Γρηγόριος Γ΄ της Νάπολης
Ο Γρηγόριος ήταν Ναπολιτάνος αριστοκράτης, από την οικογένεια των Σεργίων, δουξ της Νάπολης από το 839/840 έως το 864[2].
| Γρηγόριος Γ΄ της Νάπολης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gregorio III Napoli (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 9ος αιώνας |
| Θάνατος | Μάρτιος 870 Νάπολη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σέργιος Β΄ της Νάπολης Αθανάσιος της Νάπολης[1] |
| Γονείς | Σέργιος Α΄ της Νάπολης[1] και Drosu |
| Αδέλφια | Καισάριος της Νάπολης Αθανάσιος Α΄ της Νάπολης Στέφανος Γ΄ του Σορέντο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δούκας της Νάπολης (850–870) |
Ο Γρηγόριος Γ΄ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Σέργιου δουξ της Νάπολης, που από το 850 τον έκανε αντιβασιλέα προετοιμάζοντας τον για αντικαταστάτη του, ενώ ο μικρότερος αδελφός του Αθανάσιος ανέβηκε στον θρόνο της επισκοπής της Νάπολης, ο άλλος αδελφός Καισάριος ανέλαβε, τη διοίκηση του στόλου και ο τελευταίος αδελφός, ο Στέφανος γίνεται επίσκοπος του Σορέντο. Αυτή η ειρηνική μεταβίβαση του θρόνου και αυτή η κατανομή των εξουσιών μεταξύ των αδελφών έρχεται σε αντίθεση με τις αναρχικές και αιματηρές διαδοχές των γειτονικών αρχηγών της Λομβαρδίας. Ο αυτοκράτορας Λοθάριος Α΄ χρησιμοποίησε επίσης τη διαμεσολάβηση του Γρηγορίου για να αποκαταστήσει την ειρήνη μεταξύ του πριγκιπάτου του Μπενεβέντο και εκείνου του Σαλέρνο[3].
Ο Γρηγόριος στέλνει ένα στρατό 7.000 ανδρών που διοικούσε ο αδελφός του Καισάριος για να επιτεθεί στο πριγκιπάτο της Κάπουα, όπου οι Ναπολιτάνοι ηττήθηκαν στις 8 Μαΐου 859 από τον Λάντο, το 860 ο Καισάριος συνελήφθη από τους άντρες του και στάλθηκε στην Κάπουα. Ο επίσκοπος Αθανάσιος ήταν υποστηρικτής της συμμαχίας με τον αυτοκράτορα Λουδοβίκο και όταν ο Γρηγόριος διαδέχθηκε τον πατέρα του το 864, προσπάθησε να διατηρήσει μια πολιτική ισορροπίας μεταξύ Καρολίνιας Αυτοκρατορίας, Πάπα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Συνόδευσε τον Βασιλιά της Ιταλίας στις εκστρατείες του εναντίον της Κάπουα, του Σαλέρνο και του Αμάλφι, το 867 ανανεώνει το υποτελές του δουκάτου του έναντι του Έλληνα αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄[4][5]. Ο Γρηγόριος Γ΄ μιλούσε ελληνικά και λατινικά, προς τα μέσα της δεκαετίας 860-870 διόρισε προσωρινά τον γιο του και διάδοχο του Σέργιο ως διοικητή του Αμάλφι [6].
Από μια άγνωστη σύζυγο, ο Γρηγόριος απέκτησε τρία παιδιά[7]:
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Venance Grumel, Traité d'études byzantines: La Chronologie, les Presses universitaires de France , Paris 1958 « Ducs de Naples », p. 424
- ↑ Jules Gay, L'Italie méridionale et l'Empire byzantin depuis l'avènement de Basile jusqu'à la prise de Bari par les Normands (867-1071) Albert Fontemoing éditeur, Paris 1904, p. 56
- ↑ Jules Gay Op.cit, p. 73
- ↑ Jules Gay Op.cit, p. 137 note n°2
- ↑ Jules Gay Op.cit, p. 248
- ↑ (Γαλλικά) Settipani, Christian (2006). Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle. Παρίσι: de Boccard. ISBN 978-2-7018-0226-8.
Πηγές
Επεξεργασία- (Λατινικά)Historia Langabardorvm Beneventarnorvm.
- (Ιταλικά) Enciclopedia Treccani: Gregorio III di Napoli
- (Αγγλικά) Medieval Lands: Dukes of Naples