Γύρος της Γαλλίας
Ο Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας, γνωστότερος ως Tour de France, είναι η πιο γνωστή διεθνής αθλητική διοργάνωση της ποδηλασίας και η σημαντικότερη διοργάνωση ανοιχτού δρόμου, με ιστορία άνω των 110 ετών. Διεξάγεται κάθε χρόνο (ανελλιπώς με εξαίρεση τους δύο παγκοσμίους πολέμους.[1] ), στα τέλη Ιουνίου με Ιούλιο, με εξαίρεση την αναβολή του για τα τέλη Αυγούστου, λόγω της πανδημίας COVID-19 το 2020. Η διαδρομή περνά από πολλά μέρη σε όλη την έκταση της Γαλλίας (και κάποια σε γειτονικές χώρες), καλύπτοντας απόσταση πάνω από 4.000 χιλιόμετρα.[2] Η διαδρομή διακρίνεται σε είκοσι ετάπ (στάδια, étapes) το καθένα από τα οποία είναι αυτόνομη κούρσα και έχει δικά του χαρακτηριστικά (π.χ. υπάρχουν ετάπ ανάβασης, ατομικής και ομαδικής χρονομέτρησης κλπ). Νικητής θεωρείται ο ποδηλάτης που αθροιστικά, όταν τελειώσουν όλα τα ετάπ, έχει τον καλύτερο χρόνο από όλους.
Μαζί με το Γύρο της Ιταλίας και το Γύρο της Ισπανίας, ο Γύρος της Γαλλίας είναι μια από τις τρεις βασικές διοργανώσεις (και η μεγαλύτερη σε διάρκεια) της Διεθνούς Ένωσης Ποδηλασίας (Union Cycliste Internationale[νεκρός σύνδεσμος]) και γεγονός γνωστό ακόμα και σε αυτούς που δεν ασχολούνται συστηματικά με την ποδηλασία. Θεωρείται μια από τις πιο απαιτητικές διοργανώσεις, και κατά τη διάρκειά του έχουν συμβεί και μερικοί θάνατοι ποδηλατών.
Όπως και στους περισσότερους αγώνες ποδηλασίας, οι διαγωνιζόμενοι λαμβάνουν μέρος ως μέλη ομάδων. Σε κάθε αγώνα υπάρχουν συνήθως 20 με 22 ομάδες, η καθεμιά με εννιά αναβάτες. Κατά παράδοση, η συμμετοχή στο Γύρο της Γαλλίας γίνεται κατόπιν πρόσκλησης, που απευθύνεται από τους διοργανωτές μόνο στις καλύτερες από τις επαγγελματικές ομάδες του κόσμου. Κάθε ομάδα, που παίρνει το όνομα του κύριου χορηγού της, φορά χαρακτηριστικές φανέλες, ενώ τα μέλη της συνεργάζονται. Κάθε ομάδα επίσης διαθέτει το δικό της αυτοκίνητο, που ακολουθεί τους ποδηλάτες και τους παρέχει μικρές διευκολύνσεις, όπως νερό, μηχανική βοήθεια, πληροφορίες για την εξέλιξη της κούρσας κ.α.
Θεωρείται ο "πολυτιμότερος και δυσκολότερος αγώνας ποδηλασίας στον κόσμο".[3]
Στην πρώτη του διεξαγωγή, το 1903, αρμόδιο ήταν το περιοδικό "Auto".[4] Σήμερα διοργανώνεται από την Amaury Sport Organisation.[5]
Νικητές
ΕπεξεργασίαΑπό το 1903, οι εξής έχουν νικήσει στο Γύρο:
Γύρος | Έτος | Νικητής | Εθνικότητα | Ομάδα |
---|---|---|---|---|
1 | 1903 | Μορίς Γκαρέν | Γαλλία | Λα Φρανσέζ |
2 | 1904 | Ανρί Κορνέ | Γαλλία | Σικλ |
3 | 1905 | Λουί Τρουσελιέ | Γαλλία | Σικλ Πεζό |
4 | 1906 | Ρενέ Ποτιέ | Γαλλία | Σικλ Πεζό |
5 | 1907 | Λυσιέν Πτι- Μπρετόν | Γαλλία | Σικλ Πεζό |
