Γιλντίζ (Μπεσίκτας)

Μία από τις σημαντικότερες αριστοκρατικές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης είναι το Γιλντίζ (= άστρο) που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Διπλοκιονίου, σημερινό Μπεσικτάς, νότια του Ορτάκιοϊ, επί της ευρωπαϊκής Τουρκίας.

Διασταύρωση οδών στη περιοχή Γιλντίζ

Η συνοικία αυτή εκτείνεται από την παραλία του μέσου Βοσπόρου σε τριγωνικό σχήμα με κορυφή τη λοφοσειρά που συνεχίζει στη περιοχή Ορτάκιοϊ. Πρόκειται για μια δασόφυτη περιοχή που παλαιότερα μέχρι τον 16ο αιώνα αποτελούσε τόπο για κυνήγι κυρίως από τους Σουλτάνους που θαυμάζοντας την ομορφιά του τοπίου και την ωραία θέα που παρείχε επί της ασιατικής ακτής του Βοσπόρου έθεσαν αυτή υπό την προστασία τους μεταμορφώνοντάς την σε ένα τεράστιο άλσος.
Ιδιαίτερο υπήρξε το ενδιαφέρον του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ όπου επέλεξε σε μία από τις κορυφές των λόφων αυτής και ανήγειρε το ομώνυμο ανάκτορο Γιλντίζ, ένα συγκρότημα κτιρίων, χωρίς ενιαίο αρχιτεκτονικό σχέδιο, που χωρίζεται σε τρεις ζώνες. Αργότερα άρχισε και η κατασκευή σ' αυτό μεγάλου στρατοπέδου, με χώρους παρατάξεων καθώς και ξύλινων επαύλεων για κατοικίες στρατιωτικών επιβαρύνοντας έτσι ιδιαίτερα το χώρο.

Μετά δε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας η περιοχή αυτή άρχισε να επιβαρύνεται οικιστικά ακόμα περισσότερο. Το 1950 η κατασκευή του νέου περιφερειακού αυτοκινητοδρόμου χώρισε την περιοχή στα δύο, καταστρέφοντας κυριολεκτικά το βορειοδυτικό τμήμα του άλσους, ενώ το 1970 ξεκινώντας η κατασκευή της γέφυρας του Βοσπόρου στο Γιλντίζ επιλέχθηκε η κατασκευή του μεγάλου ευρωπαϊκού οδικού κόμβου σύνδεσης των λεωφόρων και άλλων δρόμων με αυτή επιφέροντας έτσι τεράστια συγκοινωνιακή κίνηση στη περιοχή με ότι επιβαρυντικό για το περιβάλλον μπορεί αυτό να σημαίνει.

Σήμερα στο Γιλντίζ υφίστανται εκτός του ομώνυμου ανακτόρου, το ομώνυμο άλσος, που αποτελεί τμήμα πλέον του αρχικού, το ομώνυμο τζαμί, καθώς και το ομώνυμο τεχνολογικό Πανεπιστήμιο. Η δε παραλία του Γιλντίζ αποτελεί μια ιδιαίτερα πολυσύχναστη περιοχή.

Δείτε επίσης

• Ανάκτορο Γιλντίζ

Πηγές

• Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ.Η΄, σ.372.
• John Freely "The Companion Guide to TURKEY" Εκδόσεις Collins London 1986, σελ.87