Βουαντίσουαφ Ρατσκιέβιτς

Ο Βουαντίσουαφ Ρατσκιέβιτς (πολωνικά: Władysław Raczkiewicz) (28 Ιανουαρίου 1885 - 6 Ιουνίου 1947) ήταν Πολωνός πολιτικός, δικηγόρος, διπλωμάτης και ο πρώτος πρόεδρος της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης, από το 1939 μέχρι το θάνατό του το 1947. Μέχρι το 1945, ήταν ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχηγός κράτους της Πολωνίας, καθώς η πολωνική εξόριστη κυβέρνηση αναγνωριζόταν ως συνέχεια της πολωνικής κυβέρνησης του 1939.

Βουαντίσουαφ Ρατσκιέβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Władysław Raczkiewicz (Πολωνικά)
Γέννηση28  Ιανουαρίου 1885[1][2][3]
Κουτάισι
Θάνατος6  Ιουνίου 1947[1][2][4]
Ρίθιν
Τόπος ταφήςΝότιγχαμσαϊρ
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία
Πολωνία[5]
Ηνωμένο Βασίλειο[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά[6]
Σπουδέςαυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Ντόρπατ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
νομικός
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΜη κομματικός συνασπισμός για συνεργασία με την κυβέρνηση
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςβοεβόδας
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Πολωνίας (1939–1947)
Marshal of the Senate of the Republic of Poland (1930–1935)[7]
d:Q108587475
d:Q108587573
Βραβεύσειςd:Q65823573 (1939)
Αργυρός Σταυρός του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας
Σταυρός της Ανεξαρτησίας (Πολωνία)
Army of Central Lithuania Cross of Merit
Τάγμα του Σταυρού του Αετού, 1η κλάση
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σταυρού του Νότου
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου
Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Σταυρός της Ανεξαρτησίας (Πολωνία)
honorary doctor of Fordham University (1943)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου (1941)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώιμη ζωή και σπουδές

Επεξεργασία

Ο Βουαντίσουαφ Ρατσκιέβιτς γεννήθηκε στο Κουτάισι,[8] τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γεωργίας, εκείνη την εποχή μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, από Πολωνούς γονείς, τον Γιούζεφ Ρατσκιέβιτς, δικαστή και την Λουντβίκα Γουκασέβιτς. Σπούδασε στην Αγία Πετρούπολη όπου έγινε μέλος της Πολωνικής Οργάνωσης Νέων. Αφού αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τάρτου, εργάστηκε ως δικηγόρος στο Μινσκ. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο Ρωσικό Αυτοκρατορικό Στρατό, αλλά μετά τη Ρωσική Επανάσταση εντάχθηκε στην εμπροσθοφυλακή για την πολωνική ανεξαρτησία. Υπηρέτησε ως επικεφαλής της Naczelny Polski Komitet Wojskowy (Ανώτατη Πολωνική Στρατιωτική Επιτροπή) και βοήθησε στη δημιουργία του Πολωνικού Σώματος στη Ρωσία. Αργότερα υπηρέτησε υπό τον μελλοντικό στρατάρχη και αρχηγό του κράτους, Γιούζεφ Πιουσούτσκι,[8] ο οποίος δημιούργησε τις Πολωνικές Λεγεώνες, οι οποίες τελικά βοήθησαν την Πολωνία στην αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της.

Ως εθελοντής πολέμησε στον Πολωνο-Σοβιετικό Πόλεμο μεταξύ 1919 και 1920. Αρχικά ήταν υποστηρικτής της Εθνικής Δημοκρατίας, αλλά αργότερα εντάχθηκε στο στρατόπεδο Σανάτσια, με επικεφαλής τον Πιουσούτσκι και τους στενότερους υποστηρικτές του. Ο Ρατσκιέβιτς υπηρέτησε ως βοεβόδας του Βοεβοδάτου Νοβογκρούντεκ από το 1921 έως το 1924, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος στο Βοεβοδάτο Βίλνο (1924–1925) και αργότερα ως βοεβόδας (1926–1931). Μετά τις εκλογές του Μπρεστ διορίστηκε Διευθύνων της Γερουσίας (1930-1935), βοεβόδας του Βοεβοδάτου Κρακοβίας το 1935 και βοεβόδας του Βοεβοδάτου Πομερανίας από το 1936 έως το 1939.[8]

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Επεξεργασία

Όταν η Πολωνία κατελήφθη από τη Βέρμαχτ το 1939, δραπέτευσε στην Ανζέ όπου εγκαταστάθηκε η πολωνική εξόριστη κυβέρνηση. Έζησε στο κοντινό Κάστρο του Πινιερόλ από τις 2 Δεκεμβρίου 1939 μέχρι να μετακομίσει στις 10 Ιουνίου 1940 στο Λονδίνο, όπου ενώθηκε με τον Στρατηγό Βουαντίσουαφ Σικόρσκι και τον Στανίσουαφ Μικοουάιτσικ στην μετεγκατεστημένη πολωνική εξόριστη κυβέρνηση. Ήταν αντίπαλος της συμφωνίας Σικόρσκι-Μάισκι.

Η κυβέρνηση των Ρατσκιέβιτς και Σικόρσκι προώθησε μια φιλελεύθερη-δημοκρατική ατζέντα με ίσα δικαιώματα για την πολωνική-εβραϊκή μειονότητα, μια άποψη που δεν συμμεριζόταν η πλειοψηφία της πολωνικής κοινωνίας εκείνη την εποχή και μια παρέκκλιση από τις αντισημιτικές διοικήσεις πριν από τον πόλεμο.[9]

Τον Φεβρουάριο του 1945, ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ πραγματοποίησαν τη Διάσκεψη της Γιάλτας. Το μέλλον της Πολωνίας ήταν ένα από τα κύρια θέματα που συζητήθηκαν. Ο Στάλιν ισχυρίστηκε ότι μόνο μια ισχυρή φιλοσοβιετική κυβέρνηση στην Πολωνία θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια της Σοβιετικής Ένωσης. Ως αποτέλεσμα της διάσκεψης, οι Σύμμαχοι συμφώνησαν να αποσύρουν την αναγνώρισή τους για την πολωνική εξόριστη κυβέρνηση, μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην πολωνική επικράτεια.

Ο Ρατσκιέβιτς πέθανε στην εξορία το 1947, στην ουαλική πόλη Ρίθιν.[10] Είναι θαμμένος στο κοιμητήριο του Νιούαρκ-ον-Τρεντ στην Αγγλία.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6891x56. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14548148m.
  4. (Πολωνικά) Internetowy Polski Słownik Biograficzny. wladyslaw-raczkiewicz-1885-1947-prawnik-polityk-prezydent-rp-wiesz.
  5. 5,0 5,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 129384526. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2023.
  6. CONOR.SI. 93020003.
  7. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2019.
  8. 8,0 8,1 8,2 «Władysław Raczkiewicz». sww.w.szu.pl (στα Πολωνικά). 
  9. Ρότζερς, Μπάρμπαρα. "British Intelligence and the Holocaust: Auschwitz and the Allies Re-examined." The Journal of Holocaust Education 8.1 (1999): 89-106. quote: "The PGE, formed in Paris in 1939, had adopted a radically different stance from previous Polish administrations, which had implemented anti-Semitic measures, perceiving Jews as a 'foreign', economically burdensome, superfluous and a morally destructive element. The PGE under Wladyslaw Raczkiewicz and Wladyslaw Sikorski had pledged liberal democratic political order, upholding equal rights for Jews in Poland, although this view was not necessarily shared by a majority in Polish society. A letter sent to the British Foreign Office from Prince Radziwill in Warsaw, for example, explained that although Poles were against 'Jewish persecution', anti-Semitism was still strong 'among all spheres of the population', and that after the war Polish society would not permit the Jews to return to their 'dominating position' in the economic world, wholesale trade and industry. Radziwill stated that to his mind the PGE did not realise the intensity of Polish feeling; anti-Semitism had intensified due to the attitude quotes Αρχειοθετήθηκε 2023-02-06 στο Wayback Machine. of Polish Jews who had partly blamed the Poles for their suffering by unnecessarily provoking the war."
  10. Μπίμις Τάφτον (14 Ιουνίου 1947). «Wladyslaw Raczkiewicz : President of Poland». "The Tablet" archive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2014.