6 | 1908 | Λυσιέν Πτι- Μπρετόν (2) | Γαλλία | Σικλ Πεζό |
7 | 1909 | Φρανσουά Φαμπέρ | Λουξεμβούργο | Αλικόν |
8 | 1910 | Οτάβ Λαπίζ | Γαλλία | Αλικόν |
9 | 1911 | Γκυστάβ Γκαριγκού | Γαλλία | Αλικόν |
10 | 1912 | Οντίλ Ντεφράγιε | Βέλγιο | Αλικόν |
11 | 1913 | Φιλίπ Τις | Βέλγιο | Σικλ Πεζό |
12 | 1914 | Φιλίπ Τις (2) | Βέλγιο | Σικλ Πεζό |
1915 με 1918 Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος | ||||
13 | 1919 | Φερμέν Λαμπό | Βέλγιο | Λα Σπορτίφ |
14 | 1920 | Φιλίπ Τις (3) | Βέλγιο | Λα Σπορτίφ |
15 | 1921 | Λεόν Σιερ | Βέλγιο | Λα Σπορτίφ |
16 | 1922 | Φερμέν Λαμπό (2) | Βέλγιο | Σικλ Πεζό |
17 | 1923 | Αβρί Πελισιέ | Γαλλία | Οτομοτό |
18 | 1924 | Οτάβιο Μποτέκια | Ιταλία | Οτομοτό |
19 | 1925 | Οτάβιο Μποτέκια (2) | Ιταλία | Οτομοτό |
20 | 1926 | Λυσιέν Μπουίς | Βέλγιο | Οτομοτό |
21 | 1927 | Νικολά Φραντς | Λουξεμβούργο | Αλκιόν |
22 | 1928 | Νικολά Φραντς (2) | Λουξεμβούργο | Αλκιόν |
23 | 1929 | Μορίς ντε Βάελε | Βέλγιο | Αλκιόν |
24 | 1930 | Αντρέ Λεντύκ | Γαλλία | Γαλλία |
25 | 1931 | Αντονέν Μαν | Γαλλία | Γαλλία |
26 | 1932 | Αντρέ Λεντύκ (2) | Γαλλία | Γαλλία |
27 | 1933 | Ζωρζ Σπαϊσέρ | Γαλλία | Γαλλία |
28 | 1934 | Αντονέν Μαν (2) | Γαλλία | Γαλλία |
29 | 1935 | Ρομέν Μαές | Βέλγιο | Βέλγιο |
30 | 1936 | Σιλβέρ Μαές | Βέλγιο | Βέλγιο |
31 | 1937 | Ροζέ Λαπεμπί | Γαλλία | Γαλλία |
32 | 1938 | Τζίνο Μπαρτάλι | Ιταλία | Ιταλία |
33 | 1939 | Σιλβέρ Μαές (2) | Βέλγιο | Βέλγιο |
1940-1946 Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος | ||||
34 | 1947 | Ζαν Ρομπίκ | Γαλλία | Ουέστ |
35 | 1948 | Τζίνο Μπαρτάλι (2) | Ιταλία | Ιταλία |
36 | 1949 | Φάουστο Κόππι | Ιταλία | Ιταλία |
37 | 1950 | Φέρντιναντ Κούμπλερ | Ελβετία | Ελβετία |
38 | 1951 | Ούγκο Κομπλέ | Ελβετία | Ελβετία |
39 | 1952 | Φάουστο Κόππι (2) | Ιταλία | Ιταλία |
40 | 1953 | Λουιζόν Μπομπέ | Γαλλία | Γαλλία |
41 | 1954 | Λουιζόν Μπομπέ (2) | Γαλλία | Γαλλία |
42 | 1955 | Λουιζόν Μπομπέ (3) | Γαλλία | Γαλλία |
43 | 1956 | Ροζέ Βαλκοβιάκ | Γαλλία | Νορτ-Εστ Σεντρ |
44 | 1957 | Ζακ Ανκτίλ | Γαλλία | Γαλλία |
45 | 1958 | Σαρλί Γκολ | Λουξεμβούργο | Όλαντ- Λούξεμπουργκ |
46 | 1959 | Φεδερίκο Μπααμόντες | Ισπανία | Ισπανία |
47 | 1960 | Γκαστόνε Νεντσίνι | Ιταλία | Ιταλία |
48 | 1961 | Ζακ Ανκτίλ (2) | Γαλλία | Γαλλία |
49 | 1962 | Ζακ Ανκτίλ (3) | Γαλλία | Σαν Ραφαέλ |
50 | 1963 | Ζακ Ανκτίλ (4) | Γαλλία | Σαν Ραφαέλ |
51 | 1964 | Ζακ Ανκτίλ (5) | Γαλλία | Σαν Ραφαέλ |
52 | 1965 | Φελίτσε Τζιμόντι | Ιταλία | Σαλβαρίνι |
53 | 1966 | Λυσιέν Αϊμάρ | Γαλλία | Φορντ |
54 | 1967 | Ροζέ Πινζόν | Γαλλία | Γαλλία |
55 | 1968 | Γιαν Γιάνσεν | Ολλανδία | Ολλανδία |
