Δακτύλιος G Κρόνου

Ο δακτύλιος G του Κρόνου είναι ένας πολύ λεπτός και αμυδρός δακτύλιος, περίπου στα μισά μεταξύ του δακτυλίου F και την έναρξη του δακτυλίου Ε, με το εσωτερικό του άκρο περίπου 15.000 χιλιόμετρα μέσα από την τροχιά του Μίμα. Περιέχει ένα σαφώς πιο φωτεινό τόξο κοντά στο άκρο του εσωτερικού του (παρόμοιο με τα τόξα των δακτυλίων του Ποσειδώνα), που έχει έκταση όσο περίπου το ένα έκτο της περιφέρειάς του, με επίκεντρο το δορυφόρο Αιγαίων, με διάμετρο περίπου μισό χιλιόμετρο, ο οποίος έχει 7:6 τροχιακή απήχηση με τον Μίμα. Το τόξο πιστεύεται ότι αποτελείται από παγωμένα σωματίδια μέχρι μερικά μέτρα σε διάμετρο το καθένα, και τον υπόλοιπο δακτύλιο G να αποτελείται από σκόνη που απελευθερώνονται από το εσωτερικό του τόξου. Η ακτίνα πλάτους του τόξου είναι περίπου 250 χλμ., σε σύγκριση με την ακτίνα πλάτους που είναι 9.000 χιλιόμετρα όλου του δακτυλίου G συνολικά. Το τόξο είναι πιθανών να περιέχει υλικό που αντιστοιχεί σε ένα παγωμένο μικρό δορυφόρο που έχει περίπου εκατό μέτρα διάμετρο. Η σκόνη που απελευθερώνεται από τον Αιγαίων και από άλλες πηγές εντός του τόξου που δημιουργούνται από μικρομετεωροϊδικές επιπτώσεις παρασύρονται έξω από το τόξο, λόγω της αλληλεπίδρασης με την μαγνητόσφαιρα του Κρόνου (της οποίας το πλάσμα είναι συντροχιακό με το μαγνητικό πεδίο του Κρόνου, το οποίο περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από την τροχιακή κίνηση του δακτυλίου G). Αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια διαβρώνονται σταθερά από περαιτέρω επιπτώσεις και τα διάσπαρτα εμπόδια του πλάσματος. Κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων ο δακτύλιος χάνει σταδιακά μάζα, η οποία τροφοδοτείται με περαιτέρω επιπτώσεις στον Αιγαίων.