Βικιπαίδεια

Δημήτρης Κ. Κώνστας

Έλληνας καθηγητής Πανεπιστημίου
(Ανακατεύθυνση από Δημήτριος Κώνστας)

Ο Δημήτρης Κώνστας είναι Έλληνας Διεθνολόγος, καθηγητής Πανεπιστημίου, από τους ιδρυτές του κλάδου των Διεθνών Σχέσεων στην Ελλάδα.[1] Συνέγραψε διδακτικά εγχειρίδια για τις Διεθνείς Σχέσεις και την Εξωτερική Πολιτική και ίδρυσε το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ)[2], το οποίο συμπλήρωσε το 2019 30 συναπτά έτη λειτουργίας.[3]

Δημήτρης Κώνστας
Ph.D.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Δημήτρης Κώνστας (Ελληνικά)
Γέννηση3 Οκτωβρίου 1946
Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά, Αγγλικά
ΣπουδέςΠάντειο Πανεπιστήμιο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Carleton University, Fletcher School of Law and Diplomacy των Πανεπιστημίων Tufts και Harvard
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΚαθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο (1979-2013)
Οικογένεια
ΣύζυγοςΔρ. Ξανθή Πετρινιώτη
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Διετέλεσε Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων (1997-2000) και Υπηρεσιακός Υπουργός Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Αυγ-Σεπτ. 1996).

Βιογραφικά στοιχεία και εκπαίδευση

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 3 Οκτωβρίου 1946. Σε ηλικία 3 ετών έχασε τον πατέρα του σε ατύχημα και από τα 16 του χρόνια, άρχισε να εργάζεται παράλληλα με τις γυμνασιακές του σπουδές. Αποφοίτησε από το Ζ΄ Νυχτερινό Γυμνάσιο της Αθήνας. Είναι Πτυχιούχος της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών (1969) και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1972). Με υποτροφία του εκεί Πανεπιστημίου έκανε μεταπτυχιακά στις Διεθνείς Σχέσεις στο Norman Paterson School of International Affairs του Πανεπιστημίου Carleton της Οττάβα του Καναδά και το 1975 έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο Master’s. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διαγωνίστηκε και πέτυχε υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright για μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ Fulbright Scholarship grantees. [4] Με την υποτροφία αυτή ξεκίνησε και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στο Fletcher School of Law and Diplomacy των Πανεπιστημίων Tufts και Harvard της Βοστώνης και έλαβε τους μεταπτυχιακούς τίτλους MA, MALD (Master’s in Law and Diplomacy) και το διδακτορικό τίτλο Ph. D. (1979). Το ίδιο έτος παντρεύτηκε την καθηγήτρια Ξανθή Πετρινιώτη.

Διδακτικό, Ερευνητικό και Διοικητικό έργο

Επεξεργασία

Διορίστηκε Επιμελητής στην Πάντειο Α.Σ.Π.Ε. το 1979, εκπόνησε Υφηγεσία, έλαβε τον τίτλο του Υφηγητή και τα επόμενα χρόνια (1979-2013) δίδαξε Διεθνείς Σχέσεις ως Εντεταλμένος Υφηγητής και στη συνέχεια ως Επίκουρος, Αναπληρωτής και Τακτικός Καθηγητής

Διετέλεσε επίσης: Επισκέπτης Ερευνητής στο Woodrow Wilson Center, το ερευνητικό ίδρυμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ, Washington, DC (Μάρτιος - Αύγουστος 1988)[5], Ανώτερος Υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright στο Πανεπιστήμιο Princeton, New Jersey, ΗΠΑ (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 1996), [6] και Ερευνητής Διεθνών Σχέσεων στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών, Harvard University, Cambridge, Mass.(Ιαναουάριος - Απρίλιος 2011).[7]

Το 1989 πήρε την πρωτοβουλία της ίδρυσης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ)[8] του Παντείου του οποίου υπήρξε και Διευθυντής μέχρι το έτος 2005. Μία από τις πρώτες δραστηριότητες του ΙΔΙΣ ήταν η διοργάνωση του πρώτου debate πολιτικών Αρχηγών που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα (12 Μαρτίου 1990) και μεταδόθηκε σε ζωντανή μετάδοση από το σύνολο των τηλεοπτικών σταθμών της εποχής. Η συζήτηση που είχε θέμα της «Τα Βαλκάνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου» πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του Παντείου με τη συμμετοχή των Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Ανδρέα Παπανδρέου και Χαρίλαου Φλωράκη και του ίδιου του Δ. Κώνστα και είχε συντονιστή το Γιάννη Καψή. [9]