56 | 1969 | Έντι Μερξ | Βέλγιο | Φαεμά |
57 | 1970 | Έντι Μερξ (2) | Βέλγιο | Φαεμίνο |
58 | 1971 | Έντι Μερξ (3) | Βέλγιο | Μολτένι |
59 | 1972 | Έντι Μερξ (4) | Βέλγιο | Μολτένι |
60 | 1973 | Λουίς Οκάνια | Ισπανία | Μπικ |
61 | 1974 | Έντι Μερξ (5) | Βέλγιο | Μολτένι |
62 | 1975 | Μπερνάρ Τεβενέ | Γαλλία | Πεζό |
63 | 1976 | Λυσιέν Βαν Ίμπε | Βέλγιο | Ζιτάν |
64 | 1977 | Μπερνάρ Τεβενέ (2) | Γαλλία | Πεζό |
65 | 1978 | Μπερνάρ Ινό | Γαλλία | Ρενό |
66 | 1979 | Μπερνάρ Ινό (2) | Γαλλία | Ρενό |
67 | 1980 | Γιόοπ Ζούτεμελκ | Ολλανδία | TI Ράλι |
68 | 1981 | Μπερνάρ Ινό (3) | Γαλλία | Ρενό |
69 | 1982 | Μπερνάρ Ινό (4) | Γαλλία | Ρενό |
70 | 1983 | Λοράν Φινιόν | Γαλλία | Ρενό |
71 | 1984 | Λοράν Φινιόν (2) | Γαλλία | Ρενό |
72 | 1985 | Μπερνάρ Ινό (5) | Γαλλία | Λα Βι Κλερ |
73 | 1986 | Γκρεγκ Λέμοντ | ΗΠΑ | Λα Βι Κλερ |
74 | 1987 | Στίβεν Ρος | Ιρλανδία | Καρέρα |
75 | 1988 | Πέδρο Ντελγάδο | Ισπανία | Ρέινολντς |
76 | 1989 | Γκρεγκ Λε Μοντ (2) | ΗΠΑ | ADR |
77 | 1990 | Γκρεγκ Λε Μοντ (3) | ΗΠΑ | Z |
78 | 1991 | Μιγκέλ Ιντουράιν | Ισπανία | Μπανέστο |
79 | 1992 | Μιγκέλ Ιντουράιν (2) | Ισπανία | Μπανέστο |
80 | 1993 | Μιγκέλ Ιντουράιν (3) | Ισπανία | Μπανέστο |
81 | 1994 | Μιγκέλ Ιντουράιν (4) | Ισπανία | Μπανέστο |
82 | 1995 | Μιγκέλ Ιντουράιν (5) | Ισπανία | Μπανέστο |
83 | 1996 | Μπιάρνε Ρίις | Δανία | Τελεκόμ |
84 | 1997 | Γιαν Ούλριχ | Γερμανία | Τελεκόμ |
85 | 1998 | Μάρκο Παντάνι | Ιταλία | Μερκατόνε Ούνο |
86 | 1999 | [6] | ||
87 | 2000 | [6] | ||
88 | 2001 | [6] | ||
89 | 2002 | [6] | ||
90 | 2003 | [6] | ||
91 | 2004 | [6] | ||
92 | 2005 | [6] | ||
93 | 2006 | Όσκαρ Περέιρο | Ισπανία | Σέσε ντ' Επάρνε |
94 | 2007 | Αλμπέρτο Κονταδόρ | Ισπανία | Ντισκάβερι Τσάνελ |
95 | 2008 | Κάρλος Σάστρε | Ισπανία | Σάξο Μπανκ |
96 | 2009 | Αλμπέρτο Κονταδόρ (2) | Ισπανία | Astana |
97 | 2010 | Άντι Σλεκ[7] | Λουξεμβούργο | Team CSC |
98 | 2011 | Καντέλ Έβανς | Αυστραλία | BMC Racing Team |
99 | 2012 | Μπράντλεϊ Ουίγκινς | Ηνωμένο Βασίλειο | Team Sky |
100 | 2013 | Κρις Φρουμ | Ηνωμένο Βασίλειο | Team Sky |
101 | 2014 | Βιντσέντσο Νιμπάλι | Ιταλία | Astana |
102 | 2015 | Κρις Φρουμ | Ηνωμένο Βασίλειο | Team Sky |
103 | 2016 | Κρις Φρουμ | Ηνωμένο Βασίλειο | Team Sky |
104 | 2017 | Κρις Φρουμ | Ηνωμένο Βασίλειο | Team Sky |
105 | 2018 | Γκέραντ Τόμας | Ηνωμένο Βασίλειο | Team Sky |
106 | 2019 | Έγκαν Μπερνάλ[8] | Κολομβία | Team Sky |
107 | 2020 | Ταντέι Πογκάτσαρ | Σλοβενία | UAE Team Emirates |
108 | 2021 | Ταντέι Πογκάτσαρ | Σλοβενία | UAE Team Emirates |
109 | 2022 | Γιόνας Βίνγκεγκαρντ | Δανία | Team Jumbo–Visma |
Νικητές του Γύρου ανά χώρα
