Ακροάσεις Βαλάτσι
Οι Ακροάσεις Βαλάτσι (αγγλικά: The Valachi Hearings), επίσης γνωστές και ως «Ακροάσεις Μακλίλαν», διερευνούσαν τις δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και των ηγετικών στελεχών της μαφίας της εποχής, όπως ήταν ο Σαμ Τζιανκάνα, ο Βίτο Τζενοβέζε και ο Κάρλο Γκαμπίνο.
Οι ακροάσεις ξεκίνησαν με επικεφαλής τον Γερουσιαστή του Αρκάνσας Τζον Μακλίλαν το 1963 και πήραν το όνομά τους από τον βασικό μάρτυρα της Αμερικανικής κυβέρνησης εναντίον της αμερικανικής Μαφίας, Τζο Βαλάτσι, ο οποίος ήταν και ο πρώτος γκάνγκστερ που συνεργάστηκε με τις αρχές για εξάρθρωση του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ. Οι ακροάσεις αυτές αποκάλυψαν το αμερικανικό οργανωμένο έγκλημα στην κοινή γνώμη μέσω της τηλεοπτικής κατάθεσης του Βαλάτσι,[1] ο οποίος ήταν και το πρώτο μέλος της ιταλο-αμερικανικής μαφίας που αναγνώρισε την ύπαρξή της δημοσίως και πιστώνεται με τη διάδοση του όρου «Κόζα Νόστρα». Στις ακροάσεις αποκαλύφθηκαν επίσης η ιεραρχία της αμερικανικής μαφίας, συμπεριλαμβανομένων των πέντε οικογενειών και της Επιτροπής.
Ιστορικό
Επεξεργασία Απόσπασμα της κατάθεσης του Τζο Βαλάτσι στην Επιτροπή του Κογκρέσου στο YouTube (3 λεπτά 35 δευτ.) |
Τον Οκτώβριο του 1963 ο Τζο Βαλάτσι κατέθεσε ενώπιον του Αμερικανικού Κογκρέσου στην Μόνιμη Υποεπιτροπή Ερευνών της Γερουσίας των ΗΠΑ για τις δημόσιες δραστηριότητες. Με την κατάθεση του έδωσε στο αμερικανικό κοινό μια πρώτη περιγραφή των δραστηριοτήτων της Μαφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.[2][3]
Ο Βαλάτσι συμφώνησε να καταθέσει ενάντιων της μαφίας και να αποκαλύψει το σκοτεινό παρελθόν του μετά την μεταγωγή του στη φυλακή με μια κατηγορία εμπορίας ηρωίνης μαζί με το αφεντικό του, Ντον Βίτο Τζενοβέζε, ο οποίος θεωρώντας ότι ο Βαλάτσι ήταν πληροφοριοδότης των διωκτικών αρχών του έδωσε το φιλί του θανάτου. Ο Βαλάτσι νιώθωντας φόβο για την ζωή του συμφώνησε να καταθέσει στην Επιτροπή της Γερουσίας, γνωρίζοντας ότι η μόνη άλλη πιθανή επιλογή του ήταν ο θάνατος.[4]
Ο Τζο Βαλάτσι, ο οποίος υπήρξε ένα χαμηλόβαθμο μέλος της Οικογένειας Τζενοβέζε στη Νέα Υόρκη, ήταν ο πρώτος μάρτυρας της κυβέρνησης που προέρχονταν από την ίδια την αμερικανική μαφία. Πριν τον Βαλάτσι, οι ομοσπονδιακές αρχές δεν είχαν κανένα συγκεκριμένο στοιχείο για της δραστηριοτήτες και την δομή της αμερικανικής μαφίας. Τα στοιχεία που γνωστοποιήσε δεν οδήγησαν άμεσα στην ποινική δίωξη πολλών ηγετών της μαφίας, αλλά ήταν σε θέση να παράσχει πολλές λεπτομέρειες για τις εγκληματικές δραστηριότητες και τις τελετουργίες της μαφίας, βοηθώντας στην επίλυση πολλών εκρεμμών υποθέσεων που δεν είχαν επιλυθεί στο παρελθόν, καθώς και τα ονόματα πολλών μελών από τις μεγάλες οικογένειες του οργανωμένου εγκλήματος.
Ο Βαλάτσι κατέθεσε με πλήρη λεπτομέρεια την καθημερινή του ζωή στο οργανωμένο έγκλημα ως στρατιώτης της Κόζα Νόστρα, συμπεριλαμβανομένων των τελετών μύησης.[5]Αυτές οι τηλεοπτικές ακροάσεις έφεραν στο κάθε σπίτι της μέσης Αμερικανικής οικογένειας την βία και τον εκφοβισμό που χρησιμοποιούσε συνήθως η Μαφία για την προώθηση και την προστασία των εγκληματικών της επιχειρήσεων.[6]
Γνωστοποιήσεις
ΕπεξεργασίαΜεγάλο μέρος των γνώσεων που υπάρχει πρόσβαση στο κοινό σήμερα σχετικά με την αμερικανική μαφία αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά χάρη στην τηλεοπτική κατάθεση του Τζο Βαλάτσι.[7] Ο Βαλάτσι αποκάλυψε επίσης την οργανωτική δομή της Μαφίας. Στην καταθέση του ανέφερε ότι οι «στρατιώτες» είναι οργανωμένοι σε «καθεστώτα» και καθοδηγούνται από έναν «κάπο» ("υπολοχαγός") Τα καθεστώτα, με τη σειρά τους, οργανώνονται σε «οικογένειες» και διευθύνονται από τα αφεντικά, όπου το καθένα αντιπροσωπεύει μια γεωγραφική περιοχή, που απαρτίζουν την Επιτροπή της Κόζα Νόστρα, το τελικό δικαιοδοτικό όργανο επίλυσης των υποθέσεων του συνδικάτου και που ενεργεί ως ένα είδος Εκτελεστικό συμβούλιο της Κόζα Νόστρα.[8]
Στις ακροάσεις της Αμερικανικής Γερουσίας ο Βαλάτσι αποκάλυψε επίσης τα ονόματα των πέντε οικογενειών της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με τον οποίο, τα αρχικά αφεντικά των πέντε οικογενειών ήταν οι Λάκι Λουτσιάνο, Τομάσο Γκαγκλιάνο, Τζο Προφάτσι, Σαλβατόρε Μαραντζάνο και Βίνσεντ Μανγκάνο. Κατά τη στιγμή της κατάθεσής του το 1963, ο Βαλάτσι αποκάλυψε ότι τα αφεντικά των πέντε οικογενειώνεκείνης της περιόδου ήταν ο Τόμι Λουτσέζε, ο Βίτο Τζενοβέζε, ο Τζόζεφ Κολόμπο, ο Κάρλο Γκαμπίνο και ο Τζο Μπονάνο. Αυτά από τότε ήταν και τα ονόματα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά που αναφέρονται στις πέντε οικογένειες της Νέας Υόρκης, παρά τα χρόνια ανατροπών και αλλαγής αφεντικών σε καθεμία από αυτές.[9]
Συνέπειες
ΕπεξεργασίαΗ δολοφονία του Προέδρου Τζον Κένεντι, ένα μήνα μετά τις ακροάσεις, σταμάτησε προσωρινά τον πόλεμο του Ρόμπερτ Κένεντι κατά της Μαφίας. Ωστόσο, αργότερα, λόγω εν μέρει των αποκαλύψεων του Βαλάτσι, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε τελικά δύο νέους νόμους για την ενίσχυση των ομοσπονδιακών ερευνών και των έλεγχο των τυχερών παιχνιδιών για να βοηθήσει τον αγώνα του FBI ενάντια στην επιρροή των γκάνγκστερς. Ο νόμος Omnibus του 1968 προέβλεπε τη χρήση ηλεκτρονικής επιτήρησης με δικαστική εντολή για τη διερεύνηση ορισμένων συγκεκριμένων παραβιάσεων.
Η τροπολογία του νόμου Racketeer Influenced and Corrupt Organisations (RICO) του 1970 επέτρεψε σε οργανωμένες ομάδες να διώκονται ποινικά για όλες τις ποικίλες εγκληματικές τους δραστηριότητες, χωρίς να συνδέονται τα εγκλήματα από έναν δράστη ή μια συνολική συνωμοσία. Μαζί με τη μεγαλύτερη χρήση των μυστικών πρακτόρων μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αυτές οι διατάξεις βοήθησαν το FBI να αναπτύξει υποθέσεις που στη δεκαετία του 1980, έβαλαν στη φυλακή σχεδόν όλους τους μεγάλους επικεφαλείς της παραδοσιακών οικογενειών εγκλημάτων.
