Αλκαίος ο Μεσσήνιος

Αυτό το λήμμα αφορά τον αρχαίο ποιητή από τη Μεσσηνία. Για άλλα πρόσωπα με το ίδιο όνομα, δείτε: Αλκαίος.

Ο Αλκαίος ο Μεσσήνιος ήταν αρχαίος Έλληνας επιγραμματοποιός. Ήταν σύγχρονος του Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας (220-178 π.Χ.), τον οποίο στην αρχή εξεθείαζε για τους αγώνες του υπέρ των Ελλήνων. Μετά όμως στράφηκε εναντίον του. Είναι ο μόνος πολιτικός ποιητής της Παλατινής Ανθολογίας. Σώθηκαν σ΄αυτήν 22 επιγράμματά του από την ανθολογία (Στέφανο) του Μελεάγρου. Πρόκειται για τα επιγράμματα V 10, VI 218, VII 1, 5 (αποδιδόμενο και σε άγνωστο ποιητή), 55, 247, 412, 495, IX 518, 519, 588, ΧΙ 12, ΧΙΙ 29, 30, 64, ΧVΙ 5, 7, 8, 196, 226. Τα επιγράμματα VII 429 και 536 της Ανθολογίας αποδίδονται στον Αλκαίο τον Μυτιληναίο αλλά ο Pierre Waltz πιθανολογεί ότι πρόκειται περί εσφαλμένης γραφής του ονόματος του Μεσσήνιου.

Αλκαίος ο Μεσσήνιος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ἀλκαῖος ὁ Μεσσήνιος (Αρχαία Ελληνικά)
Γέννηση	3ος αιώνας π.Χ. Αρχαία Μεσσήνη
Θάνατος	2ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	αρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας επιγραμματοποιός

Αναφορές στον Αλκαίο

Το όνομά του ήταν πάντα σεβαστό στα Γράμματα, ενώ οι στίχοι του συγκίνησαν τους ανθρώπους. Τα έργα του, αληθινά διαμάντια της Ελληνικής ποίησης, δείχνονται σαν επιγραμματοποιού ιάμβου και σαν χλευαστικών ποιημάτων. Θεωρείται και σπουδαίος επικούρειος φιλόσοφος. Τα χαρακτηριστικά στην ποιητική του δημιουργία είναι πλούσιος γλωσσικός θησαυρός, απλότητα στη φράση και επιγραμματικότητα, τέλεια γνώση της στιχουργικής και δυναμικότητα στην έκφραση. Διαπραγματεύεται τα θέματά του με ευγενική κομψότητα και χαρίζει στους αναγνώστες του ευχάριστα συναισθήματα. Ο Φίλιππος για να τον εκδικηθεί τον τιμώρησε για μοιχό με την ποινή της Ραφανιδώσεως. Παραμένει ένας δροσερός ποιητής, καυστικός στις επιθέσεις του, εκλεκτός στη φράση του, ζωντανός στα αιώνια θέματα του έρωτα και της χαράς και χαριτωμένος στη διατύπωση. Γράφουν για αυτόν, ο Γερμανός καθηγητής Ριχάρδος Ρα'ι'ντσεστάιν, ο Πλούταρχος (Φλαμινίνος 9) και ο Ευσέβιος (10, 223). .

Πηγές

• Σίμος Μενάρδος, Στέφανος, εκδ. Ι.Ν.Σιδέρης, Αθήνα, 1924, σελ. 117.
• Μεσσηνιακά 1969/70 εκδόσεις "αριστομένης" αθήνα 1972, σελ. 240-241.
• Βασίλης Λαζανάς, Αρχαία ελληνικά επιγράμματα εμπνευσμένα από την Κόρινθο και την περιοχή της, Αθήνα, 1971, σ. 130.
• Pierre Waltz, Anthologie Grecque, ed. Les Belles Lettres, Paris, 1960, vol. II, p. 141 και III, p. 183.
• Peter Jay, The Greek Anthology, ed. Allen Lane, 1973, p. 119.