ΕπεξεργασίαΧώρα | Αριθμός νικών | Αριθμός νικητών |
---|---|---|
Γαλλία | 36 | 21 |
Βέλγιο | 18 | 10 |
Ισπανία | 12 | 7 |
Ιταλία | 10 | 7 |
Ηνωμένο Βασίλειο | 6 | 3 |
Λουξεμβούργο | 5 | 4 |
ΗΠΑ | 3 | 1 |
Ελβετία | 2 | 2 |
Ολλανδία | 2 | 2 |
Δανία | 2 | 2 |
Σλοβενία | 2 | 1 |
Ιρλανδία | 1 | 1 |
Γερμανία | 1 | 1 |
Αυστραλία | 1 | 1 |
Κολομβία | 1 | 1 |
Παραλειπόμενα
Επεξεργασία- Ο Μπιάρνε Ρίις παραδέχθηκε τη χρήση αναβολικών ουσιών στη διάρκεια του 1996 . Οι οργανωτές δήλωσαν ότι δεν τον θεωρούσαν πλέον νικητή, όμως εξαιτίας του διαστήματος που παρήλθε στο μεταξύ, η νίκη του καταγράφηκε.
- Η νίκη του Φλόιντ Λάντις το 2006 αμφισβητήθηκε, καθώς ο αθλητής βρέθηκε θετικός σε τεστοστερόνη και παραπέμφθηκε σε ειδική επιτροπή. Το Σεπτέμβριο του 2007 εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση και έτσι αφαιρέθηκε ο τίτλος από το Λάντις και πήγε στον Ισπανό Όσκαρ Περέιρο (δεύτερο νικητή).
- Ο 7 φορές νικητής του Γύρου την περίοδο 1999-2005, Λανς Άρμστρονγκ παραδέχθηκε ότι έπαιρνε αναβολικά και το 2012 του επιβλήθηκε ισόβιος αποκλεισμός από το άθλημα και η αφαίρεση και των 7 τίτλων του.
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Tour de France Femmes (Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας Γυναικών)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΣημειώσεις και παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Barry Boys. «The Return of a Grand Affair – "New Tour Legend: the Maillot Jaune"». Cycling Revealed. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2009.
- ↑ Joel Gunter (16 Ιουλίου 2012). «The Tour de France: a guide to the basics». The Telegraph (London). https://www.telegraph.co.uk/sport/othersports/cycling/tour-de-france/9400588/The-Tour-de-France-a-guide-to-the-basics.html. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Tour de France». Encyclopædia Britannica. 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2019.
- ↑ «1903 Tour de France». Bikeraceinfo.com. 19 Ιανουαρίου 1903. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Tour de France snubs velodrome Holocaust memorial». The Jewish Chronicle. 12 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Αρχικά είχε ανακηρυχθεί νικητής ο Αμερικανός Λανς Άρμστρονγκ , ωστόσο παραδέχθηκε τη χρήση αναβολικών ουσιών και το 2012 του αφαιρέθηκαν όλοι οι τίτλοι με απόφαση της UCI.
- ↑ Αρχικός νικητής του Γύρου του 2010 ήταν ο Ισπανός Αλμπέρτο Κονταδόρ. Ωστόσο, το Φεβρουάριο του 2012 βρέθηκε θετικός σε αναβολικά και ο τίτλος πήγε στον Σλεκ.
- ↑ Ο πρώτος νικητής από την Λατινική Αμερική και ο νεαρότερος σε ηλικία (22 ετών) από το 1909.