Φάκελοι Βαλάτσι
ΕπεξεργασίαΤο 1964, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ κάλεσε τον Βαλάτσι να γράψει την προσωπική του ιστορία για την δράση του στον υποκόσμο. Παρόλο που ο Βαλατσι αναμενόταν να συμπληρώσει τα κενά στην επίσημη ανάκρισή του, το αποτέλεσμα της τριάνταχρονης εγκληματικής του σταδιοδρομίας ήταν ένα περιπετειώδες χειρόγραφο 1.180 σελίδων με τίτλο «The Real Thing».[10][11][12]
Ο Γενικός Εισαγγελέας Νίκολας Κατζένμπαχ ενέκρινε τη δημόσια έκδοση του χειρογράφου του Βαλάτσι και ήλπιζε ότι η δημοσίευση της ιστορίας του Βαλάτσι θα βοηθούσε τις διωκτικές αρχές και πιθανώς θα ενθάρρυνε άλλους εγκληματίες να γίνουν πληροφοριοδότες. Ο συγγραφέας Πίτερ Μάας, ο οποίος άρχισε να δημοσιεύει την ιστορία του Τζο Βαλάτσι στη εφημερίδα The Saturday Evening Post, ανέλαβε να επεξεργαστεί το χειρόγραφο και να του επιτράπει να πάρει συνέντευξη από τον Βαλάτσι στο κελί του στην Ουάσιγκτον.[11][12]
Μια Ιταλοαμερικανική ένωση πολιτών ελεγχόμενη από την μαφία προώθησε μια εθνική εκστρατεία κατά του βιβλίου με το επιχείρημα ότι θα ενίσχυε τα αρνητικά εθνοτικά στερεότυπα. Εάν η δημοσίευση του βιβλίου δεν σταματούσε, θα έκαναν έκκληση απευθείας στον Λευκό Οίκο. Ο Κατζένμπαχ ανακάλεσε την απόφασή του να δημοσιεύσει το βιβλίο μετά από μια συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο Λίντον Τζόνσον, μια ενέργεια που ντροπιάσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης.[11][12]
Τον Μάιο του 1966, ο Κατζένμπαχ ζήτησε από ένα περιφερειακό δικαστήριο να εμποδίσει τον Μάας να δημοσιεύσει το βιβλίο, πράγμα πρωτοφανές για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου ένας γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ προσπάθησε ποτέ να απαγορεύσει ένα βιβλίο. Ο Μάας δεν είχε την δυνατότητα να δημοσιεύσει την έκδοση των αρχικών του απομνημονευμάτων του Βαλάτσι, αλλά του επιτράπηκε να δημοσιεύσει μια εκδοχή τρίτου ατόμου βάσει συνεντεύξεων που είχε ο ίδιος με τον Βαλάτσι, που αποτέλεσαν και τη βάση του βιβλίου Φάκελοι Βαλάτσι (The Valachi Papers), το οποίο δημοσιεύθηκε το 1968.[11][12] Το βιβλίο αποτέλεσε και την κινηματογραφική ταινία του 1972 Φάκελος Βαλάτσι με πρωταγωνιστή τον Τσαρλς Μπρόνσον που υποδύθηκε τον Τζο Βαλάτσι.
Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, στο σχολιασμό του για την ταινία Ο Νονός ΙΙ (1974), ανέφερε ότι οι σκηνές που απεικονίζουν την ανάκριση της επιτροπής της Γερουσίας του Μάικλ Κορλεόνε και του Φρανκ Πενταντζέλι βασίζονται στις ομοσπονδιακές ακροάσεις του Βαλάτσι και ότι ο Πενταντζέλι ήταν σαν μια φιγούρα του Βαλάτσι.[13]
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Kelly, Robert J. Encyclopedia of Organized Crime in the United States. Westport, Connecticut: Greenwood Press, 2000. (ISBN 0-313-30653-2)
- Sifakis, Carl. The Mafia Encyclopedia. New York: Da Capo Press, 2005. (ISBN 0-8160-5694-3)
- Sifakis, Carl. The Encyclopedia of American Crime. New York: Facts on File Inc., 2001. (ISBN 0-8160-4040-0)
- Dan E. Moldea, The Hoffa Wars, Charter Books, New York: 1978 ((ISBN 0-441-34010-5)).
- Charles Brandt, I Heard You Paint Houses: Frank "the Irishman" Sheeran and the inside story of the Mafia, the Teamsters, and the last ride of Jimmy Hoffa, Steerforth Press, Hanover (NH, USA) 2004 ((ISBN 1-58642-077-1)).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Raab, Selwyn (2005). Five Families. New York: St. Martin's Press. σελίδες 135–136.
- ↑ Killers in Prison Αρχειοθετήθηκε 2012-07-09 at Archive.is, Time, October 4, 1963
- ↑ "The Smell of It" Αρχειοθετήθηκε 2012-07-09 at Archive.is, Time, October 11, 1963
- ↑ Maas, Peter (1968). Valachi Papers
. New York: G. P. Putnam's Sons. σελίδες 27-35.
- ↑ Maas, σελ. 18.
- ↑ International Drug Trafficking: Law Enforcement Challenges for the Next Century by Thomas A. Constantine; Administrator, United States Drug Enforcement Administration
- ↑ Kelly, Robert (2000). Encyclopedia of Organized Crime in the United States. Connecticut: Greenwood Press. σελίδες 309-310. ISBN 0-313-30653-2.
- ↑ Maas, σελ. 32.
- ↑ Lupo, Salvatore (2015). The Two Mafias: a transatlantic history, 1888-2008. New York: Palgrave Macmillan. σελ. 123. ISBN 978-1-137-49135-0.
- ↑ Books: His Life and Crimes Αρχειοθετήθηκε 2013-08-24 στο Wayback Machine., Time, January 17, 1969
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 The Valachi Papers, Censorship (accessed March 6, 2011)
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Peter Maas, Encyclopedia of World Biography (accessed March 6, 2011)
- ↑ «Director commentary». The Godfather Part II. 1974.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ακροάσεις της Μαφίας στο Καπιτώλιο του Κογκρέσου στο History.com