Βίσμαρ
Συντεταγμένες: 53°54′00″N 11°28′00″E / 53.9°N 11.466667°E
To Βίσμαρ είναι Χανσεατική πόλη με λιμάνι στη Βόρεια Γερμανία και στη Βαλτική Θάλασσα, στο ομόσπονδο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας. Βρίσκεται περίπου 45 χλμ. ανατολικά του Λίμπεκ και 30 χλμ. βόρεια του Σβερίν, και είναι μέρος της Μητροπολίτικης Περιοχής του Αμβούργου. Ο φυσικός της λιμένας, που βρίσκεται στον Κόλπο του Βίσμαρ, προστατεύεται από ένα ακρωτήρι. Το 2013 ο πληθυσμός του ήταν 42.219 κάτοικοι. Είναι η πρωτεύουσα της Γερμανικής κομητείας του Βορειοδυτικού Μεκλεμβούργου.
| Βίσμαρ | |
|---|---|
 |   |
| Βασικές πληροφορίες | |
| Χώρα: | Γερμανία |
| Δήμαρχος: | Τόμας Μπέγιερ |
| Πληθυσμός: | 43.878[1] |
| Υψόμετρο: | 17 |
| Τηλ. κωδικός: | 03841 |
| Ταχ. κώδικας: | 23966, 23970 και 23952 |
| Πιν. κυκλοφορίας: | HWI και WIS |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 | |
| Όρια ευρύτερης διοικητικής οντότητας | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
| Βίσμαρ | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
| Χώρα μέλος |  Γερμανία |
| Τύπος | Πόλη |
| Κριτήρια | Πολιτιστικά: ii, iv |
| Ταυτότητα | 1067-002 |
| Περιοχή | 88 εκτ. με ουδέτερη ζώνη 108 εκτ. |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 2002 (26 συνεδρίαση) |
Με την προέλευση του ως Σλαβικός οικισμός, οι πρώτες γραπτές αναφορές για το Βίσμαρ στην Ιστορία είναι του 12ου αιώνα. Κατά διαστήματα, το Βισμάρ έχει αποτελέσει μέρος του Μεκλεμβούργου, της Σουηδίας ή της Γερμανίας, με συμπεριλαμβανόμενη την Ανατολική Γερμανία. Έγινε μέρος της Γερμανίας το 1871, μολονότι η Σουηδία επίσημα αποποιήθηκε τις αξιώσεις της για την πόλη πολύ αργότερα, το 1903. Ως ένας μοναδικός εκπρόσωπος των πόλεων του τύπου της Χανσεατικής Ένωσης, με τα κτίρια Γοτθικής Τούβλινης τεχνοτροπίας και πολλές οικίες πατρικίων με αετώματα, το Βίσμαρ έχει συμπεριληφθεί στον Κατάλογο της UNESCO με Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 2002, μαζί με το ιστορικό κέντρο της πόλης Στράλσουντ.
Ιστορία
Επεξεργασία.jpg)
Το όνομα του οικισμού αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε γραπτά αρχεία του 12ου αιώνα και ήταν Σλαβικής προέλευσης. Προέρχεται από το προσωπικό Σλαβικό όνομα Βυσζεμιρ.[2][3]Το Βίσμαρ ήταν μέρος της επικράτειας των Δυτικών Σλαβικών Οβοτριτών.
Το Βίσμαρ έλαβε τα αστικά του δικαιώματα το 1229, και κατακτήθηκε από το Μεκλεμβούργο το 1301. Το 1259 είχε προσχωρήσει σε αμυντική συμμαχία με το Λίμπεκ και το Ρόστοκ, για προστασία από τους πολυάριθμους πειρατές της Βαλτικής θάλασσας. Αυτή εξελίχθηκε στη Χανσεατική Ένωση. Κατά το 13ο-14ο αιώνα ήταν μια ακμάζουσα Χανσεατική πόλη, με σημαντική βιομηχανία μάλλινων ειδών. Το 1376 μία επιδημία πανώλης θέρισε τις ζωές 2.000 κατοίκων, εντούτοις η πόλη φαίνεται πως παρέμεινε αρκετά ευημερούσα μέχρι τον 16ο αιώνα.
