήμα της Δυτικής Ακτής έναν ξεχωριστό τόνο ισπανόφωνου μέρους (π.χ. τοπωνύμια με ονόματα αγίων), κάτι που τη συνδέει με την Αριζόνα και το Νέο Μεξικό. Παρόμοια, οι δύο από τις τρεις πόλεις των ΗΠΑ στις οποίες έχουν συγκεντρωθεί ασιατικής καταγωγής Αμερικανοί, το Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες^[4]^[5], βρίσκονται στη δυτική ακτογραμμή. Ειδικότερα η Τσάινατάουν του Σαν Φρανσίσκο, η παλαιότερη στη Βόρεια Αμερική, είναι ένα ζωντανό κέντρο ασιατικής κουλτούρας.

Η Δυτική Ακτή έχει μεγαλύτερη αναλογία «πράσινων» (οικολογικών) πόλεων από τις υπόλοιπες ΗΠΑ, κάτι που διακρίνεται σε πρακτικές όπως η ποδηλασία και η καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων.^[6]

Από την άλλη, ο Γάλλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Γκυγιώμ Φάι (Guillaume Faye), συγκρίνοντας την Καλιφόρνια με την Ευρώπη, έγραψε: «ως υπερ-Αμερική, η Καλιφόρνια ξεχωρίζει ως η απόλυτη αντίθεση με την αυθεντική Ευρώπη [...] Η Καλιφόρνια έχει δομήσει τον εαυτό της ως το παγκόσμιο κέντρο της αναπαραστάσεως, των προσομοιώσεων και του μη αυθεντικού, ως την απόλυτη σύνθεση του «κουλ» απολυταρχισμού. Μια υστερική χώρα, εστία και τόπος συναντήσεως των ανθρώπων χωρίς ρίζες, είναι η γη της μη-ιστορίας, του μη-γεγονότος, αλλά την ίδια στιγμή ο τόπος συνεχών αναδεύσεων και του αδιάκοπου ρυθμού των τρεντ, με άλλα λόγια ο τόπος δονήσεων που δεν καταλήγουν πουθενά...»^[7] Και άλλοι διανοούμενοι, όπως οι Ζαν Μπωντριγιάρ, Μάικ Ντέιβις και Ουμπέρτο Έκο, έχουν διατυπώσει παρόμοιες θέσεις για την κουλτούρα της Δυτικής Ακτής.^[8]^[9]^[10]

Στα βόρεια, το Πόρτλαντ και το Σηάτλ απέκτησαν φήμη ως δύο από τις πόλεις με τον καλύτερο καφέ στον κόσμο.^[11] Εκτός από το ότι η δεύτερη είναι η γενέτειρα της αλυσίδας «Starbucks», αμφότερες οι πόλεις είναι γνωστές για τα μικρά καφεκοπτεία και καφενεία τους. Στο Όρεγκον και την Ουάσινγκτον, καθώς και στη δυτική ακτή του Καναδά, ο τρόπος ζωής και η κουλτούρα έχουν διαμορφωθεί σε μεγαλύτερο βαθμό από το φυσικό περιβάλλον, ιδίως από τα δάση, τα βουνά και τον συνήθως βροχερό και συννεφιασμένο καιρό. Οι άνθρωποι περιορίζονται περισσότερο στο σπίτι, κάτι που ιστορικά προάγει το διάβασμα και τη «βιβλιόφιλη ψυχή» (πρβλ. τη μεγάλη αλυσίδα βιβλιοπωλείων Powell's Books του Πόρτλαντ και τη μεγάλη Κεντρική Βιβλιοθήκη του Σηάτλ).^[12]

Η Αλάσκα είναι ευρέως γνωστή για την ύπαιθρο και οι κάτοικοί της ασχολούνται με μια σειρά από δραστηριότητες που είναι μοναδικές για το κράτος. Ορισμένες από αυτές τις δραστηριότητες μπορούν να βιώσουν μέσα από τα ετήσια γεγονότα του κράτους, όπως ο αγώνας χιονοδρομικών σκύλων Iron Dog από το Anchorage στο Nome και το Fairbanks. Άλλα γεγονότα περιλαμβάνουν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πρώτης Τέχνης (Fairbanks) και το Sitka Whalefest (Sitka).

Δείτε επίσης

Παραπομπές

↑ «U. S. Census Regions and Divisions». U.S. Energy Information Administration. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2000. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2014.
↑ «United States Census Bureau, 2005 American Community Survey. Summed estimates for CA, OR, WA, AK, and HI». Factfinder.census.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2012.
↑ «First Americans Endured 20,000-Year Layover – Jennifer Viegas, Discovery News». Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2009. Archaeological evidence, in fact, recognizes that people started to leave Beringia for the New World around 40,000 years ago, but rapid expansion into North America did not occur until about 15,000 years ago, when the ice had literally broken.
↑ Lee, Sharon M. (1998). «Asian Americans: Diverse and Growing». Population Bulletin (Population Reference Bureau) 53 (2). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-01-16. https://web.archive.org/web/20170116005353/http://www.prb.org/Source/53.2AsianAmerican.pdf. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτόυ 2013.
↑ Ng, Franklin (1998). The History and Immigration of Asian Americans. Taylor & Francis. σελ. 211. ISBN 978-0-8153-2690-8. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2013.
↑ «Top ten green U.S. cities». Mother Nature Network. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2014.
↑ «Utopia Achieved: How Can Anyone Be European?». International Journal of Baudrillard Studies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2014.
↑ Baudrillard, Jean (1989). America. Verso.
↑ Davis, Mike (1990). City of Quartz. Verso.
↑ Eco, Umberto (1990). Faith in Fakes. Mariner Books.
↑ «World's 10 best cities for coffee». USA Today. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2015.
↑ «Pacific Northwest: bicycles, bookshops, weirdness and coffee». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2015.

[eia1-1] «U. S. Census Regions and Divisions». U.S. Energy Information Administration. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2000. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2014.

[2] «United States Census Bureau, 2005 American Community Survey. Summed estimates for CA, OR, WA, AK, and HI». Factfinder.census.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2012.

[3] «First Americans Endured 20,000-Year Layover – Jennifer Viegas, Discovery News». Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2009. Archaeological evidence, in fact, recognizes that people started to leave Beringia for the New World around 40,000 years ago, but rapid expansion into North America did not occur until about 15,000 years ago, when the ice had literally broken.

[4] Lee, Sharon M. (1998). «Asian Americans: Diverse and Growing». Population Bulletin (Population Reference Bureau) 53 (2). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-01-16. https://web.archive.org/web/20170116005353/http://www.prb.org/Source/53.2AsianAmerican.pdf. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτόυ 2013.

[5] Ng, Franklin (1998). The History and Immigration of Asian Americans. Taylor & Francis. σελ. 211. ISBN 978-0-8153-2690-8. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2013.

[6] «Top ten green U.S. cities». Mother Nature Network. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2014.

[7] «Utopia Achieved: How Can Anyone Be European?». International Journal of Baudrillard Studies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2014.

[8] Baudrillard, Jean (1989). America. Verso.

[9] Davis, Mike (1990). City of Quartz. Verso.

[10] Eco, Umberto (1990). Faith in Fakes. Mariner Books.

[11] «World's 10 best cities for coffee». USA Today. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2015.

[12] «Pacific Northwest: bicycles, bookshops, weirdness and coffee». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]