Επίσης, στο ίδιο Πανεπιστήμιο εξελέγη Αντιπρύτανης (1984-87) και δύο φορές Πρύτανης ( 1990-1993 και 1993-1995). [10]

Η ανάληψη Πρυτανικών καθηκόντων στη συγκεκριμένη περίοδο συνεπαγόταν την υλοποίηση της απόφασης του Υπουργείου Παιδείας για την πανεπιστημοποίηση της Παντείου Ανωτάτης Σχολής. [11][12]

Το 2024 εκδόθηκε τιμητικός τόμος για τον Κώνστα[13] στον οποίο συνέβαλαν με επιστημονικά κείμενα τους 29 συνάδελφοι του και νεότεροι διεθνολόγοι από 8 διαφορετικά ΑΕΙ. Ο τόμος τον οποίο επιμελήθηκαν οι Καθ. Μαριλένα Κοππά (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Παναγιώτης Τσάκωνας (Πανεπιστήμιο Αθηνών)[14] παρουσιάστηκε στο κοινό στις 14 Φεβρουαρίου, 2024 στο Βιβλιοπωλείο Ιανός.[15]

Διπλωματικό και συναφές επαγγελματικό έργο

Επεξεργασία

Κατά την προεκλογική περίοδο των Βουλευτικών Εκλογών της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, άσκησε καθήκοντα Υπηρεσιακού Υπουργού Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. (29.8. - 25.9.1996). [16]

Επίσης εκπροσώπησε την Ελλάδα, στο Ανώτατο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας (European University Institute) (1994-2004). [εκκρεμεί παραπομπή]

Τον Μάρτιο του 1997, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, διορίστηκε Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων και του ανατέθηκαν καθήκοντα Μονίμου Αντιπροσώπου της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Ευρώπης. [17] [18]

Δύο μήνες μετά την τοποθέτησή του ξεκίνησε η Ελληνική Προεδρία σε αυτόν τον οργανισμό, ευκαιρία που δίνεται σε κάθε χώρα-μέλος ανά μία εικοσαετία περίπου. Ασκησε καθήκοντα Προέδρου της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων (Νοέμβριος 1997 – Μάιος 1998). Στη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων του συνέβαλε στη δικαίωση της Κύπριας Τιτίνας Λοϊζίδου μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που διαπίστωσε παραβίαση του δικαιώματός της στην περιουσία της στην κατεχόμενη Κερύνεια και στη μερική υλοποίηση της μοναδικής, μέχρι σήμερα, διεθνούς καταδίκης της Τουρκίας για την εισβολή της στην Κύπρο το 1974. [17]

Επεξεργάστηκε με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ σχέδιο παρέμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την αποτροπή της Νατοϊκής στρατιωτικής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία, σχέδιο που εγκρίθηκε από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση αλλά ματαιώθηκε, την τελευταία στιγμή, από ενέργειες του καθεστώτος Μιλόσεβιτς [19] [απέτυχε η επαλήθευση]

Προετοίμασε και συμμετείχε προσωπικά στην πρωτοβουλία επιτόπιας παρέμβασης στην Αλβανία για την αποτροπή εμφύλιας σύρραξης μετά τη δολοφονία του Βουλευτή Azem Hajdari [20] και συνέβαλε στην αποτροπή αρνητικών για την Ελλάδα συνεπειών, από την εμπλοκή της χώρας στην Υπόθεση Οτσαλάν, στο Συμβούλιο της Ευρώπης - Ευρωπαϊκό οργανισμό στον οποίο συμμετέχει και η Τουρκία-[21]

Μετά την ολοκλήρωση της πρεσβευτικής του θητείας ανέλαβε καθήκοντα Εκπροσώπου της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω του Δικαίου (Επιτροπή της Βενετίας) (2002-2006)[22] όπου εξελέγη Πρόεδρος της Υποεπιτροπής Διεθνούς Δικαίου (2003-2006)[23]

Διετέλεσε Παρατηρητής στις Βουλευτικές Εκλογές του Μαΐου 2005 στη Μολδαβία εκ μέρους της Επιτροπής της Βενετίας και εκπροσώπησε την Επιτροπή στο South Caucasus Parliament Initiative με την εισήγηση “Respect for Council of Europe Standards as a Means for European Integration” (Ljubljana, Slovenia, Ιανουάριος, 2005).[24]

Υπήρξε επίσης Εισηγητής της Επιτροπής της Βενετίας στη Γνωμοδότησή της προς την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Δημοκρατική Εποπτεία των Σωμάτων Ασφαλείας (Οκτώβριος, 2005).[25]

Είχε τακτική συνεργασία επί σειρά ετών με τις εφημερίδες «Τα Νέα» (1986-2002), [26] «Ελευθεροτυπία» (2002-2007) και από το 2020, με την «Εφημερίδα των Συντακτών». [27]

Υπόθεση οικονομικών ατασθαλιών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Επεξεργασία

Ο Δημήτρης Κώνστας ενεπλάκη σε υπόθεση ατασθαλιών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, που αφορούσαν την περίοδο 1992 - 1998. Η διευρεύνηση ξεκίνησε το 2004, και ο Κώνστας μαζί με άλλους Πανεπιστημιακούς αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (μέχρι την εκδίκαση) για το έλλειμμα 2 δις. δραχμών που παρουσίασε το ταμείο του Πανεπιστημίου. [28] Ο πρώην Πρύτανης καταδικάστηκε πρωτόδικα (Ιούνιος 2007)[29][30] σε κάθειρξη 14 ετών.

Παράλληλα, ο Δ. Κώνστας κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 25 Νοεμβρίου 2007 υποστηρίζοντας ότι δηλώσεις ανώτερων κυβερνητικών αξιωματούχων εναντίον του κατά τη διάρκεια της δίκης στο Εφετείο, παραβίαζαν το τεκμήριο αθωότητας. Πράγματι, το δικαστήριο, καταδίκασε ομόφωνα την Ελλάδα, με απόφαση στις 24 Μαϊου 2011, που στη συνέχεια επικυρώθηκε από την Ολομέλεια του και κατέστη αμετάκλητη. [31] Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι δηλώσεις, προερχόμενες από Υπουργούς, περιλαμβανομένου της Δικαιοσύνης, υπονόμευσαν το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη στο δεύτερο βαθμό όπου η υπόθεση πρέπει να κρίνεται εξαρχής.

Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο παρά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και την αθωωτική πρόταση της Εισαγγελέως της Έδρας, επικύρωσε κατά πλειοψηφία, τον Ιούνιο 2012, την πρωτοβάθμια καταδίκη του Δημήτρη Κώνστα. [32] Ο Άρειος Πάγος, τον Δεκέμβριο του 2015, απέρριψε τις αιτήσεις αναίρεσης όλων των καταδικασθέντων που προσέφυγαν. [33] Ο Κώνστας επέστρεψε στη φυλακή, αφού είχε ήδη αποφυλακιστεί λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, τον Ιούλιο του 2013, μετά από απόφαση του τμήματος αναστολών του Εφετείου Αθηνών, παραμένοντας έτσι έγκλειστος γιά δυόμιση χρόνια συνολικά.[34] Το 2019 η νομολογία του ΕΔΔΑ σχετικά με το σεβασμό του τεκμηρίου αθωότητας (συμπεριλαμβανομένης και της απόφασης   στην υπόθεση «Κώνστας κατά Ελλάδος»),  έλαβε τη μορφή της Κοινοτικής Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης[35] η οποία ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με νόμο που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο   (Νόμος 4596-2019 ). Στο Άρθρο 45 αυτού του Νόμου,  με τροπολογία που ψηφίστηκε από όλα σχεδόν τα κόμματα της Βουλής, προβλέπεται ρητά ότι σε περίπτωση παραβίασης του Τεκμηρίου της Αθωότητας από δηλώσεις δημοσίων αρχών, παραβίαση  η οποία  έχει αναγνωριστεί με απόφαση του ΕΔΑΔ, ενώ έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, το Συμβούλιο Χαρίτων υποχρεούται να γνωμοδοτεί θετικά υπέρ του αιτούντος χάρη.[36]

Tον Νοέμβριο του 2019, του δόθηκε χάρη με τη σύμφωνη γνώμη διαδοχικά τριών Υπουργών Δικαιοσύνης, δύο διαφορετικών κυβερνήσεων (Κοντονής, Καλογήρου, Τσιάρας) και την υπογραφή του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.[37]

