Γεώργιος Σισίνης

Ο Γεώργιος Σισίνης (1769-1831) ήταν πολιτικός και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Γεώργιος Σισίνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1769 Γαστούνη Ηλείας
Θάνατος	1831 Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Υακίνθη Σταθακοπούλου
Τέκνα	Μιχαήλ Σισίνης Βικτωρία Σισίνη Χρύσανθος Σισίνης
Γονείς	Χρύσανθος Σισίνης
Αδέλφια	Βικτωρία Σισίνη
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων πληρεξούσιος Φιλικός
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Γαστούνη της Ηλείας και καταγόταν από πλούσια και ιστορική οικογένεια της περιοχής. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν πρόκριτος της Γαστούνης. Ήταν γιος του Χρύσανθου Σισίνη και της Γαλλίδας Βικτωρίας (Victoria Bertran) και είχε τρεις αδερφούς (τον Νικόλαο, τον Πέτρο και τον Μιχαήλ) που πέθαναν πριν από την επανάσταση και μία αδελφή που αργότερα παντρεύτηκε τον Σωτήρη Χαραλάμπη. Τα αδέλφια του ήταν ιατροί, όπως και ο πατέρας του, και ο ίδιος αναφέρεται ότι ήταν πρακτικός ιατρός. Ο Γεώργιος Σισίνης είχε παντρευτεί την Υακίνθη Σταθακοπούλου και είχε δύο γιούς, τον Μιχαήλ και τον Χρύσανθο.

Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819. Πριν από το ξέσπασμα της Επανάστασης οι Τούρκοι τον κάλεσαν για να συζητήσουν στην Τρίπολη αλλά ύστερα από υπόδειξη του Παλαιών Πατρών Γερμανού, παρίστανε τον άρρωστο και δεν πήγε.

Κήρυξε την Επανάσταση το 1821 στην Ηλεία και βοήθησε σημαντικά τον αγώνα. Θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους τροφοδότες των επαναστατικών σωμάτων της Πελοποννήσου. Στον στρατιωτικό αγώνα διακρίθηκε κυρίως στις μάχες της Πάτρας, του Λάλα και του Χλεμουτσίου.

Μαχαίρα του Γ. Σισίνη. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα

Ως πολιτικός, διετέλεσε πληρεξούσιος της Ηλείας στην Β' και πρόεδρος της Γ' και Δ' Εθνοσυνελεύσεων ενώ το 1829 εκλέχτηκε πρόεδρος της Γερουσίας. Το 1825 συνελήφθη μαζί με τον γιο του, Χρύσανθο, και φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις στην Ύδρα. Την Άνοιξη του ίδιου χρόνου αποφυλακίστηκαν και συνέχισαν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις. Την περίοδο του Καποδίστρια διορίστηκε μέλος στο "Πανελλήνιον" αλλά σύντομα παραιτήθηκε επειδή διαφώνησε με την πολιτική του. Παρόλα αυτά δεν έλαβε μέρος στη δολοφονία του Καποδίστρια, την οποία και κατέκρινε. Το 1829 χρημάτισε πρόεδρος της Γερουσίας και απεβίωσε στη Γαστούνη το 1831.

Πηγές

• Πελοποννήσιοι αγωνιστές του 1821, Νικηταρά απομνημονεύματα, Φωτάκου, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996.
• Παλαιών Πατρών Γερμανού απομνημονεύματα, επιμέλεια Νίκος Ασημακόπουλος, Τρίτη έκδοση, εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1996,
• Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης, Σπυρίδωνος Τρικούπη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη,Αθήνα 1993, SET ISBN 9602363703
• Αναστάσιος Ν. Γούδας, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τ. 7:Πολιτικοί άνδρες, Εν Αθήναις, 1875

Βιβλιογραφία

• Στέφανος Παπαγεωργίου, «Το αρχείο Σισίνη», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.24, σελ. 36-141