Γεώργιος Αινιάν
Ο Γεώργιος Οικονόμου ή Αναγνώστου ή Αναγνωστόπουλος (που το μετονομάσε το επώνυμό του ο πατέρας του σε Αινιάν (1788 - 9 Ιανουαρίου 1848) ήταν Έλληνας πολιτικός και λόγιος από το Πατρατζίκι (τη σημερινή Υπάτη) που ήταν ενεργός μετά τα χρόνια της επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στο Μαυρίλο το 1788[1] και πέθανε στην Αθήνα το 1848[2].
| Γεώργιος Αινιάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Αινιάν (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1788 Μαυρίλο Φθιώτιδας |
| Θάνατος | 1848 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αγανίκη Αινιάνος Μαζαράκη |
| Γονείς | Ζαχαρίας Αινιάν |
| Αδέλφια | Δημήτριος Αινιάν Χριστόδουλος Αινιάν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας Μινίστρος της Αστυνομίας πληρεξούσιος Νομάρχης Ευβοίας |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠατέρας του ήταν ο Ζαχαρίας Αινιάν, ιερέας και διδάσκαλος, ο οποίος αρχικά λεγόταν Οικονόμου ή Αναγνώστου ή Αναγνωστόπουλος, αλλά άλλαξε το επίθετό του σε Αινιάν, από τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής, τους Αινιάνες. Στις αρχές του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά του (μαζί με τα παιδιά του Γεώργιο, Δημήτριο και Χριστόδουλο Αινιάν) όπου εργαζόταν ως οικοδιδάσκαλος. Συνδέθηκε με τους Φαναριώτες και το 1818 έγινε Φιλικός. Το σπίτι των Αινιάνων ήταν τόπος συγκεντρώσεως των Φιλικών. Ο Γεώργιος λοιπόν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον Παπαφλέσσα, τον Χριστόφορο Περραιβό, τον Ηλ. Χρυσοσπάθη, τον Αναγνωσταρά και άλλους Φιλικούς. Εκεί σχεδιάστηκε και η μύηση του Μουρούζη.
Ο Γεώργιος είχε σπουδάσει στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη και εργάστηκε ως δάσκαλος των παιδιών του Μεγάλου Διερμηνέα Δημ. Μουρούζη[1]. Έχοντας μυηθεί και αυτός στη Φιλική Εταιρεία το 1818, επέστρεψε αργότερα στη Φθιώτιδα και εργάστηκε στην προετοιμασία της επανάστασης[3].
Το Νοέμβριο του 1821 πήρε μέρος στον Άρειο Πάγο, το κυβερνητικό όργανο της προσωρινής διοίκησης της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας[4]. Στη συνέχεια, το Δεκέμβριο του 1821, πήρε μέρος στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου[4] ως πληρεξούσιος της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος. Τον Απρίλιο του 1823 ήταν πληρεξούσιος στη Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους[4] και τρία χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1826 πήρε μέρος στη Γ' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου[4], αλλά δεν φαίνεται ως πληρεξούσιος τον επόμενο χρόνο ούτε στην Ερμιόνη, ούτε στην Τροιζήνα όπου έγινε η συνέχεια της Γ' Εθνοσυνέλευσης. Το 1824 πήρε μέρος στην Γ΄ Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Ανατολικό[5].
Είχε σημαντική δραστηριότητα με διάφορες θέσεις στη διοίκηση του Ελληνικού κράτους. Ήταν Γενικός Έφορος των στρατευμάτων της Στερεάς[6]. Είχε υπηρετήσει ως υπουργός της αστυνομίας και επικεφαλής ενός μικρού σώματος πολεμιστών στην Ναύπακτο. Κατά τη διοίκηση του Καποδίστρια ήταν γερουσιαστής, ενώ αργότερα, επί Όθωνα, ήταν σύμβουλος Επικρατείας.
Τον Απρίλιο του 1827 έγραψε και εκφώνησε λόγο στην κηδεία του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Αδελφός του Γεωργίου Αινιάν ήταν ο Δ. Αινιάν, βιογράφος του Καραϊσκάκη[7].
Στη Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους, το καλοκαίρι του 1829, ήταν ξανά πληρεξούσιος της Υπάτης μαζί με τον Δημήτριο Κοντογιάννη[4]. Το 1833, με την παράδοση της Εύβοιας από τους Τούρκους, διορίστηκε πρώτος νομάρχης Χαλκίδας[8], ένας από τους δέκα πρώτους Νομάρχες του ελληνικού κράτους [9].
Ήταν πολυγραφότατος και έγραψε πολλές μελέτες οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά.
Απεβίωσε στις 9 Ιανουαρίου (22 με το νέο ημερολόγιο) του 1848.[10]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Αινιάν Γεώργιος[νεκρός σύνδεσμος] ΑΠΕ-ΜΠΑ Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων / Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
- ↑ Αινιάν Γεώργιος, Πανδέκτης, ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2010, αναφέρεται ως πηγή της πληροφορίας το Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό (τομ. 1, σελ. 97-98) - Δρανδάκης Παύλος - 1983-1988]
- ↑ Απόστολος Ευθυμιάδης, Η Θράκη και ο Έβρος, Κεφάλαιο 3ο, Η Τουρκοκρατούμενη Θράκη, 6. Η Φιλική Εταιρεία[νεκρός σύνδεσμος], αναφέρεται ως πηγή: το βιβλίο «Η Φιλική Εταιρεία», (Ακαδημίας Αθηνών), σελ. 46
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832» Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839
- ↑ Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ, Ελληνικά Χρονικά, αριθμός 104, 24 Δεκεμβρίου 1824, σελ. 2-3
- ↑ Αναφορά στα απομνημονεύματα του Νικολάου Κασομούλη , στο έργο του «Στρατιωτικά ενθυμήματα»
- ↑ Γεώργιος Αινιάν, Λόγος στὴν Κηδεία του Γ. Καραϊσκάκη, από: Εκατονταετηρίς του στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (επιμ.), Εκδ. Γρυπαετός, Αθήναι 1927]
- ↑ Κατά την Ελληνική Επανάσταση… Αρχειοθετήθηκε 2010-03-17 στο Wayback Machine. Εστία Γνώσης Χαλκίδας, ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2010
- ↑ Απόφαση της 23 Απριλίου/8 Μαΐου του 1833 Αρχειοθετήθηκε 2012-10-26 στο Wayback Machine. «Περί διορισμού των νομαρχών δια τους δέκα νομάρχες του βασιλείου της Ελλάδος»:Φραγκίσκος Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γεώργιος Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Δημήτριος Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Αρκαδίας), Ανδρέας Π. Μεταξάς (Λακωνίας), Αναγνώστης Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ιωάννης Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μ. Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων)
- ↑ Παύλος Καρολίδης, Σύγχρονος Ιστορία των Ελλήνων - Τόμος γ΄
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Αινιάν Γεώργιος[νεκρός σύνδεσμος] ΑΠΕ-ΜΠΑ Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων / Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
- Γεώργιος Αινιάν, συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών.