Αντώνιος Δανασσής-Αφεντάκης
| Αυτό το λήμμα τεκμηριώνεται κυρίως με πρωτογενείς πηγές. Παρακαλούμε βελτιώστε το προσθέτοντας δευτερογενείς ή τριτογενείς πηγές. |
| Ένας κύριος συντάκτης αυτού του λήμματος φαίνεται να έχει σύγκρουση κινήτρων με το θέμα του. |
Ο Αντώνιος Κ. Δανασσής - Αφεντάκης (27 Αυγούστου 1935 - 18 Σεπτεμβρίου 2020) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, παιδαγωγός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βόννης, Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής και Αντιπρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
| Αντώνιος Δανασσής-Αφεντάκης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 27 Αυγούστου 1935 ή 1935[1] Φολέγανδρος |
| Θάνατος | 18 Σεπτεμβρίου 2020 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου συγγραφέας παιδαγωγός[2] |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Αντώνιος Δανασσής - Αφεντάκης γεννήθηκε στη Φολέγανδρο των Κυκλάδων το 1935. Γόνος της οικογένειας Δανασσή από τη Φολέγανδρο και της οικογένειας Αφεντάκη από την Κίμωλο. Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Δανασσής, Πρόεδρος της Κοινότητας της Χώρας της Φολεγάνδρου[3] κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου μέχρι το 1939 όπου απεβίωσε. Μητέρα του ήταν η Κιμώλια Δέσπω Αφεντάκη, απόγονος της οικογένειας του ευεργέτη της Κιμώλου, Γεωργίου Οικονόμου Αφεντάκη και ανιψιά της Σοφίας Αφεντάκης, της γνωστής "Κοιμωμένης του Χαλεπά"[4]. Ο εκ μητρός παππούς του (του οποίου το όνομα έφερε) ήταν ο Αντώνιος Δ. Αφεντάκης, Ιατρός και Δήμαρχος Κιμώλου από το 1891 μέχρι το 1914.
Τις εγκύκλιες σπουδές του τις τελείωσε στο Γυμνάσιο Αρρένων Σύρου και στη συνέχεια γράφτηκε στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το έτος 1964. Εν συνεχεία δίδαξε ως εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση (Λύκειο Αθηνών, Εβραϊκό Σχολείο Αθηνών[5], Παλλάδιο Λύκειο, Πρότυπο Λύκειο Αθηνών-Σχολή Μωραΐτη).
Τον Οκτώβριο του 1965 έτυχε υποτροφίας για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Στα Πανεπιστήμια της Βόννης και της Κολωνίας σπούδασε Παιδαγωγική, Ψυχολογία, Φιλοσοφία και Κλασική Φιλολογία. Παράλληλα παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας και έλαβε το ανώτερο πτυχίο (Oberstufe) της διδασκαλίας της Γερμανικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου της Βόννης. Τον Ιούλιο του έτους 1968 προσήλθε στην πτυχιακή εξέταση και έλαβε του πτυχίου (Μ.Α.) της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόννης στην επιστήμη της Παιδαγωγικής και τον Φεβρουάριο του έτους 1969 αναγορεύτηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του ιδίου Πανεπιστημίου. Επιστρέφοντας από τη Γερμανία, διορίστηκε ως τακτικός βοηθός στο Εργαστήριο Πειραματικής Παιδαγωγικής και στη συνέχεια, εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής, Έκτακτος Καθηγητής, Μόνιμος Καθηγητής, ώσπου το 1978 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής της έδρας της Παιδαγωγικής στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διετέλεσε επί δύο τριετίες (1988-1991 και 1997-2000) Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών[6], επί τρεις τριετίες (1983-1989 και 1995-1998) Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και επί πέντε διετίες Πρόεδρος του Τμήματος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών[7].
Διετέλεσε, ακόμη, Διευθυντής του Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, επόπτης του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών[8], Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πρόεδρος του Τμήματος Ξένων Πολιτισμών, Πρόεδρος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Διδασκαλείου Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε, επίσης, μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και συλλόγων, μεταξύ άλλων μέλος του Δ.Σ. της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, μέλος της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, Πρόεδρος της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών[9] και Πρόεδρος του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου "Η Αγία Τριάς".
Δίδαξε παράλληλα επί σειρά ετών ως Καθηγητής της Παιδαγωγικής και Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ αργότερα διετέλεσε μέλος του πρώτου Συμβουλίου Διοίκησης της Α.Σ.Κ.Τ.[10] Αναγορεύτηκε Oμότιμος καθηγητής[11] Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Βραβεύσεις
Επεξεργασία- Παράσημο του Ύπατου Αξιωματούχου του Τάγματος του Αστέρα της Ιταλικής Αλληλεγγύης.
Αφεντάκειο Κληροδότημα Κιμώλου
ΕπεξεργασίαΟ Αντ. Δανασσής-Αφεντάκης υπήρξε επί 42 χρόνια ο μακροβιότερος πρόεδρος του Αφεντάκειου Κληροδοτήματος Κιμώλου[12], το οποίο, μεταξύ άλλων, ηλεκτροδότησε την Κίμωλο και περιθάλπει άπορους και ηλικιωμένους στο νησί. Σκοπός του είναι η οικονομική, κοινωνική και πνευματική πρόοδος της Κιμώλου μέσα από την παροχή φροντίδας και κοινωνικών υπηρεσιών σε έχοντες ανάγκη. Υπό την ηγεσία του (1972 - 2014) και μέσω μιας φιλοπόνου διαχειρίσεως αξιοποιήθηκαν τα περιουσιακά στοιχεία και διευρύνθηκε η δραστηριότητα του Κληροδοτήματος στην περίθαλψη, την παιδεία και τις λοιπές ανάγκες της κοινωνίας του νησιού και όχι μόνον, με πληθώρα δραστηριοτήτων.[13]
Εργογραφία
ΕπεξεργασίαΣυγγράμματα - Έρευνες
Επεξεργασία- Εισαγωγή στην Παιδαγωγική, Τόμος Α', Θεματική της Παιδαγωγικής Επιστήμης (4η Έκδοση), Αθήνα 1992, σσ. 335.
- Εισαγωγή στην Παιδαγωγική, Τόμος Β', Η εξέλιξη της παιδαγωγικής και διδακτικής σκέψης, Παιδαγωγικά συστήματα (4η Έκδοση), Αθήνα 2000, σσ. 358.
- Εισαγωγή στην Παιδαγωγική, Τόμος Γ' Σύγχρονες τάσεις της Αγωγής (2η Έκδοση), Αθήνα 1997, σσ. 360.
- Παιδαγωγική Ψυχολογία, Τόμος Α', Μάθηση και Ανάπτυξη (Συνειρμική, Κοινωνικογνωστική θεώρηση) (4η Έκδοση), Αθήνα 2000, σσ. 533.
- Παιδαγωγική Ψυχολογία, Τόμος Β', Μάθηση και Ανάπτυξη (Ψυχαναλυτική θεώρηση) (4η Έκδοση), Αθήνα 2000, σσ. 478.
- Johannes Chrysostomos. Pädagogisch - Psychologische Ideen in seinen Werk, Bonn 1971, σσ. 244.
- Das Ziel und die Möglichkeit der Erziehung im Griechentum und Christentum. Eine geschichtliche Untersuchung, Athen 1972, σσ. 117.
- Οι εξωσχολικοί παράγοντες και η σχολική επίδοση των μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης (παιδαγωγική έρευνα), τόμος Α' Αθήνα 1985, σε συνεργασία με τον Λ. Γ. Δελλασούδα.
- Οι εξωσχολικοί παράγοντες και η σχολική επίδοση των μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης (παιδαγωγική έρευνα), τόμος Β' Αθήνα 1986, σε συνεργασία με τον Λ. Γ. Δελλασούδα.
- Σχολική επίδοση και χρονολογική ηλικία: Ερευνητική μελέτη και πρόταση για τους μαθητές πεντέμισι ετών (2η έκδ.), Αθήνα 2002, σσ. 425, σε συνεργασία με τον Δ. Γ. Δελλασούδα.
- Εφαρμογές μεθοδολογίας επιστημονικής έρευνας (3η έκδ.), Αθήνα 2004, σσ. 425, σε συνεργασία με τον Δ. Γ. Δελλασούδα.
- Γλωσσική επάρκεια: Θεωρία και πράξη, Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2002, σσ. 285, σε συνεργασία με τους Γεώργιο Ι. Σπανό, Αθανάσιο Μιχάλη, Κωνσταντίνο Μυλωνά και Μαρία - Ζωή Φουντοπούλου.
- E. Stones, Εισαγωγή στην Παιδαγωγική Ψυχολογία (μετάφραση - προσαρμογή: Τομέας Παιδαγωγικής - Εργαστήριο Πειραματικής Παιδαγωγικής), Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 1978, σσ. 379.
Μελέτες
Επεξεργασία- Η "Περί ονομάτων ορθότητος" θεωρία του Πλάτωνος (Συμβολή εις την ερμηνεία του Κρατύλου), Αθήνα 1971, σσ. 24.
- Περί τινών φαινομενικών παιδαγωγικών αντινομιών, Αθήνα 1972, σσ. 28.
- Έννοια της Παιδαγωγικής Ανθρωπολογίας κατά Derbolav, Αθήνα 1972, σσ. 31.
- Το πεδίον της Παιδαγωγικής Επιστήμης, Αθήνα 1974, σσ. 28.
- Έννοια της Παιδαγωγικής Ηθικής, Αθήνα 1974, σσ. 87.
- Ο σκοπός της Αγωγής, Αθήνα 1975, σσ. 67.
- Το δυνατόν της Αγωγής, Αθήνα 1975, σσ. 21.
- Ψυχολογία του Αναπτυσσόμενου Ανθρώπου, Ενδομήτρια Ζωή, Αθήνα 1981.
Σημειώσεις και παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 172052114. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 172052114. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Διασπασθέντος με τη Βενιζελική μεταρρύθμιση του ενιαίου Δήμου της Φολεγάνδρου σε δύο κοινότητες, ήτοι της Χώρας και της Άνω Μεριάς.
- ↑ «www.afentakeio.gr». Κοιμωμένη του Χαλεπά. 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Χαιρετισμός από τους μαθητές του 1962-1965 του Εβραϊκού Σχολείου της Αθήνας». 13 Δεκεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Επετηρίδα Πανεπιστημίου Αθηνών - Διατελέσαντες Πρυτάνεις και Αντιπρυτάνεις, σ. 31» (PDF). 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Biblionet.gr». Βιογραφικό Σημείωμα και συγγραφικό έργο. 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «www.pspa.gr». Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών - Η ιστορία του Σχολείου. 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «akss.gr». Αναργύρειος και Κοριαλένειος Σχολή Σπετσών - Η Διοίκηση. 13 Δεκέμβριος 2020.
- ↑ «Συγκρότηση Συμβουλίου Α.Σ.Κ.Τ.» (PDF). 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «www.somaomotimon.uoa.gr». ΕΚΠΑ - Σώμα Ομοτίμων Καθηγητών - Τακτικά μέλη. 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «www.afentakeio.gr». Η οικογένεια του Μεγάλου Ευεργέτη. 13 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «www.afentakeio.gr». Ιστορική αναδρομή. 13 Δεκεμβρίου 2020.