Δημοτικά Διαμερίσματα του Παρισιού

γαλλικό δημοτικό διαμέρισμα

Τα δημοτικά διαμερίσματα του Παρισιού (γαλλικά: Les arrondissements de Paris) είναι κοινοτικές διοικητικές διαιρέσεις που διαιρούν το Παρίσι, την πρωτεύουσα της Γαλλίας, σε είκοσι περιοχές. Χρησιμεύουν ως πλαίσιο για την εκλογή των συμβούλων του Παρισιού, οι οποίοι έχουν αρμοδιότητες δημοτικών και νομαρχιακών συμβούλων.

Η διαίρεση του Παρισιού σε διαμερίσματα άρχισε από το 1795 (νόμος της 19ης Βαντεμιαίρ έτος IV[Σημ. 1]), με διαίρεση σε 12 διαμερίσματα. Τα διαμερίσματα, στην παρούσα κατάστασή τους, οριοθετήθηκαν από το νόμο της 16ης Ιουνίου 1859,[1] ο οποίος αύξησε τον αριθμό τους από 12 σε 20 στα πλαίσια προσάρτησης των προαστίων.

Αυτά τα δημοτικά διαμερίσματα δεν πρέπει να συγχέονται με τα νομαρχιακά διαμερίσματα, τα οποία είναι ένα άλλο είδος διοικητικής υποδιαίρεσης σε επίπεδο νομών στη Γαλλία. Οι κοινότητες της Λυών και της Μασσαλίας υποδιαιρούνται επίσης σε δημοτικά διαμερίσματα.

Περιγραφή

Επεξεργασία
 
Ο αριθμός του διαμερίσματος αναγράφεται στις πινακίδες

Τα 20 διαμερίσματα είναι διατεταγμένα σε δεξιόστροφο σπειροειδές σχήμα (συχνά παρομοιάζεται με κέλυφος σαλιγκαριού), που αρχίζει από το κέντρο της πόλης, με το πρώτο στη δεξιά όχθη (βόρεια όχθη) του Σηκουάνα.

Στο Παρίσι, ο αριθμός του διαμερίσματος αναγράφεται στις πινακίδες ονοματοδοσίας οδών, πλατειών κλπ. συνήθως σε αριθμούς αλλά και στη λατινική αρίθμηση. Για παράδειγμα, ο πύργος του Άιφελ ανήκει στο VIIe (7ο) διαμέρισμα.

Στην καθημερινή ομιλία, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο τον τακτικό αριθμό που αντιστοιχεί στο διαμέρισμα.

Το κάθε διαμέρισμα χωρίζεται σε 4 συνοικίες.

 
Τα 20 δημοτικά διαμερίσματα του Παρισιού και οι συνοικίες τους

Στις 11 Οκτωβρίου 1795, το Παρίσι χωρίστηκε σε 12 διαμερίσματα τα οποία αριθμήθηκαν από δυτικά προς ανατολικά, με τους αριθμούς 1-9 να βρίσκονται στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα και τους αριθμούς 10-12 στην αριστερή όχθη. Κάθε διαμέρισμα υποδιαιρέθηκε σε τέσσερις συνοικίες, οι οποίες αντιστοιχούσαν στις 48 αρχικές περιοχές που δημιουργήθηκαν το 1790.

Ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ' και ο νομάρχης Σηκουάνα βαρόνος Οσμάν[2] ανέπτυξαν ένα σχέδιο για την ενσωμάτωση αρκετών από τις γύρω κοινότητες στη δικαιοδοσία του Παρισιού στα τέλη της δεκαετίας του 1850. Το Κοινοβούλιο ψήφισε τη νομοθεσία το 1859 και η επέκταση τέθηκε σε ισχύ όταν ο νόμος εκδόθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1859 (αν και οι φόροι δεν επεκτάθηκαν στα νέα διαμερίσματα μέχρι την 1η Ιουλίου 1860).[3] Τα προηγούμενα 12 διαμερίσματα αναδιοργανώθηκαν σε 20.

Όταν ο Οσμάν παρουσίασε το σχέδιό του για τα νέα σύνορα των διαμερισμάτων και το σύστημα αρίθμησης, οι κάτοικοι του Πασί διατύπωσαν αντιρρήσεις επειδή η περιοχή τους βρέθηκε στο νέο 13ο διαμέρισμα και εκείνη την εποχή η έκφραση «παντρεύτηκαν στο δέκατο τρίτο» ήταν ένας ειρωνικός τρόπος αναφοράς σε ζευγάρια που συζούσαν χωρίς να έχουν παντρευτεί. Ο δήμαρχος του Πασί, επινόησε την ιδέα της αρίθμησης των διαμερισμάτων σε μια σπειροειδή διάταξη που άρχιζε με το 1ο διαμέρισμα στα βασιλικά παλάτια στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα και τοποθετούσε το Πασί στο 16ο διαμέρισμα. [4]Αυτό το σύστημα αρίθμησης διατηρείται μέχρι σήμερα.

Από τον Απρίλιο του 2020, τα πρώτα τέσσερα διαμερίσματα θα συνδεθούν μεταξύ τους στον 1ο τομέα, που θα ονομάζεται Παρίσι-Κέντρο και θα αναλάβει όλες τις λειτουργίες διαμερίσματος. Μόνο ο ταχυδρομικός κώδικας θα παραμείνει σε ισχύ.[5] Αυτή η μεταρρύθμιση, η οποία θα εφαρμοσθεί από την επομένη του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών του 2020,[6] δεν καταργεί τα πρώτα τέσσερα διαμερίσματα αλλά τα συγκεντρώνει σε έναν ενιαίο διοικητικό και εκλογικό τομέα.

Τα διαμερίσματα

Επεξεργασία
Διαμέρισμα Ονομασία Έκταση (χλμ2) Πληθυσμός

(Απογραφή 2017 )

Πυκνότητα (2017)

(κάτοικοι ανά χλμ2)

Δήμαρχος
1ο (Ier) Λούβρο 1.826 16.395 8.959 Jean-François Legaret (LR)
2ο (IIe) Χρηματιστήριο 0.992 21.042 21.255 Jacques Boutault (EELV)
3ο (IIIe) Ταμπλ 1.171 34.389 29.392 Pierre Aidenbaum (PS)
4ο (IVe) Οτέλ-ντε-βιλ 1.601 28.370 17.731 Ariel Weil (PS)
5ο (Ve) Πάνθεον 2.541 59.631 23.477 Florence Berthout (LR)
6ο (VIe) Λουξεμπούρ 2.154 41.976 19.524 Jean-Pierre Lecoq (LR)
7ο (VIIe) Παλαί-Μπουρμπόν 4.088 52.193 12.761 Rachida Dati (LR)
8ο (VIIIe) Ελυζέ 3.881 37.368 9.631 Jeanne d'Hauteserre (LR)
9ο (IXe) Όπερα 2.179 60.071 27.556 Delphine Bürkli (LR)
10ο (Xe) Αντρεπό 2.892 90.836 31.754 (2015) Alexandra Cordebard (PS)
11ο (XIe) Ποπενκούρ 3.666 147.470 41.598 François Vauglin (PS)
12ο (XIIe) Ρεγί 16.324 [Σημ. 2]

6.377 [Σημ. 3]

141.287 8.657 Catherine Baratti-Elbaz (PS)
13ο (XIIIe) Γκομπλάν 7.146 183.399 25.650 Jérôme Coumet (PS)
14ο (XIVe) Ομπσερβατουάρ 5.621 136.941 24.280 Carine Petit (PS)
15ο (XVe) Βωζιράρ 8.502 235.178 27.733 Philippe Goujon (LR)
16ο (XVIe) Πασί 16.305 [Σημ. 4]

7.846 [Σημ. 5]

168.554 21.309 Danièle Giazzi (LR)
17ο (XVIIe) Μπατινιόλ-Μονσώ 5.669 168.737 29.760 Geoffroy Boulard (LR)
18ο (XVIIIe) Μπυτ-Μονμάρτρ 6.005 196.131 32.634 Éric Lejoindre (PS)
19ο (XIXe) Μπυτ-Σωμόν 6.786 188.066 27.342 (2015) François Dagnaud (PS)
20ό (XXe) Μενιλμοντάν 5.984 196.739 32.702 (2015) Frédérique Calandra (PS)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. No 7072 — Loi sur l'extension des limites de Paris (du 16 juin 1859), Bulletin des lois de l'Empire français, t. XIV, XIe série, no 738, 3 novembre 1859, p. 747–751, reproduit sur Google Books.
  2. «diktuo.org/βαρώνος Οσμάν». 
  3. Carmona, Michel (2002). Haussmann: His Life and Times and the Making of Modern Paris. Chicago: Ivan R. Dee. p. 516. ISBN 9781566634274., p. 313–5.
  4. . «pariszigzag.fr/secret/histoire-insolite-paris». 
  5. . «paris.fr/pages/regroupement-des-4-premiers-arrondissements-le-secteur-paris-centre-sera-cree-le-6-avril-7384». 
  6. . «paris.fr/pages/construisons-ensemble-la-future-mairie-du-centre-de-paris». 

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. σύμφωνα με το Γαλλικό Δημοκρατικό Ημερολόγιο
  2. με το δάσος της Βενσέν
  3. χωρίς το δάσος της Βενσέν
  4. με το δάσος της Βουλώνης
  5. χωρίς το δάσος της Βουλώνης