Αλόιζι Έρλιχ
Ο Αλόιζι «Άλεξ» Έρλιχ (πολωνικά: Alojzy "Alex" Ehrlich, 1 Ιανουαρίου 1914 – 7 Δεκεμβρίου 1992), αποκαλούμενος επίσης «Βασιλιάς των Λαξευτών», ήταν Πολωνοεβραίος αθλητής της επιτραπέζιας αντισφαίρισης, ο οποίος θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους παίκτες στην πολωνική ιστορία του αθλήματος.[5] Κέρδισε τρία αργυρά και τρία χάλκινα μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα.[6]
| Αλόιζι Έρλιχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1914[1][2][3] Κομάντσα[4] |
| Θάνατος | 7 Δεκεμβρίου 1992[4] Σαιν-Ντενί[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αθλητής επιτραπέζιας αντισφαίρισης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έρλιχ κατατάχθηκε στο Νο 6 της παγκόσμιας κατάταξης το 1938 και στο Νο 9 το 1950.[7]
Ήταν ένας πολύ δημοφιλής αθλητής στην μεσοπολεμική Πολωνία. Το 1934, ο Έρλιχ κατατάχθηκε στην 8η θέση του καταλόγου με τους 10 πιο δημοφιλείς αθλητές της Πολωνίας, που έγινε από αναγνώστες της εθνικής αθλητικής ημερήσιας εφημερίδας Przeglad Sportowy.
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Έρλιχ γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Μπουκόφσκο στη νότια Πολωνία (τότε μέρος του Βασιλείου της Γαλικίας και Λοδομερίας, συστατικό βασίλειο της Αυστροουγγαρίας). Λίγο καιρό αργότερα (το ακριβές έτος είναι άγνωστο), εγκαταστάθηκε στο Λβουφ και άρχισε να παίζει επιτραπέζια αντισφαίριση, πιθανότατα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, στον τοπικό εβραϊκό αθλητικό σύλλογο Χασμονέα Λβουφ.
Μαζί με τον Χασμονέα κέρδισε ομαδικά πρωταθλήματα Πολωνίας (Λβουφ, 1933) και έγινε ο κορυφαίος παίκτης της χώρας. Το 1934, ο Έρλιχ και ένας άλλος παίκτης από το Λβουφ, ο Βουαντίσουαφ Λύβενχερτς, εκπροσώπησαν την Πολωνία σε έναν διεθνή αγώνα που διοργανώθηκε στο Ντάντσιχ, όπου νίκησαν τη Γερμανία με 7-2. Η ίδια ομάδα, οι Έρλιχ και Λύβενχερτς, με την προσθήκη του Σίμον Ποχορίλες, εκπροσώπησαν την Πολωνία το 1935 στον διαγωνισμό Swaithling Cup στο Λονδίνο, όπου κατέκτησαν τη δεύτερη θέση στον Α΄ Όμιλο. Την ίδια χρονιά, ο Έρλιχ έφτασε στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και το 1935 κέρδισε το χάλκινο στα ίδια διοργάνωση. Τρεις φορές - το 1936, το 1937 και το 1939, ο Έρλιχ ήταν δευτεραθλητής κόσμου και είναι μεταξύ των τεσσάρων μόνο παικτών που έπαιξαν σε τρεις τελικούς χωρίς να νικήσουν (μαζί με τον Ούγγρο Λάσλο Μπέλακ, τον Κινέζο Λι Φουρόνγκ και τον Κινέζο Μα Λιν).[8] Το 1936, στην Πράγα, έχασε από τον Τσεχοσλοβάκο Στανισλάβ Κολάς. Το 1937 στο Μπάντεν έχασε από τον Αυστριακό Ρίτσαρντ Μπέργκμαν και δύο χρόνια αργότερα, στο Κάιρο, έχασε ξανά από τον Μπέργκμαν.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Έρλιχ, ο οποίος μιλούσε οκτώ γλώσσες,[9] μετακόμισε στη Γαλλία, αλλά παρέμεινε πιστός στην Πολωνία και εκπροσώπησε την πατρίδα του στις επόμενες διοργανώσεις.[5]
Ανταλλαγή μπαλιών ρεκόρ
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης του 1936, που διεξήχθη στην Πράγα, ο Έρλιχ έγινε διάσημος μετά από μία ανταλλαγή μπαλιών ρεκόρ ενός πόντου με τον Ρουμάνο Φάρκας Πάνετ. Η ανταλλαγή διήρκεσε δύο 2 και 12 λεπτά, όπου μετά από 70 λεπτά το σκορ ήταν 0-0.[10] Και οι δύο παίκτες υπέφεραν, αλλά κανένας δεν ήθελε να τα παρατήσει. Συνολικά, το μπαλάκι πέρασε το δίχτυ περισσότερες από 12.000 φορές. Μετά από δύο ώρες το χέρι του Φάρκας άρχισε να μουδιάζει και έχασε τον πρώτο πόντο.[10] Ο διαιτητής, Γκάμπορ Ντάινερ, χρειάστηκε να αντικατασταθεί κατά τη διάρκεια του αγώνα, επειδή ο λαιμός του πονούσε πολύ.[11][12]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και τα τελευταία χρόνια
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Έρλιχ πιάστηκε από τους Γερμανούς και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς. Πέρασε τέσσερα χρόνια εκεί και αργότερα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, όπου σώθηκε από το θάνατο σε θάλαμο αερίων επειδή οι Ναζί τον αναγνώρισαν ως παγκόσμιο πρωταθλητή.[10]
Μετά τον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου για κάποιο διάστημα έζησε σε πολυκατοικία, στον 7ο όροφο.[9] Ο Έρλιχ συνέχισε να παίζει επιτραπέζια αντισφαίριση, με αρκετά επιτεύγματα. Ωστόσο, δεν εκπροσωπούσε πλέον την Πολωνία, επειδή η ζωή στη Δύση οδήγησε στην ονομασία του ως persona non grata από την κομμουνιστική κυβέρνηση. Μεταξύ 1952 και 1963, ήταν μέλος της Εθνικής Γαλλίας, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1957. Επίσης, στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Έρλιχ ήταν πολλές φορές πρωταθλητής χωρών όπως η Ιρλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ολλανδία.
Στο Irish Open κέρδισε τον Τζόνι Λιτς, λίγο αφότου ο Λιτς κέρδισε τον πρώτο του Παγκόσμιο τίτλο στο μονό. Τις προηγούμενες 6 εβδομάδες, ο Έρλιχ προπονούσε Ιρλανδούς παίκτες, από αρχάριους μέχρι την Εθνική ομάδα, και πρέπει να ήταν εντελώς εκτός προπόνησης κορυφαίας κατηγορίας. Μετά από προπονητικές περιόδους, για εξάσκηση, έπαιζε με τον ανεπίσημο βοηθό του, Ζέρικ Γούλφσον από το Δουβλίνο, δίνοντάς του 12 πόντους πλεονέκτημα. Είπε στον Γούλφσον ότι έδωσε 10 πόντους στα μέλη της Εθνικής ομάδας.
Η νίκη του επί του Λιτς τον χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς δεν είχε καταφέρει να λάβει χορηγία από καμία χώρα και ως εκ τούτου δεν του επετράπη να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν περίπου 35 ετών εκείνη την εποχή, και θεωρήθηκε ότι είχε αφήσει πίσω τα καλύτερα χρόνια του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανέπτυξε επίσης μια αθλητική επιχειρηματική συνεργασία με τον Γάλλο Πρωταθλητή Αμουρετί.
Αφού τελείωσε την καριέρα του, ο Έρλιχ έγινε προπονητής, αναπτύσσοντας επίσης ένα ρομπότ επιτραπέζιας αντισφαίρισης, το οποίο παρουσίασε το 1964 στο Μάλμε της Σουηδίας. Επιπλέον, ο Έρλιχ ήταν αυτός που εισήγαγε στρατιωτικές ασκήσεις φυσικής κατάστασης, βασισμένες σε οπίσθια κατηφορικά άλματα σε μεγάλες σκάλες.[13] Στη Γαλλική Ριβιέρα, άνοιξε ένα κέντρο διακοπών με εγκαταστάσεις εκπαίδευσης επιτραπέζιας αντισφαίρισης.
Πέθανε σε νοσοκομείο στο προάστιο Σαιν-Ντενί του Παρισιού, στις 7 Δεκεμβρίου 1992.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 NUKAT. n2019141653.
- ↑ 2,0 2,1 «Polski Słownik Judaistyczny» (Πολωνικά) Ehrlich_Alojzy_(Alex).
- ↑ 3,0 3,1 (Πολωνικά) MAK. 9811571424005606.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Fichier des personnes décédées mirror. BRNNcsL5MILM. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 (in πολωνική) [νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «ITTF_Database». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2011.
- ↑ André Damman. «History of ITTF Rankings 1926-1986» (PDF). ittf.com. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ (19 May 2007) Table tennis facts you need to know
- ↑ 9,0 9,1 Tim Boggan (2003) History of U.S. Table Tennis Vol II Αρχειοθετήθηκε 2012-07-18 στο Wayback Machine.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 (21 July 2002) They also serve
- ↑ János, Fehér (15 Οκτωβρίου 2017). «A vb-meccs, amit otthagytak a nézők, de még a bíró is».
- ↑ (21 April 2007) A quietly intriguing column from QI. This week: Table tennis[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Brian Cazeneuve. Spin Doctors Αρχειοθετήθηκε 2021-09-26 στο Wayback Machine.