Δυο Γίγαντες Συγκρούονται

Η ταινία (ελληνικός τίτλος) Δυο γίγαντες συγκρούονται , (ή ακριβής μετάφραση) Το ακρωτήρι του φόβου - (πρωτότυπος τίτλος Cape Fear) είναι ταινία θρίλερ Αμερικανικής παραγωγής του 1962 σε σκηνοθεσία Τζέι Λι Τόμσον, βασισμένη σε μυθιστόρημα του Τζον Ν. ΜακΝτόναλντ. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Γκρέγκορι Πεκ και Ρόμπερτ Μίτσαμ

Το Ακρωτήρι του Φόβου
ΣκηνοθεσίαΤζέι Λι Τόμσον
ΠαραγωγήΣάι Μπάρτλετ
ΣενάριοΤζέιμς Ρ. Γουέμπ (σενάριο)
Τζον Ν. ΜακΝτόναλντ(μυθιστόρημα)
Βασισμένο σεThe Executioners
ΠρωταγωνιστέςΓκρέγκορι Πεκ
Ρόμπερτ Μίτσαμ
Πόλι Μπέργκεν
Τέλι Σαβάλας
Μάρτιν Μπάλσαμ
ΜουσικήΜπέρναρντ Χέρμαν
ΦωτογραφίαΣαμ Λίβιτ
ΜοντάζΤζορτζ Τομασίνι
ΕνδυματολόγοςMary Wills
ΔιανομήUniversal Studios και Netflix
Πρώτη προβολή12 Απριλίου 1962
Διάρκεια105 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά

Περίληψη

Επεξεργασία

Μετά την αποφυλάκισή του ο Μαξ Κέιντι (Ρόμπερτ Μίτσαμ), ένας εγκληματίας που πέρασε 8 χρόνια της ζωής του στη φυλακή, φτάνει στην πόλη που ζει ο πρώην δικηγόρος του, Σαμ Μπόουντεν (Γκρέγκορι Πεκ). Ο Κέιντι είχε καταδικαστεί για ένα σεξουαλικό έγκλημα. Ο Μπόουντεν ήταν κύριος μάρτυρας στη δίκη και οι μαρτυρίες του οδήγησαν τον Κέιντι στη φυλακή. Για τον δικηγόρο είναι φανερό πως ο πρώην κατάδικος θα ζητήσει εκδίκηση. Μια εκδίκηση που στόχος της θα είναι η οικογένεια του δικηγόρου, η γυναίκα του, Πέγκι (Πόλι Μπέργκεν), και η κόρη του, Νάνσυ (Λόρι Μάρτιν).

Παραγωγή Και Διανομή Ρόλων

Επεξεργασία

Το 1961 ο Γκρέγκορι Πεκ απέκτησε τα δικαιώματα του μυθιστορήματος "The Executioners" του Τζον Ν. ΜακΝτόναλντ, χωρίς να έχει σκοπό να συμμετάσχει στην ταινία και θέλοντας να έχει μόνο την ιδιότητα του παραγωγού. Οι κινηματογραφικές εταιρείες όμως τον ήθελαν για το ρόλο του κακού της υπόθεσης του πρώην καταδίκου Μαξ Κέιντι. Ο Πεκ όμως θεωρούσε ότι το κοινό δεν θα τον δεχόταν ποτέ σε ρόλο κακού και αρνήθηκε το ρόλο, αναλαμβάνοντας αντ' αυτού το ρόλο του δικηγόρου Σαμ Μπόουντεν. Σκηνοθέτης της ταινίας θα ήταν ο Τζει Λι Τόμσον που είχε ήδη σκηνοθετήσει τον Πεκ στην ταινία "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" (The Guns Of Navarone) το 1960. Οι δυο τους κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι καταλληλότερος για το ρόλο του Κέιντι ήταν ο Ρόμπερτ Μίτσαμ, ο οποίος είχε σκιαγραφήσει το χαρακτήρα ενός αναλόγου θηριώδους άνδρα το 1955, στην ταινία "Η Νύχτα του Κυνηγού" (The Night Of The Hunter). Ο Μίτσαμ αρχικά αρνήθηκε το ρόλο και οι Πεκ και Τόμσον του έστειλαν ένα μπουκάλι μπέρμπον και ένα σημείωμα, στο οποίο ο Μίτσαμ απάντησε Πήρα το μπέρμπον σας, είμαι μεθυσμένος, θα το κάνω.

Άλλα Στοιχεία

Επεξεργασία
  • Η διανομή των ρόλων στην ταινία έλαβε πολλές επικρίσεις για το γεγονός ότι ο Πεκ που έχει τον πιο αδύναμο ρόλο στην ταινία ήταν ψηλότερος του Μίτσαμ.
  • Η μικρή Λόρι Μάρτιν, που υποδυόταν την κόρη του Πεκ στην ταινία είχε εφιάλτες για πολλά βράδια μετά τα γυρίσματα των σκηνών που ο Μίτσαμ της επιτίθεται στο σχολείο ή αργότερα στην καμπίνα του σκάφους.
  • Ο Τζέι Λι Τόμσον είχε οραματιστεί την ταινία ασπρόμαυρη και όντας θαυμαστής της δουλειάς του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ήθελε να χρησιμοποιήσει χιτσκοκικά στοιχεία στην ταινία, κοντινά πλάνα σε θλιμμένα πρόσωπα, φωτεινές γωνίες κι ένα ανατριχιαστικό μουσικό θέμα.
  • Η ταινία γυρίστηκε στη Σαβάνα και η ερωτική σκηνή μεταξύ του Μίτσαμ και της Μπέργκεν αυτοσχεδιάστηκε απ' τους ίδιους τους ηθοποιούς (τα αυγά που τρίβει ο Μίτσαμ πάνω στη Μπέργκεν ήταν έμπνευση της στιγμής του Τόμσον).
  • Η λέξη βιασμός αφαιρέθηκε εντελώς από το σενάριο και η ταινία προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της εμφανούς παιδοφιλίας του Κέιντι και το θέμα της παρενόχλησης της μικρής κόρης του Σαμ Μπόουντεν υπέστη λογοκρισία για αυτό το λόγο αφαιρέθηκαν σκηνές από την ταινία σε ορισμένες χώρες.
  • Το 1991 ο Μάρτιν Σκορσέζε σκηνοθέτησε την επανεκτέλεση της ταινίας, με τον ίδιο τίτλο, Cape Fear (Το Ακρωτήρι του Φόβου). Στο ρόλο του Πεκ εμφανίστηκε ο Νικ Νόλτε, στο ρόλο του Μίτσαμ ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, στο ρόλο της Μπέργκεν η Τζέσικα Λανγκ και στο ρόλο της Μάρτιν η Τζούλιετ Λιούις. Οι Ρόμπερτ Μίτσαμ, Γκρέγκορι Πεκ και Μάρτιν Μπάλσαμ, έκαναν σύντομο πέρασμα στην ταινία του Σκορσέζε σε διαφορετικούς ρόλους σε σχέση με εκείνους που είχαν ερμηνεύσει το 1962.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία


Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία