Βρουκέλλωση (ή αλλιώς μελιταίος πυρετός) είναι ένα λοιμώδες νόσημα το οποίο προκαλείται από το βακτήριο της βρουκέλλας που ανήκει στην κατηγορία των Γκραμ αρνητικών βακτηρίων. Το νόσημα παρατηρείται τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο και μεταδίδεται και από τα ζώα στον άνθρωπο. Το στέλεχος το οποίο προσβάλλει κυρίως τον άνθρωπο είναι η brucella melitensis που συναντάται κατά βάση στα αιγοπρόβατα.

Βρουκέλλωση
Κοκκίωμα σε βρουκέλλωση
Ειδικότηταλοιμωξιολογία και κτηνιατρική
Συμπτώματαundulant fever, continuous fever, κόπωση[1], μυαλγία[1], ανορεξία[1], ηπατομεγαλία, σπληνομεγαλία, αρθρίτιδα, Ορχίτιδα, αδενοπάθεια και νευρίτιδα
Ταξινόμηση
ICD-10A23
ICD-9023.0
MedlinePlus000597
MeSHD002006

Κλινικές εκδηλώσεις

Επεξεργασία

Χαρακτηριστικό της βρουκέλλωσης ειναι ο κυμαινόμενος πυρετός με νυκτερινή εφίδρωση, ρίγος, λήθαργος, πονοκέφαλος και μυοσκελετικές εκδηλώσεις (αρθραλγίες- μυαλγίες). Η Β. melitensis προκαλεί πιο έντονη συμπτωματολογία, ενώ η Β. abortus σχετίζεται με αποστήματα.[2]

Στις επιπλοκές της βρουκέλλωσης συμπεριλαμβάνονται η ενδοκαρδίτιδα, η μηνιγγοεγκεφαλίτιδα , η κερατίτιδα ή η χρόνια ιριδοκυκλίτιδα και ορχίτιδα. Κυρίως όμως μπορεί να εμφανιστεί αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, οστεομυελίτιδα και δισκοσπονδυλίτιδα.[2]

Μετάδοση

Επεξεργασία

Το μικρόβιο μεταδίδεται κυρίως με κατανάλωση μολυσμένων ζωικών προϊόντων, με άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και σπανιότερα από άνθρωπο σε άνθρωπο (μέσω μεταγγίσεων αίματος, μυελού των οστών, θηλασμό).

Γεωγραφική εξάπλωση

Επεξεργασία
 
Γεωγραφική κατανομή της νόσου στην Ευρώπη

Σύμφωνα με τα στοιχεία του παγκοσμίου οργανισμού υγείας 500.000 άτομα νοσούν κάθε χρόνο. Η νόσος έχει παγκόσμια κατανομή αλλά κυρίως ενδημεί στη Λατινική Αμερική, Αφρική, λεκάνη της Μεσόγειου, Μέση Ανατολή και Δυτική Ασία. Η Ελλάδα βρίσκεται στον κατάλογο των 25 χωρών με τα περισσότερα περιστατικά παγκοσμίως.

Διάγνωση

Επεξεργασία

Η διάγνωση πραγματοποιείται με εργαστηριακές τεχνικές όπως μικροβιολογικές και ορολογικές δοκιμασίες. Οι ορολογικές περιλαμβάνουν ανίχνευση αντισωμάτων στο αίμα των ασθενών και επιτυγχάνονται με δοκιμασία ELISA, τεστ Coombs(αντίδραση αντισφαιρινικού ορού) κ.α. Μικροβιολογική ταυτοποίηση γίνεται μετά από καλλιέργεια σε ΜacConkey και αιματούχο άγαρ και βασίζεται στην παρατηρούμενη μορφολογία και στις χαρακτηριστικές αντιδράσεις οξειδάσης και ουρεάσης που δίνει η βρουκέλλα.

Θεραπεία

Επεξεργασία

Η θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση αντιβιοτικών τα οποία θα πρέπει να μπορούν να εισδύουν στα μακροφάγα και να δρουν σε όξινο ενδοκυττάριο περιβάλλον. Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας συνιστά το συνδυασμό δοξυκυκλίνης και ριφαμπικίνης για τουλάχιστον έξι εβδομάδες σε ενήλικες.[3]

Κύριο μέτρο για την πρόληψη της ασθένειας είναι η δήλωση όλων των κρουσμάτων που παρατηρούνται σε ζώα και η αποφυγή επαφής με αυτά η κατανάλωση προϊόντων τους. Οι εργαζόμενοι σε χώρους επεξεργασίας ζωικών προϊόντων και τυροκομικών εργαστηρίων θα πρέπει να τηρούν όλους τους κανόνες υγιεινής. Ακόμα η παστερίωση του γάλακτος και η σωστή συντήρηση του όπως και η επαρκής ωρίμανση των τυροκομικών είναι απαραίτητη.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 (Τσεχικά, Σλοβακικά) WikiSkripta.
  2. 2,0 2,1 Harisson, 16th edition, p 915
  3. (Stanley) Davidson, Γενικές αρχές και κλινική πράξη ιατρικής, 5η ελληνική έκδοση [από την 22η έκδ. του Davidson's Principles and Practice of Medicine] (Αθήνα: Παρισιάνου, 2017), σσ. 330-331. ISBN 9789605832131.
  1. Patrick R. Murray,Ken S. Rosenthal,Michael A. Pfaller (2008) Ιατρική Μικροβιολογία (πέμπτη έκδοση)
  2. Ιωάννης Κ. Παπαπαναγιώτου, Βασιλική Κυριαζοπούλου-Δαλαϊνά (2008) Ιατρική μικροβιολογία και ιολογία (Β΄ έκδοση)
  3. Boschiroli ML, Foulongne V, O'Callaghan D. Brucellosis(2001) A worldwide zoonosis.
  4. Αποστόλου Φωτεινή ΒΡΟΥΚΕΛΛΩΣΗ, Β΄ Παθολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Περιφερειακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων(ΠΠΝΙ)[νεκρός σύνδεσμος]