Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου

εθνοτική ομάδα

Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου (αλβανικά: Shqiptarët e Kosovës), οι οποίοι συνήθως αποκαλούνται και Κοσσοβάροι Αλβανοί, αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στο Κοσσυφοπέδιο.

Οι Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο (Απογραφή 2011)

Σύμφωνα με τη γιουγκοσλαβική απογραφή του 1991, την οποία μποϊκοτάραν οι Αλβανοί, υπήρχαν 1.596.072 Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο ή το 81,6% του πληθυσμού. Σύμφωνα με την εκτίμηση το έτος 2000, υπήρχαν μεταξύ 1.584.000 και 1.733.600 Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο ή το 88% του πληθυσμού· από το 2011, το μερίδιο πληθυσμού τους είναι 92,93%. Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου είναι Γκέγκηδες.[1] Ομιλούν τα γκεγκικά αλβανικά, πιο συγκεκριμένα τις βορειοδυτικές και βορειοανατολικές γκεγκικές παραλλαγές.

Δημογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία
Εθνοτικές ομάδες στο Κοσσυφοπέδιο
Έτος Αλβανοί
Σέρβοι
Άλλοι
Πηγή και σημειώσεις
1921 61% 33% 6%
1931 58% 29% 13%
1948 65% 26% 9% ICTY[2]
1953 65% 24% 10%
1961 67% 23% 9%
1971 73% 19% 7%
1981 76% 16% 8%
1991 80% 13% 7% Απογραφή 1991[3]
2000 87% 9% 4% Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΑΣΕ[4]
2007 92% 5% 3% ΟΑΣΕ[4]
2011 92,9% 1,5% 5,4% Απογραφή 2011 [5]

Διασπορά

Επεξεργασία

Σημαντική μετανάστευση από το Κοσσυφοπέδιο έλαβε χώρα σε διάφορες φάσεις κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Υπολογίζεται ότι περίπου το ένα τρίτο των ατόμων που γεννήθηκαν στο Κοσσυφοπέδιο ζουν σήμερα εκτός Κοσσυφοπεδίου. Η μετανάστευση έχει πραγματοποιηθεί σε χωριστά κύματα με κίνητρο κυρίως τους οικονομικούς λόγους, αλλά και ως αποτέλεσμα του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου. Η διασπορά του Κοσσυφοπεδίου περιλαμβάνεται συνήθως στην ευρύτερη αλβανική διασπορά με Αλβανούς από την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Simon Broughton· Mark Ellingham· Richard Trillo (1999). World music: the rough guide. Africa, Europe and the Middle East . Rough Guides. σελ. 5. ISBN 978-1-85828-635-8. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2013. Οι περισσότεροι από τους Αλβανούς που ζουν εκτός της χώρας είναι Γκέγκηδες, αν και υπάρχει ένας μικρός πληθυσμός Τόσκηδων συγκεντρωμένος γύρω από τις όχθες των λιμνών Πρέσπη και Οχρίδα στα νότια της Βόρειας Μακεδονίας. 
  2. «Report on the size and ethnic composition of the population of Kosovo» (PDF). International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY). 14 Αυγούστου 2002. 
  3. Bugajski, Janusz (2002). Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-Communist Era. New York: The Center for Strategic and International Studies. σελ. 479. ISBN 978-1563246760. 
  4. 4,0 4,1 Statistics Office of Kosovo, World Bank (2000), OSCE (2007)
  5. «ECMI: Minority figures in Kosovo census to be used with reservations». ECMI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-05-28. https://web.archive.org/web/20170528122213/http://www.infoecmi.eu/index.php/ecmi-minority-figures-in-kosovo-census-to-be-used-with-reservations/. Ανακτήθηκε στις 2019-04-15. 
  6. Robert Shannan Peckham, Map mania: nationalism and the politics of place in Greece, 1870–1922, Political Geography, 2000, p. 4: «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2010.  "Other maps by among others the Frenchman F. Bianconi [1877], who was the chief architect and engineer of the Ottoman railways, A. Synvet [1877] and Karl Sax [1878], a former Austrian consul in Adrianople, were similarly favourable to the Greek cause."