Γεώργιος Κουράτος
Ο Γεώργιος Κουράτος (19.. - 1985) ήταν Έλληνας δικηγόρος που υπηρέτησε ως νομάρχης[1] σε αρκετούς νομούς ανά την Ελλάδα. [2] Υπήρξε προσωπικός φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου και του γιου του, Ανδρέα.[3]
| Γεώργιος Κουράτος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | Απριλίου 1985 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Νομάρχης Ηλείας Νομάρχης Λέσβου Νομάρχης Φθιώτιδας Νομάρχης Φωκίδας |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΚαταγόταν από την Κεφαλονιά και ήταν δικηγόρος. Ήταν εκδότης πολιτικής εφημερίδας στην Κεφαλονιά και έπειτα από τα Ιουλιανά του 1965 επιδόθηκε στον ανένδοτο αγώνα.[3] Υπηρέτησε ως νομάρχης Φθιωτιδοφωκίδος[1], Αιτωλοακαρνανίας[1], Λέσβου[1] (1929 - 1930) και Ηλείας (1930).
Όταν εγκαθιδρύθηκε η χούντα του 1967, καταδικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση 2,5 ετών.[3] Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διέμενε στην Ιταλία αυτοεξόριστος και πήρε μέρος στην νομική κάλυψη του κινήματος του Αντιτορπιλλικού Βέλος το 1973.
Στις εκλογές του 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής Κεφαλληνίας με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, όμως δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 3.840 ψήφους.[4] Ήταν ξανά υποψήφιος βουλευτής Κεφαλληνίας με την Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) στις εκλογές του 1977 χωρίς να εκλεγεί, καθώς συγκέντρωσε 1.592 ψήφους.[5]
Απεβίωσε τον Απρίλιο του 1985 και η κηδεία του έγινε στις 4 Απριλίου από τον ιερό ναό Ζωοδόχου Πηγής, στη Σάμη της Κεφαλονιάς. Ήταν παντρεμένος με τη Μανδάνη Κουράτου και είχαν δύο παιδιά, εγγόνια και μία δισέγγονη.[6]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Παρασκευαΐδης ΠαναγιώτηςΟι νομάρχες του Νομού Λέσβου, 1912 - 2006, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου 2006, σελ. 35
- ↑ Επιστολή του δικηγόρου Γ.Κουράτου προς τον Ε.Βενιζέλο , Εθνικό Ίδρυμα "Ελ. Βενιζέλος"..
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Γιάννης Βούλτεψης, Ο Παναγούλης και οι άλλοι, Προσκήνιο 2003, σελ. 50[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Κώστας Διγκαβές, Εκλογές στην Ελλάδας 1844-1985, Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη 1986, σελ. 66.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «ΑΝΤΙΡΤΟΠΙΛΙΚΟ ΒΕΛΟΣ - ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ».
- ↑ Τα Νέα, Κοινωνικά, 4-4-1985, σελ. 21.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ελληνικό πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |