Αλμπέρτο Καλδερόν
Ο Αλμπέρτο Πέδρο Καλντερόν (Alberto Pedro Calderón, γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1920 στη Μεντόζα της Αργεντινής, 16 Απριλίου 1998 στο Σικάγο) ήταν Αργεντινός μαθηματικός με αντικείμενο την ανάλυση. Είναι ευρύτερα γνωστός για τη θεωρία του σχετικά με τις ιδιόμορφες ολοκληρωτικές εξισώσεις[9][10].
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Καλντερόν φοίτησε στην Ελβετία και τη Μεντόζα, ύστερα σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Μπουένος Άιρες (αποφοίτησε το 1947) και στη συνέχεια μαθηματικός. Το 1948, ο Αντόνι Ζίγκμουντ, καθηγητής στο Σικάγο και κορυφαίος ειδικός στην αρμονική ανάλυση, επισκέφθηκε το Μπουένος Άιρες και πρόσεξε τον Καλντερόν. Το 1950, ο Καλντερόν έλαβε το διδακτορικό του υπό την καθοδήγηση του Ζύγκμουντ στο Σικάγο (όπου βρισκόταν με υποτροφία Ροκφέλερ) με μια διατριβή στην αρμονική ανάλυση και την εργοδική θεωρία[11]. Στη συνέχεια ήταν αναπληρωτής καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο από το 1950 έως το 1953 και στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών από το 1953 έως το 1955. Αφού διετέλεσε αναπληρωτής καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) από το 1955 έως το 1959, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο το 1959, όπου παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1985, με εξαίρεση μια περίοδο ως καθηγητής στο ΜΙΤ (1972-1975) και περιόδους που πέρασε στην Αργεντινή. Από το 1970 έως το 1972 ήταν πρόεδρος της Μαθηματικής Σχολής του Σικάγο.[12]
Ο Καλντερόν ασχολήθηκε με ιδιομορφικούς ολοκληρωτικούς τελεστές. Πρόκειται για τη θεωρία Καλντερόν-Ζύγκμουντ[13] ή τη σχολή Καλντερόν-Ζύγκμουντ της αρμονικής ανάλυσης[14]. Τα σημαντικότερα στοιχεία αυτής της θεωρίας είναι το λήμμα Καλντερόν-Ζύγκμουντ και οι τελεστές Καλντερόν-Ζύγκμουντ. Ασχολήθηκε επίσης με τις μερικές διαφορικές εξισώσεις και τη σύνδεσή τους με την αρμονική ανάλυση (ανάλυση Φουριέ). Μια από τις σημαντικότερες εργασίες του (που αναφέρεται στο βραβείο Στιλ) αφορούσε τη μοναδικότητα της λύσης του προβλήματος Cauchy το 1958. Ο ίδιος δεν έγραψε κανένα εγχειρίδιο, ακόμη και στον κύριο τομέα της εργασίας του (αλλά άλλα μέλη της σχολής του Ζίγκμουντ στο Σικάγο, όπως ο Ελάιας Μ. Στάιν, το έκαναν).
Το 1978 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μνήμης Μποσέρ[15], το 1989 το Βραβείο Βολφ[16] και το Βραβείο Leroy P. Steele[17] και το 1991 το Εθνικό Μετάλλιο Επιστήμης. Το 1989 του απονεμήθηκε το βραβείο της Εθνικής Ακαδημίας της Αργεντινής (Consagración Nacional). Ήταν μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (από το 1968) και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών (από το 1958). Ήταν επίσης μέλος της Γαλλικής, της Αργεντινής και της Λατινοαμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών (με έδρα τη Βενεζουέλα). Από το 1975 κατέχει τιμητική θέση καθηγητή στο Μπουένος Άιρες. Το 1978 έδωσε διάλεξη ολομέλειας στο ICM στο Ελσίνκι (Commutators, Singular Integrals on Lipschitz Curves and Applications) και το 1966 ήταν προσκεκλημένος λέκτορας στο ICM στη Μόσχα (Algebras of singular integral operators).
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε δύο παιδιά από τον πρώτο γάμο. Η πρώτη σύζυγός του, με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1950, πέθανε το 1985 και ο Καλντερόν παντρεύτηκε τότε τη μαθηματικό Αλεξάνδρα Μπέλοου το 1989.
Δημοσιεύσεις
Επεξεργασία- Cora Sadosky, Alberto P. Calderón, Carlos Kenig, Michael Christ: Harmonic Analysis and Partial Differential Equations: Essays in Honor of Alberto Calderón. University of Chicago Press, 1999, ISBN 0-226-10456-7 (mit Biographie)
- A.P. Calderón, A. Zygmund: On the existence of certain singular integrals. Acta Math., Band 88, 1952, S. 85–139.
- Alexandra Bellow, Carlos Kenig, Paul Malliavin (Hrsg.): Selected papers of Alberto Calderon, American Mathematical Society 2008
- Stein Singular integrals – the roles of Calderon and Zygmund, Notices AMS 1998, PDF-Datei
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14574219z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Annuaire prosopographique : la France savante» 117209. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 MacTutor History of Mathematics archive.
- ↑ www
.ias .edu /scholars /alberto-p-calder%C3%B3n. - ↑ www
.ams .org /profession /prizes-awards /pabrowse?purl=bocher-prize. - ↑ www
.ams .org /prizes-awards /pabrowse .cgi?parent _id=28. - ↑ gaceta
.rsme .es /abrir .php?id=321. σελ. 209. - ↑ «Alberto Calderón - Biography». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ Calderon, A. P.; Zygmund, A. (1952-01). «On the existence of certain singular integrals». Acta Mathematica 88 (none): 85–139. doi:. ISSN 0001-5962. https://projecteuclid.org/journals/acta-mathematica/volume-88/issue-none/On-the-existence-of-certain-singular-integrals/10.1007/BF02392130.full.
- ↑ «Εργοδική θεωρία» (PDF).
- ↑ «Calderón, Alberto Pedro | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ Calderon, Zygmund: On the existence of singular integrals, Acta Mathematica, Band 88, 1952, S. 85–139.
- ↑ «Alberto Calderon - New York Times obituary». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ «AMS Bôcher Prize». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Wolf Prize». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ «AMS Steele Prize». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.