Την εμπειρία του από την Ελληνική Ποινική Δικαιοσύνη και τον εγκλεισμό του στη φυλακή, περιγράφει σε βιβλίο του με τίτλο Αγάπα το Κελί σου. Ιστορίες Φυλακής [38] που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο 2021. [39]

Βιβλία

Επεξεργασία
  • Η Ελληνική Υπόθεση στο Συμβούλιο της Ευρώπης 1967-69 (Εκδόσεις Παπαζήση, 1976).[40]
  • Η Συμμετοχή των Εργαζομένων στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων κατά το Κοινοτικό Δίκαιο (Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλας, 1979). [41]
  • Η Εναρμονιστική Λειτουργία των Ενδοκοινοτικών Συμβάσεων (Εκδόσεις Παπαζήση, 1981).[42]
  • Θεωρία και Μεθοδολογία των Διεθνών Σχέσεων (Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλας, 1983).[43]
  • (με τον Θ. Κουλουμπή) Διεθνείς Σχέσεις: Μία Συνολική Προσέγγιση Τόμος Α’ (Εκδόσεις Παπαζήση, 1985).[44]
  • (με τον Θ. Κουλουμπή) Διεθνείς Σχέσεις: Μία Συνολική Προσέγγιση Τόμος Β΄ (Εκδόσεις Παπαζήση, 1985)[45].
  • (με τον. Θ. Κουλουμπή) Το Ελληνικό Κοινοβούλιο στην Εξωτερική Πολιτική 1974-1984 (Εκδόσεις Αντ.Σάκκουλας, 1986).
  • (με τον Χ. Τσαρδανίδη) Σύγχρονη Ελληνική Εξωτερική Πολιτική Τόμος Α’ (Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλας, 1989). [46]
  • (με τον Χ. Τσαρδανίδη) Σύγχρονη Ελληνική Εξωτερική Πολιτική Τόμος Β’ (Εκδόσεις Αντ. Σάκκουλας, 1989). [47]
  • Για την Εξωτερική Πολιτική (Εκδόσεις Παπαζήση, 1989).[48]
  • The Greek-Turkish Conflict in the 1990s: Domestic and External Influences (London: Palgrave Macmillan, 1989). [49]
  • (με τον Αθ. Πλατιά) Diasporas in World Politics: The Greeks in Comparative Perspective (London: Palgrave Macmillan, 1993). [50]
  • (με τον Π. Τσάκωνα) Eλληνική Εξωτερική Πολιτική: Εσωτερικές και Διεθνείς Παράμετροι (Εκδόσεις Οδυσσέας, 1994).[51]
  • (με τον Θ. Σταύρου) Greece Prepares for the 21st Century (Wilson Center Press & Johns Hopkins University Press, 1995). [52]
  • (με τον Κ. Αρβανιτόπουλο) Διεθνείς Σχέσεις-Συνέχεια και Μεταβολή (Εκδόσεις Ι. Σιδέρη: 1997).[53]
  • Ελληνική και Ευρωπαϊκή Πολιτική 1991- 1999 Αναλύσεις και Μαρτυρίες (Εκδόσεις Παπαζήση: 1999). [54]
  • Διπλωματία και Πολιτική (Εκδόσεις Αντ. Λιβάνη: 2002). [55]
  • Αγάπα το Κελί σου. Ιστορίες Φυλακής Εκδόσεις Παπαζήση: 2021.[56]

Άρθρα σε Επιστημονικά Περιοδικά

Επεξεργασία

Άρθρα του δημοσιεύτηκαν σε πλειάδα επιστημονικών περιοδικών [57]

Ενδεικτικά:

  • Revue Internationale et Stratégique (2006)
  • Mediterranean Journal of Human Rights (2006 & 2002)
  • Εξωτερικά Θέματα (2004)
  • Γεωστρατηγική (2003)
  • Mésogeios - Mediterranee (2001)
  • Etudes Helleniques/Hellenic Studies (2000) [58]
  • Ευρωπαϊκή Έκφραση (1996)
  • Διεθνές Δίκαιο και Διεθνής Πολιτική (1992)
  • Επιθεώρηση Κυπριακού Δικαίου (1986)
  • Revue Hellénique de Droit Européen (1983)
  • Legal Issues of European Integration (1982)
  • Το Σύνταγμα (1980 & 1978)
  • New York University Journal of International Law and Politics (1978)
  • Journal of the Hellenic Diaspora (1978)
  • The Greek Review of Social Research (1978)
  • Revue Hellénique de Droit International (1975)

