Αλιακσάνταρ Μιλίνκιεβιτς
Ο Αλιακσάνταρ Μιλίνκιεβιτς (Аляксандр Уладзіміравіч Мілінкевіч) είναι ηγέτης του δημοκρατικού αντιπολιτευόμενου Κινήματος για την Ελευθερία στη Λευκορωσία, ο οποίος είχε «το θάρρος να αμφισβητήσει την τελευταία δικτατορία στην Ευρώπη», όπως το διατύπωσε ο τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χοσέπ Μπορρέλλ(D/R) όταν του έδωσε το Βραβείο Ζαχάρωφ το 2006.[5]
| Αλιακσάνταρ Μιλίνκιεβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Аляксандр Уладзіміравіч Мілінкевіч (Λευκορωσικά) |
| Γέννηση | 25 Ιουλίου 1947[1] Χρόντνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λευκορωσία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Εκπαίδευση | Πτυχίο Επιστημών, Φυσικής και Μαθηματικών |
| Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο Χρόντνα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φυσικός εθνολόγος διδάσκων πανεπιστημίου ιστορικός πολιτικός[2] μαθηματικός[3] αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων[4] |
| Εργοδότης | Κρατικό Πανεπιστήμιο Χρόντνα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ζαχάρωφ (2006) Τάγμα Αξίας για τον Πολωνικό Πολιτισμό Belarusian Democratic Republic 100th Jubilee Medal |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μιλίνκιεβιτς, επιστήμονας, επιλέχτηκε ως κοινός προεδρικός υποψήφιος της Ενωμένης Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης στις εκλογές του Οκτωβρίου 2005. Διεκδικώντας ένα πραγματικά δημοκρατικό μέλλον για τη Λευκορωσία, ο Μιλίνκιεβιτς παρουσίασε τον εαυτό του ως πραγματική εναλλακτική λύση στον αυταρχισμό του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, η νίκη του οποίου επικρίθηκε από την αντιπολίτευση στη Λευκορωσία και στο εξωτερικό ως αποτέλεσμα νοθείας. Μετά την αμφισβήτηση, ο Μιλίνκιεβιτς συνελήφθη με διάφορα προσχήματα, χωρίς ωστόσο να απαγγελθούν ποτέ κατηγορίες εναντίον του.[5]
Ο Μιλίνκιεβιτς δεν έθεσε υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του 2010, καθώς θεωρούσε ότι δεν είχαν πραγματοποιηθεί αλλαγές στους εθνικούς εκλογικούς κανονισμούς προκειμένου να διασφαλιστούν δίκαιες, ελεύθερες και ανοικτές εκλογές. Κατήγγειλε την περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λευκορωσία μετά τις εκλογές αυτές, που εξασφάλισαν στον Μιλίνκιεβιτς την παραμονή του στην εξουσία.[5]
Ως βραβευθείς με το Βραβείο Ζαχάρωφ και ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Μιλίνκιεβιτς καλείται τακτικά να εκφράσει τη γνώμη του σε κοινοβουλευτικά όργανα σχετικά με τη Λευκορωσία και έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις, διασκέψεις και δημόσιες συζητήσεις του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ. Σε μια συζήτηση του Δικτύου στη Λιθουανία με την Μπέρτα Σολέρ(D/R) της οργάνωσης «Κυρίες με τα Λευκά» και με εθνικές αρχές και βουλευτές του Ευρωπαϊκού και του Λιθουανικού Κοινοβουλίου, ο Μιλίνκιεβιτς κατήγγειλε την τακτική αδιάκοπου εκφοβισμού και ταπεινώσεων που ακολουθούν οι αρχές εναντίον των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λευκορωσία. Δήλωσε την υποστήριξή του στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ενσωμάτωση της Λευκορωσίας και σε κριτικό και εποικοδομητικό διάλογο με τις λευκορωσικές αρχές.[5]
Ο διάλογος ήταν βασικό στοιχείο στις παρεμβάσεις του Μιλίνκιεβιτς κατά τη διάρκεια των δημόσιων συζητήσεων και ακροάσεων του Δικτύου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υποστηρίζει ότι η ΕΕ πρέπει να συνεργαστεί σε μεγαλύτερο βαθμό με τη Λευκορωσία προκειμένου να διασφαλιστεί περισσότερη ελευθερία για τους πολίτες της. Σύμφωνα με τον Μιλίνκιεβιτς, η ανάγκη της Λευκορωσίας για οικονομική βοήθεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός για να εξαναγκαστεί η χώρα σε διάλογο με την ΕΕ, μεταξύ άλλων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.[5]
Καθώς τον Οκτώβριο του 2015 επρόκειτο να πραγματοποιηθούν οι πέμπτες προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία μετά τη σοβιετική εποχή, ο Μιλίνκιεβιτς δήλωσε ότι ο ίδιος, ή κατά προτίμηση κάποιος νεότερος πολιτικός, θα έπρεπε να συμμετάσχει στις εκλογές ώστε να απειληθεί η παραμονή του Λουκασένκο στην εξουσία. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2015 αποφάσισε να μη συμμετάσχει στις εκλογές και να μην υποστηρίξει κανέναν υποψήφιο.[5]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000025704. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 42 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU