Γεώργιος Μπαγκρατιόν του Μουχράνι

Ο Γεώργιος Μπαγκρατιόν, πρίγκιπας του Μουκράνι ή Μουκρανέλι, γεωργιανά: გიორგი ბაგრატიონ-მუხრანელი ή πρίγκιπας Γκεόργκι Αλεξάντροβιτς Μπαγκρατιόν-Μουχράνσκι (28 July [Π.Η. 16 July] 1884 – 29 Σεπτεμβρίου 1957) ήταν Γεωργιανός ευγενής και τιτουλάριος επικεφαλής του Οίκου των Μουχράνι, πλάγιου κλάδου της πρώην βασιλικής δυναστείας των Μπαγκρατιόνι.

Γεώργιος Μπακρατιόν του Μουχράνι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
გიორგი ალექსანდრეს ძე ბაგრატიონ-მუხრანელი (Γεωργιανά)
Γέννηση16  Ιουλίου 1884
Αγία Πετρούπολη
Θάνατος29  Σεπτεμβρίου 1957
Μαδρίτη
Χώρα πολιτογράφησηςΓεωργία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςHelena Złotnicka[1]
ΤέκναΗρακλής Μπαγκρατιόν του Μουxράνι[2]
Λεονίδα Γεωργίεβνα Μπαγκρατιόν του Μουχράνι[2]
ΓονείςΑλέξανδρος Ηρακλίεβιτς Μπαγκρατιόν[2] και Maria Dmitrievna Golovacheva
ΟικογένειαΟίκος του Μουχράνι

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Γεώργιος γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, γιος του πρίγκιπα Αλέξανδρου Ηρακλίεβιτς του Μουχράνι και της πριγκίπισσας Μαρίας Μπαγκρατιόν του Μουχράνι, το γένος Γκολομπάτσεβα. Εκπαιδεύτηκε στο Σώμα Υπηρεσίας. Νυμφεύτηκε, τον Ιούλιο του 1908, την -κατά το ήμισυ Γεωργιανή και το άλλο ήμισυ Πολωνή- αριστοκράτισσα Ελένα Σιγκισμουντόβνα Zλοτνίτσκνα-Nοβίνα [ή Zλοτνίτσκα των Noβίνα] (Τιφλίδα, 10 Απριλίου [Π.Η. 29 Μαρτίου] – Μαδρίτη, 25 Απριλίου 1979), κόρη του Ζύγκμουντ-Τσέσλαφ Ντιμιτρίεβιτς Ζλοτνίτσκι των Nοβίνα (γενν. 2 Ιουνίου 1849, γνωστός και ως κόμης Zλοτνίτσκι-Νοβίνα [3] και απόγονος του Νικολάι Ζλοτνίτσκι) και σύζυγος της πριγκίπισσας Mαριάμ Eλισαβαρόβνα Eριστόβα του Κσάνι (1858–1934, μακρινής απογόνου του Γεωργιανού βασιλιά του 18ου αι., του βασιλιά του Ηρακλή Β' ). Kσάνι (γιος του πρίγκιπα Σάνσε Iεσέεβιτς Eρίστοβ-Kσάνσκυ και της συζύγου της πριγκίπισσας Eλένα Ιβάνοβνα Oρμπελιάνι) και της συζύγου της πριγκίπισσας Kετεβάν Σαλβάεβνα Eριστόβα του Kσάνι (κόρη του πρίγκιπα Σάλβα Ρεβαζόνιτς Eρίστοβ-Kσάνσκυ [εγγονού του βασιλιά Ηρακλή Β΄ της Γεωργίας] και της συζύγου Eρεκλενάτερ Aσινίνοφ) . [4] [5]

Ο Γεώργιος Μπαγκρατιόν υπηρέτησε ως στρατάρχης του Συμβουλίου Ευγενών του Ντουσέτι στη Γεωργία από το 1916 έως το 1917. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, χαιρέτισε την ανεξάρτητη Γεωργία και πολέμησε κατά των Μπολσεβίκων κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Ο Γεώργιος επέλεξε να μείνει στη Γεωργία, αντί να ακολουθήσει τη σύζυγο και τα παιδιά του στην εξορία, μετά τη σοβιετοποίηση της χώρας το 1921. Ωστόσο, συνελήφθη από τις σοβιετικές αρχές το 1930, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος με τις προσπάθειες του Ρώσου συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι. Ο Γεώργιος Μπαγκρατιόν άφησε τη Σοβιετική Ένωση, και εντάχθηκε στην οικογένειά του στην ευρωπαϊκή εξορία. Τελικά εγκαταστάθηκε στην Ισπανία το 1944. Ο γιος του, Ηρακλής, συμμετείχε ενεργά στις γεωργιανές πολιτικές ηεταναστευτικές δραστηριότητες. Η μία από τις κόρες του, η δεύτερη, η Λεονίδα, παντρεύτηκε τον Βλαδίμηρο Κυρίλλοβιτς, τον διεκδικιτή του ρωσικού θρόνου. Η άλλη, η Μαρία, νοσταλγική, επέστρεψε στη Σοβιετική Γεωργία, αλλά συνελήφθη το 1948 και χρειάστηκε να περάσει οκτώ χρόνια στην εξορία στο Μαγκαντάν. Απεβίωσε στην Τιφλίδα το 1992.

Ο Γεώργιος Μπαγκρατιόν του Μουχράνι απεβίωσε στη Μαδρίτη της Ισπανίας το 1957. Το λείψανό του μεταφέρθηκε στη Γεωργία από τον εγγονό του Χόρχε ντε Μπαγκρατιόν το 1995, και ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Ιερού Κίονα στη Μτσχέτα.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε, τον Ιούλιο του 1908, την αριστοκράτισσα Ελένα Σιγκισμουντόβνα Zλοτνίτσκνα-Nοβίνα [ή Zλοτνίτσκα των Noβίνα] (Τιφλίδα, 10 Απριλίου [Π.Η. 29 Μαρτίου] – Μαδρίτη, 25 Απριλίου 1979), κόρη του Ζύγκμουντ-Τσέσλαφ Ντιμιτρίεβιτς Ζλοτνίτσκι των Νοβίνα, και είχε τέκνα:

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. p10333.htm#i103322. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. «Exiled Romanov princess goes home». The Sydney Morning Herald. 5 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  4. "Burke's Royal Families of the World: Europe and Latin America
  5. "Noble Families of the Russian Empire", Volume IV, The Princes of the Kingdom of Georgia