Κεφάλαια σε Βιβλία (επιλογή)

Επεξεργασία
  • «Διεθνείς Σχέσεις στην Ελλάδα: Η Θεμελίωση ενός Κλάδου» στο A. Γκόφας, Γ. Ευαγγελόπουλος και M. Κοππά (Επ.) 100 Χρόνια Διεθνών Σχέσεων 1919-2019. (Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο, 2020).[59]
  • «EU-US Relations in a Multipolar System» in Ν. Kotzias and P. Liakouras (Eds.) EU-US Relations: Repairing the Transatlantic Rift (London: Palgrave-Macmillan, 2006).[60]
  • «Greek Security Concerns in the Eastern Mediterranean” in S. V. Papacosma, A.Theophanous, and J. Sperling (Εds.) EU Εnlargement and Νew Security Challenges in the Eastern Mediterranean. (Nicosia: Intercollege Press, 2004). [61]
  • «Η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία και η κρίση στο Κόσοβο» στο Σ. Ντάλης (Επ.) Η Κρίση στο Κόσοβο: Η Ελλάδα, η Διεθνής Κοινότητα και τα ΜΜΕ (Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση, 1999). [62]
  • (with Ch. Papasotiriou) “Greek Policy Responses to the Post-Cold War Balkan Environment” in V. Coufoudakis, H. J. Psomiades and A. Gerolymatos (Eds.), Greece and the New Balkans - Challenges and Opportunities, (New York: Pella, 1999). [63]
  • «Southern European Countries in the European Community” in J. Holmes (Ed.) Maelstrom- The United States, Southern Europe and the Challenges of the Mediterranean (Cambridge, Mass.: The World Peace Foundation, 1995). [64]
  • “Greek Foreign Policy Objectives” in Sp. Vryonis (Ed.) Greece on the Road to Democracy: From the Junta to PASOK 1974 - 1986 (New York: A. Caratzas, 1991). [65]
  • (with Th. Veremis) “The Beginning of the Discussion on European Union in Greece” in W. Lipgens, and W. Loth, (Eds.) Documents on the History of European Integration: The Struggle for the European Union by Political Parties and Pressure Groups in Western European Countries, 1945-1950. Vol. 3. (Berlin, New York: De Gruyter, 1988). [66]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Παπαπαντολέων Κλειώ (18 Μαΐου 2024). «Μικρό "αντίδωρο» σε έναν πρωτοπόρο των διεθνών σχέσεων, Πάλη Ιδεών, Ένθετο Νησίδες Αρ. 601». efsyn.gr. σελ. 29. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  2. ↑ «Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων». idis.gr. 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022. 
  3. ↑ «30 Χρόνια ΙΔΙΣ». idis.gr. 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022. 
  4. ↑ «1976-1977 Fulbright Scholarships» (PDF). fulbright.gr. 1976. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022. 
  5. ↑ «Wilson Center, Alumni». www.wilsoncenter.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «Fulbrightscholars.org/Institution/Princeton-University». Fulbright Scholars Program - Grantee - Dimitris Constas. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  7. ↑ «Dimitri Constas International Relations Scholar». Center for European Studies Harvard/People. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  8. ↑ https://www.panteion.gr/erevna/erevnitika-panepistimiaka-institouta-e-p-i/
  9. ↑ https://www.fortunegreece.com/article/25-chronia-ntimpeit-i-istoria-tis-tilemachias-stin-ellada/
  10. ↑ «Η Διοίκηση του Παντείου Πανεπιστημίου 1930 - 2016». web.archive.org. 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  11. ↑ «Το πανεπιστήμιο Ιστορία του Παντείου». Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  12. ↑ http://www.mysep.gr/wp-content/uploads/2010/07/dieunvnspoydvn.pdf σελ. 18-19.
  13. ↑ Μπότσιου Κωνσταντίνα (20 Απριλίου 2024). «Το αποτύπωμα ενός κορυφαίου δασκάλου – Δημ. Κώνστας. Κριτική Βιβλίου Θεωρία και πράξη στις διεθνείς σχέσεις. Δοκίμια προς τιμήν του Δημήτρη Κώνστα. Επιμέλεια Μαριλένας Κοππά και Παναγιώτη Τσάκωνα. Εκδόσεις Παπαζήση, 2024». defence-point.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2024. 
  14. ↑ Κοππά Μαριλένα και Παναγιώτης Τσάκωνας, επιμ. (2024). «Θεωρία και πράξη στις διεθνείς σχέσεις. Δοκίμια προς τιμήν του Δημήτρη Κώνστα». politeianet.gr. Εκδόσεις Παπαζήση. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  15. ↑ «Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS, Παρουσίαση βιβλίου¨«Θεωρία και Πράξη στις Διεθνείς Σχέσεις - Δοκίμια προς τιμήν του Δημήτρη Κώνστα», Εκδόσεις Παπαζήση». ianos.gr. 14 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2024. 
  16. ↑ Υπουργείο Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
  17. ↑ 17,0 17,1 https://www.tanea.gr/2000/11/14/politics/mikropolitikos/paraitisi-kwnsta/
  18. ↑ Team, ΤοΒΗΜΑ (24 Νοεμβρίου 2008). «Η Ελλάδα στην προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. 
  19. ↑ Huber, Denis (1999). «A decade which made History - The Council of Europe 1989-1999». coe.int. Council of Europe Publishing. σελ. 173. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  20. ↑ (Βλ. A Decade which Made History σελ. 174-75)
  21. ↑ Δ. Κώνστας (2002). «ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ». politeianet.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022.  σελ. 217-246
  22. ↑ «EUROPEAN COMMISSION FOR DEMOCRACY THROUGH LAW (VENICE COMMISSION), ANNUAL REPORT OF ACTIVITIES 2002». 15 Μαρτίου 2003. σελ. 24. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. 
  23. ↑ «EUROPEAN COMMISSION FOR DEMOCRACY THROUGH LAW (VENICE COMMISSION) ANNUAL REPORT OF ACTIVITIES 2004». 12 Μαρτίου 2005. σελ. 51. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. 
  24. ↑ Δ. Κώνστας (2005). «OUR CHOICE – EUROPEAN INTEGRATION». coe.int. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  25. ↑ «Democratic oversight of the security sector in member states, Recommendation 1713». coe.int. 2005. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  26. ↑ Άρθρα του Δ. Κώνστα στα Νέα
  27. ↑ Άρθρα του Δ. Κώνστα στην Εφημερίδα των Συντακτών
  28. ↑ https://www.rizospastis.gr/story.do?id=2529431
  29. ↑ https://www.in.gr/2007/06/06/greece/barys-o-pelekys-tis-dikaiosynis-gia-tin-ypothesi-ypeksairesis-sto-panteio
  30. ↑ https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4073938
  31. ↑ «Παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας από δηλώσεις πολιτειακών οργάνων, Όμιλος "Αριστόβουλος Μάνεσης",». 
  32. ↑ ««Αθώοι» η εισαγγελέας, «στη φυλακή» το εφετείο, εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ». tanea.gr. 26 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022. 
  33. ↑ «Άρειος Πάγος: παραμένουν οι ποινές σε βάρος πέντε ατόμων για οικονομική κατάχρηση στο Πάντειο: εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ». kathimerini.gr. 21 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022. 
  34. ↑ «Ο Κωνσταντίνος Φίλης γράφει για το βιβλίο του Δημήτρη Κώνστα «Αγάπα το Κελί σου-Ιστορίες Φυλακής»». ieidiseis.gr. 22 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2024. 
  35. ↑ Βλαχόπουλος, Σπύρος (26 Απριλίου 2019). «Το τεκμήριο αθωότητας». kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2024. 
  36. ↑ Ι. Φαρσεδάκης (Νοέμβριος 2021). «Αγάπα το κελί σου. Ιστορίες Φυλακής» (PDF). Έγκλημα και Τιμωρία. Ενημερωτικό Δελτίο της Ελληνικής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2024. 
  37. ↑ https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/224507_mia-hari-etoimi-apo-kairo
  38. ↑ «Βιβλιοπωλείο Politeia.net». 
  39. ↑ Παγώνη Λένα (7 Σεπτεμβρίου 2021). ««Αγάπα το κελί σου - Ιστορίες φυλακής», Δημήτρης Κώνστας . Δεσμώτης χωρίς αιτία». huffingtonpost.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2024. 
  40. ↑ Δ. Κώνστας (1976). «Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ" ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, 1967-1969 ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΙΕΣΕΩΣ ΑΠΟ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ». politeianet.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  41. ↑ Δ. Κώνστας (1980). «Η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων κατά το κοινοτικό δίκαιο». potamitisvekris.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  42. ↑ Δ. Κώνστας (1981). «Η εναρμονιστική λειτουργία των ενδοκοινοτικών συμβάσεων». papazissi.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  43. ↑ Κώνστας, Δ. Κ. «Θεωρία και Μεθοδολογία των Διεθνών Σχέσεων». politeianet.gr. Aντ. Σάκκουλας. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. 
  44. ↑ Θ. Κουλουμπής, Δ. Κώνστας (1985). «Διεθνείς Σχέσεις Μια Συνολική Προσέγγιση τ.Α». stamoulis.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  45. ↑ Κουλουμπής Θ. - Κώνστας Δ. (1985). «Διεθνείς Σχέσεις: Μία Συνολική Προσέγγιση Τόμος Β'». politeianet.gr. Παπαζήσης. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. 
  46. ↑ (επιμέλεια) Δ. Κώνστας, Χ. Τσαρδανίδης (1989). «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ) ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ - Ο ΔΙΠΟΛΙΚΟΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ». stamoulis.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  47. ↑ (επιμέλεια) Δ. Κώνστας, Χ. Τσαρδανίδης (1989). «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ) ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ». stamoulis.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  48. ↑ Δ. Κώνστας (1989). «Για την εξωτερική πολιτική». papazissi.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  49. ↑ Δ. Κώνστας (1990). «The Greek-Turkish Conflict in the 1990's: Domestic and External Influences». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  50. ↑ Δ. Κώνστας (1993). «Diasporas in World Politics: The Greeks in Comparative Perspective». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  51. ↑ Δ. Κώνστας, Π. Τσάκωνας (1994). «Ελληνική εξωτερική πολιτική Εσωτερικές και διεθνείς παράμετροι». politeianet.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  52. ↑ Δ. Κώνστας, Θ. Σταύρου (1995). «Greece Prepares for the Twenty-first Century». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  53. ↑ Δ. Κώνστας, Θ. Σταύρου (2002). «ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ Συνέχεια και Μεταβολή». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  54. ↑ Δ. Κώνστας (1999). «Ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική 1991-1999 Αναλύσεις και μαρτυρίες». papazissi.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  55. ↑ Δ. Κώνστας (2002). «ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ». politeianet.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  56. ↑ Δ. Κώνστας (2021). «Αγάπα το Κελί σου. Ιστορίες Φυλακής». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  57. ↑ «Google Scholar page for Dimitrios Konstas». scholar.google.ca. 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  58. ↑ Panayotis J. Tsakonas, Dimitri C. Constas (2000). «Turkey's Democratic Process and International Stability after Helsinki: A Research Agenda, (Etudes Helleniques/Hellenic Studies, Vol. 8, No. 2 (2000): The European Union and Eastern Mediterranean after Helsinki CYPRUS – GREECE – TURKEY )». uoc.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  59. ↑ A. Γκόφας, Γ. Ευαγγελόπουλος και M. Κοππά (Επ.) (2020). «Ένας αιώνας διεθνών σχέσεων, 1919-2019». e-pediobooks.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  60. ↑ Ν. Kotzias and P. Liakouras (Eds.) (2006). «EU-US Relations Repairing the Transatlantic Rift». springer.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  61. ↑ S. V. Papacosma, A.Theophanous, and J. Sperling (Εds.) (2004). «EU enlargement and new security challenges in the Eastern Mediterranean». ahdr.info. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  62. ↑ Σ. Ντάλης (Επ.) (1999). «Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΚΟΣΟΒΟ Η ΕΛΛΑΔΑ, Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ». politeianet.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  63. ↑ V. Coufoudakis, H. J. Psomiades and A. Gerolymatos (Eds.) (1999). «Greece and the New Balkans: Challenges and Opportunities». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  64. ↑ J. Holmes (Ed.) (1995). «Maelstrom- The United States, Southern Europe and the Challenges of the Mediterranean». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  65. ↑ Sp. Vryonis (Ed.) (1991). «Greece on the Road to Democracy: From the Junta to PASOK, 1974-1986». amazon.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
  66. ↑ W. Lipgens, and W. Loth, (Eds.) (1988). «Documents on the History of European Integration: The Struggle for the European Union by Political Parties and Pressure Groups in Western European Countries, 1945-1950. Vol. 3». degruyter.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Δημήτρης_Κ._Κώνστας&oldid=10801671"