Υπό Σουηδική κυριαρχία
ΕπεξεργασίαΤο 1648 με την Ειρήνη της Βεστφαλίας το Βίσμαρ πέρασε στην κατοχή της Σουηδίας. Μέσω του Βίσμαρ και των άλλων σουηδικών κατακτήσεων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Σουηδοί μονάρχες συμμετείχαν στις Αυτοκρατορικές Δίαιτες. Από το 1653 ήταν η έδρα του ανωτάτου δικαστηρίου για το ανάλογο τμήμα της Σουηδίας. Το 1803 η Σουηδία έδωσε την πόλη και την κυβέρνηση της στο Μεκλεμβούργο έναντι 1.258.000 ρίξνταλερ, διατηρώντας, ωστόσο, το δικαίωμα εξαγοράς με την πάροδο 100 χρόνων. Εν όψει της ενδεχόμενης ασκήσεως του δικαιώματος από τη Σουηδία, το Βίσμαρ δεν εκπροσωπήθηκε στη δίαιτα του Μεκλεμβούργου μέχρι το 1897. Το 1903 η Σουηδία, τελικά, αποποιήθηκε τις αξιώσεις της για την πόλη. Το Βίσμαρ εξακολουθεί να διατηρεί ορισμένα κειμήλια από τα παλιά του προνόμια, όπως το δικαίωμα να φέρει τη δική του σημαία.
Σύγχρονη εποχή
ΕπεξεργασίαΣτις αρχές του 19ου αιώνα οι βιομηχανίες του Βίσμαρ παρήγαγαν κύρια σίδηρο, μηχανήματα, χαρτί, υλικά κατασκευής σκεπής και άσφαλτο. Ανεπτυγμένο ήταν και το εμπόριο, ειδικά το θαλάσσιο, με εξαγωγές σιτηρών, ελαιούχων σπόρων και βουτύρου, και εισαγωγές άνθρακα, ξυλείας και σιδήρου. Το λιμάνι ήταν αρκετά βαθύ ώστε να δεχτεί πλοία βυθίσματος έως και 5 μέτρων, επιτρέποντας στα μεγάλα βαπόρια να ξεφορτώσουν στις αποβάθρες του. Το Βίσμαρ ήταν η έδρα των εγκαταστάσεων κατασκευής αεροσκαφών του Ντόρνιερ, και εργοστάσιων κατασκευής σιδηροδρομικών βαγονιών.
Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Βίσμαρ επλήγη σοβαρά από τις Συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές. Στο τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, καθώς σχηματίστηκε η γραμμή επαφής μεταξύ του Σοβιετικού και άλλων Συμμαχικών στρατών, το Βίσμαρ καταλήφθηκε από τη Βρετανική 6η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία και το 1ο Καναδικό Τάγμα Αλεξιπτωτιστών στις 2 Μαΐου 1945. [4] Την 7η Μαΐου 1945 ο Στρατηγός Μοντγκόμερυ και ο Στρατάρχης Κονσταντίν Ροκοσόφσκυ συναντήθηκαν στην πόλη Βίσμαρ. Την 1 Ιουλίου 1945, κατόπιν των συμφωνιών για τη ζώνη κατοχής που συνάφθηκαν στη Διάσκεψη της Γιάλτας, το Βίσμαρ αποτέλεσε τμήμα της Σοβιετικής Ζώνης της Γερμανίας, συνεπώς τα Βρετανικά στρατεύματα αναχώρησαν και δράση ανέλαβαν τα Σοβιετικά στρατεύματα.
Την εποχή της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας κατά τα έτη 1949-1990, το Βίσμαρ αναπτύχθηκε ως πόλη με λιμάνι και ναυπηγεία και έγινε το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Ανατολικής Γερμανίας μετά από το Ρόστοκ. Παρόλο που η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα αποκαταστήσει τις εκκλησίες που έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές από τους βομβαρδισμούς του πολέμου, ως επί το πλείστον το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε.
Μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990, οι εκκλησίες και άλλα ιστορικά κτίρια της πόλης Άλτσταντ αποκαταστάθηκαν, και οι παλιοί οικισμοί του Βίσμαρ και του Στράλσουντ, περίπου 100 μίλια ανατολικά, συμπεριλήφθηκαν στον Κατάλογο της ΟΥΝΕΣΚΟ με Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το 2011, το Βίσμαρ έγινε η πρωτεύουσα της Γερμανικής Κομητείας του Βορειοδυτικού Μεκλεμβούργου.
Κύρια αξιοθέατα
Επεξεργασία
Το κέντρο της παλαιάς πόλης είναι ο τεράστιος χώρος της Αγοράς, ένας από τους μεγαλύτερους στη βόρεια Γερμανία (10.000 τ.μ.), που περιβάλλεται από κομψά κτίρια κατασκευασμένα με τεχνοτροπίες που κυμαίνονται από Βόρεια Γερμανική Γοτθική του 14ου αιώνα έως Ρομανική αναβίωση του 19ου αιώνα και Αρ Νουβό. Το επίκεντρο ενδιαφέροντος στην πλατεία είναι το βάσερκουνστ, μία περίτεχνη κρήνη από σφυρήλατο σίδηρο που εισήχθηκε από την Ολλανδία το 1602. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας βρίσκεται το Δημαρχείο της Πόλης, χτισμένο σε νεοκλασικό στυλ το 1817-1819. Άλλο σημαντικό κτίριο στην πλατεία είναι το Γοτθικό Τούβλινο Μπύργκερχάους (οικία πατρίκιου) που ονομάζεται Άλτερ Σβέντε (Το Παλαιό Σουηδικό), και χτίστηκε γύρω στο 1380.
Η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το τρίτο οικοδόμημα με την ίδια ονομασία στην περιοχή, χρονολογείται από το 1404. Γλίτωσε από μεγάλες ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά πλήχτηκε σοβαρά από τις «Βόμβες Μπλοκμπάστερ» που ρίφθηκαν από τη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία την 14η Απριλίου 1945, τρεις εβδομάδες προ του τέλους του πολέμου. Μετά την επανένωση της Γερμανίας, η ανακατασκευή που κόστισε περίπου 40 εκατ. ευρώ ολοκληρώθηκε το 2010.
Ο ψηλός πύργος της Εκκλησίας της Αγίας Μαρίας, ύψους 80 μ., είναι το μοναδικό απομεινάρι από το αρχικό Γοτθικό Τούβλινο οικοδόμημα, που χτίστηκε στο πρώτο μισό του 13ου αιώνα. Υπέστη σοβαρές ζημιές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και κατεδαφίστηκε μερικά το 1960 από την Ανατολικογερμανική κυβέρνηση.
Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, κατασκευής του 1381-1460, με πολύ υψηλά αψιδώματα, μαζί με την Εκκλησία της Αγίας Μαρίας, θεωρούνται ως καλά παραδείγματα της επιρροής που ασκούσε σε αυτές τις βόρειες επαρχίες η μεγάλη εκκλησία της Αγίας Μαρίας του Λίμπεκ.
Το Φύρστενχοφ, μία κάποτε κατοικία του Δούκα, που αργότερα στέγασε τις δημοτικές αρχές, είναι ένα πλούσια διακοσμημένο δείγμα της Ιταλικής πρώιμης Αναγεννησιακής τεχνοτροπίας. Κατασκευής του 1552-1565, αποκαταστάθηκε το 1877-1879. Το «Παλιό Σχολείο», που χρονολογείται από το 1300, έχει αποκατασταθεί. Το δημαρχείο, που ξαναχτίστηκε το 1829, περιέχει μια μεγάλη συλλογή από φωτογραφίες. Η κύρια γκαλερί καλών τεχνών είναι η Δημοτική Πινακοθήκη «Μπαουμχάους» που βρίσκεται στην παλιά περιοχή του λιμανιού του Βίσμαρ.
Εκπαίδευση
Επεξεργασία- Πανεπιστήμιο της Τεχνολογίας, των Επιχειρήσεων και του Σχεδιασμού του Βίσμαρ
Οικονομία
ΕπεξεργασίαΣτην πόλη υπάρχουν ναυπηγεία από το 1946.
Αξιοσημείωτοι άνθρωποι από το Βίσμαρ
Επεξεργασία- Κλάους Στορτεμπέκερ (1360-1401), πειρατής
- Σοφία του Μεκλεμβούργου-Γκούστρο (1557-1631), βασίλισσα της Δανίας
- Μπερνάρ Λατόμους (1560-1613), ιστορικός
- Ντάνιελ Τζέορτζ Μόρχοφ (1639-1691), ιστορικός
- Ιωακείμ Γκερστενμπύτελ γ. 1650-1721), συνθέτης
- Γιόχαν Χένρικ Σέφελ (1690-1781), Σουηδός ζωγράφος
- Γιόχαν Καρλ Βίλκε (1732-1796), φυσικός.
- Φρίντριχ Κριστόφ Ντάλμαν (1785-1860), ιστορικός, πολιτικός
- Χάινριχ Κέιλ (1822-1894), φιλόλογος
- Τεοντορ Μαρτενς (1822-1884), αρχιτέκτων και ζωγράφος τοπίων
- Φρίντριχ Μπερναρ Κρίστιαν Μαασεν (1823-1900), καθηγητής νομικής
- Γκότλομπ Φρέγκε (1848-1925), μαθηματικός, λογικολόγος και φιλόσοφος
- Μαρί Μουσαίους Χίγκινς (1855-1926), ιδρύτρια του Κολεγίου Μουσαίους στο Κολόμπο
- Φρανζ Ζίελ (1857-1926), βακτηριολόγος
- Γκουστάβ Νέκελ (1878-1940), Λόγιος Γερμανιστής και Σκανδιναβιστής
- Αντόν φον Χόμπεργκ αντ Μπούχβαλντ, (1885-1934), στρατιωτικός αξιωματικός των SS
- Χάραλντ Βάινριχ (γεννηθείς το 1927), Γερμανός κλασικός λόγιος, μελετητής της Ρομαντικής φιλολογίας και φιλόσοφος, ομότιμος καθηγητής του Collège de France, όπου κατείχε την έδρα της Ρομαντικής λογοτεχνίας από το 1992 έως το 1998
- Χέινο Κλέιμινγκερ (1939-2015), ποδοσφαιριστής
- Γκούντερ Πλευγκερ (γεννηθείς το 1941), διπλωμάτης και πολιτικός
- Κλάους Γκρύνμμπεργκ (γεννηθείς το 1941), ηθοποιός
- Πήτερ Συκόρα (γεννηθείς το 1946), ποδοσφαιριστής
- Γιοάχιμ Στράιχ (γεννηθείς το 1951), ποδοσφαιριστής και προπονητής
- Μαρίτα Κοχ (γεννηθείσα το 1957), αθλήτρια στίβου και Ολυμπιακή πρωταθλήτρια
- Ροσβίτα Έμπερλ (γεννηθείσα το 1958), αθλήτρια στα κανό
- Κέρστιν Μπράντ (γεννήθηκε το 1961), αθλήτρια στα άλματα
- Αντρέας Ζακχούμπερ (γεννηθείς το 1962), ποδοσφαιριστής και προπονητής
- Κατρίν Χαακερ (γεννηθείσα το 1967), ολυμπιακή πρωταθλήτρια στην κωπηλασία
- Φιέτε Συκόρα (γεννηθείς το 1982), ποδοσφαιριστής
- Ρόμπερτ Τέσε (γεννηθείς το 1987), ποδοσφαιριστής
Το Βίσμαρ στην τέχνη και τη λογοτεχνία
Επεξεργασία- Το Βίσμαρ (στην ταινία αναφέρεται ως Βίσμποργκ) ήταν το σκηνικό της σιωπηλής ταινίας του 1922 Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου. Η γερμανική Εξπρεσιονιστική ταινία τρόμου, σε σκηνοθεσία Φ.Β. Μούρναου με πρωταγωνιστή τον Μαξ Σρεκ ως τον βρικόλακα Κόμη Ορλόκ, γυρίστηκε εν μέρει στο Βίσμαρ. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1921, με εξωτερικά πλάνα στην πόλη Βίσμαρ.
- Το Βίσμαρ ήταν επίσης το σκηνικό για το ριμέικ του 1979 του Βέρνερ Χέρτζογκ με τίτλο Νοσφεράτου, Ο Δράκουλας της Νύχτας, και για την ταινία Στη σκιά του βρυκόλακα του 2000.
Διεθνείς σχέσεις
ΕπεξεργασίαΑδελφές πόλεις
ΕπεξεργασίαΤο Βίσμαρ είναι αδελφοποιημένο με:
Άλμποργκ, Δανία (από το 1961)[6]
Καλαί, Γαλλία (από το 1966)
Κάλμαρ, Σουηδία[7]
Κεμι, Φινλανδία (από το 1959)- Λίμπεκ, Γερμανία (από το 1987)
Επιπλέον, από το 1991 υπάρχει φιλία με το Χάλντεν στη Νορβηγία.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Alle politisch selbständigen Gemeinden mit ausgewählten Merkmalen am 31.12.2022». (Γερμανικά) register of German municipalities (2022). Federal Statistical Office. 21 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Słownik starożytności słowiańskich, vol. VI, μέρος ΙΙ, Wrocław 1980, σελ. 657.
- ↑ Paul Kühnel: Die slavischen Ortsnamen in Meklenburg. In: Verein für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde: Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde. Bd. 46, 1881, ISSN 0259-7772, S. 159.
- ↑ http://www.ibiblio.org/hyperwar/USA/USA-E-Last/USA-E-Last-19.html σελίδα 464
- ↑ «Website des Förderkreises St. Georgen zu Wismar e.V.». georgenkirche.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2018.
- ↑ «Aalborg Twin Towns». Europeprize.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2013.
- ↑ «Våra vänorter». kalmar.se. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
Πηγές
Επεξεργασία- Friedrich Crull: Die Rathslinien der Stadt Wismar. Halle 1875, Nachdruck 2005, ISBN 3-487-12082-8. (Original in Digitale Bibliothek) (E-Kopie, Google).
- Βίσμαρ. Meyers Konversations-Lexikon, 4η Έκδοση 1888–1890, Τόμος 16, Σελίδα 695
- Friedrich Schlie: Die Kunst- und Geschichts-Denkmäler des Grossherzogthums Mecklenburg-Schwerin. II. Band: Die Amtsgerichtsbezirke Wismar, Grevesmühlen, Rehna, Gadebusch und Schwerin. Schwerin 1898 (Neudruck: Schwerin 1992, ISBN 3-910179-06-1, S. 1–221).
- Gustav Willgeroth: Bilder aus Wismars Vergangenheit. Wismar 1903 (Neudruck: Schwerin 1997, ISBN 3-932370-41-4).
- Rudolf Kleiminger: Geschichte der Großen Stadtschule zu Wismar von 1541–1945. Kiel 1991, [./https://de.wiki.x.io/wiki/Spezial:ISBN-Suche/3883120871 ISBN 3-88312-087-1].
- Rudolf Kleiminger: Geschichte der Großen Stadtschule zu Wismar von 1541–1945. Kiel 1991, ISBN 3-88312-087-1.
- Ingo Ulpts: Die Bettelorden in Mecklenburg (= Saxonia Franciscana. Band 6). Werl 1995, ISBN 3-87-163216-3.
- Christine Decker: Wismar 1665. Eine Stadtgesellschaft im Spiegel des Türkensteuerregisters. Münster/Hamburg/Berlin u. a. 2006, ISBN 3-8258-9192-5.
- Carl Christian Wahrmann: Aufschwung und Niedergang. Die Entwicklung des Wismarer Seehandels in der zweiten Hälfte des 17. Jahrhunderts (= Kleine Stadtgeschichte. Band 4). Berlin 2007, ISBN 978-3-8258-0098-7.
