Γιώργος Φούντας
Ο Γιώργος Φούντας (Μαυρολιθάρι Φωκίδας, 13 Φεβρουαρίου 1924 – Αθήνα, 28 Νοεμβρίου 2010) ήταν 'Έλληνας ηθοποιός, από τους σημαντικότερους του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, γνωστός εκτός άλλων και για τον ρόλο του στην ταινία Στέλλα (1955), του Μιχάλη Κακογιάννη.[1] Συμμετείχε σε πολλές ακόμη διακεκριμένες ταινίες, των δεκαετιών του 1950 και 1960, μεταξύ των οποίων οι Μαγική πόλη (1954), Το κορίτσι με τα μαύρα (1956), Ποτέ την Κυριακή (1960) και Τα κόκκινα φανάρια (1963), ενώ εμφανίστηκε και στις ξένες παραγωγές Αμέρικα, Αμέρικα (1963) και Αλέξης Ζορμπάς (1964). Η σημαντικότερη στιγμή του στην τηλεόραση, είναι ο ρόλος του στην σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975-1976).
| Γιώργος Φούντας | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 13 Φεβρουαρίου 1924 Μαυρολιθάρι, Φωκίδα, Ελλάδα |
| Θάνατος | 28 Νοεμβρίου 2010 (86 ετών) Αθήνα, Αττική, Ελλάδα |
| Αιτία θανάτου | νόσος Αλτσχάιμερ |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ταινιών, ποδοσφαιριστής και ηθοποιός θεάτρου |
| Είδος τέχνης | υποκριτική |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Δράμα Κωμωδία |
Βιογραφικό
ΕπεξεργασίαΟ Γιώργος Φούντας γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1924, στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας[2][3][4][5][6][7][8][9][10][11]. Πατέρας του ο Ευθύμιος Φούντας (Καμαράκης) και μητέρα του η Αγγελική το γένος Καδδά σε μια οικογένεια με πέντε αδέρφια τον Παναγιώτη, την Μαργαρίτα, την Ευφροσύνη, την Λουκία και τον Σωτήρη.[1] Ενώ ήταν ακόμη μικρός, εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Ριζούπολη. Τελειώνοντας το Δημοτικό, άρχισε να εργάζεται στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή.[12]
Το 1944 ο Φούντας εμφανίστηκε στην ταινία Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα, που θεωρείται η σημαντικότερη ταινία που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής.[13] Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου μαθήτευσε κοντά στους Αιμίλιο Βεάκη,[14] Δημήτρη Ροντήρη και Κώστα Μουσούρη, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο, ως παίκτης της αναπληρωματικής ομάδας της ΑΕΚ. Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε επίσης (ερασιτεχνικά) με τη σφαίρα, το δίσκο και την πυγμαχία[15]. Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην παράσταση Νυφιάτικο τραγούδι του Νότη Περγιάλη.[12]
Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται όλο και περισσότερο σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως η Καταδρομή στο Αιγαίο (1946) του Μ. Καραγάτση και Νεκρή πολιτεία (1951) του Φρίξου Ηλιάδη. Το 1954 πρωταγωνίστησε στην πρώτη ταινία του Νίκου Κούνδουρου, Μαγική πόλη, μέσω της οποίας έγινε ευρύτερα γνωστός.[12]
Το 1955 ο Φούντας εμφανίστηκε στη Στέλλα, σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη. Στην ταινία αυτή περιέχεται μια από τις πλέον εμβληματικές σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου, κατά την οποία ακούγεται η ατάκα «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!». Η Στέλλα προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση σε διεθνές επίπεδο ιδιαίτερα για την ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη, και προτάθηκε για το Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.[16] Ο Φούντας ξανασυνεργάστηκε με τον Κακογιάννη λίγο αργότερα, για το Κορίτσι με τα μαύρα (1956).
Την περίοδο 1960-1964 ο Φούντας εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες που έτυχαν διεθνούς προβολής. Το 1960 συμμετείχε στο Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν, πλάι και πάλι στη Μερκούρη. Η ξενόγλωσση ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του άνοιξε το δρόμο για διεθνή καριέρα και τον έκανε γνωστό και στο εξωτερικό.
Το 1963 έπαιξε σε δύο ταινίες που συμμετείχαν στα 36α Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η μία ήταν τα Κόκκινα φανάρια (1963), σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη, η οποία θεωρείται μία από τις χαρακτηριστικότερες ερμηνείες του Φούντα,[17] και η άλλη το Αμέρικα, Αμέρικα του Ελία Καζάν. Το 1964 ο Φούντας συνεργάστηκε ξανά με τον Κακογιάννη, για το βραβευμένο Αλέξης Ζορμπάς.
Επόμενες σημαντικές στιγμές του Φούντα ήταν οι Με τη λάμψη στα μάτια (1966) και Πυρετός στην άσφαλτο (1967), των Πάνου Γλυκοφρύδη και Ντίνου Δημόπουλου αντίστοιχα. Για τις ερμηνείες του στις ταινίες αυτές, τιμήθηκε με Βραβεία Α' Ανδρικού Ρόλου στο έβδομο και όγδοο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.[18][19]
Από το 1970 και έπειτα η παρουσία του Γιώργου Φούντα στον κινηματογράφο άρχισε να μειώνεται. Το 1973 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση, για τη σειρά Κατοχή, που προβαλλόταν στην ΥΕΝΕΔ. Δύο χρόνια αργότερα, έλαβε βασικό ρόλο στη σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Η τελευταία του ταινία ήταν το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της Βίκυς Πεζίρη, Οι λεβέντες της θάλασσας (1997).
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΟ Γιώργος Φούντας παντρευτηκε δύο φορές. Το 1947 με την Ελένη Επισκόπου[20], με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Θύμιο (1952) και μια κόρη, την Τζέλλα (1950). Δεύτερη σύζυγός του, από το 1954[21], ήταν η διάσημη χορεύτρια, Χρυσούλα Ζώκα (1931–2015) , με την οποία απέκτησε ακόμη έναν γιο, τον Παναγιώτη (1969).[1] Η Χρυσούλα Ζώκα, πέθανε στις 12 Απριλίου 2015, ανήμερα το Πάσχα, από καλπάζουσας μορφής καρκίνο, σε ηλικία 84 ετών. Κηδεύτηκε στις 14 Απριλίου στο κοιμητήριο Γλυφάδας.[22][23][24][25]
Πέθανε το απόγευμα της 28ης Νοεμβρίου 2010, στο νοσοκομείο Mediteraneo, όπου νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό, σε ηλικία 86 ετών. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του, έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Κηδεύτηκε την Τρίτη στις 11 π.μ., στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών και ετάφη στο Νεκροταφείο Άγιος Γεώργιος, στην Τερψιθέα Γλυφάδας.[26][27][28][29][30]
Ήταν υποστηρικτής του Παναθηναϊκού.[31]
Φιλμογραφία
ΕπεξεργασίαΚινηματογράφος
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1944 | Χειροκροτήματα[32] | θεατρίνος |
| 1946 | Καταδρομή στο Αιγαίο | καταδρομέας [33] |
| 1951 | Νεκρή πολιτεία [34] | Μαθιός |
| 1952 | Μαύρη γη | Δημήτρης |
| 1954 | Ανοιχτή θάλασσα | Κωνσταντής |
| Ο άνεμος του μίσους | Αρτέμης | |
| Γυναίκες δίχως άντρες | Ζαννής | |
| Το κορίτσι της γειτονιάς | Σπύρος | |
| Μαγική πόλη [35] | Κοσμάς Μπέρτσος | |
| 1955 | Στέλλα | Μίλτος [36] |
| Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας [37] | Μήτρος | |
| 1956 | Οι άσσοι του γηπέδου | φίλαθλος |
| Το κορίτσι με τα μαύρα [35] | Χρήστος | |
| 1957 | Η λίμνη των πόθων [38] | Χρήστος Ραζής |
| Ανοικτή θάλασσα | Κωνσταντής | |
| 1958 | Γαλήνη | Φώτης Γλάρος |
| Γερακίνα | Γιάννος | |
| Μόνο για μια νύχτα | Δημήτρης Σεργίου | |
| 1960 | Αν ήξερες, παιδί μου | |
| Αντίο ζωή [34] | Δημήτρης Βεργής | |
| Η αυγή του θριάμβου | υπολοχαγός Γιώργος | |
| Λύτρωσέ με, αγάπη μου | Μεμάς | |
| Πόθοι στα στάχυα | Θάνος | |
| Ποτέ την Κυριακή [35] | Τόνιο | |
| 1961 | Η κατάρα της μάνας | Τάσος Γούσιας [39] |
| 1962 | Η μεγάλη θυσία | Δημήτρης Φαρράς |
| Πολιορκία | κάτοικος | |
| Προδομένη αγάπη | Στράτος | |
| 1963 | Ζήλια | Αλέξης Ρωμανός |
| Το κάθαρμα (Η μαρκησία του λιμανιού) | Μάνος Αποστολίδης | |
| Τα κόκκινα φανάρια | Μιχαήλος [40] | |
| Αμέρικα, Αμέρικα | ||
| 1964 | Κραυγή | Γιώργος Μέρκος |
| Ανεμοστρόβιλος | Ανδρέας Βαρδής | |
| Το κορίτσι της Κυριακής [41] | Μίλτος | |
| Ο κράχτης | Τάσος Καγιάφας | |
| Αλέξης Ζορμπάς | Μαυραντώνης [42] | |
| 1965 | Ο επαναστάτης | Γιώργος |
| 1966 | Ο Ψαρόγιαννος | Ψαρόγιαννος |
| Οι στιγματισμένοι | Γιώργος Φλωράς | |
| Με τη λάμψη στα μάτια [43] | Νικόλας Δάκας | |
| 1967 | Τρούμπα '67 | Αργύρης |
| Πυρετός στην άσφαλτο [34] | Μέρκος | |
| 1968 | Πολύ αργά για δάκρυα [34] | Πέτρος Μαντάς |
| 1969 | Ο πρόσφυγας | Γιώργος / Λεωνής Σκούταρης |
| Ο αντάρτης του βάλτου | Θανάσης Βάρδας | |
| Η λεωφόρος της προδοσίας | Αλέξανδρος Βέργος | |
| 1970 | Ο μεγάλος ένοχος | Χρήστος Νοταράς |
| 1980 | Έξοδος κινδύνου [35] | Μάρκος Αγγέλου |
| 1981 | 17 σφαίρες για έναν άγγελο [35] | Νότης |
| 1986 | Το κορίτσι της Μάνης [35] | Πανάγος |
| 1997 | Οι λεβέντες της θάλασσας | καπετάνιος |
Θεατρικές παραστάσεις
ΕπεξεργασίαΚατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων στις οποίες συμμετείχε ο Γ. Φούντας, ως ηθοποιός.
| χρονική περίοδος | παράσταση | ρόλος | εταιρεία παραγωγής | θέατρο | σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|---|
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1948/1949 | Το χρυσάφι | Ντάνιελ Ντριού | Ρεαλιστικό Θέατρο | Θέατρο Περοκέ | Γιώργος Γιαννίσης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1955/1956 | Μάρτυς κατηγορίας | Μπερν | Θίασος Κατερίνας - Ελεύθερος Καλλιτεχνικός Οργανισμός | Θέατρο Κατερίνας | Μάριος Πλωρίτης |
Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Μποσκοΐτης, Αντώνης (28 Νοεμβρίου 2017). «Γιώργος Φούντας, το ευθύ και άγριο παλληκάρι του ελληνικού σινεμά». LiFO. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Γιώργος Φούντας: Η καριέρα που δεν μάθαμε ποτέ και η μάχη με το Αλτσχάιμερ». Gossip-tv.gr. 28 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Γιώργος Φούντας, ένα αυθεντικά λαϊκό ίνδαλμα και σπουδαίος ηθοποιός - Zougla». www.zougla.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Γιώργος Φούντας: Ο γάμος με τη Ζώκα, ο ρόλος του Τζέιμς Μποντ, το Αλτσχάιμερ και το ξέσπασμα του γιου του | Cyclades24». 15 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Η συναρπαστική ζωή του Γιώργου Φούντα: Ήταν γαλατάς, μποξέρ, ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και παραλίγο να υποδυθεί τον Τζέιμς Μποντ». 28 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ Μίγκου, Θεοφανία (3 Ιουνίου 2024). «Γιώργος Φούντας: Ο ηθοποιός από τη Ρούμελη που γεννήθηκε σαν σήμερα». STEREA NEWS. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Γιώργος Φούντας: Η καριέρα που δεν μάθαμε ποτέ και η μάχη που έδινε με το Αλτσχάιμερ». larissanet.gr. 28 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ Βασιλόπουλος, Λεωνίδας (28 Νοεμβρίου 2020). «Γιώργος Φούντας - Μια διεθνή καριέρα, που επέλεξε να μη γίνει ποτέ». UrbanLife.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ charalamp, Pol (18 Δεκεμβρίου 2023). «Γιώργος Φούντας: Η σπουδαία καριέρα, η πρόταση για τον ρόλο Τζέιμς Μπόντ, η μάχη με το Αλτσχάιμερ και το ξέσπασμα του γιου του». Ειδήσεις Τώρα - Europost.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Η συναρπαστική ζωή του Γιώργου Φούντα: Ήταν γαλατάς, μποξέρ ποδοσφαιριστής της ΆΕΚ και παραλίγο να υποδυθεί τον Τζέιμς Μποντ». 26 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Γιώργος Φούντας: Από γαλατάς, σπουδαίος πρωταγωνιστής του ελληνικού σινεμά». Neakriti. 28 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 «Γιώργος Φούντας». Σαν Σήμερα. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2019.
- ↑ Karalis (2012), σελ. 36.
- ↑ «Πέθανε ο Γιώργος Φούντας». Τα Νέα. 28 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2019.
- ↑ Συνέντευξη του ηθοποιού στο δημοσιογράφο Τέρενς Κουίκ στην εφημερίδα "Έθνος" στο φύλλο της 13 Οκτωβρίου 1967, με τίτλο: "Ο Γ. Φούντας καταρτίζει την Εθνική μας ομάδα!"
- ↑ Karalis (2012), σελ. 187.
- ↑ Ζουμπουλάκης, Γιάννης (28 Νοεμβρίου 2010). «Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας». Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2019.
- ↑ «7ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου». www.filmfestival.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2019.
- ↑ «8ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου». www.filmfestival.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Www.mavrolitharifokidos.gr».[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Www.enimerotiko.gr».
- ↑ «Η «Στέλλα» του Φούντα «έσβησε» τη Λαμπρή». 14 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Το τελευταίο «αντίο» στη Χρυσούλα Ζώκα». 15 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Χρυσούλα Ζώκα: Η Χορεύτρια Με Το Αγαλματένιο Κορμί!». cosmopoliti33.rssing.com. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Αυτοί που «έφυγαν»». iNewsgr.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Πέθανε ο Γιώργος Φούντας». tanea.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας». in.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας | Το Κουτί της Πανδώρας». www.koutipandoras.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας». tovima.gr. 28 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Αύριο η κηδεία του Γιώργου Φούντα». 1 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Πράσινοι και ερυθρόλευκοι επώνυμοι οπαδοί!». SPORT 24. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Χειροκροτήματα». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Χατζηγεωργίου, Παναγιώτα Μ. «Όταν ο Καραγάτσης πήρε την κάμερα». bookpress.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 «Γιώργος Φούντας (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 35,4 35,5 «Γιώργος Φούντας ταινίες στις οποίες έχει πάρει μέρος». www.athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Πασχάλης Τσαρούχας: Ο ρόλος… έκπληξη». Tvnea.com ©. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Delveroudi, Ελίζα Άννα Δελβερούδη /Prof Eliza Anna (1994-01-01). «1994 - Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο ελληνικός κινηματογράφος». ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. https://www.academia.edu/43072274/1994_%CE%9F_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82.
- ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Η λίμνη των πόθων, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/1488-i-limni-ton-pothon, ανακτήθηκε στις 2023-01-02
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 24.
- ↑ «FilmBoy: Ιστορία του Ελληνικού Σινεμά: Τα 3 Oscar που δεν ήρθαν ποτέ (Κόκκινα Φανάρια)». FilmBoy. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 100.
- ↑ Τσιλιμπάρη, Αλεξάνδρα (2021). «Κριτική ταινίας - Αλέξης Ζορμπάς». Αττικές Σελίδες ΔΥΤΙΚΑ. https://issuu.com/-8966/docs/selides_dytika_t.45_oktober_-november_2021.
- ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Με τη λάμψη στα μάτια, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/1495-me-ti-lampsi-sta-matia, ανακτήθηκε στις 2023-01-02
Πηγές
Επεξεργασία- Vrasidas Karalis (2012). A History of Greek Cinema. New York, NY: Continuum. ISBN